Είτε αποδομώντας την πραγματικότητα σε μια ιλιγγιώδη σειρά από κύβους είτε φορώντας την αγαπημένη του, και κάπως κιτς, στολή ναύτη, ο Πάμπλο Πικάσο δεν ήταν ποτέ από αυτούς που τηρούσαν τους κανόνες.
Σήμερα κλείνουν 42 χρόνια από τον θάνατο του σπουδαίου «πατέρα» του Κυβισμού, με την τέχνη του να έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι σε διάφορες πτυχές του πολιτισμού μας. Και παρότι κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί διάφοροι καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν υποστηρίξει πως έχουν φτάσει το επίπεδο του Πικάσο, από τον ζωγράφο και σκηνοθέτη Τζούλιαν Σνάμπελ μέχρι τον πολυπράγμονα μουσικό Κάνιε Γουέστ, μάλλον είναι ασφαλές να υποθέσουμε πως έχουμε ακόμα πολύ, πολύ καιρό μπροστά μας μέχρι να γνωρίσουμε τον «επόμενο Πικάσο» -αν έρθει ποτέ αυτή η μέρα.
Σήμερα, λοιπόν, αντί να παραθέσουμε μια σειρά από διάσημες ατάκες του Πικάσο ή μερικά από τα σημαντικότερα έργα του ώστε να τιμήσουμε την μνήμη του θρυλικού ζωγράφου, αποφασίσαμε να θυμηθούμε μια αστεία ιστορία με πρωταγωνιστή τον ίδιο και τον Ιγκόρ Στραβίνσκι. Μια μικρή ιστορία που απεικονίζει τέλεια τόσο την ιδιαίτερη τεχνική του Πάμπλο Πικάσο όσο και το πόσο μπροστά ήταν από την εποχή του.
Το 1917 ο μεγάλος συνθέτης Ιγκόρ Στραβίνσκι γνώρισε τον Πικάσο στην Ιταλία. Κατά τη διάρκεια της φιλοξενίας του στο σπίτι του ζωγράφου, ο Πικάσο σχεδίασε ένα πορτρέτο του συνθέτη και του το έκανε δώρο. Ο Στραβίνσκι το έβαλε στην βαλίτσα του και γύρισε στην Ελβετία.
Κατά τη διαδικασία του εκτελωνισμού στο αεροδρόμιο, όμως, ένας αξιωματικός είδε το σκίτσο ανάμεσα στα πράγματα του Στραβίνσκι και θεώρησε πως ήταν ένα κατασκοπικό σχέδιο. Η στιχομυθία που ακολούθησε, σύμφωνα με την ιστορία, πήγε κάπως έτσι:
Αξιωματικός: Τι είναι αυτό το σκίτσο;
Στραβίνσκι: Το πορτρέτο μου, όπως το ζωγράφισε ο Πικάσο.
Αξιωματικός: Αηδίες. Πρέπει να είναι κάποιο σχέδιο κατασκοπίας.
Στραβίνσκι: Ναι. Το σχέδιο του προσώπου μου.
Στραβίνσκι: Το πορτρέτο μου, όπως το ζωγράφισε ο Πικάσο.
Αξιωματικός: Αηδίες. Πρέπει να είναι κάποιο σχέδιο κατασκοπίας.
Στραβίνσκι: Ναι. Το σχέδιο του προσώπου μου.
Ο αξιωματικός πίστευε πραγματικά πως ο Στραβίνσκι ήταν κατάσκοπος και κουβαλούσε ένα μυστικό στρατιωτικό σχέδιο. Στο τέλος ο συνθέτης αναγκάστηκε να τηλεφωνήσει στους φίλους του στην Βρετανική Πρεσβεία ώστε να επιβεβαιώσουν την ταυτότητά του και να του επιστραφεί στο σκίτσο. Κάτι μας λέει πως, όταν ο Πικάσο ενημερώθηκε για το εν λόγω συμβάν, μάλλον θα ένιωσε ιδιαίτερα ικανοποιημένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου