Δημοσίευμα για τη Χριστίνα Τζάνη στην εφημερίδα ΗΧΩ ΤΩΝ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΩΝ

 

Η αίσθηση της απώλειας και της ματαιότητας είναι

διάχυτη στο έργο, δίνοντας την αίσθηση της απομό-

νωσης, του αποκρουστικού, της εγκατάλειψης, του
ανοίκειου και απρόσιτου. Τα ατομικά χαρακτηριστικά της
μορφής σβήνουν στη σκαμμένη και τραυματισμένη ύπαρξη
υποδεικνύοντας κακοποίηση. Η χρήση του χρώματος στο
έργο πλάθει και αναδημιουργεί το γύρω χώρο του έργου,
προκαλώντας μια οπτική ενόχληση που συμπληρώνεται
από την παραμόρφωση και τον τερατόμορφο ακρωτηριασμό
της μορφής. Τα έντονα και δυνατά κόκκινα περιγράφουν
τη στιγμή της ανθρώπινης απόγνωσης και της σωματικής
διάβρωσης σε αντίθεση με τα ψυχρά χρώματα που δηλώ-
νουν την ανυπαρξία ζωής και επικαλύπτουν κάτι φρικτό.
Ίσως η ομορφιά των χρωμάτων να αποτελέσει την ολική
αίσθηση της ομορφιάς στο έργο παραμερίζοντας την
ασχήμια της ωμότητάς του. Κάποιες φορές το αποκρου-
στικό συμβαδίζει με το πονόψυχο και γοητεύει ελκύοντάς
σε, σε ένα διαφορετικό κομμάτι της τέχνης, πιο σκοτεινό,
όπου κάτι που μπορεί να φαντάζει ανείπωτο να ειπώνεται
οπτικά, δίνοντας ένα αισθητικό προβάδισμα στη σκέψη
του τρομακτικού.