Συνέντευξη Μαριάννα Παπάκη
CultureNow: Το γεγονός ότι έχετε σπουδάσει δημοσιογραφία, νομίζω πως μου δίνει μεγαλύτερη άνεση για την έναρξη της «κουβέντας» μας. Αλήθεια, πώς προέκυψε η αγάπη για τη δημοσιογραφία και πώς αποφασίσατε τελικά να ακολουθήσετε το δρόμο των εικαστικών;
Ελένη Μυλωνά: Ειχα μεγαλη τυχη που πηγα σε αυτο το θαυμασιο σχολειο του Πανεπιστημιου Columbia και που ειχα τους εξαιρετικους καθηγητες που ειχα. Ως τοτε δεν ημουνα σε θεση να πολυξερω τι ηταν η δημοσιογραφια εκτος του οτι ειχε να κανει με τα καθημερινα γεγονοτα, οτι ο δημοσιογραφος ηταν συνδετικος κρικος αναμεσα στο τι συμβαινει σε ολα τα επιπεδα και στο κοινο. Δεν διαφερει και τοσο πολυ απο την τεχνη εκτος οτι στην τεχνη δινουμε αναφορα για πιο εσωτερικα γεγονοτα τα οποια αφορουν το κοινο μ’εναν αλλο τροπο. Παντως η ερευνα και η αναφορα υπαρχουν και στα δυο.
C. N.: Ζείτε και εργάζεστε στη Νέα Υόρκη αλλά υπάρχει η επαφή με την Ελλάδα όπου παρουσιάζετε συχνά δουλειές σας. Πώς βιώνετε την αντίθεση του τρόπου δουλειάς μεταξύ Νέας Υόρκης και Ελλάδας και ποια στοιχεία σας εμπνέουν σε κάθε τόπο;
Ε. Μ.: Ανοιξατε το κουτι της πανδωρας. Ο τροπος δουλειας στην Ελλαδα και στη Νεα Υορκη, εκτος βεβαια απο εξαιρεσεις, ειναι διαμετρικα αντιθετος. Ο τροπος υπαρξης ειναι διαμετρικα αντιθετος. Ας παραμεινουμε μονο με τις εννοιες του σεβασμου, της αξιοκρατιας και της αλληλεγγυης. Ας πουμε οτι στην Ελλαδα παιρνω τροφη απο το ανεπαναληπτο και ανεξαντλητο φυσικο περοβαλλον, και ποναει η ψηχη μου απο την αγνοια του δωρου που μας δόθηκε και την ελλειψη σεβασμου προς αυτο. Στην Νεα Υορκη ξερω που βρισκομαι και πως να πορευτω. Ό,τι βηματα κανω και σε οτι επενδυσω το χρονο ή την ενεργεια μου, προσεγγιζει το ζητουμενο αποτελεσμα. Στην Ελλαδα πας να λυσεις ενα προβλημα και γυρνας σπιτι σου με αλλα τρια. Η αυθαιρεσια και η ανευθυνοτητα δημιουργουν ανασφαλεια και αγχος.
C. N.: Μιας και αναφερθήκαμε στην αρχή της συνέντευξής μας στη δημοσιογραφία, θα ήθελα να μας πείτε λίγα λόγια για την έκθεση «Το Καταραμένο Φίδι» η οποία θα παρουσιάζετε μέχρι τις 25 Μαΐου στο Μουσείο Μπενάκη και κατά μία έννοια έχει κάποια δημοσιογραφικά στοιχεία. Πώς γεννήθηκε η ιδέα και πώς προχώρησε η διαδικασία της δημιουργίας;
Ε. Μ.: Η δουλεια αυτη πηγαζει απο φωτογραφιες ανταποκριπων κατα τη διαρκεια των γεγονοτων στο Καιρο το 2011. Μου εκανε εντυπωση η δημιουργικοτητα των απλων ανθρωπων να φτιαξουν αυτοσχεδια προστατευτικα κρανοι. Κοιτώντας τις εικονες αυτες, βρισκομουν σ επαφη και με τους αποικονιζομενους διαδηλωτες αλλα και με τους φωτογραφους ανταποκριτες που μας έφεραν αυτες τις εικονες. Τις προαλλες σκοτωθηκε στο Αφγανισταν η Γερμανιδα φωτογραφος Anja Niedringhaus. Δεν την γνωριζα προσωπικα αλλα βρεθηκα κοντα της μεσα απο τις εικονες της. Περασα ωρες μαζι της μεταφεροντας μια εικονα της απο τη Λυβυη με λαδι σε καμβα. Η επαφη ειναι πολλαπλη: απο το φωτογραφο σε μενα και πισω στο θεμα και στο χωρο. Ειναι ο τροπος μου να συμμετεχω.
C. N.: Ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ο συνδυασμός πολλών και διαφορετικών – συγγενικών με κάποιο τρόπο όμως – ερεθισμάτων στην έκθεσή σας: Η Αραβική άνοιξη και η μουσική του Χατζιδάκι. Πείτε μας λίγα λόγια για τον τίτλο της έκθεσης και το μήνυμα που θέλετε να μεταδώσετε με αυτή την επιλογή.
Ε. Μ.: Το καταραμενο φιδι και ο Ντελαλης προυπηρχαν του Χατζιδακη που τα δανειστηκε απο τον Σπαθαρη. Αναφερομαι λοιπον στον Καραγκιοζη που ειναι ο εξυπνος καταφερτζης λαικος Ελληνας που δεν τον βαζεις κατω με τιποτα και παντα διατηρει το χιουμορ του.
C. N.: Η έκθεσή σας αποτελείται από: ζωγραφικούς πίνακες, βίντεο, μία εγκατάσταση και φωτογραφίες. Ποιες δυνατότητες σας δίνει η επιλογή παραδοσιακών καλλιτεχνικών μέσων σε συνδυασμό με νέα μέσα;
Ε. Μ.: Αυτο ειναι αναποφευκτο. Το καθε μεσο δεν ειναι τιποτα αλλο απο ενα εργαλειο εκφρασης. Ολα ισχυουν και το καθενα εχει αλλη διασταση. Η αμεσοτητα της φωτογραφιας, ο χρονος που εχει επενδυθει σε εναν πινακα, ο ηχος και η κινηση σε ενα video, η χειρονακτικη εργασια στη γλυπτικη, κ.ο.κ.
C. N.: Στις φωτογραφίες εμφανίζεστε εσείς με καπέλα των διαδηλωτών από αντικείμενα οικιακής χρήσης και σκουπίδια. Απολαμβάνετε τη διαδικασία της συμμετοχής σας στην έκθεση; Θα θέλατε να «πείτε» κάτι μέσω της δικής σας παρουσίας στις φωτογραφίες;
Ε. Μ.: Αυτη η δουλεια ειναι πολυ προσωπικη και ιδιωτικη και οταν βρισκομαι στη διαδικασια δεν προσπαθω να πω τιποτα το συγγεκριμενο. Ψαχνω κατι και καποια στιγμη οταν νομιζω οτι το αγγιξα προχωραω παρα κατω. Αυτο που περναει απεναντι στον θεατη, μου ειναι αγνωστο και δεν με απασχολει τοτε. Ερχεται πολυ αργοτερα οταν η δουλεια βγαινει προς τα εξω. Εσεις θα μου πειτε τι ζουμι βγαζετε απο αυτες τις εικονες.
C. N.: Το μήνυμα της έκθεσης είναι αισιόδοξο. Είστε γενικά αισιόδοξη σαν άνθρωπος; Πιστεύετε πως υπάρχουν περιθώρια αισιοδοξίας εν μέσω οικονομικής και κατά συνέπεια και προσωπικής κρίσης;
Ε. Μ.: Την απαντηση θα την βρειτε στον Καραγιοζη. Η αισιοδοξια και το χιουμορ ειναι απαραιτητα ιδιως σε περιοδους κρισης. Αν τα βαψουμε ολα μαυρα, κλαφ' τα Χαραλαμπε!
Η έκθεση της Ελένης Μυλωνά, με τίτλο Το Καταραμένο φίδι, παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη, από τις 10 Απριλίου 2014. Περισσότερες πληροφορίες
ΠΗΓΗ http://www.culturenow.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου