Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Το όνειρο. Χάρης Μαργαρίτης

Λάδια σε καμβά, 1,20 Χ 60 εκατοστά

Κλείνεις τα μάτια, λες θα ξεκουραστείς. Οι σκέψεις ξεχύνονται και ψάχνουν να ενημερώσουν τον ανώτερο εαυτό σε ένα χρόνο διαφορετικό της ύλης.
Ανατριχιάζεις, ανοίγεις τα μάτια. Προσπαθείς να ηρεμήσεις. Δύσκολο. Νιώθεις την ενέργεια να αλλάζει. Όσο περισσότερο αγχώνεσαι τόσο πιο πολύ η ένταση. Είναι νύχτα, υπάρχει ηρεμία και νιώθεις ότι φλέγεται όλος ο πλανήτης. Παλεύεις χωρίς να κινείσαι. Μία βουβή κραυγή που αν εξωτερικευθεί όλα θα σβήσουν. Η συνειδητοποίηση ότι δεν θες να χαθούν τα πάντα, σε επαναφέρει στην απόλαυση αυτής της κόλασης των συνάψεων του εγκεφάλου. Το απολαμβάνεις λοιπόν. Σου αρέσει να καίγεσαι. Η αίσθηση της διάλυσης της ύλης είναι ερεθιστική. Το να φεύγεις από το σώμα και να επιστρέφεις ίσως είναι το χαμένο κλειδί του ανθρώπου. Δεν είναι μόνο ένα το ταξίδι προς το άγνωστο. Ξυπνάς και τίποτα δεν είναι το ίδιο πια.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου