Νίκος Παναγιωτόπουλος Πτυχιακές Ιουνίου 2014

                                      Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

                        Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας.

Εργασία του: Παναγιωτόπουλου Νικόλαου

Τίτλος: Τα ένστικτα και οι αιτίες που τα παραμορφώνουν

ΕΡΕΥΝΑ

 Η έρευνα μου έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με τα ένστικτα που παρουσιάζει ο Νίτσε. Στην συνέχεια αναλύω την δουλειά του Νίτσε πάνω στα ένστικτα και πάνω στο πως τα παρουσιάζει.

Διάσπαρτα μέσα σε όλα τα γραπτά του Νίτσε, υπάρχει μία αντίληψη της ηθικής διάταξης που έχει κεντρικό ρόλο τόσο τις εξηγήσεις του Νίτσε για την ανθρώπινη συμπεριφορά όσο και για την ηθική ζωή. Αυτά τα ένστικτα όπως τα αποκαλεί ο Νίτσε, είναι αυτοδημιούργητα, ασυνείδητες προδιαθέσεις για δράσεις στα ανθρώπινα όντα. Ως εκ τούτου προκαλούν την ρευστότητα, την αυθόρμητη ενέργεια που η ορθολογική διαβούλευση είναι σε θέση να παράγει. Παρά το γεγονός πως τα ένστικτα υπάρχουν σε διάφορες μορφές, σύμφωνα όμως με τον Νίτσε <<  όλος ο νατουραλισμός στην ηθική και όλη η υγιής ηθική κυριαρχούνται από ένα ένστικτο ζωής>>.

 Ο Νίτσε δεν προσφέρει στους αναγνώστες του μια μακρά, συνεκτική συζήτηση για το ρόλο του ενστίκτου στη ζωή του ανθρώπου, αλλά μάλλον κάνει μια σύντομη και συχνά αντιφατική παρατήρηση σχετικά με το θέμα μέσα από τα έργα του. Επιπλέον, ο Νίτσε χρησιμοποιεί τον όρο για να αναφερθεί σε δύο διαφορετικές μορφές της ανθρώπινης δράσης, οποιαδήποτε μη-συνειδητή νοητική διαδικασία και αυτοδημιούργητες προδιαθέσεις που δρούνε. Και οι δύο μορφές σχετίζονται με τα ένστικτα που υπάρχουν σε ζώα. Προκειμένου να διευκρινιστούν τα σχόλια του Νίτσε σχετικά με τα ένστικτα, θα πρέπει να εξεταστεί το καθένα ξεχωριστά.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ

Το Ένστικτο ως Έμφυτο Στοιχείο των Ζώων

 Στην καθομιλουμένη, το ένστικτο αναφέρεται σε εγγενή πρότυπα συμπεριφοράς των ζώων, που ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένα εξωτερικά ερεθίσματα. Όταν μία γάτα παίζει με το ποντίκι πριν από τη θανάτωση του ή όταν μια λέαινα κυνηγά μία αντιλόπη σε φυγή δεν φαίνεται να προκύπτει από κάποιο είδος συνειδητής επιλογής, σε αντίθεση με τον άνθρωπο που πράττει συνειδητά. Είναι μάλλον εκφάνσεις της έμφυτης φύσης των ζώων. Ο Νίτσε  παρατηρεί και θαυμάζει τη χάρη και τη ρευστότητα που βρίσκεται σε αυτές τις ασυνείδητες ενέργειες των ζώων, ιδιότητες που απουσιάζουν σε μεγάλο μέρος από την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτό οφείλεται στην κακή χρήση καθώς και στην υπερβολική χρήση της λογικής από τον άνθρωπο. Ο Νίτσε εκλαμβάνει την φωνή της λογικής ως μία ανάσχεση και ως μια αβεβαιότητα. Ως εκ τούτου βλέπει αυτές τις ενέργειες που απορρέουν από μία συνειδητή διαδικασία το ίδιο ανασχετικές και το ίδιο αβέβαιες. Ως αποτέλεσμα, η σωστή ανεξάντλητη πηγή της ηθικής δράσης για τον Νίτσε δεν είναι η ορθολογική συζήτηση, αλλά μάλλον κάτι που μοιάζει με το ένστικτο των ζώων. Έτσι ο Νίτσε εφαρμόζει τον όρο «ένστικτο» στην ανθρώπινη ενέργεια, μοιράζονται τη χάρη και τον αυθορμητισμό της δράσης των ζώων, δηλαδή τα πρότυπα δράσης που προέρχονται από τις ασυνείδητες πνευματικές διεργασίες καθώς και τις αυτοδημιούργητες  ηθικές προδιαθέσεις που έχουν γίνει υποσυνείδητο.

Το Ένστικτο ως μία  Ασυνείδητη Πνευματική Διαδικασία

 Σε ορισμένα αποσπάσματα, ο Νίτσε χρησιμοποιεί τον όρο ένστικτο για να περιγράψει σε γενικές γραμμές κάθε ασυνείδητη ψυχική διεργασία. Για παράδειγμα, σε μια συζήτηση του πάνω στην συχνή διάκριση μεταξύ του «αληθινό κόσμο» και του «φαινομενικού κόσμου», ο Νίτσε γράφει " η εμφάνιση είναι ένας τοποθετημένος και απλουστευμένος κόσμος στον οποίο τα πρακτικά ένστικτά μας λειτουργούνε. Είναι απολύτως αληθές για μας, το που ζούμε, είμαστε σε θέση να ζήσουμε σ 'αυτόν ". Επειδή δημιουργήσαμε τον «φαινομενικό κόσμο» σε ένα θαμμένο, υποσυνείδητο επίπεδο, ο Νίτσε θεωρεί ότι είναι ενστικτώδεις. (Nietzsche, F., 2008., σ. 55-60)

Το Ένστικτο ως Ηθική Φύση

 Ωστόσο, ο Νίτσε χρησιμοποιεί πιο συχνά το ένστικτο για να αναφερθεί σε ένα συγκεκριμένο είδος ασυνείδητης πνευματικής διαδικασίας, κατά κύριο λόγο αναφέρεται στις αυτό-δημιούργητες προδιαθέσεις που δίνουν ασυνείδητα αύξηση σε ορισμένους τύπους δράσης. Οι εν λόγω δράσεις με οδηγό το ένστικτο εκτελούνται ασυνείδητα μέχρι ένα ορισμένο επίπεδο και ως εκ τούτου αξίζουν την μεταφορική τους σύνδεση  με την έννοια του έμφυτου ενστίκτου των ζώων.  Αν και αυτά τα ένστικτα συχνά προέρχονται από μια συνειδητή διαδικασία που ξεκινά από το άτομο, στη συνέχεια εσωτερικεύονται και αυτοματοποιούνται, αποδίδοντας έτσι ρευστές και αυθόρμητες απαντήσεις στις ηθικές καταστάσεις. (Nietzsche, F., 2008., σ. 55-60)

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ

Η Προέλευση των Ενστίκτων

 Ένα κεντρικό στοιχείο στη σύλληψη της ιδέας του Νίτσε για την αρετή είναι ότι οι πραγματικές αρετές είναι αυτοδημιούργητες. Δίνοντας βάση στο ότι η ώθηση για τη δημιουργία τους πρέπει να βρίσκεται μέσα στο άτομο και όχι από εξωτερικούς παράγοντες. Σε μια σύγκριση του «ανώτερου ανθρώπου» με το «ζώο της αγέλης» στο βιβλίο ‘‘Beyond Good and Evil’’, ο Νίτσε περιγράφει την ουσιαστική συγκρότηση αυτού του ανώτερου άνδρα. Ο σπουδαιότερος άνθρωπος θα είναι «ο πιο μοναχικός, ο πιο κρυφός, ο πιο διαφορετικός, θα είναι ο άνθρωπος Πέρα από το Καλό και το Κακό, θα είναι ο πλοίαρχος των αρετών του". Αυτή η σύγκριση τονίζει το ρόλο της αυτό-δημιουργίας καθώς και την αυτοκυριαρχία μέσα στα ιδανικά του Νίτσε. Ο σπουδαίος άνθρωπος δεν αποκτά τις αρετές του από εξωτερικές πηγές όπως η διδασκαλία ή κοινωνικοποίηση, αλλά τις δημιουργεί μέσα από τον εαυτό του. Ως ένα είδος αρετής, τα ένστικτα ακολουθούν το ίδιο μοτίβο που δημιουργείται από μια διαδικασία η οποία ξεκινά και διευθύνεται από το κάθε άτομο ξεχωριστά, αν και δεν είναι απαραίτητο πως ελέγχεται πάντα. Αν και θα θέλαμε να κάνουμε χώρο για τις ηθικές ιδέες που βυθίζονται από εξωτερικά γεγονότα ή από πρόσωπα στη ζωή μας, για λογαριασμό της ηθικής μας προδιάθεσης, την προσοχή του Νίτσε έλκει η αυτοδιάθεση και η αυτονομία  που θα αποδειχθούν χρήσιμες για τις ηθικές προδιαθέσεις. ( Nietzsche, F., 2012.,σ.169-170 )

Η Διαδικασία Δημιουργίας των Ενστίκτων

 Ο Νίτσε αφιερώνει ιδιαίτερη προσοχή στο δεύτερο στοιχείο του ενστίκτου - την διαδικασία με την οποία δημιουργούνται τα ένστικτα – δίνει κυρίως σημασία στην περίπλοκη σχέση μεταξύ ένστικτου, συνείδησης​ και υποσυνείδητου. Στην ουσία, τα ένστικτα προέρχονται από την συνειδητή επίγνωση καθώς στη συνέχεια  εσωτερικεύθηκαν και αυτοματοποιήθηκαν, έτσι με αυτόν τον τρόπο δεν διαθέτουμε πλέον  επίγνωση της κατοχής τους ή των ενεργειών που κάνουμε εξ αυτών. Το γεγονός ότι τα ένστικτα  κατοικούν μέσα στον ψυχισμό κάθε ατόμου και όχι στην επιφάνεια της συνείδησης τα καθιστά πολύ ανώτερα από οποιοδήποτε συνειδητή ηθική αρχή. Καθώς η δράση τους ρυθμίζεται καλύτερα, επειδή τα ένστικτα δεν εξαρτούνται από το ψάξιμο του τι είναι λογικό κατά την διάρκεια μιας ηθικής επιλογής. Επιπλέον, επειδή τα ένστικτά μας συμβάλλουν στον εσωτερικό πρόσωπο κάθε ατόμου, είναι αυθεντικά και γνήσια με τέτοιο τρόπο που καμία συνειδητή ηθική θεωρία, που έχει υιοθετηθεί ή έχει απορροφηθεί από εξωτερικούς παράγοντες, δεν θα μπορέσει να είναι. ( Nietzsche, F., 2012.,σ.169-170 )

 Αντίθετα με την κοινή σκέψη, η συνειδητή επίγνωση των κινήτρων μας δεν αποτελεί  απαραίτητα μία αρετή. Στην πραγματικότητα, αυτό που δεν είναι συνειδητά σκόπιμο μέσα σε μια δράση γίνεται ποιό αποκαλυπτικό από μία σκόπιμη ή φανερή πρόθεση ενός ατόμου. Σε μια συζήτηση της άποψης ότι η αξία της δράσης βρίσκεται στις προθέσεις πίσω από αυτήν, ο Νίτσε γράφει, «σήμερα, όταν μεταξύ μας τουλάχιστον έχει προκύψει η υποψία ότι η αποφασιστική σημασία της δράσης έγκειται ακριβώς σε αυτό που δεν είναι εκ προθέσεως και όλα αυτά  που βρίσκονται σε αυτό και είναι εκ προθέσεως, από όλα αυτά που μπορούμε να δούμε και να γνωρίσουμε, η συνείδηση εξακολουθεί να ανήκει στην επιφάνεια  του δέρματος - η οποία, όπως το δέρμα, προδίδει κάτι, αλλά κρύβει ακόμη περισσότερα ". Αυτή η προοπτική για την σημασία και την αξία της πρόθεσης οδηγεί ακόμη και στην ιδέα ότι οι λόγοι για τους οποίους δημιουργήθηκε ένα ένστικτο, η αρχική βλέψη ενός ενστίκτου, δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική. Επειδή τα ένστικτα χάνουν μεγάλο μέρος της πρόθεσης τους στη διαδικασία της εσωτερίκευσης του στον ψυχισμό του ανθρώπου, δεν υπόκεινται στην μεγάλη καχυποψία που ο Νίτσε αποδίδει στη συνείδηση ​​και στη λογική. (Nietzsche, F., 2012., σ. 180 )

 Οι απόψεις του Νίτσε για την προθετικότητα και την θετική αξιολόγηση του για τα ένστικτα είναι καλά ενταγμένες στην ευρύτερη προοπτική του σχετικά με το ρόλο της λογικής και της ηθικής δράσης. Μέσα στα έργα του και κυρίως στο The Will of Power, ο Νίτσε επικρίνει σθεναρά το κοινό ιδανικό της ηθικής δράσης που επιτεύχθηκε μέσα από μια ορθολογική, μεθοδική διαδικασία διαβούλευσης. Η άποψη του Νίτσε ότι τα ένστικτα αποτελούν μία υπέρβαση της λογικής και όχι μια παλινδρόμηση στο ζωώδες στοιχείο του ανθρώπου, μετριάζει ορισμένες από τις πιο ακραίες παραθέσεις του για την λογική.

 Ο Νίτσε στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ ενστίκτου και λογικής, όμως κατά καιρούς μιλά για τη δημιουργία ενστίκτων μέσα από τα πάθη. Στο βιβλίο «Thus Spoke Zarathustra», ο Νίτσε γράφει, «τη στιγμή που θα υποστείς το πάθος θα το αποκαλέσεις  σατανικό. Αλλά τώρα έχεις μείνει μόνο με τις αρετές σου, οι οποίες μεγαλώνουν από τα πάθη σου. Επαινείς τους υψηλότερους στόχους στην καρδιά αυτών των παθών: τότε γίνονται οι αρετές σου και τα πάθη που σου άρεσαν». Στην στιγμή αυτή, τα ένστικτα δεν δημιουργούνται από τη συνήθη διαδικασία της ζωώδες λογικής, αλλά μάλλον μέσα από μία πνευματικοποίηση των παθών. Έτσι τα ένστικτα δεν είναι απαραίτητα να δημιουργούνται μόνο από μία διαδικασία, υπάρχει μία ποικιλία  δυνατοτήτων για την διαδικασία της δημιουργίας τους. (Βικιπαιδεία, http://el.wikipedia.org )

Οι Ενέργειες που Παράγονται από τα Ένστικτα

 Προχωρώντας τώρα από την προέλευση και τη δημιουργία των ενστίκτων στο τελευταίο στοιχείο του ενστίκτου, το είδος της δράσης που κατέστη δυνατό μέσα από τα ένστικτα όπως η ρευστή και αυθόρμητη δράση που βρέθηκε στα ζώα. Η βασική προοπτική του Νίτσε βρίσκεται στα εξής λόγια του «η ιδιοφυΐα κατοικεί στο ένστικτο, η καλοσύνη επίσης. Κάποιος δρα τέλεια όταν ενεργεί ενστικτωδώς».

 Στο βιβλίο του Νίτσε, ο Richard Schacht απεικονίζει τη ζωώδη χάρη της σύλληψης της ενστικτώδους δράσης, μέσω μιας σύγκρισης μεταξύ ενστίκτου και «γνώσης» του σώματος από ένα ορισμένο σύνολο κινήσεων. Στην εκμάθηση κάποιας χειρωνακτικής εργασίας όπως η τυπογραφία, ή το να μάθει κάποιος να παίζει κάποιο μουσικό όργανο, ο Schacht αναφέρει πως κάποιος μπορεί να μάθει να παίζει μερικά κάποιο όργανο αφού κάποιος του έχει δείξει κάποιες βασικές αρχές, αλλά εφόσον η γνώση είναι μερική η απόδοση του ατόμου θα είναι δειλή, αβέβαιη και εσφαλμένη. Αν κάποιος βρίσκεται ακόμα σε θέση που πρέπει να σκέφτεται για να πράξει τις ορισμένες διαδικασίες θα πρέπει να αποσπά την συνείδηση του ώστε να καταφέρει να τις πράξει. Μόνο όταν κάποιος μπορεί να εμπεδώσει πλήρως την γνώση που διδάχτηκες μπορεί να εκτελέσει την δράση με φυσικό τρόπο. Ένα άτομο που έχει κάνει μια δραστηριότητα «δεύτερη φύση» ή «ενστικτώδεις» δεν επηρεάζει την συνείδηση του κατά την διάρκεια της εκτέλεσης, αλλά, όπως επισημαίνει ο Schacht, συχνά βιώνει «σε μεγαλύτερο βαθμό την ψυχική ένταση και ευαισθησία». Το ένστικτο δημιουργεί αυτή τη φυσικότητα στη δράση, ενεργώντας ηθικά γίνεται δεύτερη φύση μας, ενσωματώνεται σε αυτό που είμαστε, και όχι κάτι το οποίο η λογική πρέπει να μας επιβάλει να κάνουμε.

Η θεωρία του Νίτσε για τα ένστικτα μπορεί να συνοψιστεί ως εξής. Το έργο της λογικής είναι διστακτικό και επίπονο, ενώ τα ζωώδη ένστικτα είναι τυφλά και χωρίς αυτό-κατεύθυνση ή αυτοέλεγχο. Τα ένστικτα ενοποιούν τον αυθορμητισμό και την ομορφιά της δράσης των ζώων με την προθετικότητα και την αυτοκυριαρχία της λογικής δράσης, με την εσωτερίκευση και αυτοματοποίηση ορισμένων ειδών των ηθικών πράξεων. Εν κατακλείδι, «εφ 'όσον η ζωή είναι αύξουσα, ευτυχία και τα ένστικτα είναι ένα».

ΤΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ

  Η πτυχιακή μου εργασία είναι μία έρευνα πάνω στα ένστικτα του Νίτσε καθώς και στις αιτίες της σύγχρονης κοινωνίας που τα μεταλλάσει. Η πτυχιακή αποτελείτε από μια σειρά γλυπτών φτιαγμένα από μεταλλικά παξιμάδια, τα οποία μαγνητίζονται από μόνιμους μαγνήτες ή ηλεκτρομαγνήτες. Στα γλυπτά τοποθετούνται ρινίσματα σιδήρου και ferrofluid. Τα υλικά αυτά επηρεάζονται από το μαγνητικό πεδίο και δημιουργούν παραμορφώσεις πάνω στα γλυπτά . Τα έργα διαδραματίζουν μία ιστορία η οποία ξεκίνα με τον θεατή να εισάγετε στον χώρο.

 Ο χώρος στον οποίο βρίσκονται τα γλυπτά αποτελείται από νάιλον καθώς και η διαμόρφωσή του θυμίζει τρούλο εκκλησίας, εύθραυστος, ελαστικός και σαν κουκούλι καλύπτει τα έργα δημιουργώντας ένα επιβλητικό σκηνικό. Είναι ένα συμβολικό εκκολαπτήριο ψυχικών συγκρούσεων μέσα στο οποίο διαδραματίζεται η πάλη των ενστίκτων έναντι του ίδιου του πυρήνα του ανθρώπου.  

 Μία αρχαία νεκροκεφαλή ενός χαμένου κρίκου της ανθρώπινης φύσης κατακλύζεται και δέχεται επίθεση από ένα βιομηχανικό υγρό. Το υγρό παραμορφώνει την νεκροκεφαλή. Πρόκειται για τα ένστικτά μας τα οποία έχουν γίνει σαθρά και διάτρητα, αυτά τα ένστικτα σκεπάζονται και κρύβονται από τις αιτίες οι οποίες με την μορφή ρευστού εισχωρούν στο κρανίο. Πνίγονται μέσα στην εξελικτική διαδικασία του ανθρώπινου είδους χωρίς όμως να χάνονται ποτέ. Η κοινωνικοποίηση και ο πολιτισμός επιβάλουν  άλλους όρους .

 Το γυναικείο μπούστο δίνει μητρικό γάλα το οποίο έχει μετατραπεί πλέον σε σκόνη και μεταλλάσσεται σε καρκίνωμα το οποίο ανθίζει πάνω στο στήθος. Το μητρικό ένστικτο σαθρό και δηλητηριασμένο παρέχει στα παιδιά μας μια διαστρεβλωμένη αντίληψη της αλήθειας, μας παρέχει την αλήθεια της κοινωνίας η οποία είναι μακριά από τα ένστικτα μας.  

 Η καρδιά, σύμβολο δύναμης και ψυχής, είναι το κέντρο που όλα τα ένστικτα εσωτερικεύονται είναι ο πυρήνας του ψυχισμού του ανθρώπου, όπου τα ένστικτα γίνονται ένα με την ψυχή του ανθρώπου. Κατασκευασμένη από βαμβάκι ένα υλικό που δηλώνει την απορροφητικότητα και την αγνότητα εδρεύει στο κέντρο της σύνθεσης περνώντας μέσα από το κουκούλι. Το άνοιγμα μέσα από το οποίο περνάει θυμίζει το μάτι του Πάνθεον στην Ρώμη, το οποίο δηλώνει το θεϊκό στοιχείο. Στην σύνθεση η καρδιά βρίσκεται περικυκλωμένη από τα ένστικτα και τον σταυρό όπου και απειλείτε από αυτά καθώς πλέον τα ένστικτα  έχουν στραφεί ενάντια στον ίδιο τον πυρήνα του ανθρώπου σαν ένα αυτό-άνοσο νόσημα.

 Το φίδι-θηρίο, ένστικτο φόβου απειλεί την καρδιά. Διάτρητο και σπασμένο  όπως και τα υπόλοιπα ένστικτα έχει μείνει μόνο η αίσθησή της ύπαρξης του.  Το δηλητήριο του φιδιού που πλέον έχει γίνει σκόνη παραμορφώνει το φίδι μεταλλάσσοντας το, στρέφοντάς το ενάντια του ανθρώπου.

  Ο σταυρός ο οποίος είναι το σύμβολο της απάρνησης των ενστίκτων και σύμβολο της μοντέρνας ηθικής  εισχωρεί στον ψυχισμό του ανθρώπου προσπαθώντας να αλλάξει τον ίδιο του τον πυρήνα και να τον αντικαταστήσει. Στρέφει με ένα δογματικό τρόπο τα ένστικτα ενάντια στον άνθρωπο, τα παραμορφώνει και τα αλλάζει σαν ένα είδος παρασιτικού οργανισμού που σιγά -σιγά καταστρέφει τα κύτταρα του ανθρώπου και στο τέλος προκαλεί ένα ψυχικό θάνατο.

   

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΠΙΡΡΟΕΣ

Damien Steven Hirst

 Ο Damien Hirst γεννήθηκε στην Αγγλία το 1965 και είναι ηγετικό μέλος των YBAS οι οποίοι κυριάρχησαν στην καλλιτεχνική σκηνή της Βρετανίας την περίοδο του 1990. Είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένος και είναι ο πλουσιότερος Βρετανός καλλιτέχνης. Κατά την διάρκεια του 1990 η καριέρα του ήταν άμεσα συνδεδεμένοι με τον συλλέκτη Charles Saatchi, όμως λόγο προσωπικών προβλημάτων η συνεργασία τους έλιξε το 2003. (Wikipedia.http://en.wikipedia.org)

Ο θάνατος έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην θεματολογία των έργων του. Έγινε γνωστός από μια σειρά έργων από νεκρά ζώα τα οποία εκτίθονταν μέσα σε μεγάλες δεξαμενές με φορμόλη. Το ποιο εντυπωσιακό από αυτά τα έργα είναι ένας καρχαρίας τίγρης (4.3μ) ο οποίος είναι βυθισμένος σε μία δεξαμενή-βιτρίνα με φορμόλη. Ο τίτλος αυτού του έργου είναι<<The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living>>.  Άλλα έργα του είναι το <<For the Love of God( ένα κρανίο φτιαγμένο από πλατίνα και διαμάντια)>>, το <<A Thousand Years>>  το οποίο είναι ένα από τα ποιο προκλητικά του έργα καθώς περιέχει έναν πραγματικό κύκλο ζωής. Σε αυτό το έργο είναι τοποθετημένες προνύμφες σε ένα κουτί οι οποίες εκκολάπτονται και στην συνέχεια τρέφονται από ένα κομμένο κεφάλι αγελάδας. Ο Hirst βαθύτατα επηρεασμένος από τους πίνακες του Baconμετατρέπει τις οπτικές του επιρροές σε γλυπτά και εγκαταστάσεις όπως το A Thousand Years.

(Wikipedia.http://en.wikipedia.org)

Francis Bacon

 Ο Francis Bacon γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1909 και πέθανε τον Απρίλιο του 1992. Ήταν ένας Ιρλανδός-Βρετανός ζωγράφος ο οποίος ήταν γνωστός για το θράσος του και την γραφική ωμή φαντασία του. Η ζωγραφικές του αλλά και οι αφαιρετικές του φιγούρες είναι συχνά αποξενωμένες και εσώκλειστες σε ένα κελί φτιαγμένο από γυαλί ή ατσάλι, τοποθετημένο σε επίπεδα και ακαθόριστα φόντα. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει στα είκοσι του και δούλευε σποραδικά μέχρι τα τριάντα του. Για αρκετό καιρό δούλευε ως διακοσμητής εσωτερικών χώρων και ως σχεδιαστείς επίπλων. Έγινε γνωστός το 1944 με το τρίπτυχο <<Three Studies for Figures at the Base of a Crucifixion>> , όπου στην συνέχεια ακολούθησαν τα κεφάλια και οι φιγούρες μέχρι τα μέσα του 1950 που επισφράγισαν την φήμη του. Το 1971 με την αυτοκτονία του εραστή του George Dyer, τα έργα του έγιναν ποιο προσωπικά,  καταβεβλημένα από μοτίβα θανάτου. Αυτή η περίοδος τελείωσε με το έργα του <<Study of Self-Portrait>>. (Wikipedia.http://en.wikipedia.org)

 Πέρα από το υπαρξιακό κομμάτι που παρουσίαζε ο Bacon πάντα πέρναγε χρόνο με τους φίλους του πίνοντας, τρώγοντας και παίζοντας χαρτιά στο Soho του Λονδίνου. Μετά τον θάνατο του Dyer απομακρύνθηκε από τον κύκλο του και απομονώθηκε περνώντας χρόνο με τον κληρονόμο του John Edwards. Μετά τον θάνατό του το 1992 η φήμη του συνέχυσε να μεγαλώνει. Πέρα από τους σχολιασμούς που επικράτησαν, ήταν θέμα για δύο μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις κατά τη διάρκεια της ζωής του και άλλη μια το 2008.

(Wikipedia.http://en.wikipedia.org)

Τάκις (Παναγιώτης Βασιλάκης)

 Ο Τάκις γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου του 1925 στην Αθήνα. Ήταν το έκτο παιδί της οικογένειας. Οι γονείς του αν και πλούσιοι, με την καταστροφή της Σμύρνης, χάσανε πολλά λεφτά και έτσι η οικογένεια τους δοκιμάστηκε σκληρά από την φτώχεια. Τα παιδικά και τα εφηβικά χρόνια του συμπίπτουν με την Δικτατορία του Μεταξά και την Γερμανική χούντα. (Βικιπαιδεία. http://el.m.wikipedia.org/wiki/)

 Ως καλλιτέχνης ήταν αυτοδίδαχτος, μέσα από την διαρκεί έρευνα και μελέτη κατάφερε να αποτελέσει έναν από τους πρωτοπόρους της γλυπτικής. Η κίνηση σε κάθε της μορφή -μηχανική, το φώς, ηλεκτρομηχανική,  θερμική, μαγνητική, υδροδυναμική - είναι στοιχεία που αποτελούν βασικούς πυρήνες του έργου του. Ο Τάκις συγκαταλέγετε στους κύριους εκπροσώπους της σύγχρονης εικαστικής σκηνής καθώς και της κινητικής τέχνης όπου είναι και πρωτοπόρος, τόσο λόγο των υλικών και των τεχνικών που χρησιμοποιεί αλλά όσο και των ιδεών που μετέδωσε. (Βικιπαιδεία. http://el.m.wikipedia.org/wiki/)

Sachiko Kodama

 H Sachiko Kodama είναι μια καλλιτέχνης από την Ιαπωνία η οποία χρησιμοποιεί ως κεντρικό υλικό των έργων  της το ferrofluid.  Η Kodama ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το ferrofluid το 2000 με το έργο της «Protrude, Flow» το οποίο ήταν και το πρώτο διαδραστικό της έργο. Το έργο παρουσιάστηκε το 2001 στην SIGGRAPH gallery και ήταν ένα από τα ποιο διάσημα έργα της έκθεσης. (WikiPedia. http://en.wikipedia.org/wiki/Sachiko_Kodama )

 Το 2010 η Kodama παρουσιάζει τα έργα της «Morpho Tower» και «Breathing Chaos» στα πλαίσια του Cyber Arts Japan στο Museum of Contemporary Art, Japan. Ο Mathew Larking περιγράφει το έργο της ως εξής « Το “Morpho Tower” μικρό αλλά πολύ ισχυρό έργο τέχνης, παρουσιάζει μια φαινομενικά οργανική μορφή, το οποίο είναι στην πραγματικότητα το ferrofluid που δυναμικά έχει πάρει τη μορφή γλυπτού από τους μαγνήτες. (WikiPedia. http://en.wikipedia.org/wiki/Sachiko_Kodama )

  Αυτή την περίοδο παράγει και παρουσιάζει πολλά έργα και ασκεί μέγιστη επιρροή στο Media Art. (WikiPedia. http://en.wikipedia.org/wiki/Sachiko_Kodama )

ΥΛΙΚΑ

Μεταλλικός κοχλίας

 Ο κοχλίας ή αλλιώς βίδα αποτελεί στοιχείο μηχανής και χρησιμεύει ως εργαλείο σύνδεσης με την ικανότητα να αποσυνδέεται, ως μετατροπέας ροπής σε αξονική δύναμη και αντίστροφα, ως μετατροπέας περιστροφικής δύναμης σε γραμμική κίνηση και αντίστροφα και ως μέσω προέντασης σε μηχανικά συστήματα για διάφορους σκοπούς.

 Γενικά οι κοχλίες αποτελούνται από το ελικοειδές σπείρωμα, την κεφαλή, τον κορμό και το περικόχλιο. Υπάρχουν πολλά ηδύ σπειρωμάτων καθώς και διάφορα σχήματα κεφαλών, αλλά και διαφορετικά σχήματα κορμού. Οι κοχλίες είναι σημαντικά εργαλεία σύνδεσης μηχανών και διάφορων άλλων κατασκευών. Οι κοχλίες χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: κοχλίες σύσφιξης και κοχλίες κίνησης. (Βικιπαιδεία. http://el.wikipedia.org)

  Οι κοχλίες κίνησης χρησιμεύουν μετατροπή ροπών σε άξονες όπως σε μία μηχανική πρέσα, αλλά και για μετατροπή περιστροφικής κίνησης σε γραμμική.

(Βικιπαιδεία. http://el.wikipedia.org)

Κόλλα δύο συστατικών Bixon

                    -

Ferrofluid

 Το Ferrofluid είναι ένα υγρό το οποίο αντιδρά στην παρουσία ενός μαγνητικού πεδίου. Αποτελείτε από κολλοειδή υγρά και από σιδηρομαγνητικά σωματίδια. Κάθε ένα από τα σωματίδια είναι επικαλυμμένο με ένα επιφανειοδραστικό βερνίκι ώστε να αποφευχθεί η συσσώρευση τους καθώς και ο διαχωρισμός τους. (Wikipedia. http://en.wikipedia.org/wiki/Ferrofluid)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΒΙΒΛΙΑ

Nietzsche, F., 2012. Πέρα από το καλό και το κακό: πρελούδιο σε μια φιλοσοφία του μέλλοντος. Πανόπτικον

Nietzsche, F., 2008. Γενεαολογία της ηθικής. Βάνιας

Nietzsche, F., 2008. Ίδε ο άνθρωπος. Βάνιας

Κοντοσφύρης, Χ., 2010. Έσοπτρο +. Futura

Τσιάρα, Σ., 2008. Η χαρτογράφηση της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα: Το ζήτημα της εντοπιότητας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. 2008. Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ

Βικιπαιδεία. Τάδε έφη Ζαρατούστρα. http://el.wikipedia.org

Wikipedia. Sachiko Kodama. http://en.wikipedia.org/wiki/Sachiko_Kodama

Βικιπαιδεία. Τάκις. http://el.m.wikipedia.org/wiki/

Wikipedia. Ferrofluid. http://en.wikipedia.org/wiki/Ferrofluid

Wikipedia. Francis Bacon. http://en.wikipedia.org/wiki/FrancisBacon

Βικιπαιδεία. Μεταλλικός κοχλίας. http://el.m.wikipedia.org/wiki/