ΛΕΥΚΟ ΠΑΓΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ασπρες τουλιπες ασπρο νυφικο ασπρα κρινα κρινο της παναγιας     

Άσπρες χρωστικές ουσίες και βαφές

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μια μέθοδο παραγωγής άσπρου χρώματος από μόλυβδο. Σε ειδικά δοχεία έβαζαν μόλυβδο και ξύδι. Χημική ζύμωση μετέτρεπε τον μόλυβδο σε βασικό ανθρακικό μόλυβδο από τον οποίο έβγαζαν το άσπρο χρώμα.

Την μέθοδο αυτήν ανέπτυξαν οι Ολλανδοί τον 17^ο αιώνα. Το λευκό αυτό χρώμα είναι το πιο χρησιμοποιημένο ανά τους αιώνες. Ένα μεγάλο όφελος που μας προσφέρει αυτό το ευρέως χρησιμοποιημένο χρώμα, είναι η βοήθεια στην ανακάλυψη προσχεδίων κάτω από την τελική εμφάνιση ενός πίνακα, με την βοήθεια ακτίνων Χ, μια και σχεδόν όλα τα χρώματα ήταν αναμεμιγμένα με αυτό το άσπρο. Ο μόλυβδος απορροφά τις ακτίνες Χ. όσο μεγαλύτερη ποσότητα μολύβδου υπάρχει τόσο μεγαλύτερη είναι η απορρόφηση των ακτινών. Έτσι οι ακτίνες Χ αποκαλύπτουν τα προσχέδια γνωστών πινάκων πριν τις τελικές αλλαγές που επέφεραν οι μεγάλοι δημιουργοί τους. Αυτή την ανάλυση με τις ακτίνες Χ δεν την επιτρέπουν το άσπρο του τσίγκου και το άσπρο του τιτανίου που χρησιμοποιούνται πλέον όλο και περισσότερο.

Το άσπρο του ψευδαργύρου (zinc white) δεν σκουραίνει με την επίδραση της ατμόσφαιρας και δεν είναι δηλητηριώδες όπως αυτό του μολύβδου, όμως στερείται της επικαλυπτικότητάς του. Παλαιότερα ήταν ένα διαφανές άσπρο μέχρι που βρέθηκε η μέθοδος που μειώνει την διαφάνειά του στο ελάχιστο.

Το άσπρο του τιτανίου είναι το αγνότερο και πιο αδιαφανές άσπρο. Πολύ ανθεκτικό και δεν επηρεάζεται από το φως και τον αέρα. Αν και το μετάλλευμα είναι γνωστό από τον 18^ο αιώνα, μόλις το 1920 επετεύχθη μια οικονομική μέθοδος για την εξαγωγή του λευκού χρώματος από αυτό, κάτι πολύ σημαντικό στην ιστορία των βαφικών υλών.