γένΝημα/Εικαστική έκθεση της Έρης Αγρίου/Καισάρεια Κοζάνης/10-18 Μαϊου 2014

 

                                           

 

 

                                            Είναι οι γυναικες π`αγαπούμε σαν τα ρόδια

                                            έρχονται και μας βρίσκουνε 

                                            τις νύχτες

                                            όταν βρέχει

                                            με τους μαστούς τους καταργούν τη μοναξιά μας

                                            μεσʼ στα μαλλιά μας εισχωρούν βαθειά

                                            και τα κοσμούνε

                                            σα δάκρυα

                                            σαν ακρογιάλια φωτεινά

                                            σα ρόδια.

                                           Νίκος Εγγονόπουλος, 

                                          Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες που αγαπούμε

Εικαστική έκθεση της Έρης Αγρίου/Καισάρεια Κοζάνης/11-18 Μαϊου 2014 με αφορμή τον πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης του αρχείου ιστορίας και τέχνης σε συνδιοργάνωση με το 3ργαστηριο Ζωγραφικής της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας και την εικαστική πλατφόρμα ¨μακρύ όχημα"


Γέννημα είναι αυτό που γεννιέται, το δημιούργημα, το παιδί, ο καρπός των δέντρων ή της γης. Η γυναίκα μητέρα που γεννά δημιουργώντας ζωή ταυτίζεται με τις διαδικασίες της γονιμότητας της γης που γεννά καρπούς. Το ρόδι, καρπός με διπλό συμβολισμό, περιέχει στο σφαιρικό του σχήμα της έννοιες της ζωής και του θανάτου. Λόγω του κόκκινου χυμού του και των πολυάριθμων σπόρων του συμβολίζει την μήτρα και το ξεκίνημα της ζωής. Οι ίδιοι όμως σπόροι του, προσφέρθηκαν στην Περσεφόνη σηματοδοτώντας το πέρασμα της στον Άδη και την μη δυνατότητα μόνιμης επιστροφής, άρα το θάνατο. 

Η ζωή και ο θάνατος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, δεν υπάρχουν αντιθετικά αλλά το ένα προϋποθέτει το άλλο. Είναι και τα δύο στιγμές του παιχνιδιού της δημιουργίας που επαναλαμβάνει τις στιγμές του παράγοντας εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν κύκλο της ζωής. Έτσι όπως ο σπόρος θα πέσει στη γη και θα σαπίσει ώστε να μπορέσει να βγει καινούργιος καρπός, με τον ίδιο τρόπο και ο θάνατος μετατρέπεται σε ζωή. 

Το Νήμα που συνδέει την ζωή και το θάνατο, είναι το ίδιο που συνδέει ανά τους αιώνες το άυλο με το υλικό, την αρχή με το τέλος όλες τις φαινομενικά αντίθετες έννοιες που τελικά εμπεριέχουν η μία την άλλη. Το Νήμα της ζωής, ο ομφάλιος λώρος, το υφάδι του σύμπαντος, το χέρι του Θεού από το οποίο εξαρτώνται όλα τα πράγματα και κρέμεται όλη η ζωή. Ο συμβολισμός του νήματος που ενώνει, ισχύει τόσο για το μακρόκοσμο, όσο και για τα γεγονότα της ατομικής ζωής του ανθρώπου. Εδώ το Νήμα ντύνεται κόκκινο και δημιουργεί τους σπόρους του ροδιού, αφήνοντας το τελείωμα του να κρέμεται μπροστά ή να κουλουριάζεται πίσω από την γάζα που τυλίγει και δημιουργεί σαν κουκούλι τα δικά μου γενΝήματα.

Έρη Αγρίου, Μάιος 2014

η έκθεση είναι στο πλαίσιο της πλατφόρμας "μακρύ όχημα"