Συμμετοχή στην ταινία Plantain | VestAndPage (2016)

Με παρελθόν τη συνεργασία στα πλαίσια των πρότζεκτ PLATFORMANCE και 21st SUFFRAGETTES με το έργο AEGIS, η συνεργασία με τους VestAndPage επεκτείνεται.
Η διασκευή του Alessandro Scarlatti και του 'Toglietemi La Vita Ancor' πρόκειται να χρησιμοποιηθεί στην επερχόμενη, βασισμένη στην τέχνη της Performance, ταινία τους, με τίτλο "PLANTAIN".


Περιγραφή:

Tο έργο Plantain παράχθηκε και βιντεοσκοπήθηκε κατά τη διάρκεια της μηνιαίας πορείας performance από το καλλιτεχνικό ντουέτο των VestAndPage (Verena Stenke & Andrea Pagnes), το οποίο ξεκίνησε από τη Βόρεια Γερμανία μέσω της Πολωνίας και προς τη Ρωσική περιφέρεια του Καλίνινγκραντ, κατά τη χρονική περίοδο Μαΐου/Ιουνίου 2015. 

Η οικογένεια της Verena Stenke έφυγε κατά την εκκένωση της Ανατολικής Πρωσίας το χειμώνα του 1945 στην Εμφύλια Έξοδο διασχίζοντας στη Βαλτική Θάλασσα ως τη Βόρεια Γερμανία, πάνω από 600 ναυτικά μίλια, δίχως τη δυνατότητα γυρισμού. Δεν διεξάχθηκε ποτέ ούτε λέξη σχετικά με τον πόλεμο, ή για το τι σήμαινε για τη ζωή του καθενός ή για την οικογένεια - η ίδια ήξερε μονάχα πως η γιαγιά και ο παππούς της "έφυγαν κατά τη διάρκεια του πολέμου" και πως "ήρθαν από το Βορρά". Έτσι γεννήθηκε η ανάγκη να συλλεχθούν οι παρρεκλίσεις και να γεμίσουν τα κενά της ιστορίας, είτε μέσω της φαντασίας είτε με χρήση γεγονότων. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την καλλιτεχνική και προσωπική αναγκαιότητα για ανάκληση όσων λέξεων δεν έχουν ειπωθεί, τη διαδικασία της επανατοποθέτησης των κομματιών ενός παζλ, το σκάψιμο μέσα στο σκονισμένο παρελθόν, την ονειροπόληση των πιθανών κόσμων και τη χαρτογράφηση των απίθανων, το άνοιγμα παλιών κουτιών και την αποκάλυψη του αφημένου περιεχομένου τους.

Ταλαντευόμενο ανάμεσα στην αλήθεια και το όραμα, το έργο που προκύπτει παρουσιάζει τους δύο καλλιτέχνες σε μια σειρά κινούμενων εικόνων που αφορούν τη μνήμη και την ταυτότητα, όπως αυτά καταγράφονται από κοινωνική και γεωφυσική σκοπιά. Με αφετηρία μια προσωπική οικογενειακή ιστορία και το ιστορικό γεγονός των μεταπολεμικών μετακινήσεων, η ταινία εξετάζει την πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία, εστιάζοντας στο εκτοπισμένο / μετατοπισμένο / κατατοπισμένο σώμα του σήμερα. Θέτει ερωτήματα σχετικά με το πώς το παρελθόν και το παρόν μιλούν στο σώμα και μέσα από αυτό αντιμετωπίζοντας σύγχρονες ηθικές, κοινωνικές και υπαρξιακές προκλήσεις, και διερευνά τη διαδικασία της αποδοχής της ιστορίας και της αυτόνομης και συλλεκτικής αρχειοθέτησης, τις έννοιες της ταυτότητας και του διαπερατού των πολιτιστικών συνόρων.

Οι δράσεις των καλλιτεχνών εξελίσσονται σε άμεση ανταπόκριση με το περιβάλλον που βρίσκονται, καθώς και τυχόν αντικείμενα που βρίσκουν στο δρόμο τους, καθώς δεν υπάρχει σενάριο. Η κάμερα καταγράφει αυτό που θα μπορούσε να δει ο ενδεχόμενος θεατής, αλλά η ταινία δεν είναι ντοκυμαντέρ (βασιζόμενο επί εγγράφων). Αντίθετα, οι δράσεις ενώνονται οργανικά, διαμορφώνοντας μια αυτόνομη ιστορία γεννημένη μέσα από την παραγωγική διαδικασία ώστε να μπορεί να αναγνωσθεί από τον κάθε παρατηρητή σε προσωπικό επίπεδο.(Μετάφραση: Ιωσηφίνα Μακρή)

Πρωτότυπο κείμενο εδώ.