Εκεί όπου ζωγράφισα με σκόνη βλέμμα ζωής. Ήχοι, ίχνη, ψίθυροι, σημάδια, αποκαΐδια, γέλια, κλάματα,νανουρίσματα, όνειρα. Ότι ζήτησε να φανερωθεί από τον φακό, ότι σκέπασε η λήθη, ότι αντιστέκεται ακόμη. Εκεί όπου άνθρωποι μετανάστευσαν, θραύσματα κτισμάτων μαρτυρούν την ανθρώπινη μαστοριά, τη γνώση εκείνη της τεχνικής να παραμείνει το οικοδόμημα και μετά το τέλος του χρήστη του. Κτίσματα μάρτυρες ζωής, μάρτυρες αντίστασης ή μάρτυρες της ανθρώπινης υστεροφημίας να αφήσει το σημάδι του και μετά το χαμό του;
Η αρχιτεκτονική του χωριού προσφέρει παράθυρα και ανοίγματα με θέα στον Τορωναίο. Ο χρόνος προσθέτει στα σπαράγματα, παράθυρα με θέα στον ουρανό. Εκεί όπου σκάλες ανάβασης κατέρρευσαν, τα ίδια τα κτίρια απομένουν να στέκουν όρθια αποβάλλοντας σιγά-σιγά ότι φράσσει τη θέα προς τον ουρανό. Μοιάζουν να οδηγούν το βλέμμα προς τα άνω. Μοιάζουν να ψιθυρίζουν προσευχή, νανουρίσματα ή απειλή:
Ενώ ο άνθρωπος από παιδί αρέσκεται να κοιμάται έξω στην ύπαιθρο κοιτώντας τα άστρα, σαν μεγαλώσει φτιάχνει βαριά αρχιτεκτονήματα για να προφυλαχθεί ή να φυλακισθεί;
φωτογραφίες της Κατερίνας Καρούλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου