Την Τρίτη 20 Μαίου, και ώρα 10.00 - 14.30 στα πλαίσια μαθήματος του 3ου εργαστηρίου ζωγραφικής, θα διεξαχθεί το
σεμινάριο ''ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑ'' το οποίο θα είναι ανοιχτό προς όλους τουε ενδιαφερόμενους, από
τον ψυχίατρο/εικαστικό και διδάκτωρ του Α.Π.Θ Παύλο Βασιλειάδη.
Το περιεχόμενο των διαλέξεων αναφέρεται στην - επίδραση που είχε η ιδέα και το φαινόμενο της τρέλας στο έργο μεγάλων καλλιτεχνών, από την Αναγέννηση μέχρι και σήμερα. Οι καλλιτέχνες που εμπνεύστηκαν από την ιδιαίτερη αυτή κατάσταση του ανθρώπου, απέδιδαν αριστουργηματικά στα έργα τους τις διάφορες εκφάνσεις της τρέλας και παράλληλα εξέφραζαν και τις πεποιθήσεις και αντιλήψεις της εκάστοτε κοινωνίας για την τρέλα ,αντιλήψεις που συναπαρτίζουν την έννοια του στίγματος
-Οι αλλαγές και γεγονότα στο τέλος του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα, τόσο στην ψυχιατρική όσο και στην τέχνη, ήταν καταλυτικές όσο αφορά στην
ανακάλυψη , αποκάλυψη και αποδοχή της τέχνης των ατόμων με βαριές ψυχικές διαταραχές
-και στη συνέχεια στην επιρροή της στη μοντέρνα τέχνη τον 20ο αιώνα.
-Ο ενθουσιασμός που ακολούθησε την ανακάλυψη αυτού του καινούργιου είδους τέχνης οδήγησε στη δημιουργία μεγάλων συλλογών και στην ίδρυση μουσείων, όπως αυτά της συλλογής Prinzhorn (Χαϊδελβέργη), της Art Brut (Λοζάνη), του Gugging (Βιέννη)και άλλων πολλών.
Το περιεχόμενο του σεμιναρίου περιλαμβάνει επίσης
-τις επιπτώσεις της ψύχωσης στο έργο γνωστών καλλιτεχνών, που μπορεί να είναι ποικίλες, δηλαδή από το να αλλάξει η ψύχωση την ικανότητά τους να εκφράζονται έτσι ώστε το έργο τους πλέον να μην είναι ποιοτικά στο επίπεδο που ήταν πριν, μέχρι να έχει ακόμα και ευοδωτική επίδραση στο έργο τους
-Το τελευταίο αφορά στο φαινόμενο της «δημιουργικής ψύχωσης» και εκφράζεται απλά με τα λόγια του ίδιου του V. Gogh: «Η τέχνη είναι ζηλιάρα, δεν θέλει η αρρώστια να έχει το προβάδισμα».
- Η δημιουργική αυτή διεργασία φαίνεται παράλληλα “να ενεργοποιεί βαθύτερα επίπεδα δημιουργικότητας”(L.Navratil 2004)και έτσι να λειτουργεί 'αυτοθεραπευτικά'.
H δημιουργική διεργασία στην ψύχωση
Η δημιουργική διεργασία εξαρτάται από την ψυχική δομή του καλλιτέχνη, από την επίδραση των εξωτερικών ερεθισμάτων και από παλιότερες αντιλήψεις του εξωτερικού κόσμου μέσα από την εμπειρία (Thomasoff 2008).
Στην ψύχωση(τρέλα) η ψυχική δομή έχει υποστεί διαφοροποίηση, τα εξωτερικά ερεθίσματα ερμηνεύονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο και οι παλιότερες αντιλήψεις εμπλέκονται με φανταστικούς κόσμους. Το βίωμα της απώλειας της επαφής με την αντικειμενική πραγματικότητα και το αίσθημα της αποξένωσης, δίνουν παράλληλα μια έντονη ώθηση στους ψυχωτικούς καλλιτέχνες, μια ‘ορμή για δημιουργία’ στο να ψάξουν για νέους τρόπους κατανόησης του έξω κόσμου. Αυτή η διεργασία διευρύνει τις αντιληπτικές τους ικανότητες και οδηγεί αυτούς που έχουν την ικανότητα να εκφραστούν ,σε μια ανεξέλεγκτη έμπνευση, που έχει σαν αποτέλεσμα την ανακάλυψη καινούργιων εικαστικών μορφών και τη δημιουργία νέων κόσμων.
Η δημιουργικότητα των ασθενών/καλλιτεχνών ξεκινώντας σαν μια εσωτερική ανάγκη και σαν μια 'αυτοθεραπεία', όπως αναφέρει για τον A. Wölfli ο ψυχίατρος W. Morgenthaler, άνοιξε τρεις επιπλέον παράλληλους δρόμους
Ο πρώτος είναι, ότι η Τέχνη αυτή αποτελεί πλέον το καινούργιο κομμάτι που προστέθηκε στο σύνολο της τέχνης. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός, ότι η δημιουργικότητα αυτή έγινε αποδεκτή, χωρίς να χρειαστεί να προσαρμοστεί στις επιταγές της κοινωνίας και της κυρίαρχης αισθητικής.
Ο δεύτερος, ότι η ζωγραφική αυτή γραφή είναι παράλληλα και μια ιδιαίτερη γλώσσα επικοινωνίας, που είναι πολύ χρήσιμη για την κατανόηση του ασθενούς/καλλιτέχνη στην ψυχοθεραπεία.
Ο τρίτος αφορά την αποστιγματοποίηση της ψυχικής διαταραχής, καθώς αναγνωρίζεται πλέον η δημιουργικότητα αυτή, σαν ένα μέρος της συνολικής ανθρώπινης εμπειρίας και σαν μια μακρά πορεία, κατά την οποία οι καλλιτέχνες αυτοί έπαψαν να είναι πλέον άτομα/αντικείμενα της αρρώστιας ,αλλά έγιναν άτομα με δική τους ταυτότητα
Παύλος Βασιλειάδης ,ψυχίατρος/ εικαστικός, διδάκτωρ Α.Π.Θ
έργο του Ζάχου Δημήτρη
Το περιεχόμενο των διαλέξεων αναφέρεται στην - επίδραση που είχε η ιδέα και το φαινόμενο της τρέλας στο έργο μεγάλων καλλιτεχνών, από την Αναγέννηση μέχρι και σήμερα. Οι καλλιτέχνες που εμπνεύστηκαν από την ιδιαίτερη αυτή κατάσταση του ανθρώπου, απέδιδαν αριστουργηματικά στα έργα τους τις διάφορες εκφάνσεις της τρέλας και παράλληλα εξέφραζαν και τις πεποιθήσεις και αντιλήψεις της εκάστοτε κοινωνίας για την τρέλα ,αντιλήψεις που συναπαρτίζουν την έννοια του στίγματος
-Οι αλλαγές και γεγονότα στο τέλος του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα, τόσο στην ψυχιατρική όσο και στην τέχνη, ήταν καταλυτικές όσο αφορά στην
ανακάλυψη , αποκάλυψη και αποδοχή της τέχνης των ατόμων με βαριές ψυχικές διαταραχές
-και στη συνέχεια στην επιρροή της στη μοντέρνα τέχνη τον 20ο αιώνα.
-Ο ενθουσιασμός που ακολούθησε την ανακάλυψη αυτού του καινούργιου είδους τέχνης οδήγησε στη δημιουργία μεγάλων συλλογών και στην ίδρυση μουσείων, όπως αυτά της συλλογής Prinzhorn (Χαϊδελβέργη), της Art Brut (Λοζάνη), του Gugging (Βιέννη)και άλλων πολλών.
Το περιεχόμενο του σεμιναρίου περιλαμβάνει επίσης
-τις επιπτώσεις της ψύχωσης στο έργο γνωστών καλλιτεχνών, που μπορεί να είναι ποικίλες, δηλαδή από το να αλλάξει η ψύχωση την ικανότητά τους να εκφράζονται έτσι ώστε το έργο τους πλέον να μην είναι ποιοτικά στο επίπεδο που ήταν πριν, μέχρι να έχει ακόμα και ευοδωτική επίδραση στο έργο τους
-Το τελευταίο αφορά στο φαινόμενο της «δημιουργικής ψύχωσης» και εκφράζεται απλά με τα λόγια του ίδιου του V. Gogh: «Η τέχνη είναι ζηλιάρα, δεν θέλει η αρρώστια να έχει το προβάδισμα».
- Η δημιουργική αυτή διεργασία φαίνεται παράλληλα “να ενεργοποιεί βαθύτερα επίπεδα δημιουργικότητας”(L.Navratil 2004)και έτσι να λειτουργεί 'αυτοθεραπευτικά'.
H δημιουργική διεργασία στην ψύχωση
Η δημιουργική διεργασία εξαρτάται από την ψυχική δομή του καλλιτέχνη, από την επίδραση των εξωτερικών ερεθισμάτων και από παλιότερες αντιλήψεις του εξωτερικού κόσμου μέσα από την εμπειρία (Thomasoff 2008).
Στην ψύχωση(τρέλα) η ψυχική δομή έχει υποστεί διαφοροποίηση, τα εξωτερικά ερεθίσματα ερμηνεύονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο και οι παλιότερες αντιλήψεις εμπλέκονται με φανταστικούς κόσμους. Το βίωμα της απώλειας της επαφής με την αντικειμενική πραγματικότητα και το αίσθημα της αποξένωσης, δίνουν παράλληλα μια έντονη ώθηση στους ψυχωτικούς καλλιτέχνες, μια ‘ορμή για δημιουργία’ στο να ψάξουν για νέους τρόπους κατανόησης του έξω κόσμου. Αυτή η διεργασία διευρύνει τις αντιληπτικές τους ικανότητες και οδηγεί αυτούς που έχουν την ικανότητα να εκφραστούν ,σε μια ανεξέλεγκτη έμπνευση, που έχει σαν αποτέλεσμα την ανακάλυψη καινούργιων εικαστικών μορφών και τη δημιουργία νέων κόσμων.
Η δημιουργικότητα των ασθενών/καλλιτεχνών ξεκινώντας σαν μια εσωτερική ανάγκη και σαν μια 'αυτοθεραπεία', όπως αναφέρει για τον A. Wölfli ο ψυχίατρος W. Morgenthaler, άνοιξε τρεις επιπλέον παράλληλους δρόμους
Ο πρώτος είναι, ότι η Τέχνη αυτή αποτελεί πλέον το καινούργιο κομμάτι που προστέθηκε στο σύνολο της τέχνης. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός, ότι η δημιουργικότητα αυτή έγινε αποδεκτή, χωρίς να χρειαστεί να προσαρμοστεί στις επιταγές της κοινωνίας και της κυρίαρχης αισθητικής.
Ο δεύτερος, ότι η ζωγραφική αυτή γραφή είναι παράλληλα και μια ιδιαίτερη γλώσσα επικοινωνίας, που είναι πολύ χρήσιμη για την κατανόηση του ασθενούς/καλλιτέχνη στην ψυχοθεραπεία.
Ο τρίτος αφορά την αποστιγματοποίηση της ψυχικής διαταραχής, καθώς αναγνωρίζεται πλέον η δημιουργικότητα αυτή, σαν ένα μέρος της συνολικής ανθρώπινης εμπειρίας και σαν μια μακρά πορεία, κατά την οποία οι καλλιτέχνες αυτοί έπαψαν να είναι πλέον άτομα/αντικείμενα της αρρώστιας ,αλλά έγιναν άτομα με δική τους ταυτότητα
Παύλος Βασιλειάδης ,ψυχίατρος/ εικαστικός, διδάκτωρ Α.Π.Θ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου