Φλώροι Εικαστικοί: Ανδρεάδου Ανδρονίκη Μαρία Πτυχιακές Ιουνίου 2014

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Ανδρεάδου Ανδρονίκη Μαρία Πτυχιακές Ιουνίου 2014

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΤΜΗΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Από το πρώτο έτος θυμάμαι τον εαυτό μου να ενθουσιάζεται με την δημιουργία των κατασκευών. Εργαστήρια όπως το κόσμημα και οι διακοσμητικές τέχνες μου κέντριζαν το ενδιαφέρον σε μεγάλο βαθμό, τόσο ώστε να γνωρίζω από την αρχή της φοίτησής μου στο Πανεπιστήμιο ότι η πτυχιακή μου εργασία θα αποτελείτο από κατασκευαστικά έργα. Σαφώς, το θέμα της ήταν ακόμη άγνωστο. Η ιδέα, δεν άργησε πολύ να έρθει. Μέσα από προσωπικές στιγμές, από την μουσική, τον κινηματογράφο, την μόδα κ.α. επέλεξα να ασχοληθώ με την δεκαετία του ’60.

Μετά από εξονυχιστική έρευνα μεγάλου χρονικού διαστήματος για την δεκαετία αυτή κατέληξα στην κατασκευή φωτιστικών - αμπαζούρ με βάση γυάλινων μπουκαλιών και απλά καπέλα. Η δική μου παρέμβαση βρίσκεται έξω από το μπουκάλι, αλλά και πάνω στο καπέλο. Είναι απαραίτητο να αναφέρω πως τα φωτιστικά δεν θυμίζουν την δεκαετία σε στυλ, αλλά παραπέμπουν σε αυτή, μιας που το κάθε ένα από αυτά αφορά ένα γεγονός ή μια προσωπικότητα του ’60. Ο λόγος που επέλεξα να ασχοληθώ με το φως είναι γιατί κάθε φορά που σκεφτόμαστε κάτι που έχει συμβεί σε παρελθόντα χρόνο, η σκέψη μας χαρακτηρίζεται ως αναλαμπή. Ακόμη και στα κόμικς η ιδέα ή κάτι που μας έρχεται στο νου σχεδιάζεται με μια απλή λάμπα. Έτσι για να δημιουργηθεί η αναγέννηση της δεκαετίας του ’60 τώρα, το 2014, χρησιμοποιώ ως μέσον το φως, ώστε οι μνήμες να επανέλθουν βλέποντας το κάθε φωτιστικό ξεχωριστά. Τον δέκατο ένατο αιώνα στα κινήματα Art Nouveau, Arts and Crafts και Bauhaus η λάμπα ξεκίνησε να θεωρείται γλυπτό. Τέλος, ένας ακόμη λόγος που παρέμεινε η ιδέα μου στην κατασκευή φωτιστικών και δεν εξελίχθηκε σε άλλα κατασκευαστικά μέσα, αντικείμενα ή εγκαταστάσεις είναι η πληροφορία ότι οι Έλληνες ήταν πρωτοπόροι στις λάμπες χειρός αφού τον έβδομο αιώνα κατασκεύαζαν λάμπες από τερακότα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ονομάζομαι Ανδρεάδου Ανδρονίκη Μαρία, γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Είμαι παιδί του κέντρου, πάντα με τρέλαιναν οι βόλτες, οι εκδρομές και τα ταξίδια. Έχω αποφοιτήσει από το Αμερικάνικο κολλέγιο Ανατόλια και από μικρή ηλικία γνωρίζω πολύ καλά την αγγλική γλώσσα έχοντας όλα τα απαραίτητα πτυχία. Στην πορεία της φοίτησής μου στο σχολείο διδάχτηκα την γερμανική γλώσσα και είμαι κάτοχος του πρώτου πτυχίου. Οι ενασχολήσεις μου και τα ενδιαφέροντά μου παράλληλα με το σχολικό περιβάλλον, ποικίλουν. Εδώ και χρόνια είμαι κατασκηνώτρια στην κατασκήνωση της Χ.ΑΝ.Θ (YMCA), έχοντας μάλιστα αναλάβει και θέσεις προσωπικού, παρακολουθώντας ειδική εκπαίδευση για τον τρόπο λειτουργίας σε καταστάσεις που έχουν να κάνουν με παιδιά. Τα χόμπι μου είναι το τένις, το σκι, η κιθάρα και η φωνητική, ο χορός και οι τέχνες γενικότερα. Έχω ταξιδέψει σε διάφορα μέρη όπως Μαυρίκιο, Αλάσκα, Καναδά, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Ιταλία, Ισπανία, Τουρκία, Ρουμανία, Αγγλία κ.α. Επίσης, αρκετές φορές έχω συμμετάσχει και σε προγράμματα summer school σε πανεπιστήμια του Λονδίνου (WESTMINSTER UNIVERSITY), του Κέμπριτζ (CAMBRIDGE UNIVERSITY) και της Οξφόρδης (CHURCH UNIVERSITY). Με τον τρόπο αυτό θεωρώ πως έχω κερδίσει αρκετές γνώσεις και εμπειρίες από την κάθε κουλτούρα είτε όσον αφορά στην τέχνη, είτε στον τρόπο ζωής, στα ήθη και τα έθιμα της κάθε χώρας. Σε όποιο μέρος και αν βρισκόμουν πάντα φρόντιζα να πηγαίνω σε εικαστικές εκθέσεις και σε μουσεία, πριν καν ακόμη αποφασίσω ότι η Καλών Τεχνών είναι η επιλογή των σπουδών μου. Στην ηλικία των δεκαέξι ετών κατάφερα να εισαχθώ με τα ταλέντα στην Σχολή Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών στην Φλώρινα. Παράλληλα με το σχολείο έπαιρνα μέρος στις εξεταστικές εξετάσεις του Πανεπιστημίου στα θεωρητικά μαθήματα. Στην πορεία των σπουδών μου, περνώντας από όλα τα απαραίτητα εργαστήρια, κατέληξα στο κατασκευαστικό κομμάτι και επικεντρώθηκα σε αυτό.

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Την δεκαετία αυτή παρουσιάζονται πολλές δολοφονίες σε σχέση πάντα με τον πολιτικό χώρο της Αμερικής αλλά και άλλων χωρών, καθώς ξεσπούν πόλεμοι που διακυβεύουν διάφορα πολιτικά συμφέροντα. Παρόλα αυτά εμφανίζονται ισχυρές προσωπικότητες που μετά από τόσο χρόνια, ακόμη και σήμερα αναφερόμαστε σε αυτές.

· Το 1963 ξεκίνησε στην Αμερική ο πόλεμος του Βιετνάμ με ολέθριες

συνέπειες. Από το 1954 ως το 1962 έχουμε τον πόλεμο της ανεξαρτησίας της Αλγερίας από την Γαλλία. Στις 6^η Ιουλίου του 1967 αρχίζει ο Νιγηριανός πόλεμος, που μόνο μέσα στα πρώτα δυόμιση χρόνια ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν από την πείνα και από ατυχήματα.

· Το Τείχος του Βερολίνου, ήταν ένα εμπόδιο που κατασκευάστηκε από την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας , στις 13 Αυγούστου του 1961. Σκοπό είχε την αποκοπή της Ανατολικής Γερμανίας και του Ανατολικού Βερολίνου από το Δυτικό Βερολίνο και την μείωση των μεταναστεύσεων. Το τείχος αποτελούνταν από μπετόν και οριοθετούσε τις περιοχές, αργότερα έγινε γνωστό και ως «λωρίδα θανάτου». Μεταξύ 1961 και 1989 , το τείχος εμπόδισε σχεδόν όλες αυτές τις μεταναστεύσεις και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου , περίπου 5.000 άνθρωποι προσπάθησαν να ξεφύγουν πάνω από αυτό, με εκτιμώμενο αριθμό των νεκρών 136.

· Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, γεννηθείς στις 29 του Μάη το 1917, ήταν ένας Αμερικανός πολιτικός, που υπηρέτησε τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ο 35^ος Πρόεδρος από τον Ιανουάριο του 1961 έως την δολοφονία του τον Νοέμβριο 1963. Στην ηλικία των 43 , ήταν ο νεότερος πρόεδρος που είχε εκλεγεί ως τότε στις ΗΠΑ. Μέχρι σήμερα, ο Κένεντι είναι ο μόνος Ρωμαιοκαθολικός πρόεδρος, αλλά και ο μόνος πρόεδρος που έχει κερδίσει το βραβείο Pulitzer. Στις 22 Νοεμβρίου το 1963 δολοφονείται στο Ντάλας του Τέξας.

· Αξιοσημείωτη επίσης είναι και η προσωπικότητα του Ρίτσαρντ Νίξον που γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου το 1913 και απεβίωσε στις 22 του Απριλίου 1994, ήταν 37^ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η θητεία του στην προεδρία ξεκινάει το 1969 και τελειώνει το 1974. Υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος που δήλωσε παραίτηση. Ο Νίξον είχε προηγουμένως υπηρετήσει ως Δημοκρατικός Εκπρόσωπος των ΗΠΑ, ως γερουσιαστής της Καλιφόρνια και ως ο 36^ος αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών το 1953-1961. Ο Νίξον υπηρέτησε για οκτώ χρόνια ως αντιπρόεδρος . Οπωσδήποτε πρέπει να αναφερθεί πως το 1960 η προεδρική εκστρατεία του ήταν αποτυχημένη, χάνοντας στενά από τον Κένεντι.

· Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1928 και έφυγε από την ζωή στις 9 Οκτωβρίου 1967, κοινώς γνωστός ως el Che ή απλά Τσε , ήταν Αργεντινός μαρξιστικού επαναστατικού κινήματος, γιατρός, συγγραφέας, ηγέτης των ανταρτών, διπλωμάτης και στρατιωτικός θεωρητικός. Μια σημαντική φυσιογνωμία της κουβανικής επανάστασης , η στυλιζαρισμένη όψη του έχει γίνει ένα πανταχού παρόν σύμβολο της εξέγερσης, στου οποίου το πρόσωπο χιλιάδες νέοι σε όλο τον κόσμο έβλεπαν τον ρομαντικό αγωνιστή που διεκδικούσε, με αντάλλαγμα τη ζωή του, έναν καλύτερο κόσμο. Μετά την επανάσταση της Κούβας, ο Γκεβάρα πραγματοποίησε μια σειρά από βασικούς ρόλους στη νέα κυβέρνηση . Το περιοδικό Time τον ονόμασε έναν από τους 100 πιο σημαντικούς ανθρώπους του 20ου αιώνα, ενώ η φωτογραφία του με τίτλο Guerrillero Heroico από τον Alberto Korda, αναφέρθηκε από το Κολλέγιο Maryland Institute of Art ως «η πιο διάσημη φωτογραφία στο κόσμο».

· Στις 4 Απριλίου του 1968 στην Αμερική, στο Μέμφις του Τένεσι, δολοφονήθηκε ο ειρηνιστής πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, που είχε αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα για καλύτερες συνθήκες ζωής των καταπιεσμένων μαύρων. Γεννηθείς στις 15 Ιανουαρίου του 1929. Ήταν ο ακτιβιστής και ηγέτης του Κινήματος Πολιτικών Δικαιωμάτων Αφρικής και της Αμερικής . Είναι περισσότερο γνωστός για το ρόλο του στην προώθηση των δικαιωμάτων των πολιτών με τη χρήση βίαιης πολιτικής ανυπακοής βασίζεται σε χριστιανικές πεποιθήσεις του . Τον Μάρτιο του 1963 στην Ουάσιγκτον , πραγματοποίησε μια ομιλία με τίτλο « Έχω ένα όνειρο». Εκεί, εδραίωσε τη φήμη του ως ένας από τους μεγαλύτερους ρήτορες στην αμερικανική ιστορία. Στις 14 του Οκτώβρη του 1964, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης για την καταπολέμηση των φυλετικών ανισοτήτων μέσω της μη - βίας. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του το 1967, ο Κίνγκ πραγματοποίησε μια ομιλία με τίτλο «Πέρα από το Βιετνάμ». Το 1968 ο Κίνγκ σχεδίαζε μια εθνική κατοχή της Ουάσινγκτον που θα ονομαζόταν «Εκστρατεία των φτωχών». Ο θάνατός του προκάλεσε ταραχή σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ.

· Στα Ελληνικά εδάφη, έχουμε την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη τον Μάη του 1963. Ήταν Έλληνας στην καταγωγή και υπήρξε πολιτικός, γιατρός, αθλητής στίβου, και μέλος του διδακτικού προσωπικού της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις 22 Μαΐου μετά από ομιλία σε μια αντιπολεμική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, δύο ακροδεξιοί εξτρεμιστές, οδηγώντας ένα τρίτροχο όχημα, χτύπησαν τον Λαμπράκη στο κεφάλι μπροστά σε πλήθος κόσμου από το οποίο κτύπημα υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις λόγος για τον οποίον έχασε τη μάχη για τη ζωή στο νοσοκομείο πέντε μέρες αργότερα , στις 27 Μαΐου. Την επόμενη μέρα στην Αθήνα η κηδεία έμοιαζε με μαζική διαδήλωση . Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι κινητοποιήθηκαν για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της δεξιάς κυβέρνησης. Η δολοφονία του Λαμπράκη, ξεκίνησε μια τεράστια λαϊκή αντίδραση, και αμέσως μετά, ο ερευνητής Χρήστος Σαρτζετάκης και ο Γενικός Εισαγγελέας Π. Δελαπόρτας αποκάλυψαν συνδέσεις της αστυνομίας και του στρατού με ακροδεξιούς εξτρεμιστές. Και οι δύο άνδρες έχασαν τις δουλειές τους κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας του 1967. Ο Χρήστος Σαρτζετάκης φυλακίστηκε για ένα χρόνο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά την δολοφονία του Λαμπράκη οδήγησαν σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτήθηκε και έφυγε για το Παρίσι , τον Ιούλιο του 1963. Χιλιάδες Έλληνες, νεαρής ηλικίας, δημιούργησαν μια νέα πολιτική οργάνωση που ονομαζόταν Νεολαία Λαμπράκη. Ο πρώτος γραμματέας της Νεολαίας Λαμπράκη ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, ένας από τους φίλους Λαμπράκη και άλλων ακτιβιστών . Αυτή η πολιτική οργάνωση αριστερών έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προοδευτική κίνηση στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960.

ΚΙΝΗΜΑΤΑ

Μέσα στην δεκαετία αυτή έχουμε την γέννηση πολλών σημαντικών κινημάτων που μας καθορίζουν μέχρι σήμερα.

· Στη δεκαετία του 1960 , οι ομοφυλόφιλοι πάλευαν για να ενταχθούν στην κοινωνία. Στην πραγματικότητα, η ομοφυλοφιλία δεν επιτρεπόταν καθόλου και ήταν ενάντια στο νόμο. Ο μόνος τρόπος που οι άνθρωποι μπορούσαν να εκφράσουν τις ομοφυλοφιλικές τους τάσεις ήταν ιδιωτικά. Οι ομοφυλόφιλοι δεν έγιναν αποδεκτοί στην κοινωνία αν και το μόνο που ήθελαν ήταν να είναι σε θέση να αγαπούν ο ένας τον άλλο χωρίς ντροπές. Κάποιοι άνθρωποι πήραν θέση για αυτά που ζητούσαν και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Columbus οργανώθηκε η πρώτη γνωστή γκέι φοιτητική οργάνωση. Μέσα σε 10 χρόνια σχεδόν, δημιουργήθηκαν 800 ομοφυλοφιλικές οργανώσεις. Πολύ λίγα πράγματα έχουν γίνει για να βοηθήσουν τους ομοφυλόφιλους. Το 1965, ο Φρανκ Κάμενι της Ουάσινγκτον διοργάνωνε τακτικές ομοφυλοφιλικές πορείες ενάντια στον Λευκό Οίκο. Κύριο αίτημά τους ήταν η απασχόληση των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών σε ομοσπονδιακή δημόσια υπηρεσία. Γκέι και λεσβίες συχνά απειλούνται και συλλαμβάνονται κατά τη διάρκεια του γκέι απελευθερωτικού κινήματος. Κάθε βράδυ, οι αξιωματικοί επιτίθονταν σε γκέι μπαρ και μερικές φορές συλλάμβαναν δεκάδες άνδρες και γυναίκες. Οι επιδρομές των γκέι στην αστυνομία ήταν γνωστές ως «Stonewall» και κρατούσαν αρκετές νύχτες. Αν και αυτές οι επιδρομές είχαν πολύ λίγα αποτελέσματα, βοήθησαν τους ομοφυλόφιλους να ενωθούν για να πάρουν αυτό που ήθελαν, δηλαδή να είναι σε θέση να δείξει κάποιος μια δημόσια επίδειξη της αγάπης του προς τον άλλο. Η απελευθέρωση των ομοφυλοφίλων το 1960 βοήθησε τους ανθρώπους να βγουν από το καβούκι τους και να αγωνιστούν για το τι είναι σωστό, δημιουργώντας δικά τους σημεία αναφοράς και προσπαθώντας να γίνουν κοινωνικά αποδεκτοί. Σίγουρα έθεσαν μια βάση για μεγαλύτερα και καλύτερα πράγματα στο μέλλον.

· Ακόμη, η Ελευθερία του Λόγου ήταν ένα κίνημα-μια διαμαρτυρία φοιτητών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους 1964 - 1965 στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, το Berkeley University υπό την άτυπη ηγεσία των μαθητών Mario Savio, Michael Rossman, Brian Turner, Bettina Aptheker, Steve Weissman, Art Goldberg, Jackie Goldberg, και πολλών άλλων. Στις διαδηλώσεις, οι μαθητές ζητούσαν από την διοίκηση του Πανεπιστημίου να καταργήσει την απαγόρευση στις πανεπιστημιουπόλεις των πολιτικών δραστηριοτήτων και να αναγνωρίσει το δικαίωμα των μαθητών στην ελευθερία του λόγου καθώς και την ακαδημαϊκή ελευθερία.

· Το κίνημα της ελεύθερης αγάπης δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’60, είναι ένα κοινωνικό κίνημα που απορρίπτει το γάμο, ο οποίος θεωρείται ως μια μορφή κοινωνικής και οικονομικής δέσμευσης. Αρχικός στόχος του κινήματος της ελεύθερης αγάπης ήταν να διαχωρίσει το κράτος από τα σεξουαλικά θέματα όπως ο γάμος, ο έλεγχος των γεννήσεων και η μοιχεία. Το κίνημα ισχυριζόταν ότι τα ζητήματα αυτά ήταν η ανησυχία των ανθρώπων που εμπλέκονται, και κανενός άλλου. Ένα μεγάλο μέρος του κινήματος της ελεύθερης αγάπης μοιάζει με παρακλάδι του αναρχισμού και αντικατοπτρίζει μια φιλελεύθερη φιλοσοφία που επιδιώκει την ελευθερία από την κρατική ρύθμιση και την παρέμβαση της εκκλησίας στις προσωπικές σχέσεις. Σύμφωνα με αυτή την έννοια, οι ελεύθερες ενώσεις των ενηλίκων είναι νόμιμες σχέσεις, οι οποίες θα πρέπει να τηρούνται από όλους τους τρίτους, είτε αυτές είναι συναισθηματικές ή σεξουαλικές σχέσεις. Επιπλέον, υποστήριζε ότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα στη σεξουαλική ευχαρίστηση χωρίς κοινωνικούς ή νομικούς περιορισμούς. Το κίνημα της ελεύθερης αγάπης δεν υποστηρίζει πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή βραχυπρόθεσμες σεξουαλικές σχέσεις. Αντίθετα, υποστηρίζει ότι οι σχέσεις αγάπης είναι ελεύθερες και δεν πρέπει να ρυθμίζονται από το νόμο. Νόμοι που προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία για την ελεύθερη αγάπη εμποδίζουν άγαμο ζευγάρι από τη συμβίωση, ρυθμίζουν τη μοιχεία, το διαζύγιο, την ηλικία της συναίνεσης, τον έλεγχο των γεννήσεων, την ομοφυλοφιλία, την άμβλωση, και μερικές φορές και την πορνεία.

· Το 1960, ο κόσμος των γυναικών περιορίστηκε σχεδόν σε κάθε άποψη, από την οικογενειακή ζωή στο χώρο εργασίας. Μια γυναίκα αναμένεται να ακολουθήσει μία διαδρομή: να παντρευτεί στις αρχές των 20 της χρόνων, να δημιουργήσει οικογένεια γρήγορα, και να αφιερώσει τη ζωή της στο νοικοκυριό. Ως εκ τούτου, οι γυναίκες είχαν επιβαρυνθεί με το πλήρες φορτίο της καθαριότητας και της φροντίδας και περίθαλψης του παιδιού. Οι εργασίες αυτές αναλογούν κατά μέσο όρο σε 55 ώρες την εβδομάδα για τις οικιακές εργασίες. Δεν είχαν κανένα νομικό δικαίωμα σε οποιοδήποτε από τα κέρδη ή την περιουσία των συζύγων τους. Αν ο γάμος τελείωνε, το διαζύγιο ήταν δύσκολο να επιτευχθεί, αναγκάζοντας τις γυναίκες να αποδείξουν παρανομίες εκ μέρους των συζύγων τους, προκειμένου να πάρουν διαζύγιο.

Το 38% των γυναικών που εργάζονταν το 1960 ήταν περιορισμένο σε θέσεις εργασίας όπως δασκάλες, νοσοκόμες, ή γραμματείς. Οι γυναίκες ήταν γενικά ανεπιθύμητες σε προγράμματα επαγγελματικής αποκατάστασης. Οι εργαζόμενες γυναίκες είχαν συνήθως χαμηλότερους μισθούς από τους άνδρες και δεν είχαν ίσες ευκαιρίες για την εξέλιξή τους καθώς οι εργοδότες πίστευαν ότι σύντομα θα έμεναν έγκυος και θα εγκατέλειπαν τις εργασίες τους και ότι σε αντίθεση με τους άνδρες οι οποίοι έχουν οικογένειες να στηρίξουν.

Το 1962, το βιβλίο της Betty Friedan, ονομαζόμενο Feminine Mystique, κατέλαβε την απογοήτευση και την απελπισία μιας γενιάς πανεπιστημιακής εκπαίδευσης νοικοκυρών που ένιωθαν παγιδευμένες και ανεκπλήρωτες. Η Friedan εξέπληξε το έθνος, σε αντίθεση με την αποδεκτή σοφία ότι οι νοικοκυρές αρκέστηκαν στο να εξυπηρετήσουν τις οικογένειες τους, καλώντας τις γυναίκες να αναζητήσουν την εκπλήρωση της εργασίας έξω από το σπίτι. Η Friedan μίλησε σε ένα ακροατήριο μορφωμένων λευκών γυναικών από την ανώτερη μεσαία τάξη. Το έργο της είχε τέτοιες επιπτώσεις που πυροδότησε το «δεύτερο κύμα» του αμερικανικού φεμινιστικού κινήματος. Το φεμινιστικό κίνημα της δεκαετίας του 1960 αρχικά επικεντρώθηκε στην κατάργηση των ανισοτήτων στο χώρο εργασίας, όπως η άρνηση πρόσβασης σε καλύτερες θέσεις εργασίας και την ανισότητα του μισθού, μέσω νόμων κατά των διακρίσεων.

Το 1964, ο εκπρόσωπος Howard Smith από την Βιρτζίνια πρότεινε να προστεθεί η απαγόρευση των διακρίσεων λόγω φύλου στην Πράξη Πολιτικών Δικαιωμάτων που ήταν υπό εξέταση. Ωστόσο, γρήγορα έγινε σαφές ότι η νεοσυσταθείσα Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών Απασχόλησης δεν θα επιβάλει την προστασία του νόμου των εργαζομένων γυναικών, και έτσι μια ομάδα φεμινιστριών, συμπεριλαμβανομένων και την Friedan αποφάσισε να ιδρύσει μια οργάνωση που θα καταπολεμήσουν τις διακρίσεις των φύλων μέσω των δικαστηρίων και του κοινοβουλίου. Σε μεγάλο βαθμό, η επιτυχία του φεμινιστικού κινήματος οδηγήθηκε από μια ευνοϊκή συμβολή των οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η έκρηξη της αμερικανικής οικονομίας ξεπέρασε το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό, γεγονός που καθιστά απαραίτητο οι γυναίκες να αναπληρώσουν τις νέες θέσεις εργασίας.

Στην πραγματικότητα, στη δεκαετία του 1960, τα δύο τρίτα όλων των νέων θέσεων εργασίας κατέλαβαν γυναίκες. Το έθνος έπρεπε απλά να αποδεχθεί την ιδέα των γυναικών στο εργατικό δυναμικό. Εν τω μεταξύ, καθώς οι προσδοκίες για ένα άνετο τρόπο ζωής της μεσαίας τάξης αυξήθηκαν, με δύο εισοδήματα έγινε κρίσιμη για την επίτευξη αυτού του τρόπου ζωής, καθιστώντας τη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό ακόμη πιο αποδεκτή . Όμως, πολλές από αυτές τις γυναίκες είχαν υποβιβαστεί σε χαμηλά αμειβόμενες εργασίες γραφείου και διοικητικής εργασίας. Αυτό που άνοιξε την πόρτα στις γυναίκες να ακολουθήσουν επαγγελματική σταδιοδρομία ήταν η πρόσβαση στο νέο αντισυλληπτικό χάπι. Γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε τώρα να ακολουθήσει πλήρη έτη εκπαίδευσης ή μελέτης και να ξεκινήσει την καριέρα της χωρίς να διακόπτεται από την εγκυμοσύνη, ένα κύμα νέων γυναικών άρχισαν να εφαρμόζουν την ιατρική, το δίκαιο, αλλά και σχολές διοίκησης επιχειρήσεων στις αρχές του 1970. Ταυτόχρονα, το αντισυλληπτικό χάπι έκανε την «σεξουαλική επανάσταση» πραγματικότητα, και βοήθησε να σπάσει το διπλό πρότυπο που επέτρεπε το προγαμιαίο σεξ για τους άνδρες , αλλά απαγορευόταν για τις γυναίκες .

· Το Flower Power ήταν ένα σύνθημα που χρησιμοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του ‘60 ως σύμβολο της παθητικής αντίστασης και της μη βίας σαν ιδεολογία. Είχε τις ρίζες του στο κίνημα της αντιπολίτευσης για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Η έκφραση επινοήθηκε από τον ποιητή Allen Ginsberg το 1965 ως ένα μέσο για να μεταμορφώσει διαμαρτυρίες πολέμου σε ειρήνη. Οι χίπις αγκάλιασαν τον συμβολισμό με το να φοράνε ρούχα με κεντημένα λουλούδια και ζωηρά χρώματα, φορώντας λουλούδια στα μαλλιά τους, αλλά και με την διανομή λουλουδιών στο κοινό, έτσι έγιναν και γνωστοί ως τα παιδιά των λουλουδιών. Ο όρος αυτός έγινε αργότερα ως μια σύγχρονη αναφορά στο κίνημα των χίπις και την αντικουλτούρα των ναρκωτικών, της ψυχεδελικής μουσικής, της ψυχεδελικής τέχνης και της κοινωνική ανεκτικότητας. Το κίνημα των χίπις ήταν ένα κίνημα νεολαίας που προέκυψε στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και εξαπλώθηκε και σε άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο. Οι χίπις δημιούργησαν τις δικές τους κοινότητες. Ζούσαν νομαδικά, άκουγα ψυχεδελικό ροκ, αγκάλιασαν τη σεξουαλική επανάσταση, και κατανάλωναν ναρκωτικά όπως η κάνναβη, το LSD, η ψιλοκυβίνη για να διερευνήσουν εναλλακτικές καταστάσεις συνείδησης. Από τη δεκαετία του 1960, πολλές πτυχές της κουλτούρας των χίπις έχουν αφομοιωθεί από την κοινωνία. Η θρησκευτική και πολιτισμική πολυμορφία που είχε υιοθετηθεί από τους χίπις έχει κερδίσει ευρεία αποδοχή, και η φιλοσοφία της σε πνευματικές έννοιες έχουν φθάσει σε ένα ευρύτερο κοινό. Η κληρονομιά τους μπορεί να παρατηρηθεί στο σύγχρονο πολιτισμό σε μυριάδες μορφές, συμπεριλαμβανομένης της υγείας των τροφίμων, στα φεστιβάλ μουσικής, στα σύγχρονα σεξουαλικά ήθη, ακόμα και στην επανάσταση στον κυβερνοχώρο.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Η τηλεόραση στη δεκαετία του '60 ήταν μοναδική σε σύγκριση με αυτό που είναι σήμερα. Υπήρχαν τρία κανάλια το ABC, το CBS και το NBC. Το σήμα λαμβανόταν από μια κεραία που έμοιαζε με ένα ζευγάρι αυτιών κουνελιών και βρισκόταν στο επάνω μέρος της τηλεόρασης. Η τηλεόραση, ήταν διασκέδαση για όλη την οικογένεια. Το κόστος για την αγορά μιας έγχρωμης τηλεόρασης ήταν προσιτό για λίγες οικογένειες σε αντίθεση με την ασπρόμαυρη.

· Το 77 Sunset Strip έκανε πρεμιέρα στο ABC στις 10 Οκτωβρίου το 1958 και τελείωσε 26η Φεβρουαρίου το 1964 με 206 επεισόδια.

· Ο Alvin ήταν μια μεγάλη παράσταση για τα παιδιά στην τηλεόραση του 60, ένα από τα μεγάλα σόου κινουμένων σχεδίων της δεκαετίας αυτής .

· Το American Bandstand ξεκίνησε ως ένα τοπικό πρόγραμμα στη Φιλαδέλφεια στις 7 Οκτωβρίου το 1952. Στη συνέχεια φιλοξενήθηκε από τον Bob Horn και ονομαζόταν Bob Ηorn Bandstand. Στις 9 Ιούλη του 1956 το σόου προσέλαβε έναν νέο παρουσιαστή, τον Dick Clark. Το ABC πήρε το σόου και το μετονόμασε American Bandstand. Το σόου μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 1964. Από το 1963-1987 το Bandstand παιζόταν κάθε Σάββατο μία φορά την εβδομάδα.

· Ο Batman ήταν μια αμερικανική τηλεοπτική σειρά του 1960, με βάση έναν χαρακτήρα κόμικς με το ίδιο όνομα, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Adam West και ο Burt Ward ως Μπάτμαν και Ρόμπιν, δύο ήρωες αγωνίζονται κατά της εγκληματικότητας που υπερασπίζονται την Gotham City. Προβλήθηκε στο American Broadcasting Company, το δίκτυο του ABC για δυόμισι σεζόν από της 12 Ιανουαρίου το1966 έως της 14 του Μάρτη το 1968.

· Ο Νόμος του Burke ήταν μια σείρα με έναν ντετέκτιβ που έτρεξε στο ABC το 1963 έως 1965 και αναβίωσε στο CBS στη δεκαετία του 1990.

· Η Candid Camera ήταν μια τηλεοπτική σειρά που δημιουργήθηκε με μια κρυφή κάμερα όπου γινόντουσαν φάρσες στον κόσμο.

· Το Combat ήταν ένα αμερικανικό τηλεοπτικό πρόγραμμα που προβλήθηκε στο ABC από το 1962 έως το 1967 όπου παρουσίαζε μια αστίλβωτη άποψη των ανδρών σε ένοπλες συγκρούσεις. Αυτό δεν ήταν μια σειρά που δόξασε τον πόλεμο, αλλά ένα αφιέρωμα στον άμαχο στρατιώτη.

· Το Dragnet ήταν ίσως το πιο διάσημο, με επιρροή από την αστυνομία, δράμα στην ιστορία των μέσων ενημέρωσης.

· Ο Δρ Kildaire
Ο Δρ Kildaire ήταν μια ιατρική δραματική τηλεοπτική σειρά που έτρεξε από της 27, Σεπτεμβρίου το1961 μέχρι τις 5 Απριλίου το 1966, αποτελείτο συνολικά από 190 επεισόδια.

Πολλά ακόμη σόου και εκπομπές γέμισαν τις ώρες της τηλεοπτικής απασχόλησης των ανθρώπων του τότε.

Κάποιες από αυτές είναι οι εξής:

Η τηλεοπτική εκπομπή Flipper, το Get Smart, το Νησί Gilligan, Gomer Pyle, Green Acres, Gunsmoke, Gun Will Travel, Highway Patrol, Hawaii eye, Hogan Heroes, Honey West, Hootenanny, Ben Casey, Bewitched, Bonanza, Cheyenne, I Dream of Jeannie, Laramie, Lassie, Laugh –In, Lost in Space, Man From U.N.C.L.E, Mannix, Maverick ,Ναυτικό McHale, Mission Impossible, Αγαπημένε μου Άρη, My Three Sons, Naked City, One Step, Perry Mason, Petticoat Junction, Popeye, Quick Draw McGraw, Rawhide, Rocky και Bullwinkle, Route 66, Σκούμπι Ντου, Shindig, Star Trek, Sugarfoot, Surfside 6, Η οικογένεια Addams, oι περιπέτειες του Jim Bowie, oι περιπέτειες του Ozzie και Harriet, oι περιπέτειες του Rin Tin Tin, oι περιπέτειες του Rin Tin Tin, Andy Griffith Show, The Beatles Cartoon Show, Beverly Hillbillies, Big Valley, Bugs Bunny Show, Carol Burnett, Donna Reed, Dick Van Dyke, Ed Sullivan Show, Everglades, The Flintstones, The Flying Nun, Monty Python’s circus, Death Valley Days.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Η δεκαετία του ’60 στο κεφάλαιο του κινηματογράφου είναι γνωστή για το ιστορικό δράμα, την ψυχολογική φρίκη, τον ρομαντισμό και την κωμωδία , καθώς και για τα είδη ταινιών κατασκοπείας και τα σπαγγέτι γουέστερν. Η Κωμωδία έγινε πιο περίτεχνη. Οι Ψυχολογικές ταινίες τρόμου επεκτείνονται πέρα από τις στερεοτυπικές ταινίες με τέρατα όπως τον Δράκουλα και τον Φρανκενστάιν και πλέον συμπεριλαμβάνεται περισσότερο διεστραμμένο υλικό σε ταινίες, όπως το Psycho. Στις ιστορικές ταινίες, το δράμα συνεχίζει να περιλαμβάνει έπη, στο στυλ του Ben Hur. Πέρα από τις φιλμ νουάρ, οι ταινίες κατασκόπων επεκτείνονται με κοσμικές ρυθμίσεις και hi-tech gadgets, όπως είναι οι ταινίες James Bond. Τα γουέστερν σπαγγέτι από τον Clint Eastwood, όπως το For a Few Dollars More το 1965, Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος το 1966 ξετρελαίνουν τον κόσμο. Η επιστημονική φαντασία χρησιμοποιεί ένα ευρύτερο φάσμα ειδικών εφέ, όπως στην αρχική του The Time Machine το 1960 και του Mysterious Island το 1961. Ξεκινώντας στα μέσα της δεκαετίας λόγω της έναρξης της πολιτιστικής επανάστασης και την κατάργηση του κώδικα Hays, οι ταινίες έγιναν όλο και πιο πειραματικές και τολμηρές και έπαιρναν ένα συγκεκριμένο σχήμα που θα καθόριζε τη δεκαετία του 1970. Ακόμη, η δεκαετία αυτή, ήταν πηγή ανάπτυξης και για τον ελληνικό κινηματογράφο. Στην συνέχεια σας παραθέτω μια λίστα με τις πιο φημισμένες ταινίες εκείνης της εποχής.

Lawrence of Arabia	1962, David Lean
Psycho	1960, Alfred Hitchcock
Dr. Strangelove	1964, Stanley Kubrick
8 1/2	1963, Federico Fellini
A Space Odyssey	1968, Stanley Kubrick
Once Upon a Time in the West	1968, Sergio Leone
To Kill a Mockingbird	1962, Robert Mulligan
Midnight Cowboy	1969, John Schlesinger
Bonnie and Clyde	1967, Arthur Penn
La Dolce Vita	1960, Federico Fellini
The Good, the Bad and the Ugly	1966, Sergio Leone
The Graduate	1967, Mike Nichols
Breathless	1960, Jean-Luc Godard
The Yojimbo	1961, Akira Kurosawa
Wild Bunch	1969, Sam Peckinpah
Persona	1966, Ingmar Bergman
The Leopard	1963, Luchino Visconti
L'Avventura	1960, Michelangelo Antonioni
The Apartment	1960, Billy Wilder
The Manchurian Candidate	1962, John Frankenheimer
Easy Rider	1969, Dennis Hopper
Last Years at Marienbad	1961, Alain Resnais
West Side Story	1961, Jerome Robbins, Robert Wise
Cool Hand Luke	1967, Stuart Rosenberg
The Battle of Algiers	1966, Gillo Pontecorvo
Doctor Zhivago	1965, David Lean
A Hard Day's Night	1964, Richard Lester
Alphaville	1965, Jean-Luc Godard
The Music Man	1962, Morton DaCosta
Spartacus	1960, Stanley Kubrick
Peeping Tom	1960, Michael Powell
The Umbrellas of Cherbourg	1964, Jacques Demy
The Sound of Music	1965, Robert Wise
Medium Cool	1969, Haskell Wexler
The Producers	1968, Mel Brooks
Planet of the Apes	1968, Franklin J. Schaffner37
In the Heat of the Night	1967, Norman Jewison
Marat/Sade	1966, Peter Brook
Belle de jour	1967, Luis Buñuel
Andrei Rublev	1966, Andrei Tarkovsky
Blow-Up	1966, Michelangelo Antonioni
The Birds	1963, Alfred Hitchcock
Tom Jones	1963, Tony Richardson
Night of the Living Dead	1968, George A. Romero
The Hustler	1964, George Cukor
My Fair Lady	1964, Guy Hamilton
Goldfinger	1964, Hiroshi Teshigahara
The Man Who Shot Liberty Valance	1962, John Ford
Butch Cassidy and the Sundance Kid	1969, George Roy Hill
Rosemary's Baby	1968, Roman Polanski
Closely Watched Trains	1966, Jiri Menzel
Rocco and His Brothers	1960, Luchino Visconti
Weekend	1967, Jean-Loc Godard
Breakfast at Tiffany's	1961, Blake Edwards
The Longest Day	1962, Ken Annakin
Point Blank	1967, John Boorman
Oliver	1968, Carol Reed
Judgment at Nuremberg	1961, Stanley Kramer
The Dirty Dozen	1967, Robert Aldrich
Dog Star Man	1964, Stan Brakhage
Bullitt	1968, Peter Yates
Pierrot Le Fou	1965, Jean-Loc Godard
Mary Poppins	1964, Robert Stevenson
A Raisin in the Sun	1961, Daniel Petrie
Romeo and Juliet	1968, Franco Zeffirelli
The Shop On Main Street	1965, Jan Kadar, Elmar Klos
Funny Girl	1968, William Wyler
Hud	1963, Martin Ritt
In Cold Blood	1967, Richard Brooks
Lolita	1962, Stanley Kubrick
The Pawnbroker	1964, Sidney Lumet
The Innocents	1961, Jack Clayton
My Night at Maud's	1969, Eric Rohmer
Jules and Jim	1962, Francois Truffaut
The Great Escape	1963, John Sturges
Yellow Submarine	1968, George Dunning
Repulsion	1965, Roman Polanski
From Russia With Love	1963, Terence Young
Who's Afraid of Virginia Woolf?	1966, Mike Nichols
One Hundred and One Dalmatians	1961, Clyde Geronimi
Elmer Gantry	1960, Richard Brooks
The Exterminating Angel Keraudy	1962, Luis Buñuel
Lilies of the Field	1963, Ralph Nelson
A Man for All Seasons	1966, Fred Zinnemann
Long Day's Journey into Night	1962, Sidney Lumet
Ride the High Country	1962, Sam Peckinpah
A Thousand Clowns	1965, Fred Coe
Le Trou	1960, Jacques Becker
Z	1969, Costa-Gavras
The Pink Panther	1964, Blake Edwards
Inherit the Wind	1960, Stanley Kramer
The Haunting	1963, Robert Wise
Shoot the Piano Player	1960, Francois Truffaut
Cape Fear	1962, J. Lee Thompson
Contempt	1963, Jean-Luc Godard
Red Desert	1964, Michelangelo Antonioni
Georgy Girl	1966, Silvio Narizzano
Juliet of the Spirits	1965, Federico Fellini
Darling	1965, John Schlesinger
The Jungle Book	1967, Wolfgang Reitherman
Faces	1968, John Cassavetes
Playtime	1967, Jacques Tati
Viridiana	1961, Luis Bunuel
Le Samouraï	1967, Jean-Pierre Melville
If	1968, Lindsay Anderson
Shock Corridor	1963, Samuel Fuller
Through a Glass Darkly	1961, Ingmar Bergman
Whatever Happened to Baby Jane?	1962, Robert Aldrich
My Life To Live	1962, Jean-Luc Godard
Knife In The Water	1962, Roman Polanski
The Nutty Professor	1963, Jerry Lewis
The Miracle Worker	1962, Arthur Penn
Dr. No	1962, Terence Young
War and Peace	1968, Sergei Bondarchuk
They Shoot Horses, Don't They?	1969, Sydney Pollack
Memories of Underdevelopment	1968, Tomás Gutiérrez Alea
True Grit	1969, Henry Hathaway
The Misfits	1961, John Hutson
High School	1968, Frederick Wiseman

ΜΟΥΣΙΚΗ

Η δεκαετία του 1960 ήταν μια εποχή ανακατατάξεων στην κοινωνία, την μόδα και ειδικά στην μουσική. Πριν από το 1963, η μουσική της δεκαετίας του εξήντα ακόμα αντανακλούσε τον ήχο, το ύφος και τις πεποιθήσεις της προηγούμενης δεκαετίας και πολλά από τα κομμάτια που ξεχώρισαν ήταν από καλλιτέχνες που είχαν βρει ήδη την επιτυχία στη δεκαετία του 1950, όπως ο Elvis Presley, ο Ray Charles, και άλλοι. Το 1963 και τα επόμενα χρόνια, μια σειρά από κοινωνικές επιρροές θα αλλάξει την μουσική. Η δολοφονία του Προέδρου Κένεντι, η κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ και η εξέλιξη του Κινήματος Πολιτικών Δικαιωμάτων όλων επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη διάθεση της αμερικανικής κουλτούρας και η μουσική αρχίζει να αντανακλά αυτή την αλλαγή.

· Η " British Invasion " είναι το όνομα που δίνεται στο χρονικό διάστημα από τις αρχές μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960, κατά την οποία πολλές Βρετανικές rock μπάντες και ποπ καλλιτέχνες βρήκαν την επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον κόσμο. Πολλές από αυτές προβάλλανε ένα αμερικανικό Rock ' n' Roll και την R & B επιρροή τους στους ήχους τους. Δεδομένου ότι αυτές οι μπάντες απέκτησαν δημοτικότητα, πολλοί από αυτούς τόλμησαν νέα μουσική στο έδαφος τους και δημιούργησαν το δικό τους μοναδικό στυλ. Το ένα συγκρότημα που μας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για την British Invasion είναι οι Beatles, οι οποίοι λατρεύτηκαν για πρώτη φορά σε μουσική σκηνή της Αμερικής το 1963, αλλά πραγματικά έγιναν δημοφιλείς το 1964 μετά από την εμφάνισή τους στο Ed Sullivan Show. Οι Beatles κυριάρχησαν σε όλο τον κόσμο από εκείνο το χρονικό σημείο μέχρι που διαλύθηκαν το 1970. Μερικά άλλα αξιοσημείωτα British Invasion περιλαμβάνουν τους Rolling Stones, The Animals, The Who, Tom Jones και Donovan, μερικοί από τους οποίους έφθασαν σε παρόμοια επίπεδα επιτυχίας με τους Beatles, αλλά είχαν διαφορετικές επιρροές στη μουσική.

· Το Motown και R & B βασίζονταν αρκετά πάνω στις απόψεις του κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων και την ένταξη στην αμερικανική κοινωνία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του εξήντα. Το Motown ξεκίνησε ως μια δισκογραφική εταιρεία του Ντιτρόιτ που βασίζεται στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα και στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα, αλλά γρήγορα μετατράπηκε σε κάτι πολύ περισσότερο καθώς απόκτησε δημοτικότητα σε όλο τον κόσμο. Τα Motown κομμάτια αποτελούνταν κυρίως από Αφροαμερικανικές ομάδες και τραγουδιστές. Από τους πλέον σημαντικούς ήταν οι Smokey Robinson, Diana Ross, Supremes εκ των οποίων είχαν τόση επιτυχία στα charts από οποιοδήποτε ροκ συγκρότημα που κυριάρχησαν. Η επιτυχία της Motown άνοιξε επίσης τον δρόμο για τραγουδιστές R & B και ομάδες που δεν ήταν κατ 'ανάγκη ένα μέρος του κινήματος για να απολαύσουν την επιτυχία. Κάποια άλλα δημοφιλή Motown και καλλιτέχνες του '60 της R & B σκηνής ήταν The Temptations, The Marvelettes, The Four Tops, Stevie Wonder, Marvin Gaye, Aretha Franklin, και οι Jackson Five.

· Το Rock and it’s Subgenres ήταν rock ' n ' roll μουσική που ενώ άρχισε το δημοφιλές μουσικό της φάσμα στη δεκαετία του 1950, η ροκ μουσική ήρθε πραγματικά σε δική του κατηγορία στη δεκαετία του 1960. Η ροκ μουσική κυριάρχησε στην λαϊκή μουσική σκηνή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας και το είδος μεγάλωσε και άλλαξε. Προέκυψαν πολλές ποικίλες και νέα υποείδη, όλα δεμένα στον αρχικό βράχο, αλλά το καθένα με το δικό του μοναδικό στυλ και το σκοπό. Αυτές οι ειδικές υποκατηγορίες είχαν επίσης διαφορετικά επίπεδα δημοτικότητας σε όλη τη δεκαετία και πολλά εξακολουθούν να είναι δημοφιλή μέχρι σήμερα. Αρκετές rock μπάντες και μουσικοί ταλαντεύονταν ανάμεσα σε αυτά τα είδη ανάλογα με το τι ήταν δημοφιλές εκείνη την εποχή. Μερικά από τα υποείδη αυτά που άγγιξαν τον κόσμο είναι το surf, το psychedelic, το roots και το hard rock.

· Το Surf Rock και Psychedelic Rock άρχισε στη Νότια Καλιφόρνια ως ένα είδος χορευτικής μουσικής που ήταν ως επί το πλείστον ενόργανη μουσική και έγινε αρκετά δημοφιλής στις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του εξήντα, έως ότου η βρετανική εισβολή ανέλαβε τη μουσική σκηνή. Το θέμα του surf ροκ ήταν κυριολεκτικά το surfing, ωστόσο, το είδος αυξήθηκε σε δημοτικότητα με τραγούδια για τα κορίτσια, τα αυτοκίνητα και γενικά τις εφηβικές γελοιότητες. Η πλέον σημαίνουσα και δημοφιλής ομάδα του είδους ήταν οι Beach Boys, της οποίας οι φωνητικές αρμονίες και οι καλοφτιαγμένες συνθέσεις καθόρισαν το είδος. Οι Beach Boys ήταν ένα από τα λίγα συγκροτήματα του είδους και διατήρησαν την επιτυχία τους. Μερικές άλλες σημαντικές surf ροκ μουσικές ήταν από τους The Ventures και Champs. Το Psychedelic ροκ ήταν δημοφιλές κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού της δεκαετίας του 1960 και έφτασε στο αποκορύφωμά του στα τέλη της δεκαετίας. Η Psychedelic μουσική συνδέθηκε με την αντικουλτούρα των χίπις και την χρήση παραισθησιογόνων ναρκωτικών και δημιουργήθηκε με την πρόθεση της «ενίσχυσης» στην εμπειρία των ακροατών, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το LSD ή άλλες ουσίες. Οι στίχοι ήταν συχνά παράξενοι και έκαναν αναφορά στα ναρκωτικά. Υπήρχε πολύ ο πειραματισμός στον ήχο και μεγάλο μέρος του είχε επηρεαστεί από την Ανατολική και ινδική μουσική. Το ψυχεδελικό ροκ μαζί με το απλό ροκ έγιναν δύο από τα πιο αναγνωρίσιμα σε ήχους που σχετίζονται με το 1967, με τίτλο «Καλοκαίρι της Αγάπης». Πολλά δημοφιλή συγκροτήματα πειραματίστηκαν σε αυτό το είδος, συμπεριλαμβανομένων των The Beatles, The Doors, The Jimi Hendrix Experience, Jefferson Airplane, Cream, Pink Floyd και The Yardbirds.

· Το Roots Rock και το Hard Rock εμφανίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ως ένας συνδυασμός διαφόρων ειδών και υποειδών της ροκ μουσικής που ήταν δημοφιλή εκείνη την εποχή. Το Roots Rock συνδύαζε στοιχεία της λαϊκής μουσικής, μπλουζ και rock 'n ' roll. Ο Bob Dylan θεωρείται ότι πρωτοστάτησε στο είδος με την απελευθέρωση του 1966 στο άλμπουμ Blonde On Blonde. Πολλά από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα της εποχής εντάχθηκαν στο είδος αυτό. Στο Hard Rock ο ήχος χαρακτηρίζεται από πιο επιθετική μουσική σε τόνους και λόγια. Οι σκληροί τραγουδιστές ροκ προσδιορίζονται σε υψηλότερο εύρος και συχνά σε βραχνή φωνή. Η μουσική επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από blues rock , garage rock και rhythm blues. Αυτό το ύφος συνδέθηκε με την επαναστατική νεολαία και είχε μια συμπεριφορά αντιεξουσίας. Λόγω του τρόπου ζωής με τα σκληρά πάρτι τους, πολλοί μουσικοί που ήταν μέρος της hard rock σκηνής εξαρτώνταν από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Ως αποτέλεσμα αυτών των προβλημάτων, αρκετοί σημαντικοί μουσικοί πέθαναν σε νεαρή ηλικία από την κατάχρηση ουσιών ή από ατυχήματα που σχετίζονται με την κατάχρηση ουσιών, όπως η Janis Joplin και ο Jimi Hendrix. Αξιοσημείωτα hard rock συγκροτήματα σχηματίζονται το 1960 συμπεριλαμβανομένου και τους Who, Deep Purple, Led Zeppelin, The Rolling Stones, The Kinks and Steppenwolf .

· Το Folk Rock και η Protest Music. Το Folk rock ήρθε στο προσκήνιο ως ένα δημοφιλές είδος στα μέσα της δεκαετίας του εξήντα και ένα μεγάλο μέρος του αυξήθηκε από τα κινήματα διαμαρτυρίας που ήταν ενεργά κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων. Ο Bob Dylan έγινε ένας από τους πλέον εξέχοντες τραγουδοποιούς της δεκαετίας και πολλές δημοφιλείς ομάδες όπως The Byrds και οι Peter, Paul and Mary διασκευάζοντας τραγούδια του με επιτυχία. Ο Dylan είδε ακόμη την επιτυχία ως σόλο εκτελεστής και αναγνωρίστηκε για την ασυνήθιστη φωνή του. Το είδος αυτό χαρακτηρίζεται από μελωδικό ήχο και δεν πρέπει απαραίτητα να συνδέεται με τα κινήματα διαμαρτυρίας κατά τη χρονική εκείνη στιγμή, αν και στιχουργικά ένα μεγάλο μέρος της folk rock περιείχε τέτοιου είδους μηνύματα. Η Protest μουσική ήταν σαφώς διαφορετική από τον ήχο και το ύφος του folk rock και περιείχε πάντα μηνύματα. Αυτή η μουσική ήταν μια αντίδραση στην κοινωνική αδικία, στις πολιτιστικές αλλαγές και στα γεγονότα.

· Η δεκαετία του εξήντα ήταν μια δεκαετία κατά την οποία άνθισαν τα μουσικά φεστιβάλ, ειδικά στο τέλος της. Το Monterey Pop Festival πραγματοποιήθηκε το 1967, και ανέδειξε μερικούς από τους πιο δημοφιλείς ροκ μουσικούς της εποχής. Πολλά από τα πιο δημοφιλή ντουέτα της δεκαετίας έκαναν την πρώτη μεγάλη αμερικανική εμφάνισή τους σε αυτό το φεστιβάλ όπως ο Jimi Hendrix, η Janis Joplin, και οι The Who. Το Woodstock Music and Art Fair του 1969 αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά γεγονότα της δεκαετίας του εξήντα και θεωρείται ως το αποκορύφωμα της κοινωνικής επανάστασης που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων. Ήταν μια δωρεάν συναυλία που διήρκεσε τρεις ημέρες και παρουσίασε μερικά από τους πιο δημοφιλείς μουσικούς της εποχής του. Περίπου 500.000 συμμετέχοντες διασκέδασαν σε αυτό την ελεύθερη αγάπη, την ειρήνη και τη ροκ μουσική.

Τα πιο γνωστά τραγούδια όλης της δεκαετίας είναι τα εξής:

1960

The Twist- Chubby Checker

It's Now or Never - Elvis Presley

Georgia

On My Mind - Ray Charles

Teen Angel - Mark Dinning

Save the Last Dance For Me - The Drifters

Cathy's Clown - The Everly Brothers

Walk, Don't Run - The Ventures

1961

Stand By Me - Ben E. King

Blue Moon - The Marcels

Please Mr. Postman - The Marvelettes

The Wanderer - Dion

Calendar Girl - Neil Sedaka

At Last - Etta James

The Lion Sleeps Tonight - The Tokens

1962

Surfin' Safari - The Beach Boys

Sherry - The Four Seasons

Return to Sender - Elvis Presley

You've Really Got a Hold On Me - The Miracles

Love Me Do - The Beatles

Green Onions - Booker T. & the M.G.s

I Can't Stop Loving You - Ray Charles

1963

She Loves You - The Beatles

Louie Louie - The Kingsmen

Surfin'

USA

- The Beach Boy

It's My Party - Lesley Gore

Be My Baby - The Ronettes

Hey Paula - Paul & Paula

Ring of Fire - Johnny Cash

1964

Twist and Shout - The Beatles

House of the Rising Sun - The Animals

I Want to Hold Your Hand - The Beatles

Oh, Pretty Woman - Roy Orbison

Where Did Our Love Go? - The Supremes

The Way You Do the Things You Do - The Temptations

You Really Got Me - The Kinks

1965

Like A Rolling Stone - Bob Dylan

(I Can't Get No) Satisfaction - The Rolling Stones

My Generation - The Who

My Girl - The Temptations

The Sound of Silence - Simon & Garfunkel

Mr. Tambourine Man - The Byrds

Help! - The Beatles

1966

Good Vibrations - The Beach Boys

Yellow Submarine/Eleanor Rigby - The Beatles

When A Man Loves A Woman - Percy Sledge

Wild Thing - The Troggs

Uptight (Everything's Alright) - Stevie Wonder

Monday, Monday - The Mamas and the Papas

These Boots Are Made for Walkin' - Nancy Sinatra

1967

A Whiter Shade of Pale - Procol Harum

For What It's Worth - Buffalo Springfield

I'm A Believer - The Monkees

Light My Fire - The Doors

All You Need Is Love - The Beatles

Happy Together - The Turtles

Somebody to Love - Jefferson Airplane

1968

All Along the Watchtower - The Jimi Hendrix Experience

(Sittin' On) The Dock of the Bay - Otis Redding

Chain of Fools - Aretha Franklin

What A Wonderful World - Louis Armstrong

Piece of My Heart - Big Brother & The Holding Company (Janis Joplin)

Hey Jude - The Beatles

White Room - Cream

1969

Sugar, Sugar - The Archies

Aquarius/Let the Sunshine In - The Fifth Dimension

My Way - Frank Sinatra

Whole Lotta Love - Led Zeppelin

Space Oddity - David Bowie

Bad Moon Rising - Creedence Clearwater Revival

In The Year 2525 - Zager and Evans

ΜΟΔΑ

· Στη δεκαετία του ’60 η μόδα αντλεί έμπνευση με έναν τρόπο προφανώς αναρχικό από προτάσεις και τόπους διαφορετικούς. Χαρακτηριστικό της μόδας ήταν η απελευθέρωση από υποχρεώσεις και ταμπού. Η Αμερική βρίσκει τη μούσα της στο πρόσωπο της Jackie Kennedy και επιβάλλει ένα στυλ κλασσικής κομψότητας, με φορέματα ως το γόνατο, σε γραμμή Α με γεωμετρικά σχέδια. Η Audrey Heyburn, όμως είναι αυτή που θα κάνει μύθο το μικρό μαύρο φόρεμα μέσω της συμμετοχής της στην ταινία Breakfast at Tiffany’s (1961). Οι πιο σημαντικές καινοτομίες στη γυναικεία μόδα τη δεκαετία αυτή, ήταν η εμφάνιση της μίνι φούστας και η καθιέρωση του γυναικείου παντελονιού. Ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκαν «αντιμόδες» με εφαρμογή κυρίως στη νεολαία. Mια από αυτές ήταν το κίνημα των Mod’s, που έκανε για πρώτη φορά την εμφάνιση του το 1964 στη Βρετανία και προαναγγέλλει την εμφάνιση του punk τη δεκαετία του ’70. Οι πιο χαρακτηριστικές όμως «αντιμόδες» της εποχής ήταν αυτή των χίπις και αυτή των ζητιάνων, η πρώτη εξέφραζε την αντίδραση σε μια καταναλωτική κοινωνία και η δεύτερη αντιπροσώπευε έναν εναλλακτικό τρόπο ενδυμασίας. Η μόδα των χίπις επιβάλλει τζιν παντελόνια καμπάνα, κεντήματα και τρουκς στα ρούχα, κρόσσια, ξεβάμματα, ψυχεδελικά και γεωμετρικά σχέδια. Παράλληλα όμως, εξίσου διαδεδομένα, ήταν τα ταγιέρ της Coco Channel και τα φορέματα σε στυλ πριγκίπισσας. Αξιοσημείωτη είναι η εμφάνιση της μπότας στην γυναικεία υπόδηση και των φαρδιών παπουτσιών με περίεργα τακούνια. Όσον αφορά την ανδρική ενδυμασία, ενώ στην αρχή της δεκαετίας ήταν ίσια κομμένα και φαρδιά το 1965 έγιναν μεσάτα, τα παντελόνια ήταν στενά χωρίς ρεβέρ. Οι πιο αντιδραστικοί φορούσαν πολύχρωμα πουκάμισα και γιλέκα με κρόσσια. Το Swinging London και τον Vidal Sassoon κάνει επανάσταση στην κομμωτική γυναικών. To 1960 τo χαρακτήρισε μια σειρά από διαφορετικές τάσεις. Ήταν μια δεκαετία που έσπασε πολλές παραδόσεις της μόδας, αντικατοπτρίζοντας τα κοινωνικά κινήματα κατά τη διάρκεια της περιόδου. Τι συμβαίνει με τα μαλλιά; Ναι, υπάρχει κάτι διαφορετικό, κάτι εντελώς ρομαντικό και θηλυκό. Υπάρχουν μπούκλες, αλλά με ένα νέο τρόπο. Παρά το γεγονός ότι το καρέ ήταν συνεχώς παρόν καθ 'όλη τη δεκαετία του '30 του '40 και του '50, δεν ήταν στην πρώτη γραμμή της μόδας σε αυτές τις δεκαετίες. Στη δεκαετία του '60, ωστόσο, χάρη στην διασημότητα του Vidal Sassoon, το καρέ έκανε μια δραματική επιστροφή. Ανέπτυξε μερικές παραλλαγές του κλασικού bob, τα οποία έγιναν κορυφαία. Ήταν μια φυσική και βιολογική τεχνική, με αποτέλεσμα ένα κομψό στυλ που απαιτείται ελάχιστη συντήρηση. Δύο από τα πιο δημοφιλή στυλ του, περιλαμβάνουν τη γεωμετρική, ασύμμετρη πέντε σημείων περικοπή bob και ένα στυλ γνωστό ως Νανσύ Kwan (ένα καρέ που είναι πλέον ποιό μακρύ μπροστά από ότι στο πίσω μέρος), το οποίο δημιουργήθηκε για το ρόλο των ηθοποιών στο The Wild Affair (1963). Αυτά τα χτενίσματα bob αποδείχθηκαν καθοριστικά, της δεκαετίας.

Τα must τις δεκαετίας:

Μπικίνι

Μίνι φούστα

Pillbox καπέλο

Άνορακ

Παντελόνια καμπάνα

Μπατίκ υφάσματα

Ψυχεδελικά πριντς

Φοσφορούχα χρώματα

Go-go Boots

Tie-dye

Γόβες στιλέτο

Ψεύτικες βλεφαρίδες

ΤΕΧΝΕΣ

Μια από τις καθοριστικές ιδέες της Ποπ Αρτ, αλλά και γενικά της τέχνης των δεκαετιών 1960, ήταν η ιδέα της κατάργησης των ορίων ανάμεσα στην τέχνη και τη ζωή. Το έργο της τέχνης έπρεπε να είναι ένα συμβάν, μια δράση, ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο ο θεατής εισέρχεται και περιβάλλεται. Όπως βιώνει την πραγματική ζωή, έτσι πρέπει να βιώσει και το έργο τέχνης, με όλες του τις αισθήσεις. Οι καλλιτέχνες αρνήθηκαν την αντιμετώπιση του έργου τέχνης ως εμπορία ενός αντικειμένου και το μετέτρεψαν σε εμπειρία και σε συμβάν. Ο Άλαν Κάπροου, (Allan Kaprow) υπήρξε ο δημιουργός των χάπενινγκς, που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1959 σε γκαλερί της Νέας Υόρκης. Το 1962 ιδρύθηκε στη Γερμανία από μια ομάδα καλλιτεχνών της ακραίας πρωτοπορίας το κίνημα Φλούξους. Το Φλούξους, που στα λατινικά σημαίνει ρευστός, απέβλεπε στην ανανέωση των ντανταϊστικών εκφράσεων και προσπάθησε να απαλείψει τα όρια ανάμεσα στο θέατρο, τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες. Το κίνημα ήταν περισσότερο μια διάθεση και ένα πνεύμα, που έγινε μύθος και που διατηρείται ζωντανός ως τις μέρες μας.

· Ποπ Αρτ

Αντίδραση στον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό και στην Αφαίρεση, η Ποπ Αρτ ήταν μια επιστροφή στον κόσμο της αναπαράστασης. Μία επιστροφή στον κόσμο των αντικειμένων που περιστοιχίζουν το σύγχρονο άνθρωπο των μεγαλουπόλεων και στη γύρω του πραγματικότητα, που απαρτίζεται από καταναλωτικά προϊόντα, διάσημους πρωταγωνιστές του κινηματογράφου, φωτογραφίες, τηλεόραση, έντυπα, κόμικς και όλα όσα συνθέτουν την καταναλωτική κοινωνία. Τόσο στη ζωγραφική όσο και στη γλυπτική, επανήλθαν προς εξέταση το κολάζ και οι δυνατότητες που παρείχαν στους καλλιτέχνες τα ready mades, η αξιοποίηση δηλαδή των έτοιμων αντικειμένων της μαζικής παραγωγής, στο πνεύμα κυρίως του δασκάλου του Ντανταϊσμού Ντυσάν, χωρίς τον οποίο άλλωστε θα ήταν αδιανόητες πολλές μορφές της μεταπολεμικής τέχνης μέχρι σήμερα. Η Ποπ Αρτ εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στη Μεγάλη Βρετανία με μια ομάδα νέων καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και συγγραφέων, που πραγματοποιούσαν συναντήσεις στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης του Λονδίνου. Εξερευνώντας τον τρόπο με τον οποίο οι διαφημίσεις διαμορφώνουν συμπεριφορές, πρότειναν μια "λαϊκή" τέχνη, με την έννοια ότι δεν ήθελαν μια τέχνη "υψηλή", αλλά μια τέχνη που να απευθύνεται στα πλατιά στρώματα του λαού και να αξιοποιεί εικόνες και αντικείμενα της μαζικής κουλτούρας και του σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος, όπως διαφημίσεις, φωτογραφίες, πρωταγωνιστές της μουσικής και του κινηματογράφου, κόμικς και άλλα. Στη δεκαετία 1956-1966, η Ποπ Αρτ διαδόθηκε γρήγορα από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο καλλιτέχνης τον οποίο το κοινό συνέδεσε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον με την Ποπ Αρτ είναι ο 'Αντυ Γουόρχολ.

· Νεορεαλισμός

Στη Γαλλία προτιμήθηκε ο όρος Νεορεαλισμός από τον όρο Ποπ Αρτ. Εκπροσωπήθηκε από τον Αρμάν, που άδειασε στο χώρο της γκαλερί ένα σωρό παλιόχαρτα, τον Μαντζόνι, που πουλούσε κονσερβοποιημένη την αναπνοή του ως "αναπνοή του καλλιτέχνη", τον Κλάιν, που χρησιμοποιούσε στις "ανθρωπομετρίες" του αντί για πινέλο γυμνά μοντέλα βουτηγμένα στο χρώμα, τον Σεζάρ, που αξιοποιούσε τα συμπιεσμένα μέταλλα από τα νεκροταφεία αυτοκινήτων, τον Τίνγκελυ, που κατασκεύαζε θορυβώδεις μηχανές οι οποίες αυτοκαταστρέφονταν. Όλοι, με τα έργα τους, τόνισαν την προσωπικότητα του καλλιτέχνη επισημαίνοντας ακριβώς ότι ο καλλιτέχνης έχει τη δύναμη να αναγορεύει σε τέχνη ό,τι εκείνος επιλέγει.

· Οπ Αρτ και Κινητική Τέχνη

Στη δεκαετία του '60 μια γενιά καλλιτεχνών στράφηκε σε μια ζωγραφική που έχει τις ρίζες της στο Μπαουχάους. Πρόκειται για την Οπτική Τέχνη, που εξερεύνησε με τη σειρά της το πρόβλημα της οπτικής πρόσληψης. Η οπτική ζωγραφική στηρίχτηκε στην ψευδαίσθηση, και τα οπτικά εφέ της δημιουργούν στο θεατή την εντύπωση της κίνησης. Σύμφωνα με την τάση που είχε δημιουργήσει η Ποπ 'Αρτ, της ευρείας δηλαδή διάδοσής της από τα μέσα επικοινωνίας, η Οπ 'Αρτ πρωτοπαρουσιάστηκε στο περιοδικό Time της Νέας Υόρκης τον Οκτώβριο του 1964, και ένα χρόνο αργότερα είχε γίνει μόδα στα ασπρόμαυρα ρούχα, στα γυαλιά, και γενικά στα διακοσμητικά αντικείμενα.
Τα έργα της Οπ Αρτ δημιουργούν την ψευδαίσθηση της κίνησης. Η Κινητική Τέχνη όμως αναπαράστησε την ίδια την κίνηση. Από τα έργα της Κινητικής Τέχνης υπάρχουν εκείνα που κινούνται χωρίς μηχανική δύναμη, τυχαία, από την ώθηση με το χέρι ή από την πνοή του αέρα, όπως είναι τα έργα του Καλντέρ, και υπάρχουν και εκείνα που κινούνται μηχανικά, που χρησιμοποιούν την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, το νερό ή το φως. Προφανώς πρόκειται περί μηχανών, περίπλοκων ή απλών, στο πλαίσιο της ανάγκης της τέχνης να ενσωματώσει την κίνηση όχι ζωγραφισμένη αλλά ως φυσικό στοιχείο, κάτι που είχε αρχίσει ήδη από τις αρχές του αιώνα με τα έργα των κονστρουκτιβιστών. Κοινή χαρακτηριστική τάση των καλλιτεχνών που δημιούργησαν γλυπτά της κίνησης και του φωτός ήταν να συγχωνευθεί η τέχνη με τη σύγχρονη επιστήμη.

· Μινιμαλισμός

Μια άλλη τάση της δεκαετίας του '60 ήταν να αποκλειστούν από την τέχνη η αυτοέκφραση, η υποκειμενικότητα και ο συναισθηματισμός που είχαν κυριαρχήσει στην τέχνη του '50 με τον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό και τον Τασισμό. Αυτές οι μορφές κατηγορήθηκαν ότι είχαν προκαλέσει σύγχυση ανάμεσα στη μορφή και στο περιεχόμενο, καθώς και έναν "ελιτισμό", μέσα στον οποίο οι δημιουργοί θεωρούσαν τους εαυτούς τους "ήρωες του υπαρξισμού", τα δε έργα τους - καταγραφές και της πιο μικρής τους χειρονομίας - "ιερά αντικείμενα", που εμπεριείχαν μεταφυσικά και υπαρξιακά περιεχόμενα. Σε όλο αυτόν το "γεμάτο" τέχνη Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό του Πόλοκ και του Ντε Κούνινγκ, οι Μινιμαλιστές αντιπαρέθεσαν έναν καθαρό, αυστηρό, "άδειο" από εκφραστικά περιεχόμενα κύβο. Στον αυθορμητισμό και στις ιλιγγιώδεις χειρονομίες του αυτοματισμού, αντέταξαν την τάξη, την ακρίβεια, τη συστηματική μεθοδολογία. Αντέταξαν ορθογώνιες και κυβικές μορφές, αποκαθαρμένες από κάθε μεταφορά ή συμβολικό περιεχόμενο, πρωταρχικές, δηλαδή, δομές που είχαν κύρια χαρακτηριστικά το ευανάγνωστο, την αναλογία, την επανάληψη και την ουδετερότητα των επιφανειών. Οι καλλιτέχνες που συνέδεσαν το όνομά τους με τη Μινιμαλιστική ή ΑΒΟ τέχνη δημιούργησαν γλυπτικά ή "τρισδιάστατα" έργα δηλαδή τελάρα, σε πρωτόγνωρα σχήματα, στις μορφές των οποίων ήταν δύσκολο πάλι να διακρίνει κανείς τα όρια μεταξύ γλυπτικής και ζωγραφικής. Τα κύρια χαρακτηριστικά του Μινιμαλισμού ήταν η αυστηρή μαθηματική δομή, τα απλά πρωτογενή σχήματα από βιομηχανικά υλικά (ανοξείδωτο ατσάλι, γαλβανισμένο σίδηρο, υαλοβάμβακα, πλαστικό, φύλλα μολύβδου ή χάλυβα), η κατάργηση του βάθρου και η τοποθέτηση του έργου στο ίδιο οπτικό επίπεδο με το θεατή. Ο Μινιμαλισμός βρήκε μεγάλη ανταπόκριση στους αρχιτέκτονες και στους πολεοδόμους, που συνειδητοποίησαν ότι αυτές οι μεγάλης κλίμακας γλυπτικές κατασκευές ήταν η καταλληλότερη διακόσμηση του νέου αστικού τοπίου, και στους γλύπτες όπως ο Καλντέρ, ο Κάρο κ.ά., που διαμόρφωσαν με το έργο τους κήπους, πλατείες, εισόδους κτιρίων.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

· Το πρώτο αντισυλληπτικό χάπι εγκρίνεται για χρήση. Είναι ένα στιγμιαίο χτύπημα, μετά από δύο χρόνια κυκλοφορίας, 1,2 εκατομμύρια γυναίκες της Αμερικής γίνονται καταναλώτριες. Μετά από τρία χρόνια, ο αριθμός αυτός διπλασιάζεται σχεδόν σε 2,3 εκατομμύρια και στην Ευρώπη. Το 1964 όμως, το χάπι εξακολουθεί να είναι αμφιλεγόμενο θέμα : Παραμένει παράνομο σε οκτώ πολιτείες . Ο Πάπας συγκαλεί την Επιτροπή Πληθυσμού, Οικογένειας και Γεννητικότητας και πολλοί της Καθολικής Εκκλησίας τάσσονται υπέρ. Πέντε χρόνια μετά την έγκριση του 6,5 εκατομμύρια γυναίκες της Αμερικής καθιστούν το χάπι ως την πιο δημοφιλή μορφή ελέγχου των γεννήσεων στις ΗΠΑ. Η διαμάχη για το χάπι παίρνει μια νέα διάσταση το 1967 όταν αφροαμερικάνοι ακτιβιστές κατηγορούν ότι ο Οικογενειακός Προγραμματισμός, παρέχει το χάπι σε φτωχούς, μειονοτικές γειτονιές, διαπράττοντας γενοκτονία. Το 1968 ο Πάπας Παύλος VI δηλώνει τελικά την αντίθεσή του προς το χάπι στην εγκύκλιο Humanae Vitae. Το 1969 η Barbara Seaman δημοσιεύει την απόφαση γιατρού κατά του προιόντος, το οποίο εκθέτει παρενέργειες συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου θρόμβωσης του αίματος, της καρδιακής προσβολής, του εγκεφαλικού επεισοδίου, την κατάθλιψη, την αύξηση του βάρους και την απώλεια της λίμπιντο.

· Το τεστ Rorschach, eπίσης γνωστό ως Rorschach inkblot , είναι ένα ψυχολογικό τεστ στο οποίο οι αντιλήψεις των υποκειμένων των inkblots καταγράφονται και στη συνέχεια αναλύονται χρησιμοποιώντας ψυχολογική ερμηνεία ή πολύπλοκων αλγορίθμων και σε κάποιες περιπτώσεις και τα δύο. Μερικοί ψυχολόγοι χρησιμοποιούν αυτό το τεστ για να εξετάσουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ατόμου και την συναισθηματική του λειτουργία. Έχει χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση υποκείμενη διαταραχή της σκέψης και το όνομά του τεστ βγαίνει από τον δημιουργό του, τον Ελβετού ψυχολόγο Hermann Rorschach.
Στη δεκαετία του 1960, το Rorschach ήταν το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο ψυχολογικό τεστ. Αποτελείται από δέκα λευκές καρτέλες 18 επί 24 εκατοστών που έχουν την τέλεια συμμετρία. Πέντε από αυτές είναι με μαύρο μελάνι δύο με μαύρο και με κόκκινο και τρεις πολύχρωμες.

· Το διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος ή αλλιώς το LSD, είναι ένα ημισυνθετικό ψυχεδελικό φάρμακο της «οικογένειας» εργόλινο, γνωστή για τις ψυχολογικές επιπτώσεις της, η οποία μπορεί να αλλάξει τις διαδικασίες σκέψης, να προκαλέσει συναισθησία, μια αλλαγμένη αίσθηση του χρόνου και να παρέχει πνευματικές εμπειρίες. Το LSD έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην δεκαετία του 1960 για το κίνημα της αντικουλτούρας. Το LSD είναι μη εθιστικό ναρκωτικό, δεν είναι γνωστό ότι προκαλεί βλάβη στον εγκέφαλο και έχει εξαιρετικά χαμηλή τοξικότητα σε σχέση με τη δόση του. Ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες ψυχιατρικές αντιδράσεις όπως άγχος, παράνοια και παραισθήσεις. Το LSD δημιουργήθηκε για πρώτη φορά από τον Albert Hofmann το 1938 από εργοταμίνη, μια χημική ουσία που προέρχεται από τον Arthur Stoll από ερυσίβη, ένα μύκητα από σιτάρι που συνήθως αναπτύσσεται στη σίκαλη. Η σύντομη μορφή " LSD " προέρχεται από την πρώιμη κωδικό όνομα του LSD - 25 , το οποίο είναι μια συντομογραφία για το γερμανικό Lysergsäure - diethylamid ακολουθούμενο από έναν αύξοντα αριθμό. Είναι ευαίσθητο στο οξυγόνο, το υπεριώδες φως, και χλώριο, σε διάλυμα και η δραστικότητά του μπορεί να διαρκέσει για χρόνια αν είναι αποθηκευμένο μακριά από το φως, την υγρασία και σε χαμηλή θερμοκρασία. Σε καθαρή μορφή είναι ένα άχρωμο, άοσμο, άγευστο στερεό υλικό. Η επακόλουθη ψυχαγωγική χρήση του φαρμάκου από την νεανική κουλτούρα στον δυτικό κόσμο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 οδήγησε σε μια πολιτική θύελλα που είχε ως αποτέλεσμα την απαγόρευση του.

· Τα 60s έχουν περιγραφεί από τους ιστορικούς ως δέκα χρόνια που έχουν τις σημαντικότερες αλλαγές στην ιστορία. Η δεκαετία αυτή, είχε επηρεαστεί από τη νεολαία της μεταπολεμικής θεαματικής αύξησης των γεννήσεων, μια γενιά με μια αγάπη για την αλλαγή και την μετεξέλιξη της τεχνολογίας.

1960

Η λάμπα αλογόνου εφευρέθηκε.

1961

Το Valium εφευρέθηκε.

Η κρέμα Nondairy εφευρέθηκε.

1962

Η κασέτα ήχου εφευρέθηκε.

Η πένα ινών που εφευρέθηκε από τον Yukio Horie.

Το Spacewar , το πρώτο παιχνίδι βίντεο στον υπολογιστή εφευρέθηκε.

Ο Dow Corp εφευρίσκει εμφυτεύματα στήθους από σιλικόνη.

1963

Ο δίσκος βίντεο εφευρέθηκε.

1964

To ακρυλικό χρώμα εφευρέθηκε.

Το Permanent press ύφασμα εφευρέθηκε.

Η BASIC ( ένα πρώιμο γλώσσα υπολογιστών) εφευρέθηκε από τον John George Kemeny και τον Tom Kurtz.

1965

Ο χλοοτάπητας εφευρέθηκε.

Οι μαλακοί φακοί επαφής εφευρέθηκαν.

Η NutraSweet ζαχαρίνες εφευρέθηκαν.

Ο συμπαγής δίσκος εφευρέθηκε από τον James Russell.

Το αλεξίσφαιρο γιλέκο-Kevlar εφευρέθηκε από τον Stephanie Louise Kwolek.

1966

Ο ηλεκτρονικός ψεκασμός καυσίμου για τα αυτοκίνητα εφευρέθηκε.

1967

Η πρώτη φορητή αριθμομηχανή εφευρέθηκε.

1968

Το ποντίκι του υπολογιστή εφευρέθηκε από τον Douglas Engelbart.

Ο πρώτος υπολογιστής με ολοκληρωμένα κυκλώματα ξεκίνησε να κατασκευάζεται.

Ο Robert Dennard εφύβρε την RAM (μνήμη τυχαίας προσπέλασης).

1969

Το ARPANET (πρώτο internet) εφευρέθηκε.

Η τεχνητή καρδιά εφευρέθηκε.

Το ATM εφευρέθηκε.

Ο σαρωτής bar-code εφευρέθηκε.

· Το σύμβολο της ειρήνης, δημιουργήθηκε το 1958, όπου ο Βρετανός καλλιτέχνης Gerald Holtom συνέταξε έναν κύκλο με τρεις γραμμές στο εσωτερικό του, με σκοπό το σχεδιασμό ενός συμβόλου για την Επιτροπή Άμεσης Δράσης Ενάντια στον πυρηνικό πόλεμο (DAC). Είναι ένα μη θρησκευτικό σύμβολο και πολλοί την εποχή εκείνη το είδαν ως ένα αντιχριστιανικό σύμβολο. Ο σχεδιασμός του περιλαμβάνει έναν κύκλο με τις γραμμές μέσα σε αυτό που εκπροσωπούν τις απλοποιημένες θέσεις δύο φορέων σημαίας με γράμματα. Τα γράμματα "Ν" και "D" χρησιμοποιήθηκαν για να εκπροσωπήσουν τον πυρηνικό αφοπλισμό (Nuclear Disarmament-CND). Ο Holtom ολοκληρώσει τον σχεδιασμό του συμβόλου στις 21 Φεβρουαρίου 1958 και το σχέδιο στη συνέχεια βγήκε για πρώτη φορά στο κοινό σε μια πορεία στις 4 Απριλίου. Το σύμβολο εξαπλώθηκε γρήγορα. Στη Βρετανία, το σύμβολο έγινε το έμβλημα της Εκστρατείας για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό (CND), προκαλώντας έτσι το σύμβολο να γίνει συνώνυμο με τον πυρηνικό αφοπλισμό. Το 1960, το σύμβολο μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες και άρχισε να χρησιμοποιείται ως σύμβολο για το κίνημα της ειρήνης. Αυτό το σύμβολο έχει γίνει διεθνώς αναγνωρισμένο και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από τους ακτιβιστές της ειρήνης ακόμα και σήμερα.

· Το Apollo 11 ήταν η διαστημική πτήση με τους πρώτους ανθρώπους που προσγειώθηκαν στο φεγγάρι. Αυτοί ήταν οι Αμερικανοί Neil Armstrong και Buzz Aldrin, στις 20 Ιουλίου του 1969, στις 20:18 UTC. Ο Armstrong ήταν ο πρώτος που μπήκε στη σεληνιακή επιφάνεια έξι ώρες αργότερα, στις 21 Ιουλίου στις 02:56 UTC. Ο Armstrong δαπάνησε περίπου δυόμισι ώρες έξω από το διαστημικό σκάφος και ο Aldrin ελαφρώς λιγότερο, μαζί συλλέξαν σεληνιακό υλικό κόστους £ 47,5 και βάρους 21,5 κιλών για την επιστροφή στη Γη. Ένα τρίτο μέλος της αποστολής, ο Michael Collins, ήταν ο πιλότος του διαστημόπλοιου μόνο σε σεληνιακή τροχιά μέχρι ο Armstrong και ο Aldrin να επιστρέψουν για το ταξίδι της επιστροφής στη Γη. Το γεγονός αυτό μεταδόθηκε ζωντανά στην τηλεόραση σε παγκόσμιο κοινό. Ο Armstrong πάτησε πάνω στην σεληνιακή επιφάνεια και περιέγραψε το γεγονός ως ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα γιγάντιο άλμα για την ανθρωπότητα. Το Apollo 11 τελείωσε την διαστημική του πορεία και εκπληρώσει έναν εθνικό στόχο που ξεκινάει από το 1961, από τον πρόεδρο των ΗΠΑ John F. Kennedy σε μια ομιλία του πριν από το Κογκρέσο των ΗΠΑ.

· Στις 3 Δεκεμβρίου το 1967 ο πενήντα τριάχρονος Lewis Washkansky λαμβάνει την πρώτη ανθρώπινη μεταμόσχευση καρδιάς στο Groote Schuur Hospital στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρική. Ο Washkansky ήταν ένας μπακάλης της Νότιας Αφρικής που θα πέθαινε από χρόνια καρδιακή νόσο και έλαβε το μόσχευμα από την Denise Darvall, μια είκοσι πεντάχρονη γυναίκα που τραυματίστηκε θανάσιμα σε ένα ατύχημα με αυτοκίνητο. Ο χειρουργός Christiaan Barnard, ο οποίος εκπαιδευόταν στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν και στις Ηνωμένες Πολιτείες, πραγματοποίησε την επαναστατική ιατρική λειτουργία. Η τεχνική που χρησιμοποιείται από τον Barnard είχε αναπτυχθεί αρχικά από μια ομάδα αμερικανών ερευνητών στη δεκαετία του 1950, όπου ο αμερικανός χειρουργός Norman Shumway πέτυχε την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς σε ένα σκυλί στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια το 1958. Μετά τη χειρουργική επέμβαση του Washkansky, του δόθηκε φαρμακευτική αγωγή που καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα και να κρατηθεί το σώμα του από την απόρριψη της καρδιάς. Αυτά τα φάρμακα τον άφησαν ευαίσθητο στην ασθένεια του και 18 ημέρες αργότερα πέθανε από διπλή πνευμονία. Παρά αυτού, η νέα καρδιά του Washkansky είχε λειτουργήσει κανονικά μέχρι και τον θάνατό του.

· Η λάμπα λάβας, είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο νεωτερισμού που εφευρέθηκε από τον Βρετανό λογιστή Edward Craven-Walker το 1963. Η λάμπα περιέχει σταγόνες από χρωματιστό κερί μέσα σε ένα γυάλινο δοχείο γεμάτο με διαφανές ή ημιδιαφανές υγρό και με την βοήθεια της θερμότητας το κερί λειτουργεί οπτικά σαν λάβα.

Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΤΥΧΙΑΚΗΣ ΜΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Χαρακτηριστικά θυμάμαι τον εαυτό μου να πλησιάζει η ώρα της επιλογής της κατεύθυνσης και να μην γνωρίζω ούτε προς τα που κλίνω, ούτε τι θα ήθελα να φτιάξω για την πτυχιακή μου εργασία. Ύστερα από συζήτηση με καθηγητές και πολύωρη σκέψη επέλεξα το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής γιατί το θεώρησα ως το πιο φιλελεύθερο, δημοκρατικό αλλά και δημιουργικό εργαστήριο. Από το πρώτο κιόλας μάθημα αισθάνθηκα οικεία και κατάλαβα πως αυτό και μόνο είναι βασική προϋπόθεση για να εργαστείς και να βγάλεις δουλειά. Θυμάμαι ακόμα πολύ έντονα πως από την αρχή έπρεπε να βρούμε ένα θέμα ώστε να δουλέψουμε πάνω σε αυτό τα δύο χρόνια της κατεύθυνσης. Η λύση για να βρω το θέμα ήταν μια, το να σκεφτώ τι με κάνει χαρούμενη και τι με αντιπροσωπεύει. Αμέσως ξεκίνησα μια αλυσίδα σκέψεων, με κάνει χαρούμενη η μουσική, οι ταινίες, η μόδα και για να μην ξεχνάμε ασφαλώς και το επικοινωνιακό και συναισθηματικό κομμάτι , είδα ότι με κάνει χαρούμενη και η σχέση μου με τον πατέρα μου. Αυτή η κλασική, σχεδόν κλισέ, σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης. Το θέμα ήταν ακριβώς μπροστά μου. Αγαπημένα μου συγκροτήματα και κομμάτια άνηκαν στην δεκαετία του ’60. Από τον κινηματογράφο θαυμάζω πολύ την Audrey Hepburn ειδικά στην ταινία Breakfast at Tiffany’s και από σειρές τους Monty Python’s και το Witched και αυτά χρονολογούνται το ’60. Ο πατέρας μου είναι γεννηθείς το ’62. Αυτομάτως είχα επιλέξει θέμα, ή μάλλον το θέμα είχε επιλέξει εμένα. Το πρώτο βήμα είχε πραγματοποιηθεί. Πλέον γνώριζα ότι η πτυχιακή μου εργασία θα είχε σαν βάση την δεκαετία του ’60.

Από την αρχή των σπουδών μου είχα παρατηρήσει ότι περισσότερο από όλα τα αντικείμενα που διδαχτήκαμε, τα χέρια μου λειτουργούν σωστά στις κατασκευές. Δεν μου έμενε παρά να ενώσω το κατασκευαστικό κομμάτι με το θέμα και να προχωρήσω στην δημιουργία του. Η διακόσμηση και όλα τα διακοσμητικά αντικείμενα είναι μια μικρή τρέλα που έχω και ώρες ατελείωτες μπορεί να κάθομαι και να μελετάω για αυτά στο ιντερνέτ, είτε για χειροποίητες δουλειές, είτε για εργοστασιακές. Έτσι αποφάσισα να φτιάξω αμπαζούρ-φωτιστικά με την προϋπόθεση να αναδείξω το χειροποίητο και να δημιουργήσω διακοσμητικά κομμάτια - αντικείμενα που θα ομορφαίνανε έναν χώρο, αλλά και θα ήταν ταυτόχρονα χρηστικά. Σαφώς το θέμα δεν το παραμερίζουμε. Μετά από εξονυχιστική έρευνα για όλη την ιστορία μιας δεκαετίας που δεν έζησα, την ανάγνωση άρθρων για την εποχή, την ανάλυση γεγονότων που συνέβησαν, επέλεξα γεγονότα και προσωπικότητες που θα αποτελούσαν το θέμα για το κάθε φωτιστικό. Με τον τρόπο αυτό, η δουλειά που θα έβγαινε θα με αντιπροσώπευε στο εκατό τις εκατό και αυτός είναι και ο λόγος που αισθάνομαι πως πράγματι δημιούργησα κάτι.

Περνώντας στο πρακτικό μέρος της εργασίας μου, έπρεπε να βρω μια βάση για τα αμπαζούρ. Σκέφτηκα πως το γυαλί σαν υλικό είναι μια ιδιαίτερη ύλη που μπορεί να δουλευτεί με πολλούς τρόπους και έτσι μάζεψα διάφορα μπουκάλια της αρεσκείας μου. Όλα τα μπουκάλια ακριβώς πάνω από τον πάτο τους έχουν τρυπηθεί με ειδική αρίδα για γυαλί ώστε να μπορέσει να περάσει το καλώδιο και να συνδεθεί με τα ντουί που βρίσκονται στο στόμιο. Ίσως αυτή να ήταν η πιο εύκολη δουλεία πάνω στην πτυχιακή μου. Στην πορεία έπρεπε να σκεφτώ τα υλικά, το κόστος και τη σύνδεση με τα θέματα. Για ακόμα μια φορά, όπως έκανα με την επιλογή του θέματος, έτσι λειτούργησα και με τα υλικά. Τα άφησα να με επιλέξουν. Αγόρασα όσα με κέρδισαν από αποχρώσεις και από διάφορα εφέ που μπορούν και προκαλούν στο γυαλί και στην πορεία της δουλείας μου έβρισκα με διάφορα πειράματα πώς να τα συνδυάσω με τα θέματά μου.

Ολόκληρη η διαδικασία κατέληξε να είναι ένα πείραμα, μια σπουδή πάνω σε υλικά που δεν είχα ξαναδουλέψει, οπότε και η πτυχιακή μου εργασία ήταν καθαρά ένα μάθημα γνώσεων και στο πρακτικό και στο ερευνητικό της κομμάτι . Σίγουρα όλος ο χρόνος που αφιέρωσα ήταν μια περίοδος διασκέδασης, μιας που η ανακάλυψη αποτελεί ένα είδος περιπέτειας. Προσωπικά, πιστεύω πως ότι έβγαλα σαν αποτέλεσμα δεν με έκανε μόνο να περάσω καλά και δημιουργικά, αλλά με δίδαξε και με ωρίμασε προσφέροντάς μου επιπλέον γνώσεις. Θεωρητικά, αυτό είναι το νόημα κάθε πτυχιακής εργασίας, ανεξαρτήτως σχολής και θέματος.

Παρακάτω παραθέτω αναλυτικά το κάθε έργο, το θέμα του αλλά και τα υλικά κατασκευής του.

1. Yellow Submarine, ονομάζεται ένα από τα φωτιστικά μου και παραπέμπει στο γνωστό τραγούδι των Beatles του 1966. Μετά από την τοποθέτηση της κλασικής προετοιμασίας του γυαλιού ακολούθησε η κόλλα μιξιόν και με την βοήθεια ενός υλικού που ονομάζεται samt-velour σε κίτρινο χρώμα, κατάφερα το μπουκάλι να αποκτήσει μια βελούδινη υφή. Το καπέλο ντύθηκε με green mix mousse, πράσινα θαμνάκια που χρησιμοποιούνε στις μακέτες για την αναπαράσταση της φύσης, που μοιάζει πολύ με έναν υδροβιότοπο. Γύρω-γύρω κολλήθηκε μια γιρλάντα από πλεκτό, τύπου σεμέ.

2. Twiggy, γυναίκα θρύλος στην μόδα του ’60. Το πιο αδύνατο μοντέλο που υπήρχε ως τότε και που με το ανδρόγυνο λουκ της γοήτευσε και άφησε εποχή. Κοιτάζοντας φωτογραφίες της στο ιντερνέτ τυχαία βρήκα ένα σχέδιο με την ακολουθία του προσώπου της πάνω και κάτω σαν μαίανδρος σε αποχρώσεις του μπεζ και του καφέ. Με την τεχνική του ντεκουπάζ κατάφερα να ντύσω όλο το μπουκάλι με το σχέδιο αυτό και επειδή από μόνο του είναι αρκετά περίτεχνο το καπέλο απλά βάφτηκε στην απόχρωση του πράσινου του δάσους με ακανόνιστες, ταμποναριστές κινήσεις. Ακόμη, το καπέλο είναι στολισμένο στο φινίρισμα με καφέ πλεξούδα ραφής στο πάνω μέρος και με πράσινη-χρυσή στο κάτω.

3. Gay Pride είναι η ονομασία του αμπαζούρ που αφορά το κίνημα των ομοφυλοφίλων της δεκαετίας του 60. Το μπουκάλι που επέλεξα για βάση είχε από μόνο του μια πράσινη απόχρωση και για να γίνει πιο περίτεχνο έχει περαστεί από πάνω ένα υλικό που λέγεται glass drops. Είναι μικροσκοπικοί κόκκοι γυαλιού που δίνουν την αίσθηση του ζαχαρένιου. Όλο το καπέλο έχει ζωγραφιστεί σε λωρίδες με έντονα χρώματα. Δεν ήταν κάτι τυχαίο αυτό, αφού η σημαία των ομοφυλόφιλων είναι το ουράνιο τόξο με τα εξής χρώματα και τις σημασίες που τους δίνουν οι ίδιοι: ροζ = σεξουαλικότητα, κόκκινο = ζωή, πορτοκαλί = επούλωση, κίτρινο = το φως του ήλιου, πράσινο = η φύση, τυρκουάζ = μαγεία-τέχνη, μπλε = γαλήνη-αρμονία, βιολετί = πνεύμα. Πάνω σε αυτή την επιφάνεια έχει επίσης περαστεί το υλικό glass drops και έχει φτιαχτεί και ένα είδους κολλάζ με δύο άντρες που φιλιούνται σε ασπρόμαυρη ανάλυση. Τέλος, η γιρλάντα του καπέλου είναι σε βιολετί απόχρωση και παίρνει την θέση του τελευταίου χρώματος της σημαίας.

4. Το Woodstock είναι το θέμα του τέταρτου φωτιστικού μου. Πέρα από το κομμάτι της μουσικής, που θεωρώ πως ήταν σπουδαία τριήμερη συναυλία, ήταν και μια συνάντηση πολλών ανθρώπων. Όλες οι φωτογραφίες από την συναυλία αυτή δείχνουν μια λαοθάλασσα. Αυτή την τελευταία λέξη κράτησα και έφτιαξα ένα μπουκάλι με τα χρώματα του βυθού, με την τεχνική του σφουγγαριού μετά από την προετοιμασία του γυαλιού. Στο καπέλο (λευκού χρώματος) ζωγράφισα κλαδιά που ενώνονται και οι μύτες τους καταλήγουν σε νότες.

5. Heart λέγεται το πέμπτο φωτιστικό και είναι μια αναφορά στην πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς που έγινε στην Αφρική από τον Christiaan Barnard το 1967 στον Lewis Washkansky. Το μπουκάλι έχει βαφτεί με ειδικό σπρέι μαυροπίνακα. Ο λόγος της επιλογής του μαύρου χρώματος είναι το πένθος, μιας που ο ασθενής δέκα οκτώ μέρες μετά πέθανε από πνευμονία. Στο καπέλο χρησιμοποίησα ξανά το ντεκουπάζ με τις εικόνες πολλών ανθρώπινων καρδιών σε έντονο κόκκινο χρώμα και στα τελειώματα τοποθέτησα μαύρη σατέν κορδέλα.

6. Το επόμενο θέμα μου είναι το σύνθημα Flower Power του κινήματος των χίπις, σύμβολο της παθητικής αντίστασης και της μη βίας. Οι χίπις αγκάλιασαν τον συμβολισμό αυτό με το να φοράνε ρούχα με κεντημένα λουλούδια και ζωηρά χρώματα, φορώντας λουλούδια στα μαλλιά τους, αλλά και με την διανομή λουλουδιών στο κοινό, έτσι έγιναν και γνωστοί ως παιδιά των λουλουδιών. Οπότε το καπέλο του φωτιστικού αυτού είναι ντυμένο όλο με διάφορα ψεύτικα πολύχρωμα λουλούδια με φινίρισμα από σκούρα πράσινα κρόσσια. Το μπουκάλι στο συγκεκριμένο θέμα έχει το μεγαλύτερο μέγεθος από όλα τα άλλα φωτιστικά. Είναι απλά βαμμένο σε αποχρώσεις απαλού λευκό και μπεζ με εφέ κρακελέ.

7. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει ένα φωτιστικό με θέμα το σύμβολο της ειρήνης του Gerard Holtom. Με πολλούς πειραματισμούς, εντελώς τυχαία κατάφερα και βρήκα τρόπους να αποτυπώνω σε επιφάνειες την αίσθηση του φελλού. Συγκεκριμένα τα ραγίσματα που κάνει ο φελλός από μόνος του στο κλασσικό του χρώμα το ξανθό καφέ. Χρειάστηκε μόνο λίγη ατλακόλ, χαρτοταινία, και καφέ βαφή δερμάτινων παπουτσιών για να πετύχει. Όλο το μπουκάλι έχει ντυθεί με αυτή την τεχνοτροπία που μου παραπέμπει σε γη, σε χώμα και το καπέλο είναι λευκό με κεντήματα που επιμελήθηκα σε κίτρινο και καφέ. Τα κεντήματα αυτά είναι μαργαρίτες που στο κέντρο τους έχουν το σύμβολο της ειρήνης.

8. Το επόμενο φωτιστικό ονομάζεται J.F.K. και αποτυπώνεται το πορτραίτο του Τζον Κένεντι σε ποπ χρώματα στο καπέλο σε συνδυασμό με ένα έντονο κίτρινο βελουτέ μπουκάλι με κόλα μιξιόν και κίτρινο samt-velour.

9. Breakfast at Tiffany’s, λατρεμένη ταινία του ’61 με την απίστευτη πρωταγωνίστρια Audrey Hepburn. Ολόκληρη η θεματολογία με παραπέμπει σε κάτι ρομαντικό, έτσι αποφάσισα και το αντίστοιχο φωτιστικό να αποτελείται όλο από αυτό το συναίσθημα. Στο μπουκάλι έχει γίνει ντεκουπάζ με ρομαντικές απαλές ροζ χαρτοπετσέτες με διακριτικά λουλουδάκια και στην βάση του έχω εφαρμόσει ένα λεπτό ροζ φρου - φρου. Στο στόμιο τοποθέτησα φύλλα χρυσού σε ακανόνιστη προσαρμογή και το καπέλο ντύθηκε όλο με εργόχειρο προσωπικής συλλογής.

10. Comandante Τσε Γκεβάρα, το 1967 στις 9 Οκτωβρίου δολοφονείται. Το μαύρο χρώμα καλύπτει όλο το μπουκάλι. Το καπέλο από την άλλη, σε βαθύ κόκκινο χρώμα, διακοσμείται απλά με μια υπογραφή με καλλιγραφικούς χαρακτήρες που φέρουν την λέξη διοικητής- comandante.

11. Ένα από τα έργα μου αφορά το τοίχος του Βερολίνου το ‘61. Όλοι αυτοί η πίεση των ανθρώπων της εποχής κάπου, κάπως έπρεπε να σπάσει. Για αυτόν τον λόγο το μπουκάλι το έντυσα με κομμάτια από μωσαϊκό που δίνει την αίσθηση του σπασμένο. Για αντίθεση, το μπουκάλι είναι βαμμένο με χρώμα γυαλιού σε οινοπνευματί μπλε και το καπέλο είναι απλά λευκό χωρίς καμία λεπτομέρεια.

12. Το ’62 μια μεγάλη προσωπικότητα που τάραξε όλοι την δεκαετία του ’50 πεθαίνει. Αυτή είναι η γνωστή σε όλους Marilyn Monroe. Για το γεγονός αυτό έφτιαξα ένα μπουκάλι σε καφέ απόχρωση και από πάνω πέρασα το samt-velour σε απαλή μπλε απόχρωση. Το καπέλο το έντυσα ολόκληρο με την τεχνοτροπία του φελλού που εξηγώ παραπάνω και στο φινίρισμα τοποθέτησα κρόσσια της ίδια απόχρωσης με το μπουκάλι. Μετά από πολύωρη αναζήτηση φωτογραφιών στο διαδίκτυο βρήκα μια φωτογραφία ενός εξωφύλλου εφημερίδας με την ανακοίνωση πως η Marilyn απεβίωσε. Έτσι το τύπωσα σε ρυζόχαρτο και έφτιαξα ένα μικρό κολλάζ στο μπουκάλι που παίρνει την θέση της ετικέτας του. για συγκεκριμένο λόγο η ετικέτα δεν έχει τοποθετηθεί τέλεια. Με τον τρόπο αυτό ήθελα να δείξω ότι το εξώφυλλο της εφημερίδας αυτή έχει τσαλακωθεί μιας που όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν από τότε έχουν επηρεάσει το υλικό.

¨ http://en.wikipedia.org/wiki/Art_periods

¨ http://artsconnected.org/collection/118487/art-in-the-1960s#%281%29

¨ http://www.retrowaste.com/1960s/fashion-in-the-1960s/

¨ http://www.uky.edu/~lbarr2/gws250spring11_files/Page1186.htm

¨ http://www.lifo.gr/mag/features/1888

¨ http://en.wikipedia.org/wiki/Gay_movement#Gay_Liberation_movement_.281969.E2.80.931974.29

¨ https://www.boundless.com/u-s-history/the-sixties-1960-1969/the-expansion-of-the-civil-rights-movement/gay-and-lesbian-rights/

¨ http://www.pbs.org/opb/thesixties/topics/politics/

¨ http://elcoushistory.tripod.com/politics1960.html

¨ http://www.gettysburg.k12.pa.us/webpages/hhistory/accus.cfm?subpage=372698

¨ http://www.biography.com/people/che-guevara-9322774

¨ http://www.ahistoryofgreece.com/biography/lambrakis.htm