Φλώροι Εικαστικοί: πτυχιακή εργασία. Θεοδώρου Άρτεμις

Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

πτυχιακή εργασία. Θεοδώρου Άρτεμις

Περιπλάνηση

Το δάσος του παραμυθιού ως σύμβολο

Άρτεμις Θεοδώρου. 21χ28 εκ. ακουαρέλα, μελάνι.

Ο τίτλος “Περιπλάνηση” αναφέρετε στο βασικό σημείο ενδιαφέροντος της ερευνάς μου, που είναι η έννοια του χαμένου, του περιπλανώμενου, του αναζητητή, όπως αυτός προκύπτει μέσα από τις λαϊκές, διηγήσεις των λαών. Περιπλανήσεις που ως επί το πλείστον λαμβάνουν χώρα στο Δάσος, (αλλά όχι μόνο) το οποίο είναι αναπόσπαστο κομμάτι των λαϊκών παραμυθιών, παραδόσεων και μύθων. Το Δάσος και οι συμβολισμοί που φέρει μέσα από τα παραμύθια, αποτελεί επίσης βασικό συστατικό της δουλειάς μου, καθώς είναι συνυφασμένο με την έννοια της περιπλάνησης και της αναζήτησης.

Τα παραμύθια αρχικά δεν προορίζονταν για παιδιά. Ήταν προφορικές λαϊκές αφηγήσεις που λέγονταν και ξαναλέγονταν για αιώνες μεταξύ ενηλίκων, προσφέροντας έμπνευση, έκφραση, επικοινωνία αλλά και διδασκαλία, αφού συχνά χρησιμοποιήθηκε ως μέσο για να διδάξει, να καθοδηγήσει ή να περάσει ιδέες και αντιλήψεις. Το περιεχόμενό τους πηγάζει από το συλλογικό ασυνείδητο, όπως και οι μύθοι.

Το φυσικό στοιχείο είναι πολύ στενά συνδεδεμένο με την λαϊκή παράδοση όλων των λαών, Μια σχέση ουσιαστική όπως αυτή ανάμεσα στον άνθρωπο και τα φυτά είναι φυσικό να αποτυπώνεται σε πολλές εκδηλώσεις της ζωής. Η φύση εξυπηρετεί τις ζωτικές λειτουργίες του ανθρώπου όπως η τροφή και η ένδυση, αλλά και τις πνευματικές αναζητήσεις όπως η θρησκεία, η τέχνη και η επιστήμη. Κατά τον Γερμανό ψυχολόγο Carl Gustav Jung, η δημιουργία και η χρήση των συμβόλων είναι ο καλύτερος τρόπος για την έκφραση του αγνώστου και του ασυνειδήτου καθώς και για την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης.

Δάσος ονομάζεται ένα πολύπλοκο οικοσύστημα με φυτά και ζώα που χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη πυκνότητα δέντρων. Τα δάση καλύπτουν το το 30 % (της ξηράς) της επιφάνειας της γης, αν και παλαιότερα κάλυπταν μεγαλύτερη έκταση.

Τα δάση έχουν την ικανότητα να δημιουργούν ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων στους ανθρώπους. Από πολύ νωρίς, τα παιδιά εξοικειώνονται με την αφηγηματική φόρμα του πυκνού σκοτεινού δάσους. Από τα παραμύθια των αδερφών Grimm του 19ου αι. όπως το Χάνσελ και Γκρέτελ, και η Κοκκινοσκουφίτσα μέχρι τη σύγχρονη παιδικά λογοτεχνία, το δάσος είναι μέρος, όπου κρύβονται κίνδυνοι και φρικιαστικά πλάσματα παραμονεύουν στο σκοτάδι. Το δάσος συχνά χρησιμοποιείτε ως πηγή απειλής στην κουλτούρα μας. Αντιπροσωπεύει ένα παλαιότερο, κόσμο τον οποίο έχουμε παραμερίσει, αλλά πάντα επιστρέφει για να θέσει σε κίνδυνο τον πρωταγωνιστή της ιστορίας.