Ειδομένη 5-5-2016 από την Κατερίνα Καρούλια

fffff

Σκουπίδια αισθήματα, μυρωδιές συναισθήματα

 Ζημιές συσσωρεύονται εκατέρωθεν. Χάνουν Έλληνες, πρόσφυγες και μετανάστες. Ευρώ και πελάτες οι Έλληνες που δραστηριοποιούνται σε εισαγωγές και εξαγωγές. Την υπομονή, την αντοχή και την ανοχή,  συμπολίτες μας που διαθέτουν συναισθήματα αλληλεγγύης ή όχι. Την ζωή τους, τα ανθρώπινα δικαιώματα τους  και την ελευθερία της βούλησης τους, πρόσφυγες και μετανάστες.  Ποιοι κερδίζουν πάλι;

Ήρθα χωρίς πρόγραμμα, χωρίς δώρα, χωρίς σχέδιο. Θέλω να βιώσω και να νιώσω ότι ερεθίσει τα μάτια μου. Λόγω του ότι, μόλις ανάρρωσα από κάταγμα ώμου και δύο πλευρών, ήρθα με άδεια χέρια φοβούμενη μη προκαλέσω νέα πτώση στον εαυτό μου στην προσπάθεια να μοιράσω κάτι τι. Επηρεάστηκα σαφώς απ’ ότι σχετικό μεταδίδουν τα κανάλια.

Δ        Διαψεύστηκα. Οι ενήλικες δεν ζητούν σχεδόν τίποτα. Δεν έχουν ανάγκη από τίποτα; Αδιάφοροι για  την παρουσία μου 8 με 9 ώρες ανάμεσα τους, συνεχίζουν τη ζωή τους όπως την έχουν οργανώσει δύο μήνες τώρα. Δύο φεγγάρια όπως με ενημέρωσαν κάποιες γυναίκες. Μάταια ως αργά το απόγευμα περιμένουν τρία λεωφορεία να μεταφέρουν άτομα σε οργανωμένους χώρους φιλοξενίας. Τα λεωφορεία φεύγουν άπραγα, άδεια.

           Οι μετανάστες αδιαφορώντας για τις όποιες συνθήκες, δείχνουν πώς ήρθαν για να μείνουν.     Αγοράζουν από το Πολύκαστρο ή από 1-2 μαγαζάκια γύρω από το σταθμό της Ειδομένης, τρόφιμα, τσιγάρα και είδη πρώτης ανάγκης και μεταπωλούν σε αυτοσχέδιους πάγκους και σκηνές του καταυλισμού σε όσους αδυνατούν ή φοβούνται  να μετακινηθούν. Στήνουν ακόμα πάγκους πρόχειρου, έτοιμου φαγητού που πωλούν, ενώ κάποιοι επίδοξοι κουρείς πωλούν τις υπηρεσίες τους, ή ότι άλλο κάποιοι άλλοι που αντιλήφθηκα αλλά δεν ασχολήθηκα. Αρκετοί πετούν χάμω στη λάσπη τα «γεύματα αγάπης» που αποστείλαμε στερούμενοι. Ετοιμάζουν δε ότι δικό τους, σε τρύπες που έσκαψαν στο έδαφος και με τη βοήθεια φωτιάς από ξύλα που απέκτησαν από δωρεές ευαισθητοποιημένων συμπολιτών μας ή δωρεές της φύσης από την πληγωμένη γύρω περιοχή χορταίνουν την πείνα τους. Αισθήματα ανάμικτα με συναισθήματα ή συναισθήματα ανάμικτα με αισθήματα με συντροφεύουν όλη την ημέρα.

Γρήγορα  την προσοχή μου τραβούν αφενός τα μικρά παιδιά που παίζουν χωρίς να ζητούν τίποτα και αυτά  και αφετέρου τα έφηβα κορίτσια που μένουν μισοκρυμμένα σε κάποιες σκηνές. Καθώς κοντοστέκομαι και περιεργάζομαι αυτές  τις σκηνές,  μοναχικές γυναίκες που κάθονται  απέξω, με καλούν δειλά κοντά τους. Διψούν ίσως να ακούσει μια άλλη γυναίκα την ιστορία τους. Διψούν απλά για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία. Ρωτούν εναγωνίως εάν άνοιξαν τα σύνορα. Με τη βοήθεια των εφήβων κοριτσιών που γνωρίζουν Αγγλικά με πληροφορούν ότι έχουν άνδρα ή γιο στην Γερμανία και αυτές βρέθηκαν ένεκα του πολέμου φοβισμένες και μόνες να προστατεύουν τα κορίτσια ή τις νύφες τους σε ξένο τόπο, για άγνωστο λόγο και χρόνο. Καθώς τις αποχαιρετώ, βουρκώνουν όταν τις ακουμπώ στην πλάτη, ενώ τα κορίτσια, ακουμπούν το κεφάλι τους στην παλάμη μου ικετεύοντας σχεδόν για ένα ανθρώπινο άγγιγμα. « Only touch» ψιθυρίζουν… και βουρκώνω.

Εθελοντές συντονιστικού φορέα, που έρχονται καθημερινά για  πάνω από δύο μήνες από την Θεσσαλονίκη καταγράφουν άτομα και ανάγκες και με πληροφορούν ότι παραμένουν στον καταυλισμό στις 10.000 ψυχές. ‘Άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Άνδρες δυνατοί ή αδύναμοι. Εξουσιαστές ή εξουσιαζόμενοι. Διακινητές και διακινούμενοι. Γυναίκες φοβισμένες  ή αποφασισμένες. Έφηβα κορίτσια και ασυνόδευτα αγόρια που τολμούν να μάθουν Αγγλικά ή Γερμανικά σε σκηνές «σχολεία» που στήθηκαν και οργανώθηκαν από εθελοντές και φορείς. Νέοι συνεχίζουν να κάνουν όνειρα και να ελπίζουν. Ανάμεσα τους παιδιά συνεχίζουν να παίζουν βόλους ή γυαλάκια όπως λέγαμε παλιά. Κάποια παιδιά φτιάχνουν με μια σακούλα και ένα ξύλο, αυτοσχέδιο «αετό» που πασχίζουν να υψώσουν. Άλλα παιδιά παίζουν σε βρομόνερα που ζέχνουν κάτω από τον ήλιο, με κάτι που μοιάζει με βαρκάκι. Κάποια ζητούν να τα φωτογραφίσω με τη barby που τους χαρίστηκε. Ανάμεσα τους η ίδια η ζωή συνεχίζει τον δρόμο της. Δεν σταμάτησε άλλωστε ποτέ να μετρήσει βρεγμένους ή πνιγμένους, κουρασμένους ή προδομένους.

Ένας ισχυρός άνεμος που πνέει από το πρωί αναμοχλεύει σκουπίδια και μυρωδιές  σε όλη την ευρύτερη περιοχή του χωριού Ειδομένη στις παρυφές του λόφου Κουρί.  Μυρωδιές θαρρείς από σταβλισμένα ζώα, από τα σύνορα με την ΠΓΔΜ έως τον Αξιό ποταμό και τον σταθμό.

ο