Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Αδόμητες σκέψεις περί αρχιτεκτονικής

Architecture is the scientific art of making structures express ideas.
 Τα οικοδομικά υλικά πρέπει να επιλέγονται ώστε να δημιουργούν ένα ζεστό, «οργανικό» κέλυφος και πρέπει να δείχνεται η δομή και η ποιητική τους. Η οργάνωση της κάτοψης δεν πρέπει να υπακούει δογματικά στην ορθογωνική γεωμετρία, αλλά να μένει ελεύθερη από κάθε διανοητικό ή άλλο περιορισμό και να εξυπηρετεί τις ατομικές ή προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες του χρήστη. Κάθε κτίσμα, όπως και κάθε αρχιτεκτονικό πρόβλημα, έχει τη μοναδικότητά του, που είναι συνάρτηση του προγράμματος, των οικοδομικών δεδομένων, του τόπου, του κλίματος και της ψυχολογίας του ατόμου ή της ομάδας που πρόκειται να εξυπηρετήσει. (Επίτιμη ιστορία της αρχιτεκτονικής, Γεώργιος Π. Λάββας, University Studio Press, 2002)
 Ας πάρουμε αυτά τα λόγια κι ας τα μεταφέρουμε στο κομμάτι της επικοινωνίας μας… όπου οικοδομικά υλικά=λέξεις, φράσεις και κάτοψη=σκέψη, δομή λόγου.
Οι συσχετισμοί με το nvc (Nonviolent Communication, Marshall Rosenberg) είναι σαφείς.
 Οι αναζητήσεις ή τα ερωτήματα περί αρχιτεκτονικής παραμένουν ασαφή, χωρίς σταθερή πορεία ή κατεύθυνση. Η ανικανότητα να προβάλω εκ των έσω μια δομή, που θα οργανώνεται με ένα γραμμικό σύστημα κάθετων και οριζοντίων, κάνει την ίδια αυτή κατάσταση αντικείμενο εκτίμησης και θαυμασμού, ενώ η ροή στη διαδικασία προσέγγισης πλαισίου, ακόμη και γι’ αυτό καθ’ αυτό το κείμενο, εκτοξεύει έναν παράδοξο πηγαίο ζήλο, για κάτι που δεν υπάρχει σε μένα πηγαία.

 Στην παρουσίαση της έρευνας της Σοφίας Κονδυλιά «Αρχιτεκτονική + Χορός», οι χορευτές χρησιμοποιούν το σώμα για να δημιουργήσουν χώρο μέσα από την κίνησή του. Γραμμές νοητές και σημεία γίνονται όρια όπου συγκρούεται η ενέργεια της κίνησης με το κενό και υψώνει τοίχους, πλαίσια, και η πορεία συνεχίζεται μέχρι το επόμενο σημείο ή το ξεπέρασμά του.
 Μία από τις χορεύτριες (https://vimeo.com/170235095) υπακούει στα όρια, αλλά στο τέλος τα μεταθέτει, με γραμμικό πάλι τρόπο, σε μια άλλη θέση. Μια άλλη πλέει σε καμπύλες, οι δομές της φύσης. Η εικόνα και ο ήχος που παράγει έχει αναφορά στην πλεγμένη δομή του φυσικού τοπίου και την αλληλοσύνδεση των μορφών του χώρου. Η επόμενη συνδυάζει αυτά τα δύο (https://vimeo.com/170251509). Γραμμικές κινήσει, σπασμωδικές, αλλά τα πέλματά της ακουμπούν σε καρβουνόσκονη και ζωγραφίζει μια κάτοψη με τρούλους.

 «Η χορογράφος επιζητά να μιλήσει για τη σύνθεση του χώρου εκ των έσω.»

 Η σοφία της φύσης, οι δομές αυτές οι κυκλικές, σπειροειδής, βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία μέσα όμως σε μια συνεχή εναλλαγή. Η σχέση σύγκρουσης-μετατόπισης δημιουργεί μια ασάφεια, εντούτοις το ο πυρήνας είναι πάντα συγκεκριμένος.
 Η δομή της ανθρώπινης κατασκευής και οργάνωσης του χώρου, έχει αρκετά αντιφατική λογική με την προηγούμενη. Κάθετες και οριζόντιες δημιουργούν στηρίγματα, που ισορροπούν, χωρίς εμφανή ευελιξία στην υλικότητά τους.
Πώς ο άνθρωπος ανακάλυψε το τετράγωνο; Η αρχιτεκτονική είναι μια άλλη φύση; είναι μια άλλη Δημιουργία, δεύτερη, που έχει ως βάση την απλοποίηση και επιδιώκει τη σταθερότητα και τη λειτουργικότητα.

«Η μορφή ακολουθεί τη λειτουργεία» (Louis Sullivan).

Μαρία Τασούλα, 10ο  εξάμηνο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου