Το δημόσιο έργο του Κώστα Βαρώτσου «Tension – Energy» ψηφίστηκε ως το καλύτερο στην Ελβετία και εκφράζει την ιδέα της επικοινωνίας σε μια χώρα που ζει στον πλούτο αλλά και στην απομόνωση
ΤΗΣ ΓΙΩΤΑΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Βραβεύτηκε ως το πιο ωραίο, εντυπωσιακό και δημιουργικό έργο της Ελβετίας και φέρει ελληνική υπογραφή. Επειδή έξω πάμε καλά και δη στον τομέα των τεχνών. Εστω και αν το ελληνικό κράτος ακόμα αδυνατεί να καταλάβει τη δυναμική και τις δυνατότητες του πολιτισμού και ότι μπορεί να αποτελέσει μια από τις πλέον προσοδοφόρες επενδύσεις. Ο λόγος για το έργο «Tension – Energy» που βρίσκεται στη Λουκέρνη και το φιλοτέχνησε ο καθηγητής Εικαστικών του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, Κώστας Βαρώτσος.
Πρόκειται για άλλη μία διάκριση για τον Κώστα Βαρώτσο, αποτέλεσμα διαγωνισμού του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα στη γερμανόφωνη Ελβετία «Ελβετική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση» (SRF 3- Schweizer Radio und Fernsehen). Τα εγκαίνια του έργου πραγματοποιήθηκαν το Μάιο του 2011, ενώ το έργο ξεκίνησε το 2008, όταν ο Ελληνας καλλιτέχνης κέρδισε το σχετικό κλειστό διεθνή διαγωνισμό με την πρότασή του να ενώσει -μέσω ενός μεγάλων διαστάσεων έργου- δύο κυκλοφοριακούς κόμβους που τους χωρίζουν 140 μέτρα, στο καντόνι της Λουκέρνης.
Αναπάντεχη τιμή
Μια κυρτή βελόνα ύψους 25 μέτρων και βάρους 20 τόνων και ένα ημισφαίριο από μπετόν διαμέτρου 4,5 μέτρων και βάρους 28 τόνων. Είναι οι δυο πόλοι του έργου τους οποίους συνδέει ένα συρματόσχοινο, ειδικά κατασκευασμένο για το έργο, φέρνοντας μια τάση 8 τόνων. Οπως εξήγησε και ο καλλιτέχνης μιλώντας στον «Α», «ήταν κάτι αναπάντεχο, αλλά και τιμητικό, καθώς ψηφίστηκε από τους Ελβετούς. Το έργο είχε παραδοθεί πριν από περίπου δυο χρόνια, είναι ένα από τα πιο δύσκολα σε τεχνικό επίπεδο και φορμαλιστικά -το ύψος του φτάνει σχεδόν τα 38 μέτρα και το μήκος του τα 140 μέτρα- και ενώνει ουσιαστικά δυο διαφορετικά σημεία της πόλης. Η ένωση μεταξύ της μιας -αιχμηρής και σκληρής- πλευράς του έργου και της άλλης -στρογγυλής και μαλακής- εκφράζει την ιδέα της επικοινωνίας σε μια χώρα όπως η Ελβετία που ζει στον πλούτο αλλά και στην απομόνωση. Συμβολίζει και τη γενικότερη αδυναμία επικοινωνίας της Ευρώπης, που έχει βγει στην επιφάνεια. Οσο ενωνόμαστε, τόσο χωρίζουμε. Βγήκαν φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρώπη που μοιάζει να κερδίζουν. Η πολυπολιτισμικότητα της Ευρώπης αναδύεται πολύ έντονη και το όνειρο της Ενωσης μοιάζει δύσκολο να γίνει πραγματικότητα, όσο και αν είναι απαραίτητο».
Ενας καθρέφτης η τέχνη
Αυτήν την περίοδο ο Κώστας Βαρώτσος μόλις ολοκλήρωσε ένα έργο για τη Βιτσέντσα, που βρίσκεται στην περιοχή της Βενετίας. Πρόκειται για μια δίνη που βγαίνει μέσα από τη γη για την οποία χρησιμοποίησε ως πρώτη ύλη το γυαλί: «Μοιάζει με την αντίδραση που περιμένουμε όλοι, μια αντίδραση που θα βγει να μας σώσει σαν σίφουνας και θα μας πάρει μαζί του. Είμαστε όλοι σε αναμονή προσδοκώντας κάτι να γίνει. Και η σωτηρία δεν είναι η επιμήκυνση του χρέους, αλλά ένας επαναπροσδιορισμός του ποιοι είμαστε και πού πάμε. Και η τέχνη, όντας ένας μεγάλος καθρέφτης, μπορεί να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε τα προβλήματα και να δούμε τις παθογένειες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου