ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ 2016
«Η σπηλιά του Παντός»
Μουσείο ανοιχτότητας
Εικαστικό πρότζεκτ με εφόρμηση από την ιστορία του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα .
Τόπος: Σπηλιά Κόκκαλη, Σύνορα Ελλάδας–Αλβανίας, Χωριό Βροντερό.
20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016- 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016
20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016- 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016
Οργανωτικό πλαίσιο: Οριζοντιότητα-αυτοοργάνωση-αυτοδιάθεση-συνεργατικότητα της κοινότητας των συμμετεχόντων καλλιτεχνών.
Οι συμμετέχοντες μπορούν να συμμετέχουν όσες μέρες κρίνουν αναγκαίες για την ολοκλήρωση του έργου τους. Οι συμμετέχοντες μπορούν να συμμετέχουν όσες μέρες κρίνουν αναγκαίες για την ολοκλήρωση του έργου τους. Τα έργα μελέτης που θα προκύψουν θα εκτεθούν στο εγκατελειμένο Δημοτικό σχολείο Ψαράδων πριν την λήξη του ενχειρήματος.
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6974066236 Χάρης Κοντοσφύρης
Α’ πεδίο ανάπτυξης της μελέτης: Κάθετα έργα στήριξης της οροφής της σπηλιάς – έργα τοτεμικής διάθεσης / Κατά ουρανό εικαστικά έργα παρέμβασης
Β’ πεδίο ανάπτυξης της μελέτης: Οριζόντια έργα σε αντιστοιχία με την οριζοντιότητα των πρόχειρων κρεβατιών και το βλέμμα κατάκλισις των τραυματιών. / Κατά γης εικαστικά έργα παρέμβασης
Το Α’ πεδίο ανάπτυξης μελέτης θεωρείται πρωτεύων για φέτος, γιατί ενισχύει τα υπάρχοντα διασωθέντα στοιχεία χρήσης των ανταρτών, ώστε αυτός ο καινούργιος τόπος ως μουσείο ανοιχτότητας να αναπροσδιοριστεί για την ξεθωριασμένη του ιστορική σημασία.Κάθε καλλιτέχνης αναλαμβάνει την μελέτη -επιτέλεση κατασκευή και τοποθέτηση του έργου του στην προσομοιωμένη σπηλιά στο μουσείο. Βοήθεια θα παραχωρηθεί από τον Δήμο Πρεσπών και το 3ικαστικό 3ργαστήριο Ζωγραφικής. Επί το πλείστον τα έργα θα κατασκευαστούν στο καλλιτεχνικό σταθμό των Ψαράδων Πρεσπών και θα μεταφερθούν στο μουσείο για τοποθέτηση, Υλικά επιβαρύνουν τους συμμετέχοντες. Ανταποδοτική διαμονή για 25 άτομα ( θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας) στο καλλιτεχνικό σταθμό Ψαράδων. Το εικαστικό ερευνητικό εργαστήριο γίνεται σε συνεργασία με το τρίτο και πέμπτο εργαστήριο της σχολής καλών τεχνών Α.Π.Θεσσαλονίκης και το Πανεπιστήμιο Ανατολικού Λονδίνου με την ομάδα Directional Forces Residency 2016
Προαναγγελία : Τόπος / Σπηλιά Κόκκαλη, Σύνορα Ελλάδας–Αλβανίας, Χωριό Βροντερό.
Προαναγγελία : Τόπος / Σπηλιά Κόκκαλη, Σύνορα Ελλάδας–Αλβανίας, Χωριό Βροντερό.
Αποτελέσματα θα εκτεθούν στο μουσείο σύγχρονης τέχνης Φλώρινας.
Τα σημαντικότερα γεγονότα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς ο 21ος αιώνας διανύει τη 2η δεκαετία, συνδέονται με τα τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα που δημιουργήθηκαν εξαιτίας των πολέμων, της αποικιοκρατίας, όσο και της αποαποικειοποίησης, της οικονομικής και πολιτικής επανάστασης, των ταξικών συγκρούσεων, καθώς και πολλών ολέθριων συμβάντων, όπως οι λιμοί, οι εθνοκαθάρσεις και οι άστοχες δολοπλοκίες ισχυρών κρατών.
Σε μια γωνιά του ορεινού όγκου της κορυφής Τσουτσούλι, του όρους Βροντερού, όπου απολήγει στη νοτιοανατολική πλευρά της μικρής Πρέσπας, μέσα στη ρεματιά του Αγκαθωτού, κοντά στην κατηφοριά, στ' αριστερά, λίγο πριν ξαναδείς τη λίμνη, οι αντάρτες διεύρυναν το βάθος και το ύψος μιας υπάρχουσας σπηλιάς.
Την οργάνωσαν ως νοσοκομειακή υποδοχή λαβωμένων ανταρτών. Η δράση σε αυτή τη σπηλιά με τη φροντίδα του Υπουργού Υγείας της παράνομης κυβέρνησης υπό την καθοδήγηση Κόκκαλη, μετέτρεψε τη μνήμη του χώρου σε ιστορικό μνημείο.
Αυτή είναι η πρωταρχική σημασία του τόπου,
η λειτουργία του ως μνημείο.
Αν κάποιος επιθυμήσει να αποδράσει από την εμπειρία της ιστορίας, νοούμενης ως ένα μάταιο πανόραμα σχολικού ενχειριδίου, τότε η απόρριψη κάθε βιογραφίας, ιστορικών συμβάντων και του συγκινησιακού στοιχείου υπό οιανδήποτε μορφή πλάνης, θα καταλάβει το φάντασμα της ιστορίας, αυτό που ονομάζουμε μετα-ιστορία και η ανιστόρικοτητα θα τυφλώσει τους πάντες.
Αίφνης, το ιστορικό μνημείο της σπηλιάς Κόκκαλη γίνεται ένα ανοιχτό σύστημα όπου η κυριαρχία της σημειολογίας, της αποδόμησης ή ακόμα και των αρχαιολογικών περιγραφών, π.χ. ενός Φουκώ, όπως αυτές προσλαμβάνονται συνήθως, ελάττωνουν ή εξάλειφουν σε πολλές περιπτώσεις τη "ζωή και την ιστορική εμπειρία".
Θα χρειαστεί κάποιος να έχει μια βαθιά ποιητική δομή της ιστορικής συνείδησης, να είναι ικανός σε ταξινομήσεις της μεταφοράς, της μετωνυμίας, της συνεκδοχής, και της ειρωνείας. Ο Έλιοτ στην "Έρημη Χώρα", θεωρεί ότι χρειάζεται μια απόσταση ανάμεσα στις δημιουργικές δυνάμεις του νου, που συνήθως λειτουργούν μέσα στις δομές της γλώσσας και την άμεση ιστορία, όπου η πρώτη, δηλαδή η γλώσσα, μπορεί να δημιουργήσει μια νέα και τολμηρή δομή, μια "θεωρούμενη ολότητα", η οποία θα αντιστέκεται και θα εξουθενώνει το σκότος και τα ασαφή σημεία της ιστορίας. Η οδύνη της εμπειρίας ως ποίηση για τον Έλιοτ, και τον Λούκατς ως επιθυμία για επανάσταση, αποτελεί την έννοια του δικαιώματος για την παραβίαση των μορφικών κατασκευών που επιχειρούν τα λογοτεχνικά είδη ιστοριογραφίας και αφηγήσεων.
Επιστρέφοντας στην έννοια του μνημείου για τη σπηλιά Κόκκαλη, ως μνημείου αγέραστης ιστορίας, ο σημερινά εγκατελημένος χώρος λειτουργεί ως παραπειστικό προσωπείο όσων αληθινά συνέβησαν μέσα σε αυτή τη σπηλιά. Υπάρχουν χώροι χωρίς έδαφος και ιστορίες, χωρίς χρονολόγιο. Μουδιασμένοι πλανήτες που γεννήθηκαν στο μυαλό των ανθρώπων ή αν μπορούμε να πούμε στα διάκενα των λόγων τους, στον όγκο των αφηγήσεων τους ή ακόμη σε έναν τόπο χωρίς τόπο των ονείρων τους. Στα κενά των χτύπων της καρδιάς τους. Αυτό περιγράφεται για τη γλυκύτητα των ουτοπιών από τον Φουκώ. Η ουτοπική σπηλιά,το
πλατωνικό φως στο βάθος της, το καταφύγιο η ζωή στην κόψη της στα
χρόνια των διεκδικήσεων του εμφυλίου υποδεικνύουν την σπηλιά σαν έναν
τόπο που ξαναδιεκδικεί την ιστορία.
Στις κοινωνίες του συναγερμού, εννοώντας της εξέγερσης, οι ουτοπίες έχουν τόσο συγκεκριμένο, όσο και πραγματικό τόπο, έναν τόπο με συντεταγμένες στο χάρτη, αλλά κρυμμένο καλά στο τοπίο. Οι όποιοι αντί-χώροι ως εντοπισμένες ουτοπίες, κήποι, κοιμητήρια, ψυχιατρεία, οίκοι ανοχής, οίκοι εμπορίου, σχολεία, φυλακές, αλλά και η σπηλιά του Κόκκαλη στη συγκεκριμένη περίπτωση, προτείνονται σαν ετεροτοπία, δηλαδή ένας εντελώς άλλος χώρος που προϋποθέτει τα χαρακτηριστικά της ετεροτοπολογίας. Ένα από τα βασικά στοιχεία της ετεροτοπολογίας είναι ότι η μορφή τους δεν παραμένει σταθερή, γιατί στα όρια και σε οριακές στιγμές, η κοινωνία προσφεύγει για να αναμορφώσει τις συνθήκες παρέκκλισης, όπως αυτό το πρόχειρο νοσοκομείο, όπου κάτω από την πιεστική κατάσταση του εκπατρισμού, μια ετεροτοπία αναδύεται, καθώς εγκολπώνεσαι μέσα στα σύνορο της γείτονος και αυτό βιώνεται ως ετεροχρονία.
Έτσι χάνεις την αίσθηση του χρόνου και της ιστορικότητας. Επειδή η χρήση της σπηλιάς ήταν περιορισμένη, η σπηλιά αυτή δεν έκλινε προς την αιωνιότητα, αλλά τείνει αυτή τη στιγμή να συνδεθεί με τη γιορτή της Ήττας όπου παρελθόν, μετασχηματισμός, κόπωση της παλιγγενεσίας, μεταμόρφωσαν παιδιά σε ενήλικες, χωρικούς σε πολίτες, αθώους σε πονηρεμένους και τους αστιγμάτιστους σε εγκληματίες.
Οι ετεροτοπίες αποτελούν ένα σύστημα ανοίγματος και κλεισίματος, που λειτουργούν απομονωμένα και αυτόνομα σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο. Σκεφτείτε το νοσοκομείο σε χρήση˙ δεν θα ήθελες να μπεις ως τραυματίας, αλλά ως τραυματισμένος ανυπομονούσες να είσαι εκεί. Όλοι μπορούσαν να μπουν, αλλά στην πραγματικότητα μόλις έμπαιναν καταλάβαιναν ότι πρόκειται για μια ψευδαίσθηση και ότι δεν είχαν μπει πουθενά, ειδικά για το πόσο υποτυπώδεις ήταν οι συνθήκες ανάρρωσης.
Η ετεροτοπία είναι ένας ανοιχτός τόπος που έχει την ιδιότητα να μας αφήνει απέξω. Βρισκόμαστε στο χώρο όπου τα ξεσπάσματα εθνοτικών συγκρούσεων είναι η αιτία που στα Βαλκάνια ιδρύθηκαν κράτη. Είμαστε στην εποχή όπου τα ανεξάρτητα κράτη, μετά από τις αυτοκρατορίες θα έδειχναν αξιοσημείωτη έλλειψη ενδιαφέροντος για τον πόλεμο. Παρόλα αυτά, για την πολιτική και στρατιωτική ιστορία τις περιοχής των πολλών λιμνών γράφεται η τελευταία παράγραφος του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Διαμορφώνεται έτσι το ιστορικό γίγνεσθαι ως δυσμορφία μέσα στον πολιτισμό. το οποίο κινείται από το υποκείμενο: στρατιώτη, αντάρτη, στρατηγό, μεταμελημένο πολιτικό και ιστορικό. Κράτος σημαίνει συνταγματικοί χάρτες, συνθήκες επιμερισμού της κυριαρχίας. Έχει προηγηθεί η κατάλυση της ρωσικής, αυστροουγγρικής και οθωμανικής αυτοκρατορίας, η δημιουργία εθνικών κρατών με αναδιάταξη συνόρων, η ωρίμανση της ιδέας "τι μπορεί να είναι η Ευρώπη". Η παράταση του εμφύλιου πολέμου και η μεγάλη όξυνση των ιδεολογικών αντιθέσεων, κάνουν το μνημείο της σπηλιάς να φαίνεται σαν συνωμοτική τρώγλη στη χειρότερη των περιπτώσεων.
Το μέλημα της εικαστικής παρέμβασης που θα εφαρμοστεί στην σπήλια είναι να υπαινιχτεί ή να περιγράψει καταστάσεις προσωπικής ρήξης με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων.
Το ερευνητικό εικαστικό εργαστήριο τέχνης και σκέψης προτείνεται ως ανοιχτή οριζόντια αυτοργανωτική λειτουργία συνεκφώνησης, όπου άσχετα αν θα προκύψει ένα κείμενο, τη νέα ρητορική την ορίζουν τα εικαστικά έργα: Η διασύνδεση όσων παραβρεθούν (κοινότητα δημιουργών), με χρήση ανοιχτών, μη ιεραρχικών συστημάτων που βασίζονται στο δικαίωμα συμμετοχής στο παιχνίδι, όπου αυτό προσδιορίζει την κατασκευή της στερέωσης του μνημείου με πολυποίκιλες αρχιτεκτονικές μηχανικές στερεώσεις του θόλου της σπηλιάς.
Αυτό θα γίνει με κάθετα στοιχεία τοτεμικής λογικής, όπως κολόνες που θα συγκρατούν το βάρος του βουνού. Αυτό αποτελεί μια οπτική παρέκκλιση στην ανάμνηση της οργάνωσης της σπηλιάς, γεμάτη οριζόντιες κατασκευές καταλυμάτων. Τι άραγε βλέπει ο τραυματίας στο ύψος της κατάκλισης;
Ελπίζοντας σε μια χωρίς τάξη δύναμη και εστιάζοντας στις ανομοιότητες, προσδοκάται η νέα πολύπλοκη εμπειρία και επινοητικότητα του επισκέπτη. Αυτός ο διεγερτικός τρόπος θα αποτελέσει την κανονιστική ηθική της ανάμνησης της εξέγερσης. Η αυθαιρεσία πάνω στην υλοποίηση της ιστορίας, η μεταφυσική μετακίνηση για την αναπαράσταση του χρόνου και της ιστορίας, η οντολογική ασημαντότητα του θανάτου καθώς και οι ρητορικές επαναστάσεις, θα προταθούν ως μια ραψωδία του σκοταδιού που φιλοξενεί η σπήλια.
Οργάνωση σχεδίου Εργασίας (project)
1. Διερεύνηση πρότερων εμπειριών και γνώσεων
2. Διαμόρφωση - διευθέτηση του θέματος
3. Αναζήτηση – Συγκέντρωση υλικού από πηγές
4. Επιμερισμός δραστηριοτήτων, ανάθεση ρόλων
5. Υλοποίηση προγραμματισμένων δραστηριοτήτων, ατομικά ή σε ομάδες
6. Ενημέρωση–παρουσίαση των θεματικών ενοτήτων μεταξύ των ομάδων, ανατροφοδότηση
7. Τελική παρουσίαση/εκδήλωση και αξιολόγηση του έργου και των διαδικασιών
Το νοσοκομείο του Δ.Σ.Ε. στην Πρέσπα.
Ένα μνημείο της Αντάρτικης Αρχιτεκτονικής
THE HOSPITAL OF THE TER PRESPA A MONUMENT OF ARCHITECTURE ANTARTIKIS
Η μελέτη του έργου, όπως αναγνωρίζεται σήμερα, προέβλεπε τους εξής άξονες ενεργειών:
1.τη δημιουργία όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ωφέλιμης επιφάνειας μέσα στα σπλάγχνα του βουνού αλλά με εξασφάλιση από ενδεχόμενες καταπτώσεις.
2.τη διαμόρφωση της μεγαλύτερης δυνατής επιφάνειας για νοσηλευτική χρήση.
3.την εξασφάλιση συνθηκών επαρκούς αερισμού και εύκολης κυκλοφορίας μέσα στο χώρο.
4.την ταχύτατη υλοποίηση του έργου, υπό την αφόρητη πίεση εχθρικών ενεργειών, έλλειψης μέσων και υλικών.
ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΣΠΗΛIΑΣ
REPRESENTATIONS OF THE INSIDE OF THE CAVE
ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΞΩΤ. ΣΠΗΛΙΑΣ
Reconstruction
AFET. SPILIAS
Οι κάθετες στηρίξεις είναι τα μορφοπλαστικά στοιχεία που μας ενδιαφέρουν και θα επιζητήσουμε να επαναλαβουμε με τοτεμικής λογικής εικαστικές παρεμβάσεις
Psyche
at Laimos 2016
“The
Cave of Everything"
Museum
of openness
Contact :Harris Kondosphyris +30 6974066236
An
Art project motivated by the story of the civil war in Greece.
Organizational
framework horizontality- self-determination –collaboration of the
participating artists community.The artworks created in the residency will be exhibited in Museum f contemporary art in Florina
Entrants
can participate as many days as they deem necessary for the
completion of their project. The projects remain indefinitely in the
cave, under the conditions of openness and conformation from/by
anyone and under any environmental conditions that may occur.
A
/ Field development and reasearch, Vertical works, supporting the roof of the cave,
works of a totemic disposition
B
/ Field development and research, Horizontal works in line with the horizontality
of the makeshift beds and the sprawling gaze of the wounded
The
first field is considered a priority for this year because it
strengthens the existing surviving elements of use from the rebels,
so that this new place as a museum of openness, is redefined for its
faded historic importance.The artworks will be placed in the museum of Contemporary art in the city of Florina and will have the cave as a theme.
Herald:
Cave Kokkalis Greek –Albanian Borders - village Vrontero
The resulting artworks will be displayed at the museum.
The resulting artworks will be displayed at the museum.
The
most significant events after the Second World War, as the 21st
century is in its second decade, are linked with the huge waves of
migration, caused by wars, colonialism, and de-colonialization , the
economic and political revolution, and even many devastating events,
as famines, the ethnic cleansing and the misguided machinations of
powerful states. In a corner of the massif of Tsoutsoulis, of Mount
Vrondero, which ends on the southeastern side of the big lake Prespa,
in the ravine of Agkathotos, near the steepness, on the left, just
before you see the lake again, the rebels had expanded the depth and
height of an existing cave. They turned it into a hospital, where
the wounded rebels ended up. The activity of this cave, thanks to the
Minister of Health, of the (at that time) illegal government, under
the guidance Kokkalis, turned the memory of this space into a
historic monument. That is the primary importance of this place, its
function as a monument. If one may wish to escape from the experience
of history, conceived as a hopeless panorama, then the rejection of
any biography, historical events and the emotional element under any
delusion, will sense the ghost of history, what we call meta-history.
Suddenly the monument has become an open system where the dominance
of semiotics, deconstruction or even archaeological descriptions, for
example those of Foucault, as they are usually assumed, have reduced
or eliminated in many cases the "life and historical
experience." Someone would need to have a profound poetic
structure of historical consciousness, and also to be able to
transport classifications of metaphor, metonymy, connotation, and
irony. T.S. Eliot in his work, "The Waste Land", he sees a
need for a distance between the creative powers of the mind, which
usually operate within the language structures and the immediate
history, where the first, ie, the language can create a new and
daring structure, a "putative totality", which will be able
to resist and debilitate darkness and obscure points of history. The
anguish of experience, as a form of poetry, for T.S. Eliot, and for
G.
Lukács, as
a desire for revolution, is the concept of the right to violate
morphological structures that literary genres and narrative
historiography attempt.
If
we returned to the concept of the monument, regarding the Kokkalis
cave as a monument of ageless history, it works as tortuous disguise
of what really happened in that cave. There are areas without soil
and stories, without chronology. Numb planets, born in the minds of
people or if you may in the gaps of their words, in the volume of
their narratives or even in a place without place of their dreams.
Between the gaps of the beats of their heart. So is described the
sweetness of utopias by Foucault. In alarmed societies, meaning those
uprising, utopias are as much specific, as a real place, a place with
coordinates on the map, but hidden well in the landscape. The
so-called anti-spaces like localized utopias, gardens, cemeteries,
psychiatric hospitals, brothels, trade houses, schools, prisons, and
in this case the cave Kokkalis, are proposed as a heterotopy, that is
a completely other space which assumes the characteristics of
heterotopology . One of the key elements of heterotopology is that
their form does not remain constant, because within the limits and
marginal moments , society recourses to reshape the conditions of
derogation, like this temporary hospital, where under the pressing
situation of expatriation, a heterotopy emerges, as you become
encapsulated in the border of the neighboring country and this is
experienced as a heterochony. So you lose track of time and
historicity. Because the use of the cave was limited, the cave was
not leaning to eternity, but it tends at this time to connect with
the celebration of the Defeat, where past, transformation, the
fatigue of regeneration, transformed children into adults, peasants
into civilians, innocent into cunning, and the unmarked into
criminals.
Heterotopias
constitute an opening and closing system, which operate in isolation
and independently in relation to its surroundings. Think of the
hospital in use, you would not want to enter it like the wounded, but
if injured you would look forward to being there. Everyone could get
in, but once they did, they understood that it was an illusion and
that in fact they had not gotten anywhere, especially given how
rudimentary were the healing conditions. The heterotopy is an open
place that has the ability to leave us outside.
We
are located at the site where the outbreak of ethnic conflict is the
way the states were established in the Balkans. We are in the era
where, after the empires, the independent states would show a
remarkable lack of interest in the war. Nevertheless, the last
paragraph of the second world war is written for the political and
military history of the region with the many lakes .
Thus
the historical development is formed as a deformity in culture, which
is driven by the subject soldier, rebel, general, by the regretful
politician and historian. State means having constitutional
charters, sovereignty-sharing conditions. Τhe
overthrow of the Russian, Austro-Hungarian and Ottoman Empire, has
preceded, so has the creation of nation states by rearranging the
borders, the maturation of the idea "what could Europe be."
The extension of the civil war and the great upsurge of ideological
contradictions, in the worst of cases, make the monument of the cave
seem like a conspiratorial slum.
The
concern of the artistic intervention to be applied in the cave is to
hint or describe personal situations of breaking up with the status
quo. The research workshop of visual art and thinking, is proposed
as an open, horizontal, self-organized mode, where even if it
results to a text, the new rhetoricality will be defined by the
artworks. Thus, the inter-connection of those who will attend
(community creators)will be achieved with use of open,
non-hierarchical systems, based on the right to participate in the
game, which is defining the structure of the monument’s fixation
with diverse architectural, mechanical fixings of the cave’s dome.
This will be done with vertical elements of a totemic disposition, as
pillars which will hold the weight of the mountain. This will work as
a visual departure in memory of the way the cave had been organized,
filled with horizontal constructions of accommodation. What could the
wounded see at the height of the sprawling? Hoping for a power
without class, and focusing on the disparities, the new complex
experience and resourcefulness of the visitor is expected. This
stimulating way will be the normative ethics of remembrance of the
uprising. The arbitrariness on the implementation of history, the
metaphysical movement for the representation of time and history, the
ontological insignificance of death and the rhetorical revolutions,
will be proposed as a rhapsody of darkness that hosts the cave.
Organizational
process of the project
1.
Investigation of past experience and knowledge
2.
Conformation –Adjustment of the subject
3.
Research - Gathering material from sources
4.
Allocation of activities, assignment of roles
5.
Implementation of the planned activities(individually or in groups)
6.
Briefing-presentation of themes between the groups, feedback
7.
Final presentation / event and evaluation of the work and procedures
The
study of the work, as recognized today, provided the following
procedures:
1.The
formation of as much as possible usable areas, within the bowels of
the mountain but safe from any forfeitures.
2.The
formation of the larger surfaces for nursing use.
3.The
ensuring of adequate ventilation and easy movement through the space.
4.
The rapid implementation of the project, under the unbearable
pressure of hostile actions, lack of resources and materials.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου