Όλγα Μπογδάνου Πτυχιακές Ιουνίου 2014

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ        

                                                                               ΤΜΗΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

Για να αισθανθείς την ψυχή και να παρουσιάσεις
απο το αίσθημα χωρίς λεξιλόγιο είναι νομίζω
ένας από τους λογούς που με οδήγησαν στην μονοχρωμία.

Υves Klein

ΣΚΕΨΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ

Μέσα από τα ίχνη τυχαίων καταστάσεων και σε μια προσπάθεια διόρθωσης  τους  ξεκίνησεαυτή η  εικαστικήδιαδρομή.

Υ Λ Ι Κ Ο Τ Η Τ Α.Ως στοιχείο αποτέλεσε την  αρχή της.  Η υλικότητα που βγαίνει από το χαρτί και  μέσα από τα κενά, και που με την διαφάνεια της
μπορούμε να διακρίνουμε τον εσωτερικό κόσμο.

Ε Σ Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Ο Τ Η Τ Α.O πυρήνας, βγαίνει μέσα από το κενό και έχει ως ίχνος μια διαδρομή, χωρίς όρια. Εμπλέκονται  εμπειρίες και  αναμνήσεις.Η  δημιουργία νέων τόπων,  καταστάσεων.Αόρατα σχόλια.

Ένα είδος κάθαρσης από οποιοδήποτε στοιχειό του παρελθόντος.
Μια νέα αρχή, μια νέα γέννηση.

Το Λ Ε Υ Κ Ο που παραπέμπει στο ελεύθερο. Στο κενό.

Κ Ε Ν Ο που  λειτουργεί ως στοιχείο
απεγκλωβισμού από την εσωτερική μας διάθεση.

Ένας αέρινος ρυθμός και ελεύθερες κινήσεις .

Μια άϋλη ευαισθησία.

Μια συνομιλία.

Α Π Ο Τ Υ Π Ω Μ Α Τ Α...

Αποτυπώματα ανθρώπων και στιγμών που αφήνουν με το περασμα τους.

Αφαιρώντας την ύλη.

Η διαδρομή που η σκέψη διάνυσε.

Το Ι Χ Ν Ο Σ της απόφασης,  μια  χειρονομία.

Μια ολική Χ Ε Ι Ρ Ο Ν Ο Μ Ι Α.
Μια καθαρή και μονόχρωμη χειρονομία,
μονόχρωμες προτάσεις που δημιουργούν χώρους μέσα στον χώρο.

Ευαισθητοποιημένη επιφάνεια, ευαισθητοποιημένη εσωτερικότητα.

Κενό και οπές,ανοίγματα. Παραπέμπουν στην  έξοδο, στην απελευθέρωση, την γέννησητον θάνατο,  την δημιουργία, την διάλυση, αλλά και την φθορά.

Στην χάρτινη επιφάνεια υπάρχουν  Ε Π Ε Ι Σ Ο Δ Ι Α  μικρά, μεγάλα.
Στοιχεία από το ίδιο το υλικό αλλά και από τυχαία γεγονότα.Συμβάντα που εξελιχθήκαν
με την πάροδο του χρόνου. Ίχνη φθοράς  από την χρήση κάθε εργαλείου που χρησιμοποιήθηκε.

Η διαφορετικότητα των εργαλείωνσυμβολίζει τους ανθρώπους που πέρασαν, την ταυτότητα τους.Αφημένα πάνω στο λευκό , ανακαλούν τις Μ Ν Η Μ Ε Σ .

Φόρμες, που αρχικά ξεκίνησαν τυχαία και αργότερα έγιναν επεμβάσεις στην λευκή επιφάνεια έχοντας σαν αποτέλεσμα να φάνουν εικόνες.Σημεία της ίδιαςύλης,
χωρίς άλλες χρωματικές επεμβάσεις.

Οτιδήποτε συμβαίνει είναι αποτέλεσμα της εσωτερικότητας του.
Η εσωτερικοτητα γινεται εξωτερικοτητα.

Το Π Ε Ρ Α Σ Μ Α, από μια κατάσταση των τόπων σε μια άλλη που επιτρέπει
το παιχνίδι μιας διαδρομής..

Εσωτερικές διαδρομές, αναζητήσεις.Σ Ι Ω Π Η.

Η εσωτερική  διαφάνεια που σιγά σιγά φωτίζει μέχρι να εκραγεί  και να διασκορπιστεί.

Το διάΚΕΝΟ των εικόνων.

ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΧΩΡΟΣ ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΕΡΓΟ.

Η διαδρομή  χωρίζεται σε τρία επίπεδα. Το πρώτο  επίπεδο χαρακτηρίζεται από τα έργα τα όποια είναι σχηματισμένα από μια ενιαία  επιφάνεια η οποία είναι  δουλεμένη με μια ολική χειρονομία με  μοναδικό εργαλείο τα χέρια μου. Καθώς προχωράμε συναντάμε το δεύτερο επίπεδο. Εκεί η διάσταση των έργων μεταλλάσσεται, διπλώνεται και ξεδιπλώνεται. Τα ίχνη γίνονται μέσα απο την χρήση διαφορετικών εργαλείων που συμβολίζουν τους ανθρώπους και τις επιρροές που δεχόμαστε. Κάθε εργαλείο έχει και το δικό του ίχνος. Η                           διάσταση αλλάζει γίνεται πιο μικρή δημιουργώντας αποσπάσματα και μικρές ιστορίες. Το τρίτο  επίπεδο είναι και το τελευταίο της διαδρομής. Έχει το τρίμμα του χαρτιού που συναντήσαμε στα προηγούμενα δύο επίπεδα σαν ένα σχόλιο στην ακύρωση της διαδρομής που διανύθηκε μέχρι εκείνο το σημείο.

Καθώς μπαίνουμε στον χώρο βλέπουμε μια χάρτινη σκάλα να τυλίγει τα κανονικά σκαλοπάτια που οδηγούν στο δεύτερο επίπεδο.Η σκάλα είναι κατακερματισμένη και δίνει την αίσθηση του μη σταθερού στοιχείου, αποτρέποντας τον θεατή απο την άνοδο και προτρέποντας τον να προχωρήσει προς άλλη κατεύθνση. Eνα χαρτί με ίχνη απο σκαλοπάτια ξεδιπλώνεται  από τον φωταγωγό προς τον κεντρικό χώρο του δωματίου. Είναι η ανάμνηση της ανόδου και της καθόδου και ενώνει το εξωτερικό με το εσωτερικό στοιχείο. Η διαδρομή συνεχίζεται με μετέωρα έργα που οριοθετούν τον χώρο προς το φώς. Είναι λευκά χαρτιά ανοιγμένα και τριμμένα, με οπές και κενά. Ενώνουν τα τρία επίπεδα απο κάτω προς τα πάνω γεμίζοντας τον κενό χώρο. Δίνουν την αίσθηση της ελευθερίας και καταλήγουν πριν τον τελευταίο όροφο του κτηρίου δημιουργώντας μια αόρατη και διασκορπισμένη άνοδο. Μια  αόρατη σύνδεση του χώρου από κάτω προς τα πάνω. Υποδηλώνοντας με την ύπαρξη τους μια προκαθορισμένη διαδρομή που πρόκειται να συνεχιστεί δίνοντας έτσι ένα κίνητρο στο θεατή  να ακολουθήσει την διαδρομή. Η   διάταξη τους είναι κάθετη,και σε μερικά σημεία έχουν μια κλήση ενώ ένα έργο είναι τοποθετημένο με οριζόντια διάταξη σηματοδοτώντας την επομένη αναφορά που γίνεται στο δεύτερο επίπεδο.Σε κάθε ένα από τα έργα αυτά  στο κάτω μέρος τους σημειώνεται η φθορά που έχουν υποστεί, με την τοποθέτηση τρίμματος σύμφωνα με την χρονική στιγμή που πέφτει το φως στο δάπεδο μέσα από τις σκιές, τα κενά και τα γεμάτα των αιωρούμενων χαρτιών.

Στο διπλανό μέρος μέσα από ένα δωμάτιο εξελισεται μια ακόμα κατάσταση.Είναι η αποτύπωση του «δωματίου» σε ένα κομμάτι τσαλακωμένου και σκισμένου χαρτιού όπου με μια συστροφή ξεχύνεται στο χώρο. Ανεβαίνοντας συναντάμε μικρά αιωρούμενα χάρτινα επεισόδια, με πτυχώσεις που καταλήγουν διάσπαρτα σε ενα μικρό και κλειστο χώρο. Παρατηρούμε απο αυτο το επίπεδο οτι ανοιχτα και μεγάλα χαρτιά καταλαμβάνουν τον ισόγειο ανοιχτό χώρο και μικρά τυλιγμένα έργα αναπτύσσονται στο εσωτερικό του δωματίου αλλά με μια κίνηση ελευθερίας μέσα σε αυτόν. Μικροί τόποι σε μικρότερους τόπους.

Τέλος στο τρίτο επίπεδο υπάρχει η συνολική εικόνα των ασποσπασμάτων. Το τρίμμα του χαρτιου στο πάτωμα συμβολίζει την αρχή και το τέλος μιας διαδικασίας. Το μικρό έργο που βρίσκεται αιωρούμενο ενεργοποιεί τον χώρο καθως είναι η μικρογραφία ενος κόσμου,που φανερωνει ολη την κατάσταση η οποία πέρασε, όλη τη διαδρομή μέχρι αυτό το σημείο. Συνδέει το χώρο με το περιβάλλον, την εσωτερική με την εξωτερική διάσταση.  

Η ανθρώπινη ύπαρξη διασπάται, ενώνεται,εξελίσσεται μεσα στον χρόνο σύμφωνα με τις καταστάσεις τις οποιες καλείται να αντιμετωπίσει και  ανάλογα με τα γεγονοτα που βιώνει, άλλοτε δυναμώνει και άλλοτε σωπαίνει σεμια εκρηξη συναισθημάτων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μισελ Ντε Σερτώ ,επινοώντας την καθημερινή πρακτική  - η πολύτροπη τέχνη του πραττειν, 2010, Σμίλη , Αθήνα  

Σταύρος Τσιγκογλού , σήμερα η τέχνη, 2010, Καστανιώτη, Αθήνα

MichelFougault, ο στοχασμός του έξω, 1998, Πλέθρον,Αθήνα

Ρένα Παπασπύρου,Flasback,2009,Ιδρυμα Ιωαννού Φ.Κωστοπούλου, Αθήνα

GastonBachelard, η ποιητική του χώρου,1957, Χατζηνικολή,Αθηνα