ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ "ΤΑΥΤΟΝΟΗΤΑ"

Εισαγωγή Μανιφέστου

«Ταύτο-νόητα»

Ανδρεοσόπουλος Δ. 2015, Μαρκαδόρος σε ριζόχαρτο Α4

Οι ανάγκες που αφοδεύσανε οι ανθρώπινες –ή μιας και μιλάμε για ένα μοναδικό ζώο με σπάνια ιδιαιτερότητα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τον όρο «συνειδησιακές»- αδυναμίες, πέσανε στο χώμα και φέρανε από το φως στο φως, κάθε λογής εκφυλιστικούς τρόπους σκέψης, θεώρησης και πράξης πάνω στα οποία χτίστηκαν τα θεμέλια του μεγαλύτερου –ας παίξουμε με τις λέξεις- «Σατανά» όλων.

   Τον πολιτισμό. Κάτι σαν κακόγουστο αστείο το οποίο προσπαθεί να πείσει πως η φύση είναι αντικείμενο που μπορεί να υπόκειται στην αξιολόγηση και δίκη ενός μικρού, φοβισμένου και υπεροπτικά ανίδεου παιδιού, που φοβάται τον θεό του, περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό του-και αυτό είναι τρομακτικά τραγελαφικό. Μια ιστορία κόσμων χτισμένη στην αλαζονεία και την ανευθυνότητα της ίδιας της ιερής ύπαρξης, αυτής που είναι δεμένη με χρυσές κλωστές στο θαύμα του θανάτου. Ανευθυνότητα ως προς την εξερεύνηση και αποδοχή καθώς και την φυσική καλλιέργεια της κάθε ιδιαίτερης προσωπικής  φύσης. Μία ανθρώπινη ιστορία η οποία προσπαθεί κάθε τόσο να λύσει τα προβλήματα και τις χρόνιες ασθένειες της, μα δεν τα καταφέρνει στο τέλος. Οι αφορμές και οι αιτίες που προκαλούν «διακηρύξεις» πολιτικών, εικαστικών και άλλων πράξεων, σαν και των δικών μου, συνεχίζουν να υπάρχουν άθικτες στις κοινωνίες μας, όποιες και αν είναι αυτές. Επειδή και μόνο θίγονται κάποιες ανθρωπιστικές κρίσεις-παθήσεις σε δεδομένο χρόνο και τόπο, δεν σημαίνει πως λύνονται κιόλας. Δεν προσφέρω απαντήσεις, ίσως μόνο έναν τρόπο αποτελεσματικότερης νόησης.

Να μην κυριαρχεί ένας ψευδής και πουριτανός πολιτισμός, μα ένας «Φυσισμός» να ερωτοτροπεί στα μύχια μας. Μια συνθήκη συμβίωσης με τον εαυτό μας -και ίσως με όσους έχουν το ταλέντο ή την διάθεση- με κέντρο τον αληθινό άνθρωπο και την ευθύνη της προσωπικής του ελευθερίας και καλλιέργειας και όχι με κέντρο, αυθαίρετες έννοιες ή φαντασμιακές οντότητες που θαρρούν πως έχουν δικαιώματα πάνω στον γλαφυρό κι εξοντωτικό  αγώνα της ζωής και τα μεγαλεία που μας προσφέρει η Φύση και η φύση μας. Μια κουλτούρα σκέψης και δράσης η οποία δεν θα εκφυλίζει την ευγενική –όχι από ηθική άποψη μα από άποψη αισθητικής και ποιότητας- βαθιά και αχανή ψυχή καθώς και το ανθρώπινο ένστικτο μας, μα θα το αναδεικνύει και θα το ανθίζει, όπως μια φλογερή άνοιξη ανθίζει τα πυρακτωμένα μπουμπούκια. Έτσι και μια συνειδητοποιημένη και αυθεντική οντότητα, δυνατή και παράλληλα ευαίσθητα δυναμική, θα πρέπει να κυριαρχεί και να απέχει από μια μαζικοποιημένη, μεταδοτική, στενάχωρη και μικρή ψυχολογία η οποία, βρίσκεται μεθυσμένη στα χέρια μιας σαπισμένης, μοιρολατρικής γερουσίας.

Ταυτονόητα! το σπέρμα που θα γονιμοποιεί μια ομάδα μικρή ή μεγαλύτερη ανθρώπων με Α κεφαλαίο. Ταυτονόητα! για όσους θέλουν να εξυμνήσουν την τραγικότητα και την μοναξιά του να’  σε ένα καταραμένο ζώο, θα πρέπει να γίνουν ο γνώμονας για να είναι η καθημερινότητα μια φαντασίωση και όχι επιβίωση. Ταυτονόητα! για να αρχίσουν να υπάρχουν περισσότερες άσπρες και μαύρες σταγόνες πάνω στο Παγκόσμιο ψηφιδωτό, έτσι ώστε να μπορούμε να πούμε πριν ξεφτίσουμε, πως παίξαμε τη πούτσα μας ή το μουνί μας και -πριν γεμίσουμε με, έναν ασήμαντο μα τρανταχτά θανατικό χυμό τη πλάση γύρο μας- και το χαρήκαμε.

Παρακάτω βρίσκεται συγγεγραμμένη –μιας και οι πράξεις δεν είναι αρκετές ενίοτε-  μια μορφή προσωπικής θεώρησης και αναθεώρησης όλων-όσων. Μια κουλτούρα και ταυτότητα νόησης, (Ταυτό-νόητα). Ένα είδος προσωπικού, ειλικρινούς  και απόλυτου Μανιφέστου γύρο από το Εγώ μου το Υπέρ-Εγώ μου και όλα όσα αυτό δημιουργεί, κηλιδώνει, γονιμοποιεί ή καταστρέφει.

«ΤΑΥΤΟ-ΝΟΗΤΑ»

1)        Είναι αυτονόητο το να μην κάνω τίποτα εφόσον δεν είναι  βαθιά ριζωμένο στα θέλω μου.

3)        Είναι αυτονόητο πως ένα ή δύο μεγάλα και σεβαστικά πάθη είναι αυτά που με κρατούν όρθιο και όχι τα πόδια μου.

4)        Είναι αυτονόητο πως μέσα από τα δικά μου μάτια βλέπω και βιώνω μια δική μου πραγματικότητα.

5)    Είναι αυτονόητο πως η προσωπική μου αλήθεια είναι και η μοναδική αλήθεια.

6)        Είναι αυτονόητο πως ο μόνος και αληθινός δικαστής του Εγώ  είναι το Υπέρ Εγώ  και κανένας άλλος.

7)        Είναι αυτονόητο πως η «γλώσσα» μου θα γλύψει κάθε  φόρα αυτό που λείπει από την «γεύση» της και όχι αυτό που της προτείνεται.

8)        Είναι αυτονόητο να μιλάω αληθινά και πηγαία χωρίς αγένεια, μα και χωρίς ευγένεια.

10)     Είναι αυτονόητο πως το μόνο ηθικά εύστοχο και αποδεκτό θεώρημα είναι το «δεν κάνω στον άλλο ότι δεν θέλω πάθω».

11)     Είναι αυτονόητο πως σήμερα είμαι κάτι που δεν ξανά-ήμουν και δεν θα ξανά-είμαι ποτέ.

14)     Είναι αυτονόητο πως ο μόνος «Θεός» που υπάρχει είναι η ανθρώπινη πραγματικότητα.

15)     Είναι αυτονόητο πως η ανθρώπινη πραγματικότητα είναι υποκειμενική.

16)     Είναι αυτονόητο πως είναι ανόητο και ανώφελο να επιβάλλω ή να μου επιβάλλουν το οτιδήποτε.

17)     Είναι αυτονόητο πως έχω επίγνωση της εκάστοτε κατάστασης μου και ευθύνης.

18)     Είναι αυτονόητο πως έχω δικαίωμα και υποχρέωση στο να ευχαριστιέμαι την δημιουργία της δικής μου ιστορίας.

19)     Είναι αυτονόητο πως κανένας δεν γνωρίζει για μένα καλύτερα από εμένα.

20)     Είναι αυτονόητο πως ότι αληθινό και όμορφα άσχημο ή άσχημα όμορφο έχει τις ρίζες του στον ερωτισμό.

21)     Είναι αυτονόητο πως πρέπει να αγωνίζομαι για την ερωτική απελευθέρωση σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας μου, καθώς και να την διαδίδω στους γύρο μου.

22)     Είναι αυτονόητο πως αξίες δεν είναι άλλες, παρά αυτές με τις οποίες έχω στρώσει το κρεβάτι στο οποίο, ξαπλώνω, αυνανίζομαι και κοιμάμαι κάθε βράδυ.

23)     Είναι αυτονόητο πως όλα συμβαίνουν από και για το ιερό και μοναδικό Εγώ.

25)     Είναι αυτονόητο πως δεν είμαι άντρας, δεν είμαι γυναίκα, δεν είμαι ενήλικας ούτε παιδί, είμαι Άνθρωπος.

26)     Είναι αυτονόητο πως είμαι ουσιαστικά ανελεύθερος μα έχω μια, νοητά απτή ελευθερία επιλογής ερμηνείας, των γεγονότων μέσα μου και γύρο μου.

27)     Είναι αυτονόητο πως πρέπει να υπάρχει συνειδητοποιημένη στάση απέναντι στην αισθητική.

28) Είναι αυτονόητο πως η γνώση δεν είναι αυτοσκοπός, μα ένα μέσο για να φτάσω πιο κοντά στην κάθε ουσία. Η ουσία είναι ανώτερη της γνώσης.

29)     Είναι αυτονόητο πως την Τέχνη δεν την καταλαβαίνω, μα την νοιώθω όπως νοιώθω την ηδονή, το πόνο, την κούραση.

30)     Είναι αυτονόητο πως η αληθινή Τέχνη δεν μπορεί εύκολα να διακριθεί και να αντιπαρατεθεί στο βιωματικό/καθημερινό γίγνεσθαι του καλλιτέχνη.

31) Είναι αυτονόητο πως η Τέχνη είναι μια ιδέα και το έργο τέχνης ο φορέας της.

32) Είναι αυτονόητο πως είμαι ένας αδαής άνθρωπος με μεγάλη αγωνία, ακόμα και όπως οι πιο σοφοί της Δύσης, και πως σίγουρα θα πεθάνω με γνώσεις τόσες ωσάν να ήμουν ακόμα μωρό.

33)     Είναι αυτονόητο πως δεν έχουμε τη δύναμη και το δικαίωμα να γνωρίζουμε καλύτερα την Φύση απ’ ότι  η ίδια η Φύση.

34)     Είναι αυτονόητο πως η Δημοκρατία είναι επικίνδυνη και εκφυλιστική σε μια πολιτεία χωρίς οξύνοια και αυτοσυνείδηση.

35)     Είναι αυτονόητο πως το μανιφέστο αυτό δεν μπορεί να κριθεί (είτε θετικά είτε αρνητικά) εφόσον το ίδιο κρίνει και θεωρεί Τα Γύρο του, με γνώμονα το Εγώ, το οποίο γεννιέται και πεθαίνει κάθε ανατολή και κάθε δύση μακριά από κάθε τι.

Ανδρεοσόπουλος Δημήτρης