 |
| Ένας νερόμυλος απ΄το παρελθόν |
 |
| Ένας τοίχος που έγινε παρελθόν |
Ένας νερόμυλος απ΄το παρελθόν
Η Καλλινίκη είναι ένα ορεινό χωριό στο νομό Φλώρινας που εντάσσεται στο δήμο Κάτω Κλεινών με ολιγάριθμο πληθυσμό κατοίκων. Τα στοιχεία που τέθηκαν στην διάθεση των καλλιτεχνών από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου εστιάστηκε στην προ βιομηχανική εποχή μια και επικεντρώθηκε το θέμα στον κατεστραμμένο νερόμυλο της περιοχής. Μέσα από την αγροτική καθημερινότητα θελήσαμε να δημιουργήσουμε αλληγορικά σουρεαλιστικά ζωγραφικά στοιχεία που θα είναι πιο ευχάριστα στην αντίληψη και τη φαντασία των παιδιών του σχολείου.
Σύμφωνα με τη φυσική θέση, η ροή του ποταμού ήταν από τα δεξιά προς τα αριστερά. Καθώς και η τοποθεσία του νερόμυλου όπως προϋπήρξαν, εντοπίζεται στα δεξιά του σχολείου. Στην τοιχογραφία τα δύο αυτά στοιχεία συνδυάζονται και τοποθετούνται (στην αντίθετη μεριά το καθένα), αριστερά της τοιχογραφίας, δημιουργώντας έτσι το καθρέφτισμα τους και συνάμα την εννοιολογική μεταφορά τους από το παρελθόν προς το παρόν.Η χρονική σχάση αποτελεί και λειτουργία αφήγησης μια και δίνει την δυνατότητα να μετατραπεί ο νερόμυλος σε χρονομηχανή. Παράγει δευτερόλεπτα και διακρίνετε η διάταξη ενός ηλιακού ρολογιού με τις οχτάωρες φτερωτές της ρόδας κίνησης. Ο μύλος όλα τα αλέθει. Παράγει ουράνια τόξα. Η καμινάδα είναι φωλία των πουλιών που φωλιάζουν στην στέγη του σχολείου μετά την κατάρρευση του παλιού μύλου. Καπνός βγαίνει από το παράθυρο με την μορφή τέρατος σκουληκόμορφου και ερειπίων τούβλων.Σκουλήκιασε το ξεχασμένο αλεύρι ερήμωσε ο μύλος
Ήδη από την πορεία προς την είσοδο του σχολείου με την πρώτη ματιά (από τα εξωτερικά κάγκελα που περικυκλώνουν το χώρο) το βλέμμα μεταφέρεται αυτόματα πάνω στην τοιχογραφία, καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι της καλύπτεται από ένα έντονο χρώμα που απεικονίζει τον ουρανό και αλληλεπιδρά απόλυτα με το χρώμα των κάγκελων.
Με μία απλή παρατήρηση στη ζωγραφική, βλέπουμε στοιχεία της απλής καθημερινής ζωής. Ένα ποτάμι, ένα νερόμυλο, εργάτες και το κολατσιό του μεσημεριανού διαλείμματος και όλα αυτά σε μια ατμόσφαιρα μόχθου και εργατιάς (με το έντονο πορφυρό της γης) και ενός ανέμελου ουρανού με πουλιά, ψάρια και σχήματα, δείχνοντας την ονειροπόληση και την ελευθερία της φαντασίας του καθενός πάνω από συνθήκες εργασίας.
 |
| ο Σταγόνας ο Τρίγωνος |
 |
| ο Ιάσονας ο Τρομπέτας (ο μυλωνάς) |
Με μια πιο συγκροτημένη ματιά παρατηρούμε ότι κυριαρχούν οι εξής εμψυχομένες φιγούρες: η πρώτη που εμφανίζεται είναι ο Ιάσονας ο Τρομπέτας (ο μυλωνάς),μετά ο Σταγόνας ο Τρίγωνος ( ο εργάτης κίνησης του μύλου)και ο κύριος Δένδρος (ο καλλιεργητής) ο Σύννεφος ψάρι που βοηθά ο ουρανός της σύνθεσης να γίνει όψη της έμβιας ζωής μέσα στο ποτάμι .
Το σουρεαλιστικό αυτό σκηνικό μοιάζει να μας παρουσιάζει μια ιστορία στην οποία ο κύριος Σταγόνας ο Τρίγωνος μόλις έχει σκολάσει από τη βάρδια του όπου εργάζεται δίνοντας κίνηση στο νερόμυλο και κατευθύνεται προς την αντίθετη μεριά προσδοκώντας από το ποτάμι της εργασίας να φτάσει στο πραγματικό ποτάμι της ξεκούρασης, Η μια τρομπέτα του Ιάσονα φυσά την ανοιξη και την ροή του ποταμού περα στον ορίζοντα, η αλλη καλλιεργεί υβρίδια για τις καλλιεργιες στον επόμενο χρόνο, η τριτη του τρομπέτα εμφυσά σε ένα νεροπούλι την φτερωτή ζωή . Ο κύριος Δένδρος ετοιμάζεται για το μεσημεριανό του γεύμα και ο Ιάσονας ο Μυλωνάς Τρομπέτας παίρνει τη θέση του στο μύλο.
 |
| ο κύριος Δένδρος . |
 |
| Το κολατσό |
 |
| συνομιλία με το φως του μεσημεριού |
 |
| συνομιλία με το φως του μεσημεριού |
 |
| συνομιλία με το φως του μεσημεριού |
