Ζει η απουσία (Γιάννης Ρίτσος)
(Απόσπασμα)
(Απόσπασμα)
(…)
- II -
Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ' τα σπίτια τους,
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει
σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί -
'Rise' 150 x 100 cm παστέλ, κάρβουνο, μολύβι και αερογράφος σε χαρτί, 2012
Γιώργος Κορμπάκης
Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα
σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή
καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.
Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι
κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο
και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο
που ο πόνος κάτω απ' τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση
μα απ' την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκιες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.
'Ατιτλο' 160 x 120 cm, μελάνι και λάδι σε καμβά, 2014
Τζάνη Χριστίνα
Γιάννης Ρίτσος, «Σχήμα της απουσίας», ΙΙ, Ποιήματα, Τόμος Β’ (1941-1958), εκδόσεις Κέδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου