Τόπος: Μια παραλία στην Τήνο. Η
ζέστη αφόρητη, τα βράχια πυρώνουν, μυρίζει αλμύρα, πέτρες, βότσαλα και άμμος
ένα γύρω...μαζί και τα κονσερβοκούτια....δεν αγναντεύουν τη γαλάζια ήρεμη
λίμνη....πια.....δεν αγναντεύουν τα δάση....πια....το Κονσερβοποιείο
χάθηκε...πια...Είναι άδεια...δεν γέμισαν ποτέ ...τώρα όμως μπορούν να γεμίσουν έστω και με νεκρά ψάρια για μια
τελευταία φορά....Η παραλία είναι έρημη κι αυτή..κάποτε έσφυζε από ζωή...γέλια,
φωνές, βήματα μικρών και μεγάλων που την επισκέπτονταν συνέχεια, βάρκες,
ψαράδες, τουρίστες, παιδάκια, γιαγιάδες, κόσμος......Ο χρόνος έκανε κι εδώ καλά τη δουλειά του ωσάν
οδοστρωτήρας....άλλοι ταξίδεψαν για μακρυνά μέρη, ξενιτεύτηκαν και πήραν τις
μνήμες μαζί τους, άλλοι έφυγαν για ταξίδι στο άχρονο, έμειναν μόνο τα
τραγούδια, τα ίδια βράχια, η θάλασσα και η παραλία που προσμένει τους νέους
επισκέπτες, μήπως κι αλλάξει κάτι......όπως τα κονσερβοκούτια από τις Πρέσπες
που κι αυτά με την παρουσία τους ίσως να
σπάσουν τη μονοτονία του τοπίου.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου