2400 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Από την Παρασκευή 25/11 και έως την Κυριακή 27/11/2016 διεξήχθη στο Αμφιθέατρο της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας συνέδριο με τίτλο «Αριστοτέλης: Ο homo universalis της αρχαιότητας και ο αέναος διάλογος με τις επιστήμες». Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων και σε συνδιοργάνωση με την Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας, τον Δήμο Φλώρινας, την Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία, το Παράρτημα Φλώρινας, την Ένωση Ελλήνων Φυσικών, την Ένωση Φιλολόγων Φλώρινας, τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πληροφορικής Φλώρινας, τον Σύλλογο Ελλήνων Κοινωνιολόγων Παράρτημα Δυτικής Μακεδονίας και τον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογος Φλωρίνης «Ο Αριστοτέλης».

Στόχος του συνεδρίου ήταν η παρουσίαση του πολύπτυχου αριστοτέλειου έργου, που αγγίζει όλα τα επιστημονικά πεδία, τόσο σε σχέση με τον Φυσικό Κόσμο (φυσική, μαθηματικά), αλλά και σε σχέση με τον Άνθρωπο (ηθική, ψυχολογία, κοινωνιολογία, πολιτική και δίκαιο, φιλοσοφία, ρητορική, παιδαγωγική, θεολογία, επιστημολογία, τέχνη, ιατρική).

Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε στα Στάγειρα της Μακεδονίας στα 384 π.Χ. και πέθανε στην Χαλκίδα το 322 π.Χ., πιθανότατα από χρόνιο στομαχικό νόσημα. Σε ηλικία 18 ετών βρέθηκε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή του Πλάτωνα, όπου μαθήτευσε επί είκοσι ολόκληρα χρόνια. Το 342 π.Χ. κλήθηκε από τον Βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο προκειμένου να αναλάβει την διαπαιδαγώγηση του γιου του Αλέξανδρου, που ήταν τότε μόλις 13 ετών. Το 335 π.Χ., όταν ο Μ. Αλέξανδρος αναχωρεί για την μεγάλη εκστρατεία του, ο Αριστοτέλης επιστρέφει στην Αθήνα και φιλοσοφεί, διδάσκοντας τους μαθητές του καθοδόν, για αυτό και η Σχολή του ονομάστηκε ‘Περιπατητική’.

Σε αντίθεση προς τον ιδεαλισμό του δασκάλου του, του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης εισήγαγε τον θετικισμό στη φιλοσοφία και τις επιστήμες. Τα έργα του έχει υπολογιστεί ότι ανέρχονται συνολικά σε 400 τα περισσότερα από τα οποία έχουν χαθεί. Παρά την σημαντική αυτή απώλεια, η επίδραση του Αριστοτέλη στο πνεύμα των μεταγενέστερων υπήρξε τεράστια. Συνέβαλε στην εξέλιξη των επιστημών, την συγκέντρωση και ταξινόμηση ενός τεράστιου πλήθους γνώσεων και την οργάνωσή τους σε ένα σχεδόν πλήρες σύστημα θεώρησης του κόσμου και των φαινομένων του.

Ο Αριστοτέλης υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους όχι μόνο για τον Μ. Αλέξανδρο, αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Η επίδραση της σκέψης του είναι οικουμενική, υπερβαίνοντας τα όρια του τόπου και του χρόνου. Στη διδασκαλία του και σε πολλούς από τους επιστημονικούς δρόμους που άνοιξε, χρωστάμε, λοιπόν, ένα κομμάτι από το ευ ζην μας.