Ρασάικου Δήμητρα : παρα-μύθοι Εκεί που η ανθρώπινη φύση μπορεί να χαθεί, κάπου εκεί η διαίσθησή της, της παρουσιάζεται με ανθρώπινη μορφή. Αυτή είναι η τάση του ανθρώπου για να ανακαλύπτει πλάσματα όμοια με τον ίδιο. Πλάσματα που φέρουν χαρακτηριστικά ίδια με τις ανθρώπινες συμπεριφορές.

Πάνω σ΄ αυτό το θεώρημα στηρίζεται και ο μύθος των Νυμφών. Οι Νύμφες έχουν απασχολήσει πολλές φορές διάφορους τομείς της επιστήμης όπως: την λαογραφία, την μυθολογία, την ανθρωπολογία, την λογοτεχνία ακόμη και την θεολογία. Πληροφορίες μπορούν να αντληθούν από τα Ομηρικά Έπη, συγκεκριμένα της Ιλιάδας (Υ,4-9) στο σημείο που γίνετε αναφορά στις νύμφες και ότι συμμετείχαν στα συμβούλια των θεών. Αλλά και στην Θεογονία του Ησίοδου (στιχ. 116-153) όταν γίνεται αναφορά στις νύμφες και στα μέρη που κατοικούν.

Βάση στοιχείων της ελληνικής μυθολογίας αλλά και των παραδόσεων, παρατηρούνται αρκετές ομοιότητες στις λαογραφίες και στους μύθους της Ιρλανδίας. Στον υπόλοιπο κόσμο κυριαρχεί το κλασικό μοτίβο της γυναίκας με το λευκό φόρεμα που στοιχειώνει κάποιο ποταμό/κοιλάδα/δάσος/θάλασσα και έχει το χαρακτηριστικό να αποπλανεί το ανθρώπινο ανδρικό φύλο.

Τέλος η όσον αφορά τη δουλειά της Δήμητρας, αποτελείται από σχέδιο με μολύβι σε χαρτί το οποίο φωτογραφίζεται και μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή προστίθεται το χρώμα. Η εκτύπωση των έργων γίνεται σε μουσαμά, ο οποίος ράβεται με σπάγκο σε κλαδιά δέντρων. Το θέμα της δουλειάς της μπορεί να στηθεί σε ανοιχτό χώρο κοντά σε υγρό στοιχείο, περιβαλλόμενο από δέντρα.

                                                   Εικόνα 1 σχέδιο μόνο με μολύβι                                                        

                                                      Εικόνα 2 κατα την διάρκεια της προσθήκης χρώματος