|
Ariel |
Όρος, υπόσχεση, τιμωρία, δώρο...Σχεδόν για όλους μας το ποδήλατο μας κατέχει μια σημαντική θέση ανάμεσα στις παιδικές μας αναμνήσεις. Το περιμέναμε με λαχτάρα, το χαζέψαμε σε ποδηλατάδικα, ποθήσαμε του φίλου μας, έγινε σύμβολο δύναμης, ταχύτητας και “μεγαλώματος” τη στιγμή που πετάξαμε τις “βοηθητικές” ρόδες, έγινε κίνητρο για καλούς βαθμούς και πρόοδο. Με αυτό μάθαμε να χαιρόμαστε τη φύση, να τρέχουμε για να φτάσουμε κάπου ή να φύγουμε μακριά... Κάναμε παρέες και τρέξαμε όλοι μαζί. Ματώσαμε γόνατα, αγκώνες και κεφάλια σε αγώνες επίδειξης δύναμης σε απότομες κατηφόρες... “Κοιτάξτε! Χωρίς φρένα!” Το λασπώσαμε και το καθαρίσαμε ολομόναχοι. Του αλλάξαμε λάστιχο χωρίς τον μπαμπά δίπλα μας.
Άντεξε μέσα στα χρόνια και εξελίχθηκε για να μεγαλώνει μαζί μας και από αστραφτερό δώρο του παππού ή των γονιών μας και σύντροφος στην παιδική τρέλα να γίνει σήμερα το μεταφορικό μας μέσο για τη δουλειά, τη μοναχική μας βόλτα, τη ρομαντζάδα και την άθληση. Ήτανε, και για πολλούς είναι, το ποδήλατο μας.
|
Mac Millan Velocipede |
|
Constabulary |
|
Rover |
|
Michaux Velocipede |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου