Πώς συνδέεται η ψυχή με το νου, ο νους με το σώμα και το σώμα με την ψυχή;

Μια οποιαδήποτε χειρονομία θα μπορούσε να έχει χιλιάδες επεξηγήσεις και διάφορες διακλαδώσεις από κάθε ξεχωριστό άτομο, σύμφωνα με τα βιώματα που απέκτησε στη πορεία της ζωής του. Στην ουσία εκεί που προσπαθούμε να γίνουμε αντικειμενικοί και κατανοητικοί προς τις αναμενόμενες πολυδιάστατες διαφορετικότητες που περικλειόμαστε, κρατούμε μια εσωτερικά κρυφή υποκειμενικότητα.

Η σκέψη μας είναι αυτό που μετράει και όχι τα λόγια. Η κρυφή υποκειμενικότητα δεν είναι κακή. Αποδεικνύει τον πυρήνα της διαφορετικής ματιάς που έχουμε για τον εξωτερικό κόσμο. Είναι ένα εσώτερο πνευματικό ιδεατό λιθαράκι που ίσως να μένει αδρανές, επισφραγισμένο από μια αναμενόμενη εκσυγχρονισμένη και συγκροτημένη σκέψη.  Είναι πολλά τα εσώτερα πνευματικά ιδεατά λιθαράκια και συνδέονται μεταξύ τους ασυνείδητα. Ψάχνουν να βρουν τον συνδυασμό τους, τον δεξί και τον αριστερό, τον πάνω και τον κάτω, τον κατά άπειρη μοίρα δεξιό και αριστερό τους, πάνω, κάτω και ούτω καθ’ εξής. Ύστερα ο δεξιός, αριστερός, πάνω, κάτω ψάχνουν να βρουν τους αντίστοιχους συνδυασμούς. Μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται σαν χημική ένωση, όμως πιο συνονθυλευμένη και ανοργάνωτη αλλά αρμονική, μια συμπαντική αλυσίδα και πνευματική αλληλοβοήθεια. Οι συνδυασμοί ποτέ δεν θα συναντηθούν παρά ίσως ελάχιστοι και για να νιώσουν τις πνευματικές δονήσεις του ενός με το άλλο πρέπει να ακολουθήσουν μια ατομική πορεία αυτογνωσίας ίσως και μετενσάρκωσης αλλά και αναζήτησης της διαφορετικότητας γύρω τους. Πράγματα καθημερινότητας, ασήμαντα για τους περισσότερους, όπως  ένα φύλλο που μόλις έπεσε πάνω από το κεφάλι μας την ώρα μιας ξέγνοιαστης βόλτας, μια γατούλα που μόλις τρίφτηκε ηδονικά αθώα στα πόδια μας ή το λάστιχο του ποδηλάτου που μόλις έσκασε από ένα καρφί είναι γεγονότα στα οποία όμως υποβόσκει η υπενθύμιση, η ενθύμηση και η θύμηση. Πόσα άλλα συμπαντικά λιθαράκια έζησαν το ίδιο την ίδια στιγμή; Άγνωστο. Άγνωστο. Μια λέξη που με τρόμαζε και λίγο ξετρυπώνει ακόμη και τώρα. Με τρόμαζε από την άποψη του τί γίνεται εκεί έξω ή τί γίνεται εδώ μέσα; Τώρα ηδονίζει τη σκέψη μου, τη ψυχή μου, το πνεύμα μου. Με τρέφει για νέες ανακαλύψεις και πολύπλευρες λεπτομέρειες που αφορούν τους συνδυασμούς, των συνδυασμών άπειρο, άπειρο ,άπειρο… που βρίσκομαι αλλά και τους συνδυασμούς, των συνδυασμών άπειρο, άπειρο ,άπειρο… που συνυπάρχουν με το άτομό μου, δημιουργώντας ένα ταξίδι αναζήτησης του αυτοθησαυρού μέσα από το άπειρο υποσυνείδητο αντίστοιχο, καθόσον εφικτό, του αγνώστου. Η παρατήρηση και η εκσκαφή μικρολεπτομερειών χωμένων στην κάθε απίθανη σχισμή είναι η τροφή της ηδονής που με τη σειρά της τροφοδοτεί την αναζήτηση του αγνώστου. Ο κάθε άνθρωπος από μόνος του είναι ένα άπειρο άγνωστο του εαυτού του από την αρχή της γέννησής του. Καλείται να αναζητήσει τον εαυτό του με τιμιότητα και δικαιοσύνη προς τους άλλους, αλλά καθ’ όλη την πορεία της ζωής του να γνωρίζει λιθαράκια προς παρόμοια αναζήτηση και να παρατηρήσει αυτά τα όντα που του μοιάζουν αρχικά τόσο πολύ αλλά στην πορεία αναιρείται λόγω διαφορετικότητας και δημιουργούνται όρια, σύνορα, κενά. Μπορεί επιφανειακά ο κάθε άνθρωπος να ταιριάζει με τον διπλανό του για τον οποιονδήποτε λόγο αλλά ένα κομμάτι του εαυτού τους παραμένει αταίριαστο. Αυτό είναι το πιπέρι της ζωής και με ενθουσιάζει πολύ. Μέσα από την ανοργανωσιά θα βρεις την οργανωτικότητα, μέσα από το μίσος θα βρεις τη σωστή αγάπη, μέσα από το αταίριαστο θα βρεις το σωστό ταιριαστό. Αυτά είναι προκλήσεις που το άτομο καλείται να αντιμετωπίσει ως αποτελέσματα επιλογών. Οι επιλογές είναι και αυτές που ορίζουν τη μοίρα μας. Επιλογή σκέψης, επιλογή λόγου, επιλογή κίνησης κτλ. Μια επιλογή σε οδηγεί σε ένα δάσος, μια άλλη σε μια έρημο, άλλη σε σ’ έναν βυθό, άλλη σ’ έναν ουρανό δίχως άστρα και απεριόριστες άλλες διαφορετικές επιλογές μπορεί να υπάρχουν. Μακάρι να μπορούσα να τα επιλέξω όλα ίσως από εγωισμό για επιπλέον διαφορετικές απείρου αγνώστου γεύσεις στον ουρανίσκο μου αλλά αυτό θα καταντούσε ανιαρό γιατί έτσι θα τα γνώριζα όλα δίχως χώρο για επιπλέον οραματισμούς. 

 Θεώνη