Όταν πραγματοποιήθηκε η αποστολή του Robert Falcon Scott στην Ανταρκτική, από το 1910 έως το 1913, ένα μέλος αυτής της αποστολής ήταν ο επιστήμονας George Murray Levick. Φυσιολόγος της εποχής, ακολούθησε την αποστολή του Scott για να παρατηρήσει και να αναφέρει τις καθημερινές συνήθειες ζώων που θα συναντούσε στο παγωμένο αυτό μέρος της γης, προσφέροντας πολύτιμες πληροφορίες στην ακαδημαϊκή κοινότητα.
Ο συντηρητικός Εδουαρδιανός επιστήμονας, πέρασε όλο το καλοκαίρι του 1911-1912 στο ακρωτήρι Adare, παρατηρώντας έναν πληθυσμό πιγκουίνων Adelies και όλο τον κύκλο γονιμοποίησής του. Ο πρώτος άνθρωπος που είχε την τύχη εκείνη τη εποχή να κάνει τέτοιες παρατηρήσεις, πολύ απλά «φρίκαρε». Σε όλο αυτό το διάστημα που πέρασε εκεί, είδε αρσενικούς πιγκουίνους να κάνουν σεξ με άλλους αρσενικούς, αλλά και με νεκρούς θηλυκούς, συμπεριλαμβανομένων κάποιων θηλυκών που είχαν πεθάνει από το περασμένο καλοκαίρι! Παρατήρησε επίσης αρσενικά του πληθυσμού των πιγκουίνων να κακοποιούν σεξουαλικά είτε θηλυκά, ή μικρά πιγκουινάκια και να τα σκοτώνουν.
Ο Levick απέδωσε αυτή την «απεχθή συμπεριφορά» σε «αρσενικά χούλιγκανς» και κατέγραψε τις παρατηρήσεις του στα Ελληνικά, ώστε να διασφαλίσει πως μόνο άνθρωποι με υψηλή παιδεία θα μπορούσαν να διαβάσουν τα τρομερά πράγματα που παρατήρησε. Όταν επέστρεψε στη Μεγάλη Βρετανία, εξέδωσε στα Αγγλικά ένα σύγγραμμα με τίτλο «H Φυσική Ιστορία του Πιγκουίνου Adelie», χωρίς όμως να περιλαμβάνει σε αυτό το τμήμα των παρατηρήσεών του που αφορούσε τις σεξουαλικές διαστροφές των πιγκουίνων. Αντίθετα, το εξέδωσε ξεχωριστά με τίτλο Οι σεξουαλικές συνήθειες των Πιγκουίνων Adelie, σύγγραμμα το οποίο κυκλοφορούσε χέρι με χέρι, σε ελάχιστα αντίτυπα, ανάμεσα στους φυσιοδίφες της εποχής.
Οι παρατηρήσεις του Levick ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του. Οι επιστήμονες έπρεπε να περιμένουν περισσότερα από 50 χρόνια για να ανακαλύψουν εκ νέου τις σεξουαλικές συνήθειες των πιγκουίνων Adelie και όταν έγινε αυτό, το μικρό φυλλάδιο του Βρετανού είχε χαθεί στα κιτάπια της επιστήμης.
Κι όμως, να που 100 χρόνια μετά, βρέθηκε ένα αντίτυπο του δεύτερου συγγράμματος του Levick και ανακαλύφθηκε μέσα στα αρχεία της αποστολής του Scott, από τον κουράτορα του τμήματος πτηνών του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, Douglas Russel, ο οποίος το δημοσίευσε μαζί με μία ανάλυση της δουλειάς του πουριτανού επιστήμονα.
«Το φυλλάδιο, η έκδοση του οποίου δεν είχε εγκριθεί μαζί με τις υπόλοιπες ανακαλύψεις της αποστολής στην Ανταρκτική, είχε σχόλια και παρατηρήσεις για την συχνότητα της σεξουαλικής δραστηριότητας, την αυτο-ικανοποίηση αλλά και την πλουραλιστική συμπεριφορά των «αδέσμευτων» αρσενικών και θηλυκών που περιλάμβανε νεκροφιλία, τον σεξουαλικό εξαναγκασμό, την κακοποίηση των μικρών πιγκουίνων και την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά», λέει η ανάλυση που έγραψαν ο Russel και οι συνάδελφοί του.
Οι παρατηρήσεις του Levick κρίνονται ιδιαιτέρως ακριβείς και σύμφωνα με τους επιστήμονες δικαιούτο την δημοσίευση. Φευ, επειδή τα πράγματα την εποχή εκείνη κρίνονταν από την ανθρώπινη σκοπιά και την ηθική των καιρών, πολλές φορές η επιστήμη έπεφτε θύμα τους, ακόμα και από τους ίδιους τους επιστήμονες.
Τι οδηγεί όμως τους πιγκουίνους Adelie σε αυτή την «χουλιγκανική και διεστραμμένη» συμπεριφορά; Οι επιστήμονες εξηγούν πως οι πιγκουίνοι έχουν στη διάθεσή τους μόλις 2 μήνες για την αναπαραγωγή τους. Είναι τόσο σύντομο το χρονικό διάστημα που πολλά από τα νεαρότερα μέλη της ομάδας, δεν γνωρίζουν πώς να συμπεριφερθούν και έχουν αντικοινωνική συμπεριφορά. Δεν γνωρίζουν δηλαδή, πώς να αναπαράγονται. Έτσι, για το «μυαλό» του άμαθου πιγκουίνου, η νεκρή θηλυκιά που βρίσκεται στο έδαφος με μισάνοιχτα μάτια, είναι αναπαραγωγικό εργαλείο, ή τα μικρά νεαρότερα πιγκουϊνάκια που δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως.
Ναι, αυτά που διαβάζετε δεν έχουν καμία σχέση με όσα βλέπαμε στο Happy Feet αλλά είναι μία πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που έμενε κρυμμένη για 100 χρόνια.
Πηγή: Guardian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου