Εικαστική θεωρία της (Τριγωνικής Θέας).

Τριγωνική Θέα 

Το παιχνίδι ξεκινά επιλέγοντας για αρχή τρεις δρόμους έτσι ώστε στο τέλος η δημιουργηκοτητα μας να καταλήγει στο τρίγωνο Διανυσμα-δυνητικοτητα-πιστότητα . Ένα έργο ή μια δημιουργική διαδικασία είναι ολοκληρωμένη και αδιαμφισβήτητη όταν παράγει αυτόνομα και αέναα νέες δομές και φαντασία στο κοινωνικό σύνολο . 

Εξηγούμε απλά πως λειτουργεί το τρίγωνο . Το διανυσμα παράγει δινητικοτητα και η δυνητικοτητα για όσο χρόνο διαρκεί παράγει πιστότητα που με την σειρά της το άθροισμα αυτής της ένωσης δημιουργεί την θέα . Εξού και ο όρος Τριγωνική Θέα ( αποτελείται δηλαδή από τρία σημεία ) . Το Τρίγωνο της Θεάς υπάρχει σε κάθε έμψυχο και άψυχο φυσικό αντικείμενο . Ο άνθρωπος προσπαθεί να παράξει Θέα  βάζοντας το περιβάλλον του σε σειρά (διανυσμα) ,  μεσω της φροντίδας του να εξελίσσεται συνέχεια (δυνητικοτητα) και να αντέχει αιώνια στον χρόνο . Έτσι όταν οι ιςοροποιες του τριγώνου είναι οι κατάλληλες τότε αποκτά θέα και μπορεί να θεαθεί . Ο κάθε άνθρωπος φροντιζει διαφορετικά τον τρόπο που θεωρεί με βάση της ποιότητα και την ποσότητα παραγωγής θεάς από τον ίδιο . Για να ανακαλύψουμε και να εξελίξουμε αυτά τα προσωπικά, ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά όταν δημιουργούμε θέα, πρέπει να μπούμε και να παίξουμε μέσα από τρεις δρόμους δημιουργικότητας . 

Όπως είπαμε παραπάνω οι τρεις δρόμοι είναι οι εξής :

Διανυσμα - Δυνητικοτητα - Πιστότητα 

Επιλέγουμε στην αρχή έναν και μετά πηγαίνουμε στον άλλον, ώσπου να τελειώσουμε.

Και στους τρεις δρόμους το πρώτο τάστο είναι κοινό. Φυτεύουμε στον ερευνητικό μας χώρο οτιδήποτε ανήκει στο φυτικό βασίλειο . Μαθαίνουμε, φροντίζουμε και καλοπιζουμε με υπομονή τον μικρό μας φίλο μέσα σε γλάστρα ή και σε μικρό κήπο . Αυτή η διαδικασία μας βοηθά να κατανοήσουμε την φροντίδα και την συστηματικότητα που χρειάζεται για την δημιουργία ενός διανυσματικου, πιστού και δυνητικού αυτόνομου υγειής οργανισμού που πρέπει να είναι ένα έργο τέχνης . 

Στο επόμενο βήμα ο κάθε δρόμος έχει δικό του τόνο . Στο διανυσμα ακολουθούμε την παρατήρηση , στην δυνητικοτητα το πρωινό ξύπνημα και στην πιστότητα τον περιορισμό .

Η παρατήρηση στο διανυσμα χρειάζεται να είναι εμμονική , να κατακερματίζει και να μεταφράζει οτιδήποτε σε ενέργεια έτοιμη να ποτίσει και να ταΐσει την δίψα μας για δημιουργία, όταν θα το θελουμε χωρίς να ψάχνουμε ιδέες και έμπνευση την ώρα που ήδη έχουμε γεμίσει με απόθεμα . Έτσι αν το σκεφτόμαστε αυτό τότε δεν θα μπουκοσουμε ποτε ! Θα οργανώνουμε τις παρατηρήσεις στον αποθηκευτικό μας χώρο χωρίς να το καταλάβουμε. Έτσι όταν θα θέλουμε να δημιουργήσουμε θα ανασήρουμε απευθείας αυτό που έχουμε αποθηκευμένο αυτόματα.

Στην δυνητικοτητα χρειάζεται να ξυπνάμε αρκετά πρωί ( όσο μπορεί και αντέχει ο κάθε ένας ) έτσι ώστε να ξυπνάμε μέσα μας την ενέργεια και την δυνη της παροντικής και αέναης δράσης . Το σώμα είναι σαν νερό . Αν συνηθησει στο ποτήρι θα γίνει ποτήρι , αν μπει σε μπουκάλι θα γίνει μπουκάλι αν λοιπόν ενεργοποιήσουμε την δυνη της δημιουργικότητας από νωρίς αυτά που έχουμε παρατηρήσει από το διανυσμα θα πάρουν φόρα και θα αρχήσουν να φέρνουν αποτελέσματα όλο και ποιο σιχνά.

Ο περιορισμός στην πιστότητα είναι αναγκαίος για τον εξής απλό λόγο. Πρέπει να εξαλήψουμε κάθε τρόπο με το ελάχιστο που έχουμε. Ένα πορτοκάλι για να γίνει χυμός πρέπει να περιοριστεί. Έτσι για να ανακαλήψουμε την πιστότητα ενός υλικού ή τρόπου πρέπει να περιοριστούμε για ενα διάστημα σε αυτό ωστε να εκτιναχθεί η φαντασία μας στους τρόπους που μπορουμε να χρεισημοποιησουμε και τα δύο (τρόπο και υλικό).

Τώρα τα επομενα τελικά βήματα είναι αντίστιχα το Παρόν, η Ρουτίνα και η Υπερβολή .

Στο Παρόν εννοήται η επισκεψημότητα,η συνεργατικότητα και η αλληλεπίδραση μεταξύ χώρων και ατόμων που προσπαθούν να είναι δημιουργικοί. Ταινίες με την παρέα, Φεστιβάλ, εκθέσεις, Μουσεία και ταξίδια είναι αυτά που προχωρούν την παρατήρηση στο επίπεδο του τεκμηριωμένου βιώματος.

Και το Βίωμα είναι η λέξη κλειδί για να οδηγηθούμε στο βήμα της Ρουτίνας. Η Ρουτίνα παράγει περισσότερη ενέργεια στην ίδη υπάρχουσα δυνητικότητα . Αυτην τώρα την ενεργεια μεσω της ρουτίνας την περνάμε αβίαστα στην δημιουργικοτητα μας. Γινόμαστε ποταμός που πάντα κάπου πάει και έχει πάντα κατι να πει.

Τώρα στην πιστότητα αφού περιοριστίκαμε πηγαίνουμε στο αντίθετο άκρο της υπερβολής . Μετατρέπουμε και μεταφράζουμε τα πάντα περνόντας τα μέσα απο το φίλτρο το οποίο εχουμε δομησει μέσω του περιορισμού. Στην ουσία πειραματιζόμαστε και φτάνουμε στο ζενίθ τον τρόπο, την ποιοτητα και τα υλικά της προσωπικής μας δημιουργηκότητας. Έτσι γνωρίζοντας την ουσία μας την μεταφέρουμε παντού σαν ένα πέπλο δημιουργηκότητας που αγκαλιάζει την εικόνα.

Ανακαιφαλάιωση.

ΔΙΑΝΥΣΜΑ  ---> ΚΗΠΕΥΤΙΚΗ  --> ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ--> ΠΑΡΟΝ

ΔΥΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ --> ΚΗΠΕΥΤΙΚΗ --> ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ --> ΡΟΥΤΙΝΑ

ΠΙΣΤΟΤΗΤΑ --> ΚΗΠΕΥΤΙΚΗ --> ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ --> ΥΠΕΡΒΟΛΗ

Η σειρά και ο χρόνος που θα ακολουθηθεί ειναι ελεύθερη και ευέλικτη . Μπορείς για παραδειγμα να πάς απο το κηπευτικη της δυνητικοτητας στην παρατηρηση του διανύσματος και μετα στον περιορισμο ή και τα πάντα παράληλα ! Όπως μπορεί και βολευεται ο κάθε ενας ! Το πρώτο σκέλος της κηπευτικής μπορει να αλλάξει και να παρει την μορφή που επιθυμει ο κάθε ενας με την δημιουργια δικης του δραστηριοτητας που θα οδηγει στα επομενα βηματα για την δόμηση της προσωπικής τριγωνικής Θέας του κάθ' ενός.

Έπεται συνέχεια και καλή δημιουργηκότητα.

Ενδεικτική Βιλιογραφία :  
Έρμαν Έσσε <<66 Μθήματα καθημερινής Σοφίας>>, Άλλαν Πέρσυ, Εκδόσεις Πατακης
Τα παιδια της πιάτσας , Νίκος Τσιφόρος , Εκδόσεις Ερμής

Ο Έρμαν Έσσε παραδίδει «66 μαθήματα καθημερινής σοφίας» Πηγή: www.lifo.gr