Ήταν η πρώτη που με ξάφνιασε με παρατηρήσεις στα έργα μου, αντί για το κλασικό "μπράβο είσαι η καλύτερη". Με πήγε παραπέρα, μου δίδαξε ό,τι ήξερε χωρίς να σκέφτεται ότι ήμουν μικρή και θα τα μάθω μετά στη σχολή. Μου έδωσε το Χρονικό της Τέχνης για έξι ημέρες, το πήρα γελώντας γιατί χρειαζόμουν δύο χρόνια κυριολεκτικά να διαβάσω τόσες σελίδες, εντούτοις το επέστρεψα "ξεζουμισμένο" και με διάθεση να διαβάσω ό,τι άλλο είχε από βιβλία τέχνης.
Η συνέντευξη, στο link που ακολουθεί, είναι πολύ ενδιαφέρουσα για εκπαιδευτικούς, εικαστικούς και ανθρώπους που δεν ξέρουν να "τραβήξουν ούτε μία ίσια γραμμή"...
http://animartists.com/2015/06/13/4078/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου