"ΜΥΘΡΥΛΑΤΕΣ" - Ένα βίντεο "βουτιά" στο χρώμα του Αργύρη Ρήμου.

"ΜΥΘΡΥΛΑΤΕΣ"

ΡΗΜΟΣ ΑΡΓΥΡΙΟΣ

ΕΚΘΕΣΗ ΠΤΥΧΙΑΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Πινακοθήκη Φλωρινιωτών Καλλιτεχνών

Ισόγειο Φ.Σ.Φ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

22 με 26 Ιουνίου 2015 

Κάμερα - Μοντάζ: Καλλίνικος Κεραμαρίδης

Βαθιά επηρεασμένος από τις πλατωνικές περιγραφές για τον κόσμο των ιδεών, που στην τέχνη αλλά και τη ζωή, παραλληλίζω με τον παράδεισο, νιώθω κάτι σαν καθήκον, να σας τον περιγράψω με ένα προοίμιο του τύπου 1+1 ίσον 2 στα μαθηματικά, μα 1+1 ίσως 2 στην τέχνη. Την δυο φορές ψεύτικη κατά τον Πλάτωνα, αφού παριστά κάτι το ήδη ψεύτικο, υλικό, απτό, αισθητό και απατηλό. Οι «Μυθρυλάτες» είναι οι θεατές του. Είναι οι μύθου και θρύλου ηλάτες, που μέσω του μύθου και του θρύλου, οδηγούνται αλλά και οδηγούν, από την κάθε διάσταση στον κάθε χρονοχώρο και μέσω του έργου, γίνονται ένα με τον μύθο, ένα με τον θρύλο, ένα με το ίδιο το ταξίδι.

Ο μύθος, ο θρύλος και η παραβολή, παροιμίες και ρήσεις, στίχοι ποιημάτων και τραγουδιών, συνθέτουν την δομή του έργου μου, που στηρίζεται στο χρώμα. Το χρώμα είναι το απόσταγμα του φωτός, που λούζει, διαχέει και περιβάλει ως πέπλο αυτές τις έννοιες. Περιγράμματα που ορίζουν μορφές και αντικείμενα, όγκους και διαστάσεις, παραστάσεις και περιγραφές που μοιάζουν να χάνονται και να βρίσκονται μέσα του, προσδιορίζουν την ύλη ως άυλη, αέρινη, πλασματική. Η τεχνική της λαζούρας είναι αυτή που με οδηγεί στο άυλο, στο αέρινο, στο διαμπερές. Στο «ούτε λέγει, ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει». Η εικόνα του κάθε έργου, επιδιώκω να μην είναι άμεσα αναγνώσιμη και αναγνωρίσιμη, να της καταθέτεται η παρατήρηση που της αρμόζει, για να βιώσει ο θεατής τον χωροχρόνο που εγώ παρατηρώ από τον λευκό καμβά ως την υπογραφή, από τα μάτια μου, στα μάτια του, έτσι ώστε, να γίνει κι ο ίδιος μέρος μιας σύνθεσης εννοιολογικής, συμβολικής, με αλληλένδετη βαρύτητα, τόσο στην τεχνική, όσο και στην εικόνα που τείνει να ισούται με χίλιες λέξεις επί χίλιες έννοιες.

Ο μύθος, ο θρύλος και η παραβολή, παροιμίες και ρήσεις, στίχοι ποιημάτων και τραγουδιών, είναι για μένα σαν μετεμψύχωση του πεπραγμένου στο χωροχρόνο. Η τέχνη είναι η φιλοσοφία που μας οδηγεί στον κόσμο των ιδεών. Μας περιγράφει τον παράδεισο. Είναι η αέναη πάλη για επιβίωση του γεγονότος η του απωθημένου κατά της λήθης, ένα θείο δώρο και όχι ανθρώπινο κτήμα σε «προθήκη αξιοπερίεργου αντικειμένου». Είναι κάτι που δεν πρέπει να μας νοιάζει αν «ταιριάζει με τις κουρτίνες».

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΠΡΟΣ:

Χάρη Κοντοσφύρη, Θωμά Ζωγράφο, Νίκο Ταμουτσέλη, Ορέστη Διαμάντη, Καλλίνικο Κεραμαρίδη.