Η γενίκευση

                                                        

Το γενικευμένο άγχος προκύπτει ως απόρροια της συνεχούς σύνδεσης καταστάσεων με άλλες, στο βαθμό που τα πάντα σχετίζονται με τα πάντα. Ασυναίσθητη βέβαια τακτική, το αποτέλεσμα της οποίας είναι μια μεγάλη εικόνα επαναλαμβανόμενων σκέψεων-συναισθημάτων-συμπεριφορών, που τραβούν το ένα το άλλο σαν αλυσίδα και σχηματίζουν μια μορφή, με δυσδιάκριτα τα μέλη της. Η ταυτοποίηση δηλαδή των τμηματικών εγκεφαλικών συγκυριών, δεν τίθεται σαν ζήτημα λόγω της ήδη υπάρχουσας θέσης του ατόμου στην περιπλοκότητα του προβλήματός του, καθώς και της άγνοιας της αρχής και δομής αυτού.

Η δομή είναι το στοιχείο κλειδί, μιας και υπάρχει στον καθένα ως μια αρχή, την οποία δεν αναζητούμε συχνά και δεν αναγνωρίζουμε, με αποτέλεσμα να μπορεί να λειτουργήσει καταστροφικά, όπως στην προκειμένη περίπτωση και να βγει εκτός ελέγχου.

Οι συνδέσεις λοιπόν ως μοτίβα, εξαπλώνονται και οικοδομούν (εγκεφαλικούς) χώρους. Τα τοπία καλύπτονται από το πέπλο της γενίκευσης, μέσα τους όμως κινούνται πολλά σημεία, σε μια προσπάθεια αποσύνδεσης και ανοικοδόμησης. Η αρχιτεκτονική της ψυχοσύνθεσης κρύβεται σε μια περιπλοκότητα, μία όμως πρώτη απόφαση είναι αρκετή για να δημιουργηθεί ένας ειρμός, που θα οδηγήσει στη συγκρότηση ενός πλαισίου.

Κάθε κομμάτι, δομεί την ταραχή και με την αντίστροφη πορεία, μέσα πειραμάτων και αποδείξεων, το οπτικό πεδίο φτάνει στο καθαρό σχήμα.

Μαρία Τασούλα, εξάμηνο 10^ο