Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν χωρίς να αντιληφθούν τι είναι η ζωή

Ο πατέρας Φιλόθεος Φάρος στην πιο εξομολογητική του συνέντευξη.
Λοιπόν, ο βαθμός στον οποίο η μέση ελληνική οικογένεια ευνουχίζει τα παιδιά της είναι τεράστιος και για μένα αυτή είναι η μεγαλύτερη συμφορά στην ελληνική κοινωνία. Μεγάλη τραγωδία. Η ελληνική οικογένεια είναι φυτώριο ψυχοπαθολογίας και ευνουχίζει συγκλονιστικά τους νέους ανθρώπους. Βλέπετε οργισμένους νέους που κινούνται από ιδεολογικές αντιλήψεις, κατά βάθος είναι άνθρωποι που είναι οργισμένοι με τους γονείς τους. Πολλές φορές όμως οι περισσότερες οικογένειες δεν αφήνουν τα παιδιά τους να θυμώσουν μαζί τους και το κάνουν με πολύ θρησκευόμενο τρόπο, όπως το τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, χρησιμοποιούν δηλαδή τον θεό για να καταπιέσουν την μοναδικότητα του παιδιού. Το παιδί στην ουσία υιοθετεί τις βρώμικες αξίες των γονέων.

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Ευχές για το 2015


Το 3ικαστικό 3ργαστήριο Ζωγραφικής του τμήματος Εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών της Σχολής καλών τεχνών Φλώρινας σας εύχεται το 2015 να είναι η αναζωογονητικότερη χρονιά της ζωής σας!
την ευχητήρια κάρτα σχεδίασε ο Γιάννης Βγόντζας σε σχέδιο της Χριστίνας Τζάνη

Projecτ: "ΒΕΓΟΡΙΤΙΔΑ-ΠΑΛΙΟΣ (Βαγγέλης Παπαδημητρίου)



Βεγορίτιδα-Παλιός


Ξεφυλλίστε το οδοιπορικό της καταγραφής της Ελένης Κεσίσογλου " Άσπρο-Γκρίζο-Μαύρο" και πιο συγκεκριμένα  το project: ''Βεγορίτιδα-Παλιός (Βαγγέλης Παπαδημητρίου) στο ISSUU . Αυτή την φορά επιχειρεί να προσεγγίσει ένα πορτραίτο ανδρός μετά το ενδελεχές πορτραίτο της λαικής ηρωίδας της Φλώρινας Γκιούργκιας  '' Γυναίκα Κηρήθρα " το 2013/14. Το project  είναι σε εξέλιξη.

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Χριστούγεννα στο σπίτι του Χρήστου Μποκόρου


Χριστούγεννα στο σπίτι

Ξημέρωσε χαρά θεού και μέρα που είναι, γιορτινή, είπα να πάω να κάνω παρέα στη μάνα μου. Συννέφιασε στο δρόμο και με το που βγήκα απ' τη Κλεισούρα στη Λυσιμαχία, είδα τ' Αγρίνιο μετέωρο, κρεμάμενο επί των υδάτων, ν' ανταυγάζει στη λίμνη. Πάνω του ομίχλη και πιό ψηλά το Παναιτωλικό κρατάει στο διάσελο μια χούφτα φως. Η κυρά Βγένα στα σύννεφα χαμένη. Τα θεμέλιά μου στα βουνά, στους κάμπους...

Τις γιορτές δε στολίζαμε δέντρο στο σπίτι. Eπαρχία, αρχές του εξήντα, πήγαινα δεν πήγαινα σχολείο. Λίγα και για λίγους ακόμη τα μαζικά αξεσουάρ του πολιτισμού. Ωστόσο, όλο και πλήθαιναν στην αγορά των άγιων ημερών, φωτάκια χρωματιστά να προκαλούν το βλέμμα στο σκοτάδι, αναβοσβήνοντας ολονυχτίς σε παράθυρα με στολισμένα δέντρα (ψεύτικα, στην αρχή, από βιβλιο-χαρτο-δωροπωλεία κι αργότερα κορφές κομμένες από ζωντανά έλατα). Με το που έκλειναν τα μαγαζιά, αραιοί δημοτικοί φανοστάτες ήταν ως τότε τα μόνα τεχνητά νυχτερινά φώτα, για να βλέπει κανείς, να μην τσακίζεται στα σκαλοπάτια και τις λακκούβες με τα νερά στο χωματόδρομο. Αλλά τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια ήταν άλλο πράγμα, ‘ξωρέξια ζηλευτά. Η πόλη άρχιζε να στολίζεται την πρόοδο, ν’ ανάβει τα κολιέ της, να δείχνει γιορτινή κι έκτοτε τα φώτα, όλο και περισσότερα, ξεγελάνε το φόβο μας τις άδειες νύχτες του πολιτισμού και συσκοτίζουνε τους ουρανούς και την ανασφάλεια της μοναξιάς του ανθρώπου. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, η μοναξιά αγιάζει τα έξω και το αγιάζι τα αγιάζει όλα.

Κρύο, λοιπόν, πολύ θυμάμαι, χιόνι και παγωνιά έξω, και μέσα όλα συγυρισμένα εκ βάθρων τέτοιες μέρες, στρωμένα τα καλά στρωσίδια, κλεισμένα τα μέσα δωμάτια, για να μη μπούμε λασπωμένοι στα καθαρά και προλάβουμε να ξεστολίσουμε τις πιατέλες με τα μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες και τα σιροπιαστά, στριφτό και μπακλαβά (όλα φτιαγμένα στο σπίτι, μέρες πριν σπάγαμε και καθαρίζαμε προσεκτικά ‘μύγδαλα και καρύδια για χάρη τους). Μόνο στο καθημερινό με το τζάκι και στην κουζίνα με την ξυλόσομπα ήταν ζεστά και μυρωδάτα από καμένα αγριόξυλα, ψημένα κάστανα και φλούδες μανταρίνια, πυρωμένο ψωμί και χοιρινό και λουκάνικα κρεμασμένα και σύκα αρμαθιές με τη ρίγανη και ρόδια και μήλα και κυδώνια και πορτοκάλια απ' τα περ'βόλια, ομφαλοφόρα με τα μωράκια τους και σαγκουίνια με ρουμπινάκια κρυμμένα στα σπλάχνα τους και τα τζάμια αχνισμένα (για να σχεδιάζουμε με τα δάχτυλα αστεράκια κι ανθρώπους) απ’ το νερό που έβραζε για το τσάι του βουνού ή το μαύρο με κανέλα και γαρίφαλο και λεμόνι και μέλι για τα παιδιά ή "σπίρτο" για τους μεγάλους, έτσι λέγαν το τσίπουρο, να το πίνουν και να παίρνουν φωτιά. Όλα αυτά μαζί με την αργία των ημερών και τα καλά μας ρούχα δίνανε σώμα σε χριστούγεννα και πρωτοχρονιά. Γιόρταζα κιόλας, μαζεύονταν φίλοι και συγγενείς μας στο σπίτι. Άντε και καν’να παιχνίδι αγοραστό, χαρά της Κυριακής και της γιορτής, που αν δεν του βγάζαμε τα μάτια αυθημερόν, σύντομα το βαριόμασταν. Τότε προτιμούσαμε ακόμη τα αυτοσχέδια και τα ομαδικά έξω στους δρόμους, στα ρέμματα και στα λιβάδια, πριν να κλειστούμε οριστικά στα καταναλωτικά της μοναξιάς.

Ένα τέτοιο πρωί γιορτινής αργίας, με το που βγήκα απ’ την εξώπορτα τα ‘χασα κι είπα να κάνω πάλι πίσω στη γνώριμη θαλπωρή του σπιτιού. Απρόσμενη σαν παραμύθι, αποκαλύφθηκε πολύ ομορφιά και δίσταζα. Άδειος ο δρόμος, ερημιά κι απέναντι απ’ το σπίτι (δεν είχαν χτιστεί ακόμη τα ψηλότερα) ήλιος ολόλαμπρος μόλις που καβαλούσε το Παναιτωλικό, κάτασπρη απ’ το χιόνι η ευγενία της η Κυρά-‘βγένα. Είχε ρίξει τσάφι αποβραδίς, πάγωσαν τα νερά κι η πάχνη περιπλανιόταν χαμηλά. Έσκυψα, κοίταξα κάτω, σαν να ‘μουνα πάνω απ’τα σύννεφα εγώ, και να ‘βλεπα έναν μικρούλη κόσμο πίσω τους. Από τα κεραμίδια και τις εξοχές των τοίχων κρεμόντουσαν κρυστάλλινοι σταλακτίτες που έλιωναν αργά και οι σταγόνες του νερού κυλούσαν στραφταλίζοντας κι έπεφταν καταρράχτες απαστράπτουσες κλωστές και τινάζονταν μικρότερες σταγονίτσες, λαμπιρισμοί πιτσίλιζαν τις λιμνούλες και τα ποταμάκια που κυλούσαν ανάμεσα σε οροσειρές από μούσκλια, πέτρες και κρυσταλλιασμένα χορταράκια. Μικρός αστραφτερός κόσμος με περιτριγύριζε κι αντανακλάσεις από λάμψεις πολύχρωμες με τύφλωναν κι ακούγονταν άπειροι ήχοι μικροί του νερού και του ήλιου, ακόμη κι η ανάσα μου ιρίδιζε το φως κι ανέβαινε σαν σμήνος παιχνιδιάρικο απειροελάχιστων πουλιών, που με τσιμπούσαν μαλακά στα μάγουλα και στα ρουθούνια πριν να χαθούν στο πάμφωτο, τσουχτερό κρύο, για να ξανάρθουν στην επόμενη εκπνοή. Πώς περιγράφεται το θαύμα; Δεν τολμούσα να κάνω βήμα. Στεκόμουν στο πέτρινο ρείθρο κι ένιωθα ότι αν προχωρούσα θα ‘πεφτα, θα χανόμουν στo κενό αυτού του ορθάνοιχτου κόσμου. Κι ήθελα και δεν ήθελα να χαθώ μέσα του, δεν ήθελα και να τον χάσω. Στην αμηχανία μου, κοίταξα ψηλά και σήκωσα το χέρι μου να πιάσω ένα κρύσταλλο νερού και μια σταγόνα κύλησε παγωμένη βαθιά ως τη μασχάλη και, σαν να ξύπνησα, χάθηκε η άλλη διάσταση κι όλα επανήλθανε στα μέτρα μου. Ο ήλιος ανέβαινε ψηλότερα, άλλαζαν οι σκιές και οι μορφές του κόσμου, η πάχνη διαλύθηκε, μετακινήθηκαν κι άλλαζαν σχήματα οι λίμνες και τα ποτάμια, γίνανε πάλι χαλίκια και μούσκλια τα πετρώδη και δασωμένα βουνά. Ο πάγος που κρατούσα στη χούφτα μου έλιωνε και περόνιαζε την παλάμη. Συνήλθα. Όλη τη μέρα έτρεχα έξω, έγλειφα παγωμένα κρύσταλλα κι έβρισκα και ξανάβρισκα μικρούς κρυμμένους κόσμους. Και δεν φοβόμουν πια να μη χαθούν. Ήταν εκεί έτσι κι αλλιώς. Δεν ξαναζήλεψα τα στολισμένα δέντρα. Πώς να με ξεγελάσουν πια τα ψεύτικα στολίδια τους; Το θαύμα είναι γύρω μας, το ξέρω τώρα κι ας το ξεχνώ συχνά, αποκαλύπτεται μόνο του ξαφνικά στον αειπάρθενο κόσμο και μας χαρίζεται κάθε φορά που ξανακερδίζουμε την αθωότητα της άφεσης στον θαυμασμό του. Tα παραμύθια είναι αληθινά, όχι τόσο γι’ αυτά που λένε όσο γι’ αυτά που θέλουνε να πουν. Παρθένο βλέμμα να ‘χουμε κι αυτί για να τ’ ακούμε. Aπό μητέρα παρθένο γεννιέται κάθε φορά η σωτηρία του κόσμου, αλλιώς σκοντάφτει στην ερημία των ημερών και των τόπων.

«..ξαγλυστρώ και πέφτω κάτω και λασπώνομαι, ακουμπώ στα δυο μου χέρια και σηκώνομαι...» 

Κουκουλωμένος στα βαριά σκεπάσματα, πριν κοιμηθώ, ξέβγαζα το κεφάλι και μισάνοιγα την κουρτίνα δίπλα μου για να ιδώ και ν’ ακούσω έξω απ’ το παράθυρο τη νύχτα. Κι ακόμα κι όταν ξέδινε ο καιρός κι έβρεχε κι άστραφτε και βροντούσε και το σπίτι μας έτρεμε και το χαλάζι δαιμόνιζε τα τσίγκια στην αυλή, ένοιωθα να ανασαίνει ήσυχα πίσω απ’ την αντάρα του χειμώνα, γαληνεμένος κι αναστάσιμος ο έναστρος ουρανός, και τον περίμενα στην ώρα του νά ‘ρθει.
Ξημέρωσε χαρά θεού και μέρα που είναι, γιορτινή, είπα να πάω να κάνω παρέα στη μάνα μου. Συννέφιασε στο δρόμο και με το που βγήκα απ' τη Κλεισούρα στη Λυσιμαχία, είδα τ' Αγρίνιο μετέωρο, κρεμάμενο επί των υδάτων, ν' ανταυγάζει στη λίμνη. Πάνω του ομίχλη και πιό ψηλά το Παναιτωλικό κρατάει στο διάσελο μια χούφτα φως. Η κυρά Βγένα στα σύννεφα χαμένη. Τα θεμέλιά μου στα βουνά, στους κάμπους...

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ- 150 χρόνια από τη γέννησή του ( 1864-2014) "Ετόλμησα να υμνήσω..." Έκθεση με λατρευτικές απεικονίσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου σε έργα τέχνης, αντικείμενα και λαϊκά καλλιτεχνήματα της εποχής. Συμμετοχή της Σχολής καλών τεχνών Φλώρινας στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών

Λεπτομέρεια από το έργο του Αργύρη Ρήμου

Στην έκθεση που οργανώνει το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών (Ε.Π.Κε.Δ.) στο Συνεδριακό Κέντρο στους Δελφούς,  με τίτλο Ετόλμησα να υμνήσω...  σε επιμέλεια της Ιστορικού Τέχνης Λουΐζας Καραπιδάκη  παρουσιάστηκε το συνεργατικό έργο των Χρήστου Τσώτσου και Χάρη Κοντοσφύρη:
« Προς τι όλη τούτη η μάχη; Σώπα! Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε!»
 Μικτή τεχνική, μεταβλητές διαστάσεις, εγκατάσταση
                                                                            
Συνεργατικό έργο των Χρήστου Τσώτσου και Χάρη Κοντοσφύρη με νέους καλλιτέχνες από την Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας
Νίκος Βουτσελάς-Αφροδίτη Γκρίζη-Μαρία Δήμογλου- Κων/νος Δρούκας-Μαρία Ζαρείφη-Θεώνη-Κατερίνα Καρούλια-Μανώλης Κούκκος –Αθανάσιος  Μπλιούμης-  Δήμητρα Μπαϊρακτάρη- Κυριάκος Μπουρνιάς- Γεώργιος Πανταζής-Ειρήνη Πουλιάση -Γιάννης Ρόμπολας -Άννα-Μαρία Σαμαρά -Χριστίνα Τζάνη-Γεώργιος  Φανάρας -Ειρήνη Φουντουραδάκη.
Στην έκθεση συμμετείχε παράλληλα και ο Αργύρης Ρήμος

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Οι άτακτοι της Γρηγορίου Παλαμά H πιο πρωτότυπη και καινοτόμα αστική δράση, που κερδίζει τα ελαφάκια, τις φάτνες, τους Αγιοβασίληδες Athens Voice Δημοσίευση 1/2

image

Μια αρτίστικη μπουγάδα κρεμασμένη από μπαλκόνι σε μπαλκόνι κατά μήκος της Γρηγορίου Παλαμά! Από Τσιμισκή έως παρυφές Πλατείας Ναυαρίνου, δεκάδες σεντόνια-ζωγραφικές κυματίζουν ανάλογα με τη φόρα που τους δίνει ο ανταριασμένος αέρας, όταν φυσά, ή στέκονται ακίνητα προς θέαση, όταν ο καιρός κάθεται ήσυχα. Μια υπαίθρια γκαλερί στο κέντρο της πόλης, πολύχρωμα συνταρακτική και ενταγμένη σε ένα εννοιολογικό πλαίσιο όπου «νέοι καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν σεντόνια ως καμβά, για να δημιουργήσουν εικόνες, που ως παρέλαση λογχοφόρων αγγέλων αντιστέκονται, αμφισβητούν, ονειρεύονται και διαταράσσουν τη βαρβαρότητα των καιρών, κοντράστ με τον ησυχαστή Θεολόγο που προς λατρεία του χάρισαν το όνομά του στον δρόμο».

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Νέο Τεύχος του Περιοδικού Μανδραγόρα με εξώφυλο του Νικόλα Αντωνίου και σχέδια της Μάγδας Χριστοπούλου και του Γιώργου Πανταζή


Νικόλας Αντωνίου

Νέο Τεύχος No 51  του Περιοδικού Μανδραγόρα το  εξώφυλλο είναι το θυρόφυλλο της αίθουσας “Μεγαλέξαντρος” που αποτολμήθηκε όταν ονομάστηκε έτσι κακόγουστα η αιθουσα "ψ" από τον απόφοιτο πλέον Νικόλα Αντωνίου  με την υποστήριξη των Αχιλλέα Ζάζου, Νίκου Πασαλιμανιώτη και Αναστασίας Γιοβάνογλου  Επίσης δημοσιεύονται σχέδια της Μάγδας Χριστοπούλου και του Γιώργου Πανταζή.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

«Εικαστικές αναπαραστάσεις των Γενικών Αρχείων του Κράτους» Το “διάγγελμα” ως ζωγραφικό ντοκουμέντο θα εκτίθεται στην Πινακοθήκη Λέφα- Ψυχικού από τον Χάρη Κοντοσφύρη και Γιώργο Πανταζή μεταξύ άλλων-Εγκαίνια έκθεσης: Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014



 

Το “διάγγελμα” ως Ζωγραφικό ντοκουμέντο της εγκατάστασης που οι Κοντοσφύρης – Πανταζής επιχείρησαν ένα χρόνο πριν στα κεντρικά κτήρια των Γενικών Αρχείων του κράτους έρχεται να ξαναδιατυπωθεί ζωγραφικά στην καινούργια έκθεση στην πινακοθήκη Ψυχικού. Το συνέργο  “διάγγελμα” είναι ένα εικαστικό σχόλιο των Γιώργου Πανταζή και Χάρη Κοντοσφύρη πάνω στην δυσκολία  να διαχειριστεί το ίδιο το Δημόσιο την ιδιωτική εθελούσια προσφορά. Το διάγγελμα του Μποδοσάκη να χορηγήσει την αποπεράτωση του κτηρίου των Γενικών Αρχείων του Κράτους κράτησε 22 Χρόνια.

Η επαναδιατύπωση του αρχικού έργου ως ζωγραφικού είναι μια απόδειξη της εύστροφης τεκμηρίωσης ενός εφήμερου έργου που οδεύει στο χρόνο.

''ΤΕΧΝΟΣΤΟΙΧΕΙΑ''  Ομαδική έκθεση με μικρά έργα νέων πρωτοεμφανιζόμενων καλλιτεχνών στην γκαλερί 512, Πτολεμαΐδα



Όσο αυξάνεται η εξωτερική  οχλαγωγή των γιορτών τόσο κάποιος αναζητά έναν εσωτερικό τόπο συναισθηματικού ανεφοδιασμού και αναστοχασμού, Ένας κήπος αισθήσεων γεμάτος με μικρά έργα νέων πρωτοεμφανιζόμενων καλλιτεχνών  μας περιμένει στην αυξανόμενης επισκεψιμότητας γκαλερί 512 της Πτολεμαΐδας.Η σταθερή και ουσιαστική σχέση του χώρου τέχνης με το φιλότεχνο κοινό  κάνει την Πτολεμαΐδα να είναι στον εικαστικό χάρτη  της βορείου Ελλάδος . Η 512 είναι ένα πατάρι αναμνήσεων, όπου μικρά εικαστικά παράθυρα ανοίγουν τοπία ομορφιάς, αισθητικής, κριτικής και  παρατηρητικότητας και ποικιλίας του βλέπειν. Ομορφία και ουσιαστική επιτειδιότητα ειναι το μέλημα των τεχνοστοιχείων που συναρπάζουν σε αυτή την ομαδική εκθεση που μεταξύ άλλων εκπροσωπούν την Σχολή Καλών τεχνών Φλώρινας οι:     
Άννα-Μαρία Σαμαρά, Δημήτρης Ανδρεοσόπουλος, Νίκος Μαραντίδης, Χριστίνα Τζάνη

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Δεύτερη παρουσίαση των μορφικών στοιχείων με θέμα τη ”Γραμμή” Παρασκευή,12 – 12 – 2014 ώρα 10:30, στην μεγάλη αίθουσα των θεωρητικών. Από το Θωμά Ζωγράφο.

                                   thomas2
Το ιδεατό γενετικό στοιχείο της μεταβλητής καμπύλης ή της πτύχωσης, είναι η καμπή. Η καμπή είναι το αληθινό άτομο, το ελαστικό σημείο. Αυτήν ακριβώς ο Κλέε συνάγει ως γενετικό στοιχείο της ενεργητικής, αυθόρμητης γραμμής, μαρτυρώντας έτσι την συγγένειά του με το Μπαρόκ και με τον Leibniz, σε αντίθεση με τον καρτεσιανό Καντίνσκι, για τον οποίο οι γωνίες είναι άκαμπτες, το σημείο είναι άκαμπτο, ενώ τίθεται σε κίνηση από μια εξωτερική δύναμη. Όμως για τον Κλέε, το σημείο ως «μη εννοιακή έννοια της μη αντίφασης» διατρέχει μια καμπή. Είναι το ίδιο το σημείο καμπής, εκεί όπου η εφαπτομένη τέμνει την καμπύλη. Είναι το σημείο – πτύχωση. Ο Κλέε ξεκινά με μια διαδοχή τριών σχημάτων. Το πρώτο αποτυπώνει την καμπή. Το δεύτερο δείχνει ότι δεν υπάρχει σχήμα ακριβές και χωρίς διαπλέξεις, όπως έλεγε ο  Leibniz, δεν υπάρχει «ευθεία χωρίς πεπλεγμένες καμπύλες», αλλά ούτε και «καμπύλη ορισμένης πεπερασμένης φύσης χωρίς διαπλοκή κάποιου άλλου, τόσο στα μικρότερα μέρη όσο και στα μεγαλύτερα», παρότι «δεν θα μπορούσαμε ποτέ να αποδώσουμε σε κάποιο σώμα μια ορισμένη επακριβή έκταση, όπως θα μπορούσαμε να κάνουμε αν υπήρχαν άτομα». Το τρίτο σχήμα σκιάζει την κυρτή πλευρά και συνάγει έτσι την κοιλότητα και το κέντρο της καμπύλης της, που αλλάζουν πλευρά ένθεν κακείθεν του σημείου καμπής.
Gilles Deleuze  « Η πτύχωση»

Δελτίο Τύπου:"Βγάζω τα πλυμένα μου στην φόρα" η εικαστική μπουγάδα που άλλαξε το πρόσωπο της οδού Γρηγορίου Παλαμά της Θεσσαλονίκης. Σειρά επιλεγμένων φωτογραφιών

                                  
Μια καινοτόμα πρωτότυπη  δράση ήρθε να αλλάξει την εικόνα της οδού Γρηγορίου Παλαμά της Θεσσαλονίκης. Ο Εμπορικός Σύλλογος της πόλης σε συνεργασία με τις δυο Σχολές Καλών Τεχνών, της Θεσσαλονίκης και της Φλώρινας, και πιο συγκεκριμένα το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής Θεσσαλονίκης με συντονιστή τον Γιώργο Τσακίρη και το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής της Φλώρινας με συντονιστή τον Χάρη Κοντοσφύρη,το εργαστήριο Εκκλησιαστικων τεχνών με συντονιστή  τον Δημοσθένη Αβραμίδη και χαρακτικής  με συντονίστρια την Δήμητρα Σιατερλή, διοργάνωσαν ένα πρότζεκτ με τίτλο «Βγάζουμε τα πλυμένα μας στη φόρα» Σύνδεσμος για όλα αυτά είναι ο Χρήστος Αλαβέρας την υλοποίηση της ιδέας συντόνισαν οι Μαρί Θεοφίλου -Δήμητρα Μπαϊρακτάρη από την Σ.Κ.Τ. Φλώρινας και ο Νίκος Χιονίδης από τον Εμπορικό Σύλλογο της Θεσσαλονίκης. Νέοι Καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν σεντόνια όπου καθάρισαν ζωγραφικά και τα κρέμασαν αντί- επετειακά στο δρόμο του ησυχαστή Θεολόγου Γρηγορίου Παλαμά σαν μια παρέλαση λογχοφόρων Αγγέλων για όσους αντιστέκονται, αμφισβητούν, ονειρεύονται δεν υποτάσσονται στην βαρβαρότητα των καιρών.

"Βγάζω τα πλυμένα μου στην φόρα" η εικαστική μπουγάδα που άλλαξε το πρόσωπο της οδού Γρηγορίου Παλαμά της Θεσσαλονίκης Σειρά φωτογραφιών Β




Μια καινοτόμα πρωτότυπη  δράση ήρθε να αλλάξει την εικόνα της οδού Γρηγορίου Παλαμά της Θεσσαλονίκης. Ο Εμπορικός Σύλλογος της πόλης σε συνεργασία με τις δυο Σχολές Καλών Τεχνών, της Θεσσαλονίκης και της Φλώρινας, και πιο συγκεκριμένα το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής Θεσσαλονίκης με συντονιστή τον Γιώργο Τσακίρη και το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής της Φλώρινας με συντονιστή τον Χάρη Κοντοσφύρη,το εργαστήριο Εκκλησιαστικων τεχνών με συντονιστή  τον Δημοσθένη Αβραμίδη και χαρακτικής  με συντονίστρια την Δήμητρα Σιατερλή, διοργάνωσαν ένα πρότζεκτ με τίτλο «Βγάζουμε τα πλυμένα μας στη φόρα» Σύνδεσμος για όλα αυτά είναι ο Χρήστος Αλαβέρας την υλοποίηση της ιδέας συντόνισαν οι Μαρί Θεοφίλου -Δήμητρα Μπαϊρακτάρη από την Σ.Κ.Τ. Φλώρινας και ο Νίκος Χιονίδης από τον Εμπορικό Σύλλογο της Θεσσαλονίκης. Νέοι Καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν σεντόνια όπου καθάρισαν ζωγραφικά και τα κρέμασαν αντί- επετειακά στο δρόμο του ησυχαστή Θεολόγου Γρηγορίου Παλαμά σαν μια παρέλαση λογχοφόρων Αγγέλων για όσους αντιστέκονται, αμφισβητούν, ονειρεύονται δεν υποτάσσονται στην βαρβαρότητα των καιρών.

"Βγάζω τα πλυμένα μου στην φόρα" η εικαστική μπουγάδα που άλλαξε το πρόσωπο της οδού Γρηγορίου Παλαμά της Θεσσαλονίκης Σειρά φωτογραφιών Α



Μια καινοτόμα πρωτότυπη  δράση ήρθε να αλλάξει την εικόνα της οδού Γρηγορίου Παλαμά της Θεσσαλονίκης. Ο Εμπορικός Σύλλογος της πόλης σε συνεργασία με τις δυο Σχολές Καλών Τεχνών, της Θεσσαλονίκης και της Φλώρινας, και πιο συγκεκριμένα το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής Θεσσαλονίκης με συντονιστή τον Γιώργο Τσακίρη και το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής της Φλώρινας με συντονιστή τον Χάρη Κοντοσφύρη, το εργαστήριο Εκκλησιαστικων τεχνών με συντονιστή  τον Δημοσθένη Αβραμίδη και χαρακτικής  με συντονίστρια την Δήμητρα Σιατερλή,διοργάνωσαν ένα πρότζεκτ με τίτλο «Βγάζουμε τα πλυμένα μας στη φόρα» Σύνδεσμος για όλα αυτά είναι ο Χρήστος Αλαβέρας την υλοποίηση της ιδέας συντόνισαν οι Μαρί Θεοφίλου -Δήμητρα Μπαϊρακτάρη από την Σ.Κ.Τ. Φλώρινας και ο Νίκος Χιονίδης από τον Εμπορικό Σύλλογο της Θεσσαλονίκης. Νέοι Καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν σεντόνια όπου καθάρισαν ζωγραφικά και τα κρέμασαν αντί- επετειακά στο δρόμο του ησυχαστή Θεολόγου Γρηγορίου Παλαμά σαν μια παρέλαση λογχοφόρων Αγγέλων για όσους αντιστέκονται, αμφισβητούν, ονειρεύονται δεν υποτάσσονται στην βαρβαρότητα των καιρών.

“The glass between us” Το νέο εικαστικό εργαστήριο οπτικών συγκινήσεων του Χρήστου Αλαβέρα στο ΤEET Φλώρινας ολοκληρώθηκε την Τετάρτη 3/12/ 2014 στις 16:00μμ στην Δημοτική Αγορά




Ακολούθησε συνέντευξη στην ΕΡΤ οpen (Εκπομπή Zona Rosa 03/12/2014- Σημείο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος 52:54-1:00:59)και αφιερώθηκε η εικαστική συνάντηση στον Αγώνα των Σκουριών Χαλκιδικής

 Την Τέταρτη 3/12/ 2014 στις 16:00 στη Δημοτική αγορά της Φλώρινας σπουδαστές της σχολής καλών τεχνών της Φλώρινας  συμμετείχαν στο δρώμενο που θα πραγματοποιήσαν με τίτλο;The glass between us. Θα επιχειρούσαν να εκφράσουν τη περιπετειώδη σχέση που διαδραματίζεται ανάμεσα σε δυο υποκείμενα που τα χωρίζει ένα αδιόρατο γυάλινο τείχος λίγων εκατοστών αλλά και να διερευνήσουν τις δυνατότητες επικοινωνίας και διαπερατότητας αυτού του φράγματος. Ως όργανο επικοινωνίας και έκφρασης μπροστά στο γυάλινο διαχωριστικό θα έχουν τη σχεδιαστική αίσθηση και αυτή θα στέλνουν τα σήματα τους και θα αναπτύσσουν τις σκέψεις τους εκατέρωθεν του διάφανου τοίχους που τους χωρίζει. Παράλληλα οι άλλοι σπουδαστές καλλιτέχνες που θα βρίσκονται γύρω θα καταγράφουν το γεγονός με σχεδία που θα κάνουν εκείνη τη στιγμή.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

ΑRT and the CITY 5, Στοά Σπυρομήλιου/ Βραβεύσεις


H μεταμόρφωση της Γρηγορίου Παλαμά στην Θεσσαλονίκη

Εικόνες: Γιώργος Κουρτίδης 
Μια εντελώς διαφορετική δράση ήρθε να αλλάξει την εικόνα ενός κεντρικότατου δρόμου της Θεσσαλονίκης. Ο Εμπορικός Σύλλογος της πόλης σε συνεργασία με τις 2 Σχολές Καλών Τεχνών, της Θεσσαλονίκης και της Φλώρινας, και πιο συγκεκριμενα το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής Θεσσαλονίκης του Γιώργου Τσακίρη και το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής της Φλώρινας του Χάρη Κοντοσφύρη διοργάνωσαν ένα πρότζεκτ με τίτλο «Βγάζουμε τα πλυμμένα μας στη φόρα». Οι φοιτητές των δυο εργαστηρίων ζωγράφισαν επάνω σε τεράστια σεντόνια τα οποία και κρέμασαν με σχοινιά σε όλο το μήκος του δρόμου. Η εικόνα που δημιουργήθηκε μοιάζει πραγματικά μαγική και δίνει την έμπνευση για επεμβάσεις σε ολόκληρη την πόλη. Απολαύστε την.

Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης προτείνει 5 βιβλία του 2013

L’eclisse (1962)

Πέντε Πολύτιμα Πετράδια
Η χρονιά, το 2013, αρχίζει με τον Θάνο Σταθόπουλο και το Αυτόματο (εκδ. Γαβριηλίδης). Μεταλλικός μινιμαλισμός που συνταιριάζει την ελληνική παράδοση του Ε.Χ. Γονατά και του Γιώργου Ιωάννου με τις διαστημικές πρόζες της Laurie Anderson. Κάθε κίνηση του Σταθόπουλου στη σκακιέρα της ελληνικής λογοτεχνίας είναι μια ανατροπή, αθόρυβη τάχατες, που μας αναγκάζει να σκεφτούμε ξανά τα όρια, τους τρόπους, τις τροπές της γλώσσας μας. Θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος φίλος του Marcel Duchamp. Το Αυτόματο είναι το απόλυτο ποιητικό καλειδοσκόπιο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

Υποδεχόμαστε την Anne Carson, την Tilda Swinton της στοχαστικής και στοχαζόμενης ποιήσεως και τη δίγλωσση έκδοση του βιβλίου short talks/λίγα λόγια (εκδ. Πατάκης). Ο Χάρης Βλαβιανός υπογράφει την εισαγωγή και τη μετάφραση. Αξιοσημείωτο και αξιέπαινο ότι πρώτη φορά δεξιωνόμαστε τούτη την υψηλής ακριβείας λογοτεχνία στη χώρα μας. Μέγιστη αρετή της Carson η πύκνωση του λόγου σε συνδυασμό με τη φιλοσοφική ακρίβεια που ερωτοτροπεί με τον Ludwig Wittgenstein.
Ο Λευτέρης Καλοσπύρος με εντυπωσίασε με το μυθιστόρημα Η μοναδική οικογένεια (εκδ. Πόλις) και με έβαλε στον ωραίο και γόνιμο μπελά να καταβυθιστώ ή/και να σερφάρω στα ορυχεία και στα φουσκωμένα κύματα μιας γενιάς που μεγαλουργεί σεμνά πίσω από την πλάτη μας. Και ο μεταμοντερνισμός έχει ψυχή. Και άφθονο χιούμορ.
Ο Anthony Marra είναι η αποκάλυψη της χρονιάς. Ο Αστερισμός Ζωτικών Φαινομένων (εκδ. Ίκαρος) θαυμάσια και θαυμαστά μεταφρασμένος από τον μαιτρ Αχιλλέα Κυριακίδη, δείχνει ότι οι Αμερικανοί δεν εγκαταλείπουν ποτέ το φιλόδοξο μυθιστόρημα, την τέχνη του να σπάνε τον κόσμο σε κομμάτια και να τον ανασυναρμολογούν φανερώνοντας τις σκοτεινές πλευρές του.
Η χρονιά τελειώνει με το ογκώδες πόνημα του Paul Ricοeur, Η Μνήμη, η Ιστορία, η Λήθη (μτφρ. Ξενοφών Κομνηνός, εκδ. Ίνδικτος), όπου ο σπουδαίος αυτός στοχαστής επιχειρεί να διαυγάσει τα σκοτεινά μονοπάτια ανάμεσα στη μνήμη και στη λήθη, στη σχάρα και στον κάναβο και στο λαβύρινθο που είναι η εμπλοκή μας με τον χρόνο, με όσα αφήνουμε, εκόντες άκοντες πίσω μας, και όσα, πάλι εκόντες άκοντες, δεν μπορούμε παρά να κουβαλάμε πάντα μαζί μας όπου κι αν πάμε, όσο μακριά κι αν προχωρήσουμε στον χώρο ή/και στον χώρο. «Αυτό που στην ιστορική εμπειρία φαντάζει παράδοξο», γράφει ο Ricceur, «ήτοι υπερβολική μνήμη εδώ, ανεπαρκής μνήμη εκεί, επιδέχεται μεθερμήνευση υπό τις κατηγορίες της αντίστασης, του καταναγκασμού επανάληψης, και τελικά βρίσκεται να υποβάλλεται στην βάσανο της δύσκολης εργασίας της ανάμνησης. Η υπερβολή μνήμης θυμίζει συγκεκριμένα τον καταναγκασμό επανάληψης, για τον οποίο ο Freud μας λέγει ότι οδηγεί στην υποκατάσταση από τον εκδραματισμό της αληθινής ενθύμησης μέσω της οποίας το παρόν θα συμφιλιωνόταν με το παρελθόν: πόσες βιαιότητες στον κόσμο δεν επέχουν θέση acting out ‘αντί’ της ενθύμησης!»
πηγή: http://frear.gr/?p=3485

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

REM BRAND NAME project – Η γνησιότητα του καλλιτέχνη στην Αθήνα από την αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος Δελτίο τύπου

                   

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος μας καλεί να παίξουμε ένα επιτοίχιo art-παιχνίδι από τις 11 έως και τις 30 Δεκεμβρίου…

Με την τελευταία έκθεση για το 2014 με τίτλο “Rem Brand Name – Η γνησιότητα του καλλιτέχνη”, ένα εικαστικό project των φοιτητών του 3ου εργαστηρίου Ζωγραφικής ΤΕΕΤ Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, μπορούν όλοι να αποκτήσουν ένα έργο τέχνης δίνοντας, γιατί όχι, έστω και 5 ευρώ!

ΨΧ -4 Στιγμές


Η Myrό Gallery σας προ(σ)καλεί να βιώσετε μια conceptual έκθεση, με τίτλο “ΨΧ – 4 Στιγμές”, έναν διάλογο μη απεικονιστικής τέχνης, και παραστατικής αφαίρεσης τεσσάρων νέων καλλιτέχνιδων με την δόμηση του χώρου κατά το εικός μιας πέμπτης -την εγκατάσταση “ΨΧ” της Έρης Αγρίου. Τοconcept & η επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο Πάρης Καπράλος. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα λάβουν χώρα την Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014 στις 20.00. 

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Συνέδριο Πολιτικής Ιστορίας: “Απο τη Ρόζα Λούξεμπουργκ στο Τερατώδες Είδωλο της Ευρώπης”


Συνέδριο Πολιτικής Ιστορίας: “Απο τη Ρόζα Λούξεμπουργκ στο Τερατώδες Είδωλο της Ευρώπης”
Φλώρινα, 11-12 Δεκεμβρίου 2014
Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών

Κατεβάστε το πρόγραμμα του συνεδρίου πατώντας εδώ

“The glass between us”συνέντευξη στην ΕΡΤ οpen (Εκπομπή Zona Rosa 03/12/2014


“The glass between us” Το νέο εικαστικό εργαστήριο οπτικών συγκινήσεων του Χρήστου Αλαβέρα στο ΤEET Φλώρινας ολοκληρώθηκε την Τετάρτη 3/12/ 2014 στις 16:00μμ στην Δημοτική Αγορά

Ενημέρωση Ένωσης 5-12-2014 - Εικαστική Εκπαίδευση σε Κίνδυνο. Συνέντευξη.


Εικαστική Εκπαίδευση σε Κίνδυνο

Συνέντευξη στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ3

"Δεν είμαι εγώ" προβολή Τετάρτη 10/12 στην Ταινιοθήκη


Τετάρτη 10/12 και ώρα 20:00,
στην Ταινιοθήκη (Ιερά οδός 48, Κεραμεικός)

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

«Το Μέλλον είναι Εδώ», Ημερίδα για τα Μουσεία στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού


Στις 5 Δεκεμβρίου, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Γενικό Προξενείο των Η.Π.Α. στη Θεσσαλονίκη και το Βρετανικό Συμβούλιο διοργανώνουν συνέδριο με τίτλο «Το Μέλλον είναι Εδώ: Εξελίσσοντας τη Στρατηγική, τον Προγραμματισμό και την Επικοινωνία Μουσείων και Πολιτιστικών Οργανισμών» υπό την αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης και της Κίνησης των πέντε μουσείων. 

Πρόκειται για τον τέταρτο σε συνέχεια συνέδριο που πραγματοποιείται πάνω σε θέματα μουσειακών πρακτικών. Το συγκεκριμένο απευθύνεται σε επιμελητές, διοικητικά στελέχη, και καλλιτέχνες, οι οποίοι ενδιαφέρονται να ενημερωθούν σχετικά με τις αλλαγές και καινοτομίες στη χάραξη στρατηγικής πολιτιστικών οργανισμών στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στον τρόπο με τον οποίο οι πολιτιστικοί οργανισμοί ανανεώνονται για να ανταποκριθούν σε ένα νέο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον, και πώς χρησιμοποιούν το design και τις νέες τεχνολογίες στον σχεδιασμό προγραμμάτων και την επικοινωνία τους με διαφορετικές κοινότητες. 

Έκθεση " Όταν οι εικόνες αφηγόυνται: αφιέρωμα στην Τόνια Νικολαΐδη"‏


ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ʺΛΟΥΚΑΣ ΒΕΝΕΤΟΥΛΙΑΣʺ/ EΓΚΑΊΝΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ

Το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών  Α.Π.Θ. διοργανώνει  Διαγωνισμό Ζωγραφικής Νέων στη μνήμη του  ζωγράφου Λουκά Βενετούλια. Ο διαγωνισμός καθιερώνεται ως θεσμός και θα πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια για νέους από 18 έως 35 ετών, πτυχιούχους και μη. Φέτος, πρώτη χρονιά του διαγωνισμού, συγκεντρώθηκαν πενήντα έργα τα οποία θα εκτεθούν σε χώρο του Ιδρύματος με την μορφή έκθεσης.

“Δεν είμαι εγώ” του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Ταϊφούν Πιρσελίμογλου. Την Ελληνική Αφίσα ανασχεδίασε ο Βγότζας Γιάννης προπτυχιακός φοιτητής του ΤΕΕΤ.





  















Την Τετάρτη 10/12 και ώρα 20:00, θα πραγματοποιηθεί στην Ταινιοθήκη της
Ελλάδας (Ιερά οδός 38, Κεραμεικός), προβολή της νέας ταινίας του σκηνοθέτη Ταϊφούν Πιρσελίμογλου με τίτλο “Δεν είμαι εγώ”.
Η ταινία είναι μια συμπαραγωγή Τουρκίας-Ελλάδας-Γαλλίας και αναφέρεται στην
ακούσια, παθητική και ολοκληρωτική εισχώρηση του ήρωα στην ζωή και στην
προσωπικότητα ενός άλλου που θα τον οδηγήσει μέχρι την φυλακή.
Πρωταγωνιστούν ο Τούρκος συγγραφέας, σεναριογράφος και ηθοποιός Ερτζάν
Κεζάλ και η Ιρανή – Γερμανίδα διεθνής πρωταγωνίστρια Μάριαμ Ζάρε. Η μουσική
είναι του Γιώργου Κουμεντάκη και η φωτογραφία του Αντρέα Σινάνου.
Η ταινία έχει ήδη συμμετάσχει σε 24 διεθνή φεστιβάλ σε αντίστοιχες χώρες του
κόσμου και έχει βραβευτεί με εννέα βραβεία (καλύτερης ταινίας, σεναρίου, μουσικής,
Α΄ ανδρικού ρόλου κ.α.)
Μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα: «Παράλληλη
διανομή ταινιών»

Atopos Unlocked #Clo'e Floirat Invitation - Εγκαίνια 3/12/14


Atopos Unlocked  
Occupy Atopos #Clo'e Floirat
Επιμέλεια // Βασίλης Ζηδιανάκης 

Nikos Artemis, OVAL, a multiple projections video-installation


Τελευταίες ημέρες της έκθεσης ΟΒΑΛ:
Τετάρτη 3/12, Πέμπτη 4/12 και Παρασκευή 5/12.
Ωρες λειτουργίας: 6 με 9 μμ.
Cheapart exarchia, Α. Μεταξά 25 & Θεμιστοκλέους, Αθήνα

«Η αλήθεια αποκαλύπτεται μέσα από την απόκρυψή της»

Συνάντηση κατεύθυνσης 3ου εργαστηρίου με θέμα:

ΑΠΟΦΑΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ   ΚΑΙ ΑΝΕΙΚΟΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ
Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ
«Η  αλθεια  αποκαλπτεται  μσα  απ την  απκρυψ  της»

Παρασκευή, 05-12-2014 ώρα 10:30,
στην μεγάλη αίθουσα των θεωρητικών.
 Χάρης Κοντοσφύρης - Θωμάς Ζωγράφος

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Καλλιτέχνης πέρασε 10 χρόνια λαξεύοντας σπήλαιο


Ένας Αμερικανός καλλιτέχνης πέρασε 10 χρόνια από τη ζωή του λαξέυοντας ένα σπήλαιο και μετατρέποντάς το σε μοναδικό έργο τέχνης.

Έκθεση «Τα πρόσωπα του χρόνου» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Φλώρινας

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
ΕΦΟΡΕΙΑ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ -ΤΜΗΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ & ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ 2014



     Δελτίο τύπου

Με αφορμή τη λήξη της έκθεσης «Τα πρόσωπα του χρόνου», που οργανώθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Φλώρινας και το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών - Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στο πλαίσιο του εορτασμού Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2014, θα γίνει εκδήλωση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Φλώρινας την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου και ώρα 6.30 μ.μ.