Μαρία Ζούρου: The Funeral of Fear.-Κηδεύοντας τον Φόβο.

My Utopia Project.

Τίτλος: The Funeral of Fear.-Κηδεύοντας τον Φόβο.

Video: 

Περιγραφή του όρου και σύντομη ανάλυση.

Ως ουτοπία αναφέρεται ο όρος ο οποίος είναι δανεισμένος από το ομότιτλο βιβλίο του Τόμας Μούρ (Thomas More) που εκδόθηκε το 1516.

Περιγράφει μία φανταστική κοινωνία χτισμένη σε ένα νησί του Ατλαντικού Ωκεανού  διαθέτοντας  ένα φαινομενικά τέλειο κοινωνικό, πολιτικό και νομικό σύστημα.

Η χρήση της κυρίως για να περιγράψει τόσο τις συνειδητές κοινότητες που επιχείρησαν να δημιουργήσουν μια ιδανική κοινωνία, όσο και για τις φανταστικές κοινωνίες που περιγράφονται στη λογοτεχνία.

Με τον όρο/έννοια ουτοπία εννοούμε, τον ιδανικό τόπο ή τις ιδανικές καταστάσεις που δεν υπάρχουν πουθενά και είναι αδύνατον ή πολύ δύσκολο να υλοποιηθούν.

Δίνοντας κάποια παραδείγματα, με την έννοια αυτή τόσο η Ατλαντίδα του Πλάτωνα όσο και η κουμμουνιστική κοινωνία του Καρλ Μαξ αποτελούν και εντάσσονται στα πλαίσια της Ουτοπίας.

Χρήση του όρου.

Ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί στη φιλοσοφία, τέχνη, λογοτεχνία, αρχιτεκτονική αλλά και την πολιτική για να περιγράψει ιδανικές καταστάσεις που είναι αδύνατον ή πολύ δύσκολο να υλοποιηθούν.

Οι προσεγγίσεις συνήθως έχουν οικονομική, αισθητική, πολιτική ή κοινωνική βάση, πάραυτα, πάντα η ουτοπία συνδέεται έντονα με μια αισιόδοξη, ιδεαλιστική, σχεδόν αδύνατη τελειότητα.

Εναλλακτικά, για να περιγραφεί μία τέτοια επιθυμητή, ιδανική κοινωνία αλλά ως εφικτός και όχι ως αδύνατος στόχος, έχει χρησιμοποιηθεί ο όρος ''ευτοπία'.

Αντίθετα, για μία φανταστική κοινωνία απόλυτης δυστυχίας χρησιμοποιείται ο αρνητικά φορτισμένος όρος ''δυστοπία''.

Στο τομέα της  λογοτεχνίας συχνά χρησιμοποιείται και ως χαρακτηρισμός του ιδανικού, όχι μόνο σαν έννοια αλλά και σαν χαρακτηρισμός ατόμου, δηλαδή συνδέεται το ουτοπικό με μία προσωπικότητα ατόμου(φανταστικά ιδανική-ονειρευτή οντότητα).

Μια πρώτη εικόνα για τον Φόβο.

Το αίσθημα του φόβου αφορά μια συναισθηματική αντίδραση σε ένα πραγματικό και ρεαλιστικό ερέθισμα κινδύνου. Οι σωματικές, διανοητικές αλλά και ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου τίθενται σε άμεση ενεργοποίηση, σε μια αντίδραση «φυγής ή επίθεσης», προκειμένου να αντεπεξέλθει στον κίνδυνο και να προστατεύσει τον εαυτό του. Ο φόβος υποχωρεί όταν υποχωρεί και το αίσθημα κινδύνου που τον διακατέχει, γι’ αυτό και συχνά διαρκεί λίγο, έως ότου ο ίδιος εκτιμήσει ότι παρήλθε η συγκεκριμένη απειλή.

Παρ' ότι λοιπόν έχει δημιουργηθεί από τον εγκέφαλό μας ως βασικό στοιχείο επιβίωσης , με την εξέλιξη της ανθρωπότητας όπως ο εγκέφαλος ανέπτυξε μεγαλύτερες δυνατότητες και εξελίχθηκε έτσι και το αίσθημα του Φόβου μεταπήδησε σε επίπεδα διαφορετικά πέρα της ανάγκης για επιβίωση.

Μετατράπηκε για πολλούς ανθρώπους ένας αυταρχικός ηγεμόνας και βασανιστής ο οποίος τους περιορίζει τη ζωή και τις δυνατότητες , βάζοντας τους ολοένα και περισσότερα νοητικά εμπόδια ενώ τρέχουν στον αγώνα της ζωής.

