Αναλλοίωτη καθημερινότητα σε φθαρμένες στιγμές.
«Εγώ κοιμούμαι κι η καρδιά μου ξαγρυπνά»,πρωτόστιχος Άσμα Ασμάτων
Ο Γιώργος Κορμπάκης κοιμάται ή ονειρεύεται με ανοιχτά μάτια μπροστά σ’ ένα άνθρωπο; Εικόνα των εικόνων, πηγή αλλοτρίωσης αφημένος να αποκριθεί στην παρόρμηση, παρόρμηση νιώθει και ένας βιαστής αλλά εμείς γιατί το ξέρουμε αυτό, ο καλλιτέχνης πρέπει να αισθητοποιήσει το είναι του και το αναζητά σε κακοχυμένες και τυχάρπαστες εικόνες που τις εξευμενίζει με το χαρισματικό
