Ξυπνήσανε οι
νεράιδες του μύθου που ζωντάνευαν τις νύχτες,
όταν οι γυναίκες του Λεχόβου
ανηφόριζαν στις βρύσες για να γεμίσουν τις στάμνες με νερό. Σαν άλλες σειρήνες τους τύφλωναν, τους
παίρναν τη λαλιά, τους τρέλαιναν. Μέσα
από τη φαντασία των παιδιών , που τούτη τη χρονιά θέλησαν να χρωματίσουν τα όνειρά τους συμμετέχοντας στο εργαστήρι, που δημιούργησε η δική τους επιθυμία, συνταξιδεύοντας με την Ελένη Κεσίσογλου στο θαυμαστό κόσμο της τέχνης, οι νεράιδες
απέκτησαν μορφή και συνομίλησαν- χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των
παιδιών- με τους μεγάλους.
Ευχαριστούμε τον
πολιτιστικό σύλλογο Λεχόβου, που μας φιλοξένησε και μας επέτρεψε να
ονειρευτούμε.
ΝΕΡΑΙΔΕΣ
Φωνές που ηχούνε τη νύχτα
κοντά σας καλούνε να ρθείτε
στις βρύσες νερό να σας δώσουν να πιείτε.
Με
λόγια γλυκά να χαϊδέψουν τη σκέψη,
το νου να θολώσουν,
λαλιά απ΄ το στόμα να κλέψουν
και
ως έπαθλο αυτήν να κρατήσουν.
Η λάμψη, που βγάζουν, τυφλώνει
αυτόν που τολμά να γυρίσει
να δει τη μορφή τους.
Και
σαν το τραγούδι
θελήσουν να πούνε
με ένταση τόση, που ο ήχος τρελαίνει,
σε άηχο κόσμο με μιας θα χαθούνε,
αυτοί που σιμά θα βρεθούνε.
ΣΕΙΡΗΝΕΣ
Δεμένος σφιχτά στο κατάρτι
τραγούδι ακούει,
που όσους τ΄ακούνε μαγεύει.
Τη λήθη σκορπάει,
αλλάζουν πορεία
κοντά στις σειρήνες τους φέρνει.
Εκείνες
τους πάνε
στον κόσμο του Άδη
τα
ίχνη τους σβήνουν
και μένουν για πάντα
λησμονημένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου