«...Οι « Βάκχες» για τον Ευριπίδη λειτουργούν ως εφαλτήριο παρουσίασης μεγάλων προβλημάτων που πάντα συγκλονιζαν και εξακολουθούν να συνταράσσουν την ανθρώπινη ψυχή. Είναι μια τραγωδία συμβολισμών, μια απαρρύθμιση πράξεων με αβέβαιο τέλος.
Οι « Βάκχες» έχοντας ως πρωταγωνιστικό πρόσωπο τον Διόνυσο, τον νεαρό
αγόρι που δε μεγάλωσε παιδί εκπέμπουν φωτεινότητα και λάμψη. Mοιάζουν να τη δανείζονται από τον
ζωηρόχρωμο και αθάνατο πρωταγωνιστή της
και πρωταγωνιστή της ίδιας της ζωής. Όμως ταυτόχρονα οι «Βάκχες» είναι
και σκοτεινές....εκπέμπουν τη σκοτεινιά και το φόβο που κυριαρχεί σε ένα βουνό
σαν τον Κιθαιρώνα ..σε σημεία του σκοτεινά κι απίθανα που δεν τα είδε ανθρώπου
μάτι.. Είναι η σκοτεινιά που εκπέμπει την αγωνία της λύτρωσης που πρέπει να αποζητά ο άνθρωπος καθώς
περιπλανιέται μόνος με τον εαυτό του στην απεραντοσύνη της ζωής..ο άνθρωπος που
βαδίζει με συντροφιά εκείνη την πλευρά του Διονύσου, τη σκληρή, την εκδικητική,
την άγρια την παρανοϊκή..όμως ευτυχώς που τα πράγματα δεν είναι μόνον έτσι, κι
έρχεται ο Ευριπίδης για το υπένθυμίσει στον άνθρωπο της εποχής του , αλλά και
στον άνθρωπο του σήμερα, αλλά και στον άνθρωπο του αύριο, ότι υπάρχει και η
έτερη, η φωτεινή διονυσιακή πλευρά, η άχραντη, η πάναγνη, η φωτεινή και η
απαρέκλιτη, που δεν γνωρίζει εμπόδια και φέρνει μαζί της χαρές, αγάπη και
ομορφιά πνεύματος και ψυχής...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου