Η εποχή μας προσφέρει θεάματα ποικιλότροπα και συνήθως είναι έτοιμες συνταγές διασκέδασης. Η συνταγογράφηση αυτή προτείνεται είτε σε πλαίσια υπεραγορών είτε σε επαναλαμβανόμενες ρουτινιάρικες θεματικές ενότητες τηλεόρασης, κινηματογράφου, λούνα-παρκ, ταξιδιών και εστιατόριων.
Η υπερβολική έκθεση σε εργοστασιακά κατασκευασμένες ψευδαισθήσεις οδηγεί σε μια αξιοπρόσεκτη αδιαφορία για την πραγματικότητα. Ο κοινωνιολόγος Κρίστοφερ Λας υποστηρίζει ότι η αίσθηση της πραγματικότητας που έχουμε φαίνεται να εδράζεται, όσο παράξενο και αν είναι, στην προθυμία μας να εξαπατηθούμε από την σκηνοθετημένη ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Παρόλα αυτά θεατρικές καινοτομίες πχ συμμετοχή του κοινού στην παράσταση ήταν εγγύτητες που πλέον θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η τέχνη παρουσιάζει μια εξυψωμένη εκδοχή της πραγματικότητας. Η αναζήτηση αυτή οδήγησε πολλούς καλλιτέχνες αλλά και κοινό σε μια εμπειρία με κλιμακούμενους κύκλους αυτοσυνειδησίας- Μια αίσθηση του εαυτού εκτελεστή υπό την συνεχή ενδελεχή παρακολούθηση φίλων και ξένων να βοηθά να συμπεράνουμε ότι όλες οι μορφές τέχνης αποκρυσταλλώνονται σε μια εικονοποιία του παράλογου, που ξαναμπαίνει στην καθημερινή ζωή και ενθαρρύνει μια θεατρική προσέγγιση στην ύπαρξη κάτι σαν θέατρο του παρά /το/ λόγο εαυτού. Η παρότρυνση να εκτεθούμε ακόμα περισσότερο, να εκτελέσουμε την αντι-γραφειοκρατική και αντι-ρουτινιάρικη πράξη που μας παροτρύνετε, προτείνεται: Η Δήμητρα Σιατερλή ζωγραφίζει με την κοτσίδα της σε ήχους ενός αυτοσχέδιου μουσικού οργάνου Μαρίμπα με εκτελεστή τον Κώστα Χάνη. Σίγουρα η πρόθεσή της, ήταν αυτή του να ζωγραφίζει λειτουργώντας σωματικά κι αυτό την δέσμευε με τον ίδιο τρόπο που την εγκλώβιζαν οι ιστοί αράχνης που έπλεκε παλιότερα μέχρι να φτάσει σε μια στιγμή τομής, όταν δηλαδή η φαινομενική πραγματικότητα -βλέπε λουλούδια στο σχέδιο- υποσκάπτονταν υπόγεια και μεθοδικά από μια ηφαιστειακή διαδρομή επανάστασης που θα έπρεπε να υποστηρίζεται από τη μουσική της μαρίμπα . Στο τέλος έβγαινε στην επιφάνεια ως έκρηξη που λειτουργούσε αυτοκαταστροφικά αλλά και λυτρωτικά, ως προς το καθεστώς του περιβάλλοντος κόσμου, με μια βόμβα στο χέρι που άναβε το φυτίλι της και έπαιρνε φωτιά. Με τη φωτιά και την αποκαθήλωση αναιρούσε τη δημιουργική πράξη αλλά άφηνε ένα αποτύπωμα πράξης στο λευκό επίπεδο που της είχε ορισθεί. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο η δράση 7x2=1: Μεθόριες Χειρονομίες & Οπτικές Ηχο-πλασίες - επί τόπου, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης έκανε αίσθηση, ειδικά η περφόρμανς της Δήμητρας Σιατερλή που χρησιμοποίησε την κοτσίδα της για πινέλο παρασύροντας το σώμα της σε αναγκαστική υποστήριξη των Ζωγραφικών επιλογών της. Η Σιατερλή έδρασε σαν τροποποιός της πραγματικότητας. Αναδύθηκε σαν να ήταν η ιδία μια εικόνα στον πινάκα της πραγματικότητας και έτσι λάβαμε το δώρο μιας νέας νευρωνικής ανάπτυξης στον εγκέφαλο μας: η εικόνα μέσα στην εικόνα και ένα κομμάτι της ζωντανό να ανασυντάσσει την εικόνα. Ήταν παράξενος ο βιολογικός θόρυβος που σαν γονιδιακή έκφραση σχεδίαζε την σκιά της ύπαρξης της. Προς το τέλος οδηγήθηκε σε μια αυτοκαταστροφική πράξη λειτουργώντας την μοναδικότητα της μέσα από το χάος, Η προσομοίωση της ζωής από την τέχνη είναι η επάρκεια και η ενίσχυση της εμπειρίας και αυτό το πεδίο κατανόησης ανάδειξε η συμμέτοχη της Σιατερλή στο διάλογο μουσικής και εικαστικών στο Μακεδονικό μουσείο.
Κοντοσφύρης Χάρης
To Mακεδονικό ΜουσείοΣύγχρονης Τέχνης σε συνεργασία με το Σύλλογο Μόνιμων Υπαλλήλων Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης παρουσιάζουν τηνΤρίτη 8 Απριλίου 2014 στις 21.00, στους εκθεσιακούς χώρους του μουσείου, το Μουσικό Εικαστικό Δρώμενο (performance) με τίτλο 7 x 2 = 1. Μεθόριες Χειρονομίες & Οπτικές Ηχο-πλ∀σίες -επί τόπου- διάρκειας 90 λεπτών, που βασίζεται στην ιδέα του Modest Mussorgsky, Pictures at an Exhibition - Εικόνες σε μια έκθεση.
Ανά δύο ταυτοχρόνως και σε συνεργασία μεταξύ τους, μουσικοί και εικαστικοί καλλιτέχνεςαυτοσχεδιάζοντας και συντονίζοντας τη δράση τους, θα παρουσιάσουν -επί τόπου- για πρώτη φορά στο κοινό της Θεσσαλονίκης, τις προσωπικές τους ερμηνείες, που αφορούν στον ανά-προσδιορισμό και ανά-πλαση διαχρονικών έργων της κλασικής μουσικής.
Ιδέα - επιμέλεια - συντονισμός: Σταύρος Παναγιωτάκης, Νίκος Κουκής. Συμμετέχουν οι εικαστικοί καλλιτέχνες: Χρήστος Αλαβέρας, Κλειώ Βάττη / Εύη Καραιωσηφόγλου, Άρης Γεωργίου , Χάρης Κοντοσφύρης, Σταύρος Παναγιωτάκης, Δήμητρα Σιατερλή, Γιώργος Τσακίρης .
Οι Μουσικοί που συμμετέχουν, μέλη της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης και του ΣΜΥΚΟΘ και μουσικοί της πόλης, είναι οι: Αλέξανδρος Αγγουριδάκης, Πέτρος Δαμιανίδης, Νίκος Κουκής, ΣάκηςΠαπαδημητρίου , Θοδωρής Πατσαλίδης, Θεόφιλος Σωτηριάδης, Κώστας Χάνης, Αγγελική Χατζηθεοδώρου.
Μέσα στην κρίσιμη εποχή που διανύουμε είναι η πρώτη από μια σειρά εκδηλώσεων και συνεργασιών, που στοχεύουν στη δημιουργία ενός πρωτογενούς έργου, όπως θα προκύψει από τον συνδυασμό καλλιτεχνών δύο διαφορετικών τεχνών και την άμεση επαφή τους με το κοινό.
Η δράση υλοποιείται συνδυάζοντας διαφορετικά καλλιτεχνικά μέσα, μουσικά όργανα , ετερόκλητα υλικά και μη συμβατές τεχνοτροπίες. Όλοι οι καλλιτέχνες δημιουργούν ένα πρωτότυπο, διαδραστικό, έργο εικόνας και ήχου, αποδίδοντας με ατομικούς αυτοσχεδιασμούς τις απόψεις τους για τη σύγχρονη τέχνη, επάνω σε ένα πολύπτυχο και ενιαίο έργο, σε μία οργανικά κινούμενη, ηχητική εικόνα.
Οι μουσικοί, σε συνεργασία με τους εικαστικούς καλλιτέχνες, επέλεξαν τα μουσικά μέρη που θα ακουστούν, δηλαδή 7 μουσικά έργα, θέματα του κλασικού ρεπερτορίου. Τα έργα αυτούσια (όπως έχουν γραφεί αρχικά από τους συνθέτες τους), μελετήθηκαν από τους εικαστικούς και μουσικούς καλλιτέχνες.
Οι θεατές/ακροατές στην πορεία τους, αφού ανακαλύψουν και περιηγηθούν τους εκθεσιακούς χώρους του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, θα παρακολουθήσουν –επί τόπου- τη δράση «7 Χ 2 = 1», όπου ανά δύο κάθε φορά, ένας μουσικός και ένας εικαστικός καλλιτέχνης, ανα-συνθέτουν ένα γνωστό έργο κλασικής μουσικής.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν, με την τεχνική τους σε χρόνο 10-15 λεπτών, έχοντας προσκομίσει ο καθένας, όλα τα απαραίτητα υλικά και όργανα που τους χρειάζονται, επηρεάζοντας με τον τρόπο του ο ένας τον άλλον, θα δημιουργήσουν με αυτοσχεδιασμούς -επί τόπου-, ένα έργο βασισμένο στο μουσικό κομμάτι που είχαν επιλέξει. Το δρώμενο ολοκληρώνεται όταν όλα τα καλλιτεχνικά ζεύγη παρουσιάσουν το έργο τους.
Στο τέλος της δράσης από την προσωπική «εργασία» όλων των καλλιτεχνών, θα προκύψει ένα μεγάλων διαστάσεων, ενιαίο, πολυδιάστατο, και εφήμερο εικαστικό έργο χώρου, το οποίο έχει επενδυθεί από τη γέννηση του με μια βιωματική και πρωτότυπη μουσική πολυσύνθεση.
Το μουσικό εικαστικό δρώμενο «7 x 2 Μεθόριες Χειρονομίες & Οπτικές Ηχο-πλασίες – επί τόπου» είναι ένα συνολικό έργο ήχου και εικόνας, ολοκληρωμένο, που στηρίζει με το πρωτογενές ύφος του, μια σύγχρονη αντίληψη της δημιουργικής διαδικασίας, συμπεριλαμβάνοντας ανόμοιες και ενδεχομένως αντίθετες τεχνοτροπικές κατευθύνσεις.
Διανομή
1. «Χωρίς Τίτλο»
2. Αγγελική Χατζηθεοδώρου: φωνητικά / Χρήστος Αλαβέρας: σχέδιο με Καρβουνο
3. «Solo sonata Bach»,
Θοδωρής Πατσαλίδης: βιολί / Κλειώ Βάττη, Εύη Καραιωσηφόγλου: εγκατάσταση, περφόρμανς
4. «Χωρίς Τίτλο»
Πέτρος Δαμιανίδης: Κοντραμπάσο / Γιώργος Τσακίρης, ζωγραφική σε χαρτί
5. «Jules Mouquet, ‘’ La flute de Pan»:
Νίκος Κουκής: φλάουτο, Αλέξανδρος Αγγουριδάκης: κρουστά / Σταύρος Παναγιωτάκης: ζωγραφική σε μουσαμά
6. «Κρούσεις»
Κώστας Χάνης: κρουστά / Δήμητρα Σιατερλή: περφόρμανς, ζωγραφική, εγκατάσταση
7. «Χωρίς Τίτλο»
Σάκης Παπαδημητρίου: πιάνο / Άρης Γεωργίου: ζωγραφική, εγκατάσταση
8. «Δρόμος 1»
Θεόφιλος Σωτηριάδης: σαξόφωνο, Αλέξανδρος Αγγουριδάκης: κρουστά / Χάρης Κοντοσφύρης: εγκατάσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου