Φλώροι Εικαστικοί

Η ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΗ: ΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ

Γιώργος Κεβρεκίδης - "ΤΑΙΝΙΟΔΡΟΜΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ" 

Εγκατάσταση in situ (πευκοβελόνες, καφάσια συσκευασίας φρούτων, λινάτσα, κουκουνάρια συλλεχθέντα από διάφορες περιοχές, γαλβανιζέ λαμαρίνα, παλέτες), 2013

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΜΙΑ "ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ" ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ IN SITU
Τυχαία συλλεχθέντα αντικείμενα (Randomly Found Objects), όλα "απορρίμματα" είτε της φύσης, είτε της καθημερινότητας, επαναξιοποιούνται σε μια in situ εγκατάσταση, θεματικά προσκείμενη στην ιδέα της μεταποίησης. Συντίθενται, δε, με τέτοιο τρόπο ώστε η σημασία της χρησιμότητάς τους να εξαφανιστεί τελικά πίσω από έναν καινούργιο τίτλο και μια νέα οπτική γωνία (READY MADES, DADA).

Απ' τον συνδυασμό όλων των επαναχρησιμοποιηθέντων υλικών, προκύπτει μία οικολογικού τύπου "ταινία" διαλογής και συσκευασίας προϊόντων, η οποία κείται επί ξύλινων παλετών συσκευασίας. Τα άφθονα κουκουνάρια, ως άλλοι "θρεπτικοί" καρποί της φύσης, προωθούνται για διαλογή και συσκευασία στις μονάδες μεταποίησης. Επίσης, στην παρούσα εγκατάσταση αξιοποιούνται κι οι πευκοβελόνες, που μεταπλάθονται σε διακοσμητικό στοιχείο, πλεγμένες ως φωλιές πουλιών, με την ακανθώδη υφή τους.   

ΠΗΓΕΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΜΟΥ: ΤΟ DADA, Η ARTE POVERA, H POP ART, Η CONCEPTUAL ART

H αρχική χρήση non-art υλικών ή υπαρχόντων "found objects" επικεντρώνεται στα readymades καλλιτεχνών όπως ο Marcel Duchamp, που σόκαρε τον κόσμο της τέχνης με την παρουσίαση του διάσημου ουρητηρίου του το 1917. Όμως και ο Pablo Picasso, o Miro, καθώς επίσης και ο Kurt Schwitters ήταν ανάμεσα σε εκείνους που έκαναν χρήση τέτοιων αντικειμένων στην τέχνη, τα οποία έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις μεθόδους πολλών κινημάτων της τέχνης όπως στο Σουρεαλισμό, το Ντανταϊσμό, την Pop art, την Conceptual Art, έως και σήμερα. Οι καλλιτέχνες απέκτησαν μεγαλύτερη 

ελευθερία έκφρασης, ξεφεύγοντας από τα κλισέ της καλλιτεχνικής πρακτικής παλαιοτέρων εποχών. Τα τελευταία πενήντα χρόνια, καλλιτέχνες από τον Robert Rauschenberg έως την Tracey Emin συμπεριέλαβαν found objects στο έργο τους, είτε επικεντρώνοντας το βασικό τους ενδιαφέρον σε αυτά, είτε χρησιμοποιώντας τα ως συμπληρωματικά στοιχεία. Κοινό έδαφος των καλλιτεχνών περιελάμβανε λιτές φόρμες σε συνδυασμό με την εννοιολογική ασέβεια και μια αίσθηση του ρουστίκ chic σχετικά με τα υλικά και τα αντικείμενα. 

Marcel Duchamp - Fountain,1917.

Robert Rauschenberg, First Landing Jump. 1961. Cloth, metal, leather, electric fixture, cable and oil paint, on composition board, with automobile tire and wood.

Jannis Kounellis. Installation.

Mario Merz Lingotto, 1968. Brush-wood, beeswax and steel unconfirmed. 2620x3130x1140mm

Joseph Beys, Das Rudel (The Pack), 1969. Tate Modern.

Tracey Emin, The Perfect Place to Grow, 2001. Wooden birdhouse with metal roof, wooden steps, wooden trestle, plastic watering can, plants and film

ΤΟ ΚΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΣΕ ΜΙΑ "ΚΑΘΑΡΩΣ" ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Γιώργος Κεβρεκίδης - "ΤΑΙΝΙΟΔΡΟΜΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗΣ"

Επιτοίχια τρισδιάσταση σύνθεση επί γαλβανισμένης λαμαρίνας και βάσης από φύλλο mdf 7mm.2013

Υλικά: Ξύλινα καφάσια επενδεδυμένα με λινάτσα και πευκοβελόνες, κουκουνάρια.

Διαστάσεις: 200x100cm 

Χρησιμοποιώντας το ντυμένο καφάσι, απ' τη μια, ως βασική δομή, και το κουκουνάρι απ' την άλλη, ως στοιχείο της φύσης που την συμπληρώνει, επιχειρείται στην παρούσα σύνθεση να αποδοθεί η σχέση του κενού με το πλήρες, με αφορμή την αρχιτεκτονική, όπως αυτή εξελίχθηκε παράλληλα με τον άνθρωπο. Αντλούνται αφορμές από το επάγγελμα του πολεοδόμου μηχανικού προκειμένου να δημιουργηθεί μια νέα "κάτοψη" πόλης μέσα από τον πολλαπλασιασμό μιας συγκεκριμένης μορφής, ένα έργο που παραπέμπει σε πολεοδομικό σχέδιο. Έτσι δημιουργώντας κενά και πλήρη, προέκυψε ένα αφαιρετικό ανεστραμμένο "Γ", στο κατακόρυφα προβαλλόμενο σχέδιο, μια αναλογία κτισμένου - άκτιστου καθώς και φύτευσης - "σκυροδέματος".

Συμμερίστηκα, με αυτόν τον τρόπο, την αγωνία της αρχιτεκτονικής δια μέσου των εκπροσώπων της, που φυσικά ορίζεται και καθορίζεται κατά πρώτο λόγο από τις συνθήκες που επιβάλλει το φυσικό περιβάλλον (το οποίο παλαιότερα θεωρούσε ο άνθρωπος ως μοίρα και πεπρωμένο κι αργότερα, το όριζε μέσα από το φυσικό νόμο και το ξεπερνούσε μέσω της επιστημονικής γνώσης και της τεχνολογίας) και κατά δεύτερο λόγο από την εποχή του και τις ανάγκες της αλλά και από τις κατά καιρούς αντιλήψεις του. 

Με αφετηρία "τη σταθερότητα, την ομορφιά και την ευχρηστία", που υποστηρίζει ο Βιτρούβιος για το αρχιτεκτονικό έργο, αναζήτησα μια ευρύτερη κι άμεση σχέση των βασικών υλικών με το φυσικό τοπίο. "Μόνωσα" τα υποτιθέμενα κτίριά μου με λινάτσα ενώ τα περιέβαλα περιμετρικά με πευκοβελόνες, που τα τυλίγουν σαν ένα "πάπλωμα". 

H ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1970: ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑΚΗ ΤΕΧΝΗ

"Φτωχά" υλικά όπως φύλλα, άμμος, ξύλα, σχοινιά, κάρβουνα, άχυρα, ακόμη έννοιες και διαδικασίες ή κι ο ίδιος ο εαυτός τους αξιοποιούνται από τους καλλιτέχνες, παράγοντας μορφές τέχνης που δεν αποθηκεύονται εύκολα στους χώρους των μουσείων ή των γκαλερί και στηρίζονται κατά κύριο λόγο στις ιδέες, στις "σκέψεις που βρίσκονται πίσω από τα πράγματα". 

Christo und Jeanne Claude, Wrapped Reichstag, Berlin, Deutschland, 1971-95.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΙ ΤΟΠΟΙ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) http://en.wikipedia.org/wiki/Arte_Povera

2) http://arthistory.about.com/cs/arthistory10one/a/dada.htm

3) http://en.wikipedia.org/wiki/Pop_art

4) http://en.wikipedia.org/wiki/Tracey_Emin