Ο φόβος δημιουργεί ψυχοσωματικές διαταραχές υγείας, απομονώνει τους ανθρώπους καθώς ο ένας φοβάται να εκφραστεί ελεύθερα απέναντι στον άλλον, εμποδίζει τους ανθρώπους να κυνηγήσουν τα όνειρα και προσδοκίες τους, δημιουργεί ζητήματα ρατσισμού(σεξουαλικές προτιμήσεις , εθνικότητα ,φύλλο..), περιθωριοποίησης , απόλυτων απόψεων , εμπόδιο στην έκφραση μέσω της Τέχνης.

Λόγος επιλογής θέματος-Επεξήγηση.

Για όλους τους παραπάνω αλλά και προσωπικούς λόγους στο ερώτημα ''ποιά θα ήταν η δική σου Ουτοπία;'' η απάντηση θα ήταν,μια πραγματικότητα στην οποία ο Φόβος στους ανθρώπους δε θα δημιουργούσε όλα αυτά τα αρνητικά αποτελέσματα. Θα ήταν μια 'ευτοπία' , μια έννοια του μετενσαρκωμένη, η οποία θα χάριζε σε αυτούς ευφορία, ηρεμία και κενό σκέψεις.

Κενό όχι με την έννοια του άδειου αλλά του καινού έτοιμου για να γεμίσει.

Το ιεροτελεστικό κομμάτι εισήχθηκε στην όλη Δράση καθώς οι άνθρωποι είναι στενά συνδεμένοι με την ανάγκη του ανώτερου-αγνού-ιερού στη ζωή τους.

Κυρίως στη χώρα μας με την αρχαία και θρησκευτική(νεότερη) παράδοση που έχουμε, το κομμάτι της ταφής και αναγέννησης είναι ισχυρό και η ιεροτελεστία της κηδείας πολύ σημαντική.

Η κηδεία είναι μια ολόκληρη διαδικασία προετοιμασίας για τη μετέπειτα ακολουθία της ψυχής-μια καινούρια ζωή- , μια γιορτή για πολλούς πολιτισμούς ,ή μια διαδικασία με την οποία αποβάλουμε τα νεκρά σώματα.

Το νόημά της διαφοροποιείται από χώρα σε χώρα, πολιτισμό σε πολιτισμό, άνθρωπο σε άνθρωπο.

Στη Performance αυτή ,η έννοιά της κινείται γύρω από το θρησκευτικό κομμάτι καθώς στη χώρα μας είναι ακόμη αρκετά ισχυρό και η όλη χριστιανική φιλοσοφία κυμαίνετε σε ουτοπικά πλαίσια του τύπου: πλήρεις μεταμέλεια -μετριοφροσύνη ,αμέριστη αγάπη και αλληλεγγύη σε μια κοινωνία γεμάτη από αγγελικά πλασμένα όντα δίχως αρνητικά συναισθήματα και πόθους.

Περιγραφή Performance.

Μέσο λοιπόν της χριστιανικής κηδείας(αλληγορικά μιλώντας) γίνεται η ταφή του Φόβου ως μια ύλη ενσαρκωμένη σε μία ιέρια αυτού.

Πρωταγωνιστούν στοιχεία το στάρι όπου πρωταγωνιστεί και στις κηδείες των χριστιανών ορθόδοξων της χώρας μας(καθώς έχει αρχαία ελληνικά κατάλοιπα τελετών ) και το ψωμί ως σύμβολο ισότητας της κοινωνίας καθώς όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται από ένα κομμάτι του. Δυο ακόμη σύμβολα είναι το μαχαίρι που μοιράζει ισάξια αλλά και εκπροσωπεί τον θάνατο και το μαντίλι που κρύβει, τυλίγει και εμφανίζει κάτι νέο αλλά γίνεται και η προσωποποίηση για το ''μοιρολόι'' .

Έτσι δημιουργείται σα παζλ η γέννηση, ζωή, ο θάνατος , η ταφή και η αναγέννηση του θεού πλέον ,Φόβου σε μια νέα όψη του.

Performance for Camera-Video σε εξωτερικό τοπίο.

Διάρκεια : 14:59 λεπτά.

Αλληλεπίδραση με Φύση.

Μικρό κομμάτι αφήγησης μέσω κειμένου-Δημιουργία ερωτηματικών αλλά και στοιχείων κατανόησης ενός μέρους της Performance.-αλληλεπίδραση με θεατές.

Έμφαση σε θεατρικότητα-δημιουργία συναισθημάτων.

Μουσική επένδυση με εργοστασιακούς ήχους , κομμάτι από μοιρολόι και σόναρ (ήχος φάλαινας) -αντίθεση με φύση και αντίθεση στεριάς-θάλασσας(ήχος φάλαινας).

Συνεργασία με συμφοιτητή -Ντίνο Περιστερόπουλο -για τις λήψεις .

Ζούρου Μαρία.

Έκτο εξάμηνο,Performance II

Ιούνιος 2016.