Η ιδέα πίσω από το στήσιμο της έκθεσης για την βραδιά ποίησης. Φωτογραφικό υλικό. Χάρης Μαργαρίτης

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην καφετέρια του ξενοδοχείου Άτερον στο Αμύνταιο. Ένας χώρος όμορφα διακοσμημένος  και ζεστός.

   Τα έργα όμως εκτός του ότι είχαν ως θέμα την αναφορά τους στο προσφυγικό βίωμα, έπαιξαν και τον ρόλο των προσφύγων.

  Ο  εσωτερικός  χώρος της αίθουσας βαφτίστηκε «χώρα». «Σύνορα» ορίστηκαν οι τοίχοι και οι τζαμαρίες που χώριζαν το μέσα με το έξω. Οι πρόσφυγες εγκλωβίστηκαν έξω από τα σύνορα, κοιτάζοντας την  χώρα και αναζητώντας την ασφάλεια και την θαλπωρή που προσφέρει.

 Η χώρα άλλαξε από την παρουσία των προσφύγων, εξωτερικά αλλά και εσωτερικά.

Ο χώρος εξωτερικά πριν το στήσιμο.

Ο χώρος εξωτερικά κατά την διάρκεια του στησίματος.

Στην είσοδο της  «χώρας» στήθηκε ένα πλαστικό κάλυμμα σε μορφή πρόχειρου αντίσκηνου και οι καλεσμένοι της εκδήλωσης για να εισέλθουν περνούσαν κάτω από αυτό. Μες στο πρόχειρο αντίσκηνο κρεμόντουσαν κομμάτια πλαστικού, που εμπόδιζαν την ορατότητα προς την κεντρική είσοδο. Οι καλεσμένοι της βραδιάς  για να εισέλθουν στην «χώρα», προετοιμαζόντουσαν συναισθηματικά, έστω και τόσο ανώδυνα, με μία μικρή δόση ταλαιπωρίας και κλειστοφοβίας . Σκοπός να προετοιμαστούν για το θέμα της βραδιάς.

Μες στην χώρα, βρισκόντουσαν πρόσφυγες που πέρασαν τα σύνορα. Στριμωγμένοι από τον κόσμο, ήταν σχεδόν απαρατήρητοι. Όπως εισερχόσουν, αριστερά ο πρώτος πρόσφυγας. Διαφορετικός  από τους κατοίκους της χώρας, ξένος ανάμεσα σε ξένους . Κατευθείαν συνομίλησε με  τους καλεσμένους. Κάποιος ακούμπησε το παλτό του πάνω του. Μπροστά στο τζάκι μία βαλίτσα με μωρά και ένα μαύρο ύφασμα να τα πλαισιώνει. Αναφορά στα παιδιά που μεταφέρθηκαν σε μία ξένη χώρα και «χάθηκαν». Δίπλα στο τζάκι ένα απτικό έργο που μπορούσες να βολευτείς στο αναπαυτικό κάθισμα που υπήρχε μπροστά του, να κλείσεις τα μάτια σου και να νιώσεις με την αίσθηση της αφής την διαφορά του «έξω» και του «μέσα» των συνόρων.

 Πάνω από σαράντα έργα έπαιξαν το καθένα τον ρόλο του, σαν πρόσφυγας, με κάποιο νόημα κρυμμένο ή και φανερό στην θέση του, στην βραδιά, ενώ οι καλεσμένοι της εκδήλωσης έπαιξαν τον εξής εύθραυστο ρόλο… Τους καλεσμένους μίας χώρας. Κάποιοι δεν έδωσαν καθόλου σημασία στους  πρόσφυγες απλώς πέρασαν μία όμορφη βραδιά, κάποιοι έδωσαν αρκετή.  Μα ίσως να είμαστε εμείς αύριο αυτοί, που δεν θα μπορούμε να παρευρισκόμαστε σαν καλεσμένοι στην θαλπωρή και την ασφάλεια ενός χώρου και να στεκόμαστε έξω από το τζάμι, κοιτάζοντας τους μέσα…

  Ευχαριστώ πολύ για την συνεργασία που είχαμε κατά το στήσιμο της έκθεσης, την Φωτεινή Τζέλη και τον Παντελή Χατζή.

Ακολουθούν περισσότερες φωτογραφίες από το στήσιμο της έκθεσης και την εκδήλωση. Όλες οι φωτογραφίες είναι από το φωτογραφικό υλικό του Παντελή Χατζή.