ΓΛΥΚΑ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ, "Ζωγραφική απεικόνιση της Θεωρίας των Χορδών"

Γλύκα Διονυσοπούλου, Colored String Theory Expressionism, 2016

Στόχος της ζωγραφικής μου είναι να απεικονίσω στην ζωγραφική επιφάνεια την ταλάντωση της ύλης μέσω της θεωρίας των χορδών.  Η Θεωρία των χορδών μας λέει πως τα θεμελιώδη δομικά συστατικά της ύλης στον χώρο δεν είναι απλά σημεία, όπως πίστευαν παλιότερα, αλλά στην πραγματικότητα είναι παλλόμενες ίνες ενέργειας που διαθέτουν μόνο μήκος και ονομάζονται χορδές. Όπως οι χορδές ενός έγχορδου μουσικού οργάνου πάλλονται με διαφορετικό τρόπο και δημιουργούν τις νότες οι οποίες με τη σειρά τους με κατάλληλους συνδυασμούς φτιάχνουν την μουσική, έτσι και οι «κοσμικές» χορδές ταλαντώνονται με διάφορες συχνότητες φτιάχνοντας όλα τα σωματίδια της ύλης και αυτά συνδυάζονται κατάλληλα ώστε να δημιουργήσουν την ύλη όπως την ξέρουμε.

Οι χορδές μπορεί να έχουν άκρες (ανοικτές χορδές) και να μοιάζουν με σχοινί ή μπορεί να σχηματίζουν βρόχους (κλειστές χορδές) και να μοιάζουν με λαστιχάκι. Γιατί όμως αν τα σωματίδια θεωρούνται χορδές, δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε ως χορδές; Η απάντηση είναι ότι οι χορδές και οι δονήσεις τους είναι τόσο μικροσκοπικές ώστε δεν μπορούν να ανιχνευθούν ακόμα και με τη χρήση της πιο σύγχρονης τεχνολογίας, έτσι φαίνονται σαν μικροσκοπικά σημεία τα οποία δεν έχουν άλλα χαρακτηριστικά.

Για να έχουν νόημα οι χορδές απαιτούνται τουλάχιστον 10 χωρικές και 1 χρονική διάσταση (στο σύνολο 11 διαστάσεις) που είναι πολύ δύσκολο να τις ανακαλύψουμε πειραματικά, γιατί εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνοι τρεις διαστάσεις χώρου και μία χρόνου και τις επιπρόσθετες διαστάσεις (αν υπάρχουν) δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε. Σύμφωνα με τη θεωρία των χορδών οι υπόλοιπες διαστάσεις δεν μοιάζουν με αυτές που ξέρουμε, αλλά είναι καμπυλωμένες (τυλιγμένες) σ' ένα χώρο με πολύ μικρό μέγεθος, έτσι σε μεγαλύτερες κλίμακες δεν βλέπουμε την καμπύλωση του χωροχρόνου ή τις επιπλέον διαστάσεις.

Για να πετύχω το αποτέλεσμα της θεωρίας των χορδών χρησιμοποιώ πολύ λεπτά στυλό, διαγράφοντας μικροσκοπικές ίνες μελανιού πάνω σε χαρτόνια.  Η πύκνωση των ινών σχηματίζει τον χώρο που είμαστε σε θέση να συλλάβουμε με τις αισθήσεις.  Το γύρω λευκό φόντο συμπεριλαμβάνει τις λοιπές χωρικές διαστάσεις μεγαλύτερης κλίμακας, στις οποίες αδυνατούμε να αντιληφθούμε την καμπύλωση του χωροχρόνου. 

Γλύκα Διονυσοπούλου, Colored String Theory Expressionism, 2016.