So below

Ανδρεοσόπουλος Δ. 2014, ψηφιακή φωτογραφία, "As above..."

  Η τέχνη πέρασε την εποχή που προσπαθούσε να τα βρει με τον εαυτό της, ήταν μικρή περίοδος και τα βρήκε και πολύ σύντομα θα λεγε κανείς.
Ίσως είναι η εποχή που πρέπει, να αρχίσει (ξανά) συνειδητά να συμβάλλει στον Άνθρωπο και να επανεφεύρει την ουσιώδη και πρωταρχική αξία της. Φτάνει πια με τα κόκκινα και τις χρυσές τομές, φτάνει με τις αυτοαναφορές μεταξύ κλειστών κύκλων και τα σημεία ορίζοντα ή το έργο που ενεργοποιεί το χώρο και συνομιλεί η σύνθεση του άψογα με κάθε τι γύρο του. Για να έχεις από εδώ και πέρα το δικαίωμα να προτείνεις κάποια άποψη Τέχνης (και τονίζω το Τ κεφαλαίο), θα πρέπει να σε ενδιαφέρει πρώτα ο Άνθρωπος, η Φιλοσοφία και όχι η λογική μα η Διαίσθηση. Καθότι καλώς ή κακώς, υπάρχει μια τάση ένωσης διάφορων και διαφορετικών επιστημονικών κλάδων προς ένα Σημείο, με λίγη πνευματική διαύγεια ή ετοιμότητα κανείς μπορεί εύκολα να κατανοήσει πως αυτά που γράφω έχουν βαρύτητα. Όσοι δεν καταφέρουν θα συνεχίσουν αμέριμνοι την ευτυχία τους. Η Τέχνη δεν είναι όπως τα άλλα πράγματα. Δεν έχει άλλο σκοπό πέρα από την εξύψωση και τη πραγμάτωση της μη ορατής πραγματικότητας του Ανθρωπίνου είδους.
  Μην κάνετε "διάλογο" μαζί μου, μη κάνετε "διάλογο" με κάποια αυθεντία. Κάντε "διάλογο" μονολογικό. Κάντε "διάλογο" με τον εαυτό σας και τη πραγματικότητα που οι ίδιοι μπορείτε να διαισθανθείτε -σε όποιο βαθμό-. Αραδιάστε το μονόλογο σας όπως αραδιάζετε την ζωή και τα βιώματα σας και ίσως σε ατομικό -μα με περίεργο ίσως τρόπο συνολικό και καθολικό- επίπεδο, να νιώσετε μια μοναδική και ιδιαίτερα φωτισμένη ηδονή.