Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Βασιλική Τσεκούρα


                                   
                                             


Η Βασιλική Τσεκούρα εγκαθίσταται στο Παρίσι το 1976. Τα πρώτα της έργα, μεγάλα ασπρόμαυρα σχέδια με σινική μελάνη πάνω σε λευκή κόλλα χαρτιού, άφηναν να ξετυλιχτεί ελεύθερα μια χειρονομιακή γραφή σθεναρή μα δίχως βία ούτε καλλιγραφική διάθεση. Η σύνθεση των - εν γένει κυρτών, καμπύλων - γραμμών, και η ρυθμική ορχήστρωσή τους στην λευκή επιφάνεια δημιουργούσαν ένα αισθητικό πεδίο ελαχιστοποιημένων εντάσεων. Λίγο αργότερα, στα χρόνια 1981-1982, η χειρονομία ξεφεύγει προς την τρίτη διάσταση, σε μια φυσική της - θα λέγαμε - τάση προέκτασης: οι πρώτες κατασκευές, όπως η Βασιλική Τσεκούρα προτιμά ν' αποκαλεί τα γλυπτά της, έβλεπαν το φως.
Ήταν μια σειρά από μαυρόασπρα, πάντα, σχέδια στον τοίχο, συνδεόμενα με μαύρες λεπτές μεταλλικές βέργες που η σύνθεσή τους στο χώρο αποτελούσε ομόζυγο μέρους ή του συνόλου των επιπέδων γραφικών συνθέσεων. Μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά του κατασκευαστικού έργου της ήταν ήδη εμφανή, καθώς εμφανής ήταν η επιθυμία διερεύνησης μιας γλυπτικής διαφανούς, που έδινε έμφαση στην απουσία, στο κενό.
Η αποφασιστική κατάκτηση του χώρου συντελείται γύρω στα 1988, όταν η Βασιλική Τσεκούρα παρουσιάζει στην πόλη Dijon δύο πολύπλοκες, μεγάλες συνθέσεις της από μέταλλο, εδώ, κυριαρχούν οι κάθετες και οριζόντιες, το τρίγωνο, το παραλληλεπίπεδο, η ευθεία εν γένει, ενώ καταργείται κάποτε το βάθρο των έργων: οι κατασκευές (του Athenaum π.χ.) κρέμονται από την οροφή και μοιάζουν να αιωρούνται σ' ένα χώρο στερούμενο βαρύτητας, εισάγοντας μ' αυτόν τον τρόπο νέες αμφίδρομες σχέσεις με την αρχιτεκτονική και το "πραγματικό" περιβάλλον, καθώς και με τους θεατές. Οι φόρμες γενικά απλουστεύονται, το δραματικό στοιχείο επικρατεί. Στα έργα του 1992 (βλ. π.χ. το έργο Η ταφή του κόμητος Οργκάθ, γκαλερί Bernier, Αθήνα) υπερτερούν πάντα οι απλές, γεωμετρικές φόρμες, ενώ κάθε κατασκευαστικό στοιχείο, ανάλογα με το μέγεθος, το πλάτος, την κλίση του, φαίνεται σαν να εντάσσεται σε μια τάξη ή τρόπο σύν-ταξης που περιλαμβάνει τόσο το ίδιο το έργο όσο και τον ιδιαίτερο χώρο στον οποίο παρουσιάζεται και που πάνω του, επίσης, επιδρά. Όπως σε μεγάλο αριθμό έργων της σύγχρονης γλυπτικής, το "μέσα" και το "έξω" τείνουν να συναντηθούν. Στη μεγάλη έκθεση του 1999 στη Nantes (Fonds Regional d' Art Contemporain) η Βασιλική Τσεκούρα συνεχίζει τις ίδιες αναζητήσεις κι αποκρυσταλλώνει τις έρευνές της των τελευταίων χρόνων. Ιδιαίτερα οι καθρέφτινες, μνημειώδεις κατασκευαστικές δομές της, που σαν διαμαντένιοι αερόλιθοι δίνουν την εντύπωση πως υπερυψούνται του εδάφους, τείνουν να ενώσουν τις πιο αντιθετικές τάσεις: κίνηση/ακινησία, μάζα/άϋλη υπόσταση, ισορροπία/ανισορροπία, στέρεο έδαφος (γη)/ουρανός. τους εσώτερους χώρους του ανθρώπινου είναι και τα συλλογικά πεδία. Την παρουσία και την απουσία.
πληροφορίες εδώ και εδώ




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου