Πηνελόπη Γαίτη: « Ψυχές που χάθηκαν στην άβυσσο...από το Βουκουρέστι στο κονσερβοποιείο των Πρεσπών Φλώρινας....»

                                   

«...........................Ψυχή στο λαιμό....παράταιρες εξουσίες, ψυχές που ράγισαν .....το ανοιξιάτικο Βουκουρέστι...και ένα κονσερβοποιείο-μουσείο που υποδέχεται ένα ακόμη έργο..........».

………..στις Πρέσπες, κοντά στην άχρονη λίμνη ....όλα βρίσκουν την πραγματική τους διάσταση με τον πιο απλό τρόπο....χρειάζονται άραγε πολλές εξηγήσεις για να περιγράψουν τη σημαντικότητα της στιγμής και το τελικό αίτιο; Οι καταγραφές ξεκινανε κάνουν τον κύκλο τους και σαν από καιρό προετοιμασμένες κάνουν τον κύκλο τους και βρίσκουν το νοήμά τους...

..................οι άνθρωποι περιπλανιούνται κάθε μέρα, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο μέσα στα κτίσματα της ψυχής τους και ζωντανεύουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καταστάσεις ....η ιστορία κυλάει και στο διάβα της παρασύρει συχνά τα πάντα, μπροστά της υποκλίνονται τα πάντα: Ιστορία και ιστορίες που συχνά μιλάνε για βασανισμένους που έγιναν σύμβολα και αντίκρυσαν με ξεκάθαρο συνειδητοποιημένο βλέμμα την άβυσσο, όπως αυτή της σημαίας της Ρουμανίας που στο κέντρο της έχασκε η τρύπα της αποκοπής από μια παράταιρη εξουσία....ήσουν κι εσύ εκεί...κι ο καθένας μπορεί να είναι με τον τρόπο του όποτε αυτός το νιώθει.....................................................

...............................................................................στο σήμερα: Η πόλη, το Βουκουρέστι, επουλώνει τις πληγές της..και προσπαθεί να ξεχάσει...προσπαθεί να δει με θάρρος πίσω από τη σκια ........................................................................................................................  Ο ουρανός είχε ένα καθαρό γαλάζιο χρώμα...το χώμα στο πάρκο ήταν νοτισμένο από την υγρασία της χθεσινής βροχής...στα ίχνη και στα βήματα σου –στα ίχνη και στα βήματα εκείνων που χάθηκαν αγκαλιάζοντας την ελευθερία...τώρα το μνήμα τους αγκαλιάζει μια ρουμάνικη σημαία.....για όλα ο χρόνος έχει μια απάντηση..

....... στο Λαιμό, στο παλιό κονσερβοποιείο...όλα βουβά και ακινητοποιημένα................

Το δέσιμο παλαιότερων και πιο πρόσφατων έργων κουμπώνει σαν αλυσίδα......

Όλα τελικά έχουν νόημα ή μήπως όχι;...