Γιάννης Κουτσούρης.ζωγραφική

Γιάννης Κουτσούρης

Τη Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012, στις 20:00, εγκαινιάζεται στην Titanium Yiayiannos Gallery η έκθεση ζωγραφικής του Γιάννη Κουτσούρη, η οποία θα διαρκέσει έως και τις 31 Μαρτίου 2012.

Ο Γιάννης Κουτσούρης παρουσιάζει μία εντελώς νέα ζωγραφική δουλειά, ως ένα διάλογο ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, το υπαρκτό και το ανύπαρκτο. Από τους πρωτοπόρους των κινουμένων σχεδίων στην Ελλάδα, ο δημιουργός αποδίδει φόρο τιμής σε μία αγάπη τριάντα και πλέον χρόνων που τώρα βρίσκει τη θέση στη ζωγραφική του, με την οποία ασχολείται αποκλειστικά τα τελευταία χρόνια.
Ένας κόσμος γεμάτος αλλόκοτα πλάσματα που ακροβατούν σε χώρους φανταστικούς και επικοινωνούν μαζί μας μ' έναν τρόπο σαρκαστικό, διασκεδαστικό ή ακόμα και σοβαρό, μα πάνω απ' όλα ειλικρινή. Πουλιά, ζώα, έντομα, ψάρια μεταμορφωμένα σε πολύχρωμες υπάρξεις, φλερτάρουν με την υπερβολή και τη μετάλλαξη. Ίσως αυτοί οι ήρωες να είναι μάρτυρες μιας μαγικής σύγχρονης εποχής της οποίας η εκθαμβωτική ομορφιά μοιάζει πολλές φορές ψεύτικη κι απατηλή.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΗΣ
Ένα σκίτσο πουέγινε... κουνούπι!

ΚΕΙΜΕΝΟ/ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: SOLOUP

Υπάρχουν άνθρωποι που ψήνονται σε όλη τους τη ζωή από έναν δημιουργικό πυρετό. Κι όταν αυτός βαράει ...σαραντάρια, το μόνο αναλγητικό, είναι η τέχνη. Τέτοιος άρρωστος και ο Γιάννης Κουτσούρης. Και τα χάπια του, μια η ζωγραφική, μια η γελοιογραφία και η εικονογράφηση, μια το κινούμενο σχέδιο και η διαφήμιση, άντε, και καμιά φορά η γλυπτική. Ιδρώτας χεριών και μυαλού, σκέψεις και μολυβιές πάνω στο χαρτί, πινελιές πάνω στο μουσαμά...



Ο πυρετός του Κουτσούρη, ξεκίνησε από τότε που ήταν στην Αλίαρτο της Βοιωτίας. Στην Αθήνα, κατέβηκε για σπουδές το 1964 στη σχολή«Δοξιάδη». Σπούδασε γραφιστική. Αλλά αυτά τα τρία χρόνια των σπουδών, ήταν γεμάτα από όμορφες εμπειρίες. Εμπειρίες ικανές να του φουλάρουν τα' αμπάρια του μυαλού, με διάθεση για δημιουργία σε όλη του τη ζωή. «Τσιράκι» (με την καλή έννοια) του Σπύρου Βασιλείου, στο εργαστήρι του, μυήθηκε από νωρίς στην εμπειρία των χρωμάτων και των πινέλων. Ένα ολόκληρο σχολείο, το ατελιέ του ζωγράφου, παράλληλα με τη σχολή. Τα ίδια χρόνια, αρχίζει να δημοσιεύει και σκίτσα, στα περιοδικά: «Πρώτο», «Ταχυδρόμος» και στη «Μόδα». Εκεί, έδινε ένα κάθετο μισοσέλιδο, σε μια λιτή, αφαιρετική γραμμή, πολύ δημοφιλή εκείνη την εποχή, στα χνάρια της πένας του Steinberg. Σκιτσογράφοι όπως η Ιωάννα, ο Λογό, ο Μαρουλάκης, μοιράζονταν αυτήν την αισθητική και γελοιογραφική επιρροή.

Η Χούντα, κλείνει τα ρολά σε πολλές καλλιτεχνικές ευαισθησίες και ο Κουτσούρης φεύγει μετά το 1967 στο στρατό.
Όταν απολύεται και με την κομβική βοήθεια του Κυρ (θα διαβάσετε λεπτομέρειες παρακάτω), έρχεται σε επαφή με το κινούμενο σχέδιο και τη διαφήμιση, στην εταιρία παραγωγής «Αρώνης- Ευθυμιάδης», όπου εργάζεται από το 1969 μέχρι και το 1974.

Μια όμορφη παρένθεση με κόμικς, έρχεται το 1970, με τη συμμετοχή του στο περιοδικάκι του Παναγιώτη Παχνέλη «ΕΛ ΤΖΟ». Η δική του ιστορία, λέγεται «Τζο Μπουμ» και, ουσιαστικά, είναι μια παρωδία γουέστερν, επηρεασμένη από το «Λούκυ Λουκ» και το «Κοκομπίλ», κόμικς ιδιαίτερα δημοφιλή την εποχή εκείνη. Συμμετείχε στα δύο τελευταία -από τα τρία- τευχάκια και μετά, η σειρά σταμάτησε άδοξα μέσα στο 1971...
Το 1973, με τη δουλειά του Μυρμιρίδη και του Κουτσούρη, προκύπτει η πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα, ταινία κινουμένων σχεδίων,«Γραμμή». Ανθρωπάκια με κορμό από ...δακτυλικά αποτυπώματα, αφηγούνται αλληγορικά την καθοδήγηση των ανθρώπων από την εξουσία. Η ταινία, είχε πολύ καλές κριτικές και βραβεύτηκε με το 1ο βραβείο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με διεθνές βραβείο το 1974 στο Ζάγκρεμπ, ενώ, παράλληλα, προβλήθηκε στη Νέα Υόρκη, στο Μόντρεαλ και σε πολλά άλλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο.
Με δυο συνεργάτες από το γραφείο που δούλευε, τον Νάσο Μυρμιρίδη και τον Μαρίνο Αθανασόπουλο, φτιάχνουν το 1974, την δική τους εταιρία παραγωγής. Πασίγνωστο είναι στους παλαιότερους τηλεθεατές, εκείνο το σύντομο εταιρικό σήμα της εταιρίας, το ... «Κουνούπι». (Ίσως πολλοί να το θυμάστε να περνάει βιαστικό, ανάμεσα στις διαφημίσεις της τηλεόρασης, αφήνοντας πίσω του μικρές τελίτσες!) Διαφημίσεις όπως ο «Τσοκολάτας καρνέισον» με την Λόλα στο τραίνο, το «Μπιτς Νατ» και ο «Πι Μι με τη δραγμή», η «UHU στικ, ο παντοκολλητής», φαντάζουν πλέον αχνές, αλλά όμορφες μνήμες, από την ευτυχισμένη ηλικία πολλών από εμάς, τότε, μπροστά στο ασπρόμαυρο κουτί.
Το 1989, η εταιρία «Κουνούπι» διαλύεται και ο Κουτσούρης, συνεχίζει την παραγωγή με την δική του εταιρία «Κουάκ». Να πάλι ο ...«Σούπερ Καοτόνικ», το «Φάγε» με το μαυροπίνακα, κι ένα σωρό άλλα γνωστά και άγνωστα σποτάκια. Μαζί και η σειρά 52 αυτοτελών γκάγκ για το «Star» με τον γενικό τίτλο «ΑΑΑ ΑΨΟΥ»
Το «Κουάκ», ολοκλήρωσε τον κύκλο του το 2005, όπου ο Γιάννης βγάζει τα σκιτσάκια του στη σύνταξη. Έχει πιάσει ήδη από το 2000 τα πινέλα και τα ακρυλικά και γεμάτος ιδέες, σχήματα και τοπία, αρχίζει ν' αποτυπώνει τον πυρετό μιας ολόκληρης ζωής στον καμβά.

Η ζωή του Κουτσούρη, είναι γεμάτη από δημιουργικές διεξόδους. Εικαστικές συγγένειες έφεραν το Γιάννη από τη γραφιστική και τα πινέλα του Βασιλείου, στις γελοιογραφίες και τα κινούμενα κι από κει, πάλι πίσω στη ζωγραφική και σε κάποια γλυπτά. Ανάμεσα στους καρπούς της δουλειάς του, το 1ο βραβείο ζωγραφικής το 1973 σε πανελλήνιο διαγωνισμό ζωγραφικής, το 1ο βραβείο εικονογράφησης παιδικού βιβλίου το 1973, από τον Κύκλο Παιδικού Βιβλίου, και ένα από τα ισότιμα βραβεία σκίτσου το 1980, σε έκθεση γελοιογραφίας με θέμα την «Ενεργειακή κρίση». Επίσης, έχει πολλές ατομικές -και συμμετοχή σε ομαδικές- εκθέσεις ζωγραφικής.
Μια κουβέντα με το Γιάννη, παρέα με τους πίνακες και τα πινέλα του στο εργαστήρι στο Χαλάνδρι, άφησε κάποια ίχνη της στο κασετοφωνάκι μου. Διάλεξα μερικά από αυτά, για να τα μοιραστώ μαζί σας.