Έκθεση Βυζαντινής Αγιογραφίας στη Βίλλα Στέλλα, Ηράκλειο Αττικής με συμμετοχή πέντε καλλιτεχνών από την ΣΚΤ Φλώρινας. Η τεκμηρίωση της Κατερίνας Καρούλια:

 aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

          Συμμετοχή της προπτυχιακής φοιτήτριας Κατερίνας Καρούλια στην έκθεση Βυζαντινής Αγιογραφίας στη Βίλλα Στέλλα, Ηράκλειο Αττικής, διάρκεια 16-28 Μαρτίου, με τη τεχνική του Fresco. Πρόκειται για αρχιτεκτονική απεικόνιση της Ιερουσαλήμ  και των Αγίων τόπων με όλες τις πράξεις της ζωής και των παθών του Χριστού, σε μια προσπάθεια κατανόησης της κληρονομιάς του βυζαντινού πολιτισμού και τη γεμάτη νοήματα διάσταση του χώρου.

Τίτλος του έργου: Ιερουσαλήμ και οι Άγιοι Τόποι.

Διαστάσεις έργου 84Χ140

Η πρωτότυπη εικόνα συντηρήθηκε και φυλάσσεται στο Βυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου. Είναι σε ξύλο με τη τεχνική της τέμπερας και χρονολογείται στο πρώτο ήμισυ του 17^ου αιώνα, με πιθανότατη προέλευση την Κρήτη. Η πόλη της Ιερουσαλήμ ως πραγματικός και συμβολικός τόπος επιτομής του χριστιανισμού παρουσιάζεται με ποικίλες παραστάσεις ως σήμερα.

 Στην άνω έκθεση συμμετέχουν επίσης οι προπτυχιακές φοιτήτριες του 3^ου εργαστηρίου Λαγού Μαρία, Τοτού Μαρία, καθώς και η Κουζούνη Μίνα και ο απόφοιτος της σχολής ΤΕΕΤ Φλώρινας Τόπακας Νίκος.

Καρούλια Κατερίνα, φρέσκο μελέτη στο εργαστήριο Εκκλησιαστικών τεχνών

                  ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ

           Οι μέριμνες του βίου εγκυμονούνται από τη συνθήκη που διέπει το ίδιο το φαινόμενο της ζωής,  καθώς όμως το σώμα είναι μόνο ένα όργανο της ψυχής, η επίγεια ομορφιά γύρω μας ενεργοποιεί συναισθήματα που προέρχονται από την υπενθύμιση του υπέρτατου κάλλους του κόσμου που προήλθαμε και στο οποίο προορίστε να κατοικίσουμε.

 Σ’ ένα διαρκή δια βίου αγώνα από το «καθ’ ημέραν», που είναι η συμβατική ανάγκη της ανθρώπινης φύσης, το καθημερινό ψωμί, σκοπός της παρουσίας μας στην επίγεια Ιερουσαλήμ είναι να κατακτήσουμε το «καθ’ ομοίωσιν», που είναι το δώρημα της μελλοντικής ουράνιας βασιλείας, δηλ. της άνω Ιερουσαλήμ. Ο άνθρωπος ανησυχεί για τη μυστική πηγή του άγνωστου εαυτού του. Η ψυχή, η άυλη υπόσταση, αναλαμβάνει να κερδίσει το παιχνίδι που ο άνθρωπος χάνει με τη γέννηση του, το παιχνίδι της ζωής. Η χαρακτηριστική Αριστοτελική διατύπωση είναι πως η ψυχή είναι αυτό που ένα συγκεκριμένο σώμα ήταν να είναι. Είναι αιτία και αρχή του ζωντανού σώματος, η πηγή και ο σκοπός της κίνησης του. Μολονότι υπάρχουν πολλές ερμηνείες για τον ορισμό «Περί ψυχής», ο άνθρωπος διαβιεί, ενδυναμώνει και νοεί ωσότου θυμηθεί, ότι μέσον κατάκτησης της ουράνιας βασιλείας είναι η Αγάπη.

Όταν κάνουμε ένα αντίγραφο η ζωγραφική σύμφωνα με το πρότυπο, βάζει το άσπρο και το μαύρο, το κίτρινο και το κόκκινο για να πλάσσει τη μορφή της. «Ζωγραφίζετε με οποιοδήποτε μέσο θέλετε, μα όχι μόνο με τα μάτια..» λέει ο Σουκρατσάρια, ο μεγάλος Ινδός δάσκαλος της Τέχνης. Τα σχέδια καθώς και τα πινέλα που κρατάμε είναι όλα πλημμυρισμένα με τα εφτά χρώματα του φωτός και μαζί με τα εφτά χρώματα της σκιάς. Μονάχα η ψυχή μας βλέπει τα αληθινά χρώματα των πραγμάτων και μονάχα αυτή αποδίδει το αληθινό χρώμα στη μορφή που βλέπουμε και συναισθανόμαστε. Η ψυχή και όχι τα μάτια ανακατώνει τα χρώματα. Τα μάτια μας βλέπουν χρώματα αλλά το πνεύμα μας βλέπει τη μουσική τους και την ευωδία τους. Τα χρώματα δε, αλλάζουν σύμφωνα με την αλλαγή της διάθεσης της ψυχής μας και την ενέργεια του φωτός. Τέλος η φύση αγαπάει να κρύβεται μέσα στα μάτια και τα αυτιά μας, που είναι κακοί μάρτυρες για τις βάρβαρες ψυχές, συμπληρώνει ο Ηράκλειτος.            

Σημ. Το κείμενο στοιχειοθετήθηκε σύμφωνα με σημειώσεις της φοιτήτριας στο μάθημα εμβάθυνσης Αγιογραφίας και παραστατικές τέχνες με διδάσκοντα καθηγητή τον Δημοσθένη Αβραμίδη, Διδακτική Μεθοδολογία-Πρακτική Άσκηση με διδάσκοντα τον Θωμά Ζωγράφο και Ζωγραφική  στο 3ργαστήριο  με  συντονιστές τον  Χάρη Κοντοσφύρη και τον Θωμά Ζωγράφο.