Φώτα
Η θλίψη έρχεται ανάμεσα στα μακριά μαλλιά.
Μέσα από ανάσες μισές, που σβήνουν το φως μου.
Προσπάθειες με κατεύθυνση το θάνατο.
Ο θάνατος του ψυχικού θάρρους που οδηγεί σε πόνο.
Ο οδηγός του συναισθήματος
για μια καρδιά που δεν αγγίζεται.
Σε κόκκινα χέρια στιγμές πασπαλισμένες από όνειρα
που κοιμούνται κάτω από το χώμα.
Βράδυ χωρίς αστέρια,
φώτα από αιδοία βρωμερά.
Νιώθεις πως δεν καταλαβαίνεις του ήχου το χρώμα.
"Μάλιστα", ξεψυχά η μικρή στο κοντένιο της φόρεμα.
Ανεμόφοβος
Τα κοντά μαλλιά σου δείχνουν
τις λέξεις του ανέμου.
Εκείνες που φεύγουν
για να σε φέρουν κοντά στην απόσταση.
Κοντά στον ορίζοντα για το χορταράκι
είναι εκεί που εκπνέει το είναι μου.
Αγκομαχάει να βγει το μαρμαράκι απ΄τη σκόνη
και μόλις βγει έξω χάος.
Κρότος, από στόματα απειροπολλαπλά,
που κινούν το μάσημα το επικίνδυνο.
Το γυμνό χέρι χωρίς δέρμα
ή δέρμα καμένο και αναίσθητο.
Ευαίσθητα κομμένο,
σε λωρίδες του νου οι αναμνήσεις,
ξεχύνονται από βρεμένες τσέπες.
Ξυπόλυτα νύχια φοβούνται
τα δέντρα τα ψηλά.
Στα κλαδιά οι ελπίδες,
δεν απειλούν,
σιωπηλές υπακούν
τα πικρούλια δάκρυα.
Αλλά συ φοβάσαι.
Μαρία Τασούλα 27-5-14 Φλώρινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου