Πνίγηκα για άλλη μια φορά στο εγώ μου..
Και η μοναξιά ήταν το επόμενο βήμα.
Βγήκα από τη λευκή εξώπορτα και προσπάθησα να ψάξω κάπου,
στα χαμένα στενά δρομάκια της πόλης
Βρήκα χαμένα από το χρόνο πρόσωπα βαμμένα με λευκό και μαύρο
Βρήκα την απαισιοδοξία να κάθετε σένα παγκάκι με την απελπισία
Άκουσα ένα τραγούδι που μιλούσε για δυο αδερφές,
τόσο όμοιες σε εμφάνισή μεταξύ τους, που ερωτεύτηκαν τον ίδιο άντρα
Και φτάνοντας στο τέλος του δρόμου,
εκεί που βλέπεις μόνο τοίχο
Βρήκα στην ποιο σκοτεινή γωνιά την μοναξιά
Προσπάθησα να της μιλήσω..
Άνοιξα το στόμα μου,
αλλά δεν υπήρχε ήχος
Άκουσα για λίγο να ψιθυρίζει ''Είμαι εδώ για εσένα'.
Δε θα μ'εγκαταλείψει ποτέ
Και τότε εμφανίστηκε η ειρωνεία
Ίσως και να βρεις την έννοιά του τραγικού..
Αναστασία Τρυγούτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου