ΓΡΑΦΕΙ Η ΡΕΑ ΒΑΛΝΤΕΝ
Θα μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις για την εφαρμογή της έννοιας της avant-garde στον κινηματογράφο, καθώς και για τους εκπροσώπους της avant-garde κινηματογραφίας στην Ελλάδα.
Ο γαλλικός όρος «avant-garde», δηλαδή «εμπροσθοφυλακή» ή «πρωτοπορία», προέρχεται από το στρατιωτικό λεξιλόγιο και δεν έχασε ποτέ τη συνδήλωση της στράτευσης. Άρχισε να χρησιμοποιείται αναφορικά με τον χώρο των ιδεών την εποχή του Διαφωτισμού, όταν εισήχθη η αντίληψη των διανοουμένων ως οδηγών της κοινωνικής προόδου. Στον χώρο της τέχνης πέρασε κατά τον 19ο αιώνα, με την εικόνα του ρομαντικού καλλιτέχνη προφήτη-οραματιστή. Με την είσοδο του 20ού αιώνα, τη λειτουργία της πρωτοπορίας επικαλέστηκαν τόσο επαναστατικά κόμματα όσο και καλλιτεχνικά κινήματα. Η ιστορία της τέχνης διαχωρίζει πλέον δυο περιόδους έξαρσης των avant-garde κινημάτων: (α) τις «πρώτες» ή «ιστορικές» avant-gardes, στις αρχές του 20ού αιώνα έως τη δεκαετία του 1930, και (β) τις «δεύτερες» ή «νέες» avant-gardes, στις δεκαετίες του 1960 και 1970 – χωρίς, βεβαίως, τα όρια αυτά να είναι απόλυτα......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου