Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Βιβή Μεντζελοπούλου στο «καφενείο των Γυναικών –η γυνή»

                                   

Ζωγραφική μιας γλυκιάς μελαγχολίας των ασάλευτων ζωών
Στα πλαίσια της ημέρας της μητέρας η Βιβή Μεντζελοπούλου παρουσιάζει την εικαστική της δουλειά σε έναν ξεχωριστό καινούργιο χώρο στην πόλη της Φλώρινας το «καφενείο των γυναικών – η Γυνή » Καλλέργη 4 .Το βράδυ της Κυριακής μαζί με  ζωντανούς ήχους θα τιμηθεί η μητέρα όλων μας.
Ο χώρος του καφενείου  έχει την ξεχωριστή ιδιότητα μιας βαθιάς ανάσας από εσωτερική θέα που το κάνει να μην έχει να ζηλέψει τίποτα από τα υπόλοιπα καφενεία της πόλης. Την σύλληψη της ιδέας  για ένα τόσο εξειδικευμένο καφενείο ανοιχτό ταυτόχρονα σε όλους είχε η ακούραστη κυρία Στεργίου που εξοικειώνει αμέσως άπαντες με το εγχείρημα της για γυναίκες χαρούμενες και ανεξάρτητες  σε μια παραγνωρισμένη πραγματικότητα.

Στους τοίχους του καφέ παρατίθενται πορτραίτα οικείων ανθρώπων της Ζωγράφου που επιχειρεί μια επιστροφή στην μνήμη με εργαλεία  το χρώμα της ψημένης όμπρας, του άσπρου και του μαύρου. Τα πορτραίτα είναι εικαστικά ντοκουμέντα γιατί  ενεργοποιούν την φωτογραφική  ανάμνηση  η αν θέλετε την ενθύμηση  φωτογραφιών που  παίζουν σημαντικό ρόλο σε κάθε οικογενειακή Ζωή. Με μια ποιητική της παρουσίας,  το εφήμερο της ζωής ανασυγκροτείται με το γέννημα και την απώλεια μιας ζωής. Η Μεντζελοπούλου καταλαβαίνει την επιλογή της ελευθερίας και ανατομεί  της φόρμες έτσι ώστε να είναι οικεία και παρόντα τα πρόσωπα που εικονίζει.

Στην αναπαράσταση της απουσίας η Μεντζελοπούλου ζωγραφίζει σκηνοθετώντας με βάση την αρχή της ματαιότητας. Μια αρχή που για να αναπτυχθεί χρειάζεται σύμφωνα με την Αλεξάνδρα Ρασιδάκη να αναπληρώνεις την παρουσία, υπογραμμίζοντας την απουσία αγαπημένων ανθρώπων. Επίσης  να χρησιμοποιείς το μέλλον  ως την τωρινή παρουσία που θα είναι η μελλοντική απουσία και όλα να προβάλλονται στο παρελθόν εμποτισμένα με ανάμνηση και οργανωμένη μνήμη . Η Μεντζελοπούλου  κατάφερε να τα εκφράσει αυτά, γιατί η οπτική της γωνιά είναι αυτού που γνωρίζει και έχει ζήσει την  υφιστάμενη τάξη πραγμάτων και η ροή της μελαγχολίας  μετατρέπεται σε συγκίνηση τόσο για την πρωτοπρόσωπη αφηγήτρια όσο και για τους θεατές που είναι συναρπαστικά οικείοι με τις αναφορές της Μεντζελοπούλου.
Η Βιβή Μεντζελοπούλου είναι εικαστικός επί πτυχίο στην Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας στο 3ργαστήριο Ζωγραφικής και παρουσιάζει προπτυχιακά την δουλειά της στα πλαίσια της έρευνας του εργαστηρίου για το πως λειτουργεί το έργο τέχνης σε μη θεσμικούς χώρους τέχνης υπό συνθήκες διάχυσης
Χάρης Κοντοσφύρης






















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου