Η Μετάφραση της Συνέντευξης:
Η πάροδος του χρόνου και τα σημάδια της αφήγησης του, θέτουν το σώμα ως ένα μανιφέστο της φύσης και του σύμπαντος. Ο χρόνος μπορεί και εμφανίζεται στα σώματα ταυτόχρονα ως ύλη και ιδέα έτσι ώστε να επιτυγχάνει αλλαγή και διακύμανση.Το ανθρώπινο μυαλό αναγκάζετε να αγγίξει θέματα όπως η αποσύνθεση και ο υπαρξισμός και δεν χρειάζεται παρά μόνο η ύπαρξή μας για να μας θυμίσει το memento mori.
Τα ανθρώπινα μέλη μετασχηματίζονται σε τοπία υπενθυμίζοντάς μας ότι ο άνθρωπος και η φύση μοιράζονται κοινά κατασκευαστικά χαρακτηριστικά:
Σχεδίαση- Αποσύνθεση- Αφήγηση
Ταξιδεύοντας από το ένα μέσο στο άλλο υπάρχει μια συνέχεια ανάμεσα στα έργα. Το αντικείμενο καθορίζει το υλικό καθώς τα τοπία λειτουργουν ταυτοχρονα ως μικροσκοπικά και μακροσκοπικά storyboards. Κυρια υλικά ειναι ο γύψος και το σίδερο και ως μέσο χρησημοποιείται το φαινόμενο της οξείδωσης.
Πότε, πώς και γιατί ξεκινήσατε το καλλιτεχνικό σας έργο;
Από μικρή ηλικία με είχε συνεπάρει τόσο η ζωγραφική όσο και η ανάγνωση εικονογραφημένων μυθιστορημάτων. Η ιδιότητά τους να αφηγούνται ιστορίες μέσα από εικόνες ήταν κάτι που μου προξενούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως επίσης και μια αίσθηση ελευθερίας. Έτσι στην εφηβεία καταπιάστηκα με τις Αναπαραστατικές Τέχνες (Visual Arts) ώστε να οικειοποιηθώ με το φαινόμενο της τέχνης. Κατά τη διάρκεια της μελέτης μου στο στούντιο, μελέτησα ακαδημαϊκό σχέδιο και ζωγραφική, ενώ παράλληλα μάθαινα πώς να εκφράζομαι μέσω της τέχνης. Εσωστρεφής καθώς ήμουν, η κατάσταση που επικρατούσε στο στούντιο αυτό ήταν τόσο ενθαρρυντική όσο και ανακουφιστική. Σε αυτό το σημείο ήταν που αποφάσισα πως αυτή μου η ενασχόληση ήθελα να είναι για μένα όχι μόνο επαγγελματική κατεύθυνση, αλλά και στάση ζωής. Ξεκίνησα σπουδάζοντας Design και τέλος γράφτηκα για εξετάσεις και πέρασα στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας στην Ελλάδα, μια μικρή πόλη για την οποία η τέχνη αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να δουλεύεις διεπιστημονικά;
Το πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι σε αφήνει να διαμορφώνεις τις δικές σου ερωτήσεις που μπορούν να σε οδηγήσουν σε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Με καλεί να αναμείξω υλικά πηγαίνοντας ενάντια στους κανόνες αυτών, αλλά μερικές φορές, ειδικά στην αρχή, μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι τις αποτυχίες, γιατί δεν μπορείς να τα συγχωνεύεις όλα με όλα. Πρέπει να πειραματίζεσαι και να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου μέσα από αυτό που κάνεις. Η διαδικασία που ακολουθώ αφορά την ταυτόχρονη εκπόνηση δύο ή τριών έργων, με το καθένα από αυτά να συνεχίζεται μέσω του άλλου. Είναι κάτι αντίστοιχο με το να κάνεις μια δήλωση σε τρεις διαφορετικές γλώσσες. Σε βοηθά να αναπτύξεις μια δυνατή καλλιτεχνική άρθρωση και την ίδια στιγμή, καθώς οικειοποιείσαι με τα υλικά σου, η ταυτότητά σου αναδύεται μαζί με το είδος της προσωπικής σου έκφρασης.
Θεωρείτε τον εαυτό σας εννοιολογικό καλλιτέχνη;
Από ιστορικής άποψης μου είναι δύσκολο να αναγνωρίσω τον εαυτό μου σαν εννοιολογικό καλλιτέχνη. Παρότι τα έργα μου εμπεριέχουν τόσο έννοιες όσο και ιδέες, μου αρέσει να αφηγούμαι μέσα από τη δουλειά μου, να συμπεριλαμβάνω το χρόνο και να πειραματίζομαι. Επομένως θα με χαρακτήριζα περισσότερο ως πειραματικό καλλιτέχνη και σχεδιάστρια.
Πείτε μας κάτι για το παρελθόν σας και πώς αυτό σας επηρεάζει σαν καλλιτέχνη.
Τα έργα μου ως επί το πλείστον εστιάζουν στο ανθρώπινο σώμα, την ύπαρξή του, τη διαδικασία γήρανσης, της αποσύνθεσης και το θάνατο ως αρχέτυπη έννοια. Έχω έρθει αντιμέτωπη με πτυχές του θανάτου στη ζωή μου αρκετές φορές και καθώς πιστεύω ένθερμα πως η οικειότητα γεννά περιφρόνηση, αυτή είναι μια τέτοια περίπτωση. Καμιά φορά όλη η έμπνευση που χρειάζεσαι βρίσκεται μέσα σου. Στο μυαλό μου, η τέχνη έχει να κάνει με το να μάχεσαι τους δικούς σου δαίμονες. Να έχεις το γνώθι σ’αυτόν και το κουράγιο να μιλήσεις ανοιχτά γι’ αυτό. Από τη μία έχεις τον εαυτό σου και από την άλλη έχεις την αισθητική σου. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να συνδυάσεις αυτά τα δύο.
Τι σου αρέσει/ αντιπαθείς στον κόσμο της τέχνης;
Υπάρχουν τόσο πολλοί καλλιτέχνες εκεί έξω που προσδίδουν έμπνευση και πνευματική διέγερση. Από την άλλη πιστεύω ότι αν κάτι λείπει από τον κόσμο της τέχνης, αυτό είναι η προσοχή που της αξίζει, γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν πως η τέχνη είναι κάτι που προορίζεται για λίγους και επιλεγμένους ανθρώπους. Δεν προσπαθούν όμως να το κατανοήσουν και γι’ αυτό θεωρώ πως θα μπορούσε να υπάρχει εκτενέστερη αναγνώριση.
Πώς θα περιγράφατε το καλλιτεχνικό προσκήνιο στην περιοχή σας;
Στην Ελλάδα γενικότερα υστερούμε καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Τα παιδιά συχνά αποθαρρύνονται από το να την ακολουθήσουν, και οι καλλιτέχνες υποφώσκουν. Η τέχνη στα σχολεία δεν αποτελεί μάθημα βαρύτητας και όλο αυτό έχει τεράστιο αντίκτυπο στην κοινωνία. Ως αποτέλεσμα, νέοι άνθρωποι δεν είναι ενημερωμένοι για τους σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες και την εκπληκτική δουλειά τους.
Από την άλλη η Ελλάδα αυτήν την εποχή λόγω της εσωτερικής αναταραχής και των πολιτικών καταστάσεων παράγει τροφή για σκέψη και έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες ώστε να δημιουργήσουν (και να δημιουργηθούν).
Ποιά τα μελλοντικά σας σχέδια σαν καλλιτέχνης;
Πρώτα απ’ όλα πρόκειται να παρουσιάσω την πτυχιακή εργασία μου τον Ιούνιο. Θα ήθελα να συνεχίσω να μαθαίνω με τον οποιοδήποτε τρόπο. Υπάρχουν πολλές επερχόμενες εκθέσεις και ταυτόχρονα διαχειρίζομαι ένα ομαδικό project με τον τίτλο Periapsis, μια πλατφόρμα που εγκαθιδρύθηκε για να επιμορφώσει και να εισαγάγει το ελληνικό κοινό στην Concept Art και την Τέχνη Νέων Μέσων.
Ευχαριστώ πολύ για την μετάφραση την Ιωσηφίνα Μακρή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου