Vincent van Gogh & Μοντέλο

Εικ. 1. Standing Female Nude Seen from the Side

Ένας αριθμός από μελέτες πάνω σε γυμνό μοντέλο έχουν αποδοθεί κατά την διάρκεια της περιόδου του Van Gogh στην ακαδημία Antwerp.

 

Δεν υπάρχουν αποδείξεις παρ’ όλα αυτά ότι ζωγράφισε ποτέ από ζωντανό μοντέλο μέσα στην ακαδημία και όλα τα έργα του αυτής της κατηγορίας, όπως και το συγκεκριμένο [Εικ. 1], δημιουργήθηκε χωρίς αμφιβολία κατά την διάρκεια των απογευματινών συνεδριών που λάμβαναν μέρος σε κάποιο από τα σχεδιαστικά club τα οποία παρακολουθούσε. Αυτό υποδεικνύεται και από το στυλ αυτών των σχεδίων, το οποίο δεν δικαιολογείται λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις και προσδοκίες της ακαδημίας, ενώ κατά την διάρκεια αυτών των ασκήσεων δεν υπήρχαν δάσκαλοι. Το παραπάνω σχέδιο μοιάζει με τα σχέδια από το Nuenen: με ρεαλιστικές εκφράσεις που υπερισχύουν της ανατομικής ορθότητας όπως για παράδειγμα το ατυχές δεξί πόδι του μοντέλου [Εικ. 1]. 

Εικ. 1. Standing Female Nude Seen from the Side. Τέλη Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 1886. Γραφίτης σε χαρτί. 50.9 x 39.2 εκ. Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation) (d 22 V/1962).

Παρά την αρχική αποστροφή για τον σχεδιασμό γύψινων εκμαγείων, στο Antwerp ο Van Gogh άρχισε να απολαμβάνει αυτές τις ασκήσεις συνειδητοποιώντας ότι αυτό θα τον βοηθούσε να βελτιώσει τις γνώσεις του πάνω στην ανθρώπινη ανατομία. Οι μαθητές στην ακαδημία Antwerp όφειλαν να δουλεύουν τρεις ή τέσσερις μέρες πάνω σε ένα μόνο σχέδιο, οπότε κατά την διάρκεια της παραμονής του εκεί, που διήρκησε έξι βδομάδες, ο Van Gogh πιθανότατα να δημιούργησε κάπου στα δώδεκα σχέδια. Γνωρίζουμε από τα γράμματα του αλλά και από μαρτυρίες ότι αντέγραψε αρκετά διαφορετικά γλυπτά, αλλά αυτή η μελέτη από το εκμαγείο του Δισκοβόλου (450 π.Χ) του Μύρωνα [Εικ. 2] είναι το μόνο παράδειγμα που έχει σωθεί. Το σχέδιο ακολουθεί την ακαδημαϊκή μέθοδο με έμφαση στο περίγραμμα, αλλά πέρα από αυτό έχει το χαρακτηριστικό της “πλάγιας εκφραστικότητας” που ήταν τόσο τυπική για τον Van Gogh.

Εικ. 2. The Discus Thrower. Αρχές / μέσα Φεβρουαρίου 1886. Μαύρη κιμωλία σε χαρτί. 56.1 x 44.5 εκ. Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation) (d 398 V/1962).

Ο Van Gogh σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιεί δύο τύπους κιμωλιών, μία μαλακή και μία σκληρή με έναν υπαινιγμό καφέ χρώματος. Όπως και με τις μεγάλες μελέτες χωρικών από το καλοκαίρι του 1885, εφάρμοσε νερό πάνω από την κιμωλία, πιθανότατα με πινέλο, δημιουργώντας έναν γκρι τόνο. Μόλις το χαρτί στέγνωνε, χρησιμοποιούσε ένα είδος γόμας για να αναδείξει τις φωτεινές περιοχές. 

 

Απο το βιβλίο:

Ives, C., Stein, A. S., Heugten, S., Vellekoop, M. (2005). Vincent Van Gogh: The Drawings. Metropolitan Museum of Art.

Μετάφραση: Αντώνης Παππάς (9ο Εξάμηνο